مشاعره با حرف ر

SelmA · 27/6/23

رَواقِ منظرِ چشمِ من آشیانهٔ توست
کَرَم نما و فرود آ که خانه خانهٔ توست

Mahii · 27/6/23

SelmA گفت:
رَواقِ منظرِ چشمِ من آشیانهٔ توست
کَرَم نما و فرود آ که خانه خانهٔ توست

رفتم ز درت ز جور، بیش از پیشت
از طعن رقیب گبر کافر کیشت
پیش تو سپردم این دل غمزده‌ام
کی باشدم آنکه جان سپارم پیشت

~NIKA~ · 28/6/23

Mahii گفت:
رفتم ز درت ز جور، بیش از پیشت
از طعن رقیب گبر کافر کیشت
پیش تو سپردم این دل غمزده‌ام
کی باشدم آنکه جان سپارم پیشت

ره رو منزل عشقیم و ز سرحد عدم
تا به اقلیم وجود این همه را آمده ایم

Morad · 28/6/23

روزی که زیر خاک تن ما نهان شود
وآنها که کرده‌ایم یکایک عیان شود

یارب به فضل خویش ببخشای بنده را
آن دم که عازم سفر آن جهان شود

moh@mad · 30/6/23

Morad گفت:
روزی که زیر خاک تن ما نهان شود
وآنها که کرده‌ایم یکایک عیان شود

یارب به فضل خویش ببخشای بنده را
آن دم که عازم سفر آن جهان شود

رنج تن دور از تو ای تو راحت جانهای ما
چشم بد دور از تو ای تو دیده بینای ما
عافیت بادا تنت را ای تن تو جان صفت
کم مبادا سایه لطف تو از بالای ما

YeGaNeH · 22/7/23

روح برخاسته از من ته این کوچه بایست
بیش از این دور شوی از بدنم میمیرم

- کاظم بهمنی

moh@mad · 25/7/23

YeGaNeH گفت:
روح برخاسته از من ته این کوچه بایست
بیش از این دور شوی از بدنم میمیرم

- کاظم بهمنی

روی زیبا چون تماشا را به گلزار آورد
شاخ گل را شرم بادا گر گلی بار آورد

گر صبا از زلف او بویی به سوی چین برد
مشک را در نافۀ آهو به ز نهار آورد

همام تبریزی

~NIKA~ · 31/7/23

moh@mad گفت:
روی زیبا چون تماشا را به گلزار آورد
شاخ گل را شرم بادا گر گلی بار آورد

گر صبا از زلف او بویی به سوی چین برد
مشک را در نافۀ آهو به ز نهار آورد

همام تبریزی

روان کن کشتی جان را
در آن دریای پر گوهر
که چون ساکن بود کشتی
ز علت ها شود مختل