مشاعره با اشعار مولانا

Sh@bnam · 19/5/21

moh@mad گفت:
تو جان نخواهی جان دهی
هر درد را درمان دهی
مرهم نجویی زخم را
خود زخم را دارو شوی

یک قفل زدم بر دل و پیمانه شکستم
سـ*ـاقی نظر انداخت به می‌خانه نشستم

کوثر پورخضر · 19/5/21

Sh@bnam گفت:
یک قفل زدم بر دل و پیمانه شکستم
سـ*ـاقی نظر انداخت به می‌خانه نشستم

من محو خدایم و خدا آنِ منست
هر سوش مجوئید که در جان منست
سلطان منم و غلط نمایم به شما
گویم که کسی هست که سلطان منست

Sh@bnam · 19/5/21

کوثر پورخضر گفت:
من محو خدایم و خدا آنِ منست
هر سوش مجوئید که در جان منست
سلطان منم و غلط نمایم به شما
گویم که کسی هست که سلطان منست

تا نشوی خاک درش در نگشاید به رضا
تا نکشی خار غمش گل ز گلستان نبری
تا نشوی سرخوش خدا غم نشود از تو جدا
تا صفت گرگ دری یوسف کنعان نبری

کوثر پورخضر · 19/5/21

Sh@bnam گفت:
تا نشوی خاک درش در نگشاید به رضا
تا نکشی خار غمش گل ز گلستان نبری
تا نشوی سرخوش خدا غم نشود از تو جدا
تا صفت گرگ دری یوسف کنعان نبری

یار مرا غار مرا، عشق جگرخوار مرا
یار تویی غار تویی خواجه نگهدار مرا
نوح تویی روح تویی فاتح و مفتوح تویی
سـ*ـینه مشروح تویی بر در اسرار مرا

moh@mad · 19/5/21

کوثر پورخضر گفت:
یار مرا غار مرا، عشق جگرخوار مرا
یار تویی غار تویی خواجه نگهدار مرا
نوح تویی روح تویی فاتح و مفتوح تویی
سـ*ـینه مشروح تویی بر در اسرار مرا

الا ای روی تو صد ماه و مهتاب
مگو شب گشت و بیگه گشت بشتاب
مرا در سایهات ای کعبه جان
به هر مسجد ز خورشیدست محراب

کوثر پورخضر · 19/5/21

moh@mad گفت:
الا ای روی تو صد ماه و مهتاب
مگو شب گشت و بیگه گشت بشتاب
مرا در سایهات ای کعبه جان
به هر مسجد ز خورشیدست محراب

بر درختی کآشیان مرغ توست
شاخ مشکن، مرغ را پرّان مکن
جمع و شمع خویش را برهم مزن
دشمنان را کور کن شادان مکن

moh@mad · 19/5/21

کوثر پورخضر گفت:
بر درختی کآشیان مرغ توست
شاخ مشکن، مرغ را پرّان مکن
جمع و شمع خویش را برهم مزن
دشمنان را کور کن شادان مکن

نومید نیم گرچه ز من ببریدی
یا بر سر من یار دگر بگزیدی
تا جان دارم غم تو خواهم خوردن
بسیار امیدهاست در نومیدی

کوثر پورخضر · 19/5/21

moh@mad گفت:
نومید نیم گرچه ز من ببریدی
یا بر سر من یار دگر بگزیدی
تا جان دارم غم تو خواهم خوردن
بسیار امیدهاست در نومیدی

یاری که دلم خستی در بر رخ ما بستی
غمخواره یاران شد تا باد چنین بادا
هم باده جدا خوردی هم عیش جدا کردی
نک سرده‌ی مهمان شد تا باد چنین بادا

moh@mad · 19/5/21

کوثر پورخضر گفت:
یاری که دلم خستی در بر رخ ما بستی
غمخواره یاران شد تا باد چنین بادا
هم باده جدا خوردی هم عیش جدا کردی
نک سرده‌ی مهمان شد تا باد چنین بادا

از آتش سودای توام تابی بود
در جوی دل از صحبت تو آبی بود
آن آب سراب بود و آن آتش برف
بگذشت کنون قصه مگر خوابی بود

کوثر پورخضر · 19/5/21

moh@mad گفت:
از آتش سودای توام تابی بود
در جوی دل از صحبت تو آبی بود
آن آب سراب بود و آن آتش برف
بگذشت کنون قصه مگر خوابی بود

دردیست غیر مردن کآن را دوا نباشد
پس من چگونه گویم کین درد را دوا کن

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

کاربر فعال انجمن

کاربر فعال انجمن

کاربر فعال انجمن

کاربر فعال انجمن

کاربر ممتاز

کاربر فعال انجمن

کاربر ممتاز

کاربر فعال انجمن

کاربر ممتاز

کاربر فعال انجمن

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین