خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ با هدف ترویج فرهنگ کتاب خوانی و تقویت قلم عزیزان ایجاد شده است.
هدف ما همواره ایجاد محیطی گرم و صمیمی و دوستانه بوده
برای مطالعه کامل رمان‌ها و استفاده از امکانات انجمن
به ما بپیوندید و یا وارد انجمن شوید.

mahaflaki

کاربر فعال انجمن
کاربر رمان ۹۸
  
عضویت
26/7/18
ارسال ها
693
امتیاز واکنش
17,003
امتیاز
303
محل سکونت
Golestan
زمان حضور
100 روز 9 ساعت 15 دقیقه
نویسنده این موضوع
بیشترین صادرات اندونزی به کشورهای آمریکا و ژاپن و چین و سنگاپور می‌باشد. اندونزی از لحاظ معدنی کشوری غنی می‌باشد و معادن نفت، گاز طبیعی، قلع، نیکل، زغال سنگ، بوکسیت و مس در این کشور موجود است اما به علت نسبت بیشتر جمعیت به ثروت جمعیت مردم فقیر زیاد است. صنعت معدنکاری سهمی ۱۲ درصدی در تولید ناخالص داخلی اندونزی دارد. یکی دیگر از منابع کسب درآمد برای اندونزی صنعت گردشگری است.

در اواخر دهه ۹۰ میلادی که بازارهای اقتصادی در آسیا دچار مشکلات شدید شد، ارزش پول اندونزی نیز بشدت سقوط کرد و سوهارتو ناچار شد تا اصلاحات اقتصادی شدیدی را انجام دهد و در همین رابـ*ـطه با صندوق بین‌المللی پول برای کمکی به ارزش بیش از ۴۰ میلیارد دلار به توافق رسید. نارضایتی‌های سـ*ـیاسی و در خواست استعفای سوهارتو، از پیامدهای این مشکلات اقتصادی بود. در مارس سال ۱۹۹۸ سوهارتو برای چندمین بار به قدرت رسید. اما مشکلات برای دولت همچنان ادامه داشت.

در میان سال‌های ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۲ شمار میلیونرها در اندونزی رشد فزاینده‌ای داشته‌است اما هنوز نیمی از مردم با درآمد روزی کمتر از دو دلار زندگی می‌کنند. تنها ۱۰ درصد کسانی که کار می‌کنند مالیات می‌پردازند و دولت برای تامین آموزش رایگان و بهداشت مشکل دارد. تولید نفت در اندونزی بسیار کم است و این میزان تنها برای تامین نیازهای داخلی این کشور صرف می‌شود ولی با این حال اندونزی بزرگترین تولیدکننده نفت در کشورهای جنوب شرقی آسیا به‌شمار می‌آید.

اندونزی به دلیل فرسودگی چاه‌های نفت و کمبود تولید نفت در این کشور در ماه مه ۲۰۰۸ از سازمان اوپک خارج شد.


تاریخچه اندونزی

 

mahaflaki

کاربر فعال انجمن
کاربر رمان ۹۸
  
عضویت
26/7/18
ارسال ها
693
امتیاز واکنش
17,003
امتیاز
303
محل سکونت
Golestan
زمان حضور
100 روز 9 ساعت 15 دقیقه
نویسنده این موضوع
"محیط زیست"
اندونزی دارای بزرگ‌ترین جنگل‌ها در کشورهای جنوب شرق آسیا است به طوری که ۱۲۰ میلیون هکتار آن را جنگل‌های بارانی تشکیل داده‌است. حریق در جنگل‌های اندونزی به رویدادی سالانه در فصل خشک کشور تبدیل شده و تا کنون برای کشورهای همسایه آلودگی زیادی ایجاد کرده‌است. افزایش تقاضا برای تهیه روغن درخت نخل در هند نیز موجب تخریب نگران‌کننده جنگل‌های استوایی در اندونزی شده‌است. دولت اندونزی در ابتکاری زیست‌محیطی زوج‌های جوان را ملزم کرده قبل از ازدواج خود یک درخت بکارند.

فرهنگ
هنر نقاشی در بالی هنری دارای سنت و پیشینه است. تماس هنرمندان محلی با سبک نقاشی اروپایی در سده بیستم روی داد. امروزه البته در جاوه مرکزی روش‌های نقش‌پردازی کلاقه‌ای که از روش‌های بسیار قدیمی اندونزیایی است رفته‌رفته کاربردهای بیشتری در نقاشی‌ها پیدا می‌کنند.

موسیقی در اندونزی انواع گوناگونی داد ولی معروف‌ترین آن موسیقی گاملان است که موسیقی سنتی دربارهای جاوه و بالی به‌شمار می‌آید. امروزه تمام سبک‌های موسیقی پاپ نیز به زبان ملی (اندونزیایی) و یا به زبان محلی خوانده می‌شود. افزون بر این سبک‌های عامه‌پسندی مانند کرونتیونگ، دانگ‌دوت، کاپورساری و جایپونگان نیز رایج‌اند.

"تقسیمات کشوری"
اشنايي با برخي شهرها و جزيره هاي اندونزي

"سوماترا"
سوماترا (با وسعت تقریبی ۴۷۰٬۰۰۰ کیلومتر مربع) از جزایر کشور اندونزی است.

جزیره سوماترا ششمین جزیره بزرگ جهان و بزرگ‌ترین جزیره‌ای است که تمام خاک آن در کشور اندونزی قرار دارد، این جزیره حدود ۴۵ میلیون نفر جمعیت دارد.

استان هاي جزيره سوماترا

"سوماترای شمالی"

سوماترای شمالی (به اندونزیایی: Sumatera Utara) یکی از استان‌های اندونزی است.


تاریخچه اندونزی

 

mahaflaki

کاربر فعال انجمن
کاربر رمان ۹۸
  
عضویت
26/7/18
ارسال ها
693
امتیاز واکنش
17,003
امتیاز
303
محل سکونت
Golestan
زمان حضور
100 روز 9 ساعت 15 دقیقه
نویسنده این موضوع
"جمعیت"
جمعیت سوماترای شمالی در سرشماری رسمی سال ۲۰۰۰ بالغ بر ۱۱٫۴۸ میلیون نفر برآورد شده‌است. آمارهای تخمینی از افزایش این رقم در سال ۲۰۰۷ به ۱۲٬۸۳۴٬۳۷۱ نفر خبر می‌دهند.

"مردم"
باتاک‌ها با ۴۱٫۹۵ درصد، جاوه‌ای‌ها با ۳۲٫۶۲ درصد، نیاها با ۶٫۳۶ درصد، مالایی‌ها با ۴٫۹۲ درصد، مینانگکابائوها با ۲٫۶۶ درصد و بانجاری‌ها با ۰٫۹۷ درصد، از عمده‌ترین گروه‌های قومی سوماترای شمالی به‌شمار می‌روند.

زبان‌های رایج در سوماترای شمالی شامل مالایی، باتاک، آنگکولا-ماندایلینگ و اندونزیایی می‌شود.

مذهب
مسلمانان با ۶۵٫۵ درصد، مسیحیان با ۳۱٫۴ درصد، بودایی‌ها با ۲٫۸ درصد و هندوها با ۰٫۲ درصد، از مهم‌ترین گروه‌های مذهبی سوماترای شمالی محسوب می‌شوند.

"سوماترای غربی"
سوماترای غربی (به اندونزیایی: 'Sumatera Barat') یکی از استان‌های اندونزی است.


دریاچه مانینجائو

آچه
آچه یکی از استان‌های کشور اندونزی است که در نوک شمالی جزیرهٔ سوماترا واقع شده‌است.

نامگذاری
نام کامل این استان از سال ۱۹۵۹ تا سال ۲۰۰۱ «دائراه ایستیموا آچه»، از سال ۲۰۰۱ تا سال ۲۰۰۹ «نانگگروئه آچه دارالسلام» و از سال ۲۰۰۹ به بعد، «آچه» بوده‌است.


ساحل اچه

مذهب
بیش‌ترین سهم مسلمانان در سطح کشور در آچه بوده و این استان توسط قوانین اسلامی اداره می‌شود.

پیش‌تر این منطقه با عناوین محتلفی نظیر «آچه»، «آتجه» و «آچین» شناخته می‌شده‌است.

ریائو
ریائو (به اندونزیایی: Riau) یکی از استان‌های اندونزی است.

جغرافیا
این استان در بخش مرکزی جزیرهٔ سوماترا و در امتداد تنگهٔ مالاکا واقع شده‌است.


تاریخچه اندونزی

 

mahaflaki

کاربر فعال انجمن
کاربر رمان ۹۸
  
عضویت
26/7/18
ارسال ها
693
امتیاز واکنش
17,003
امتیاز
303
محل سکونت
Golestan
زمان حضور
100 روز 9 ساعت 15 دقیقه
نویسنده این موضوع
پکانبارو پایتخت و بزرگ‌ترین شهر ریائو است. دومای، باگانسیاپیاپی، بنگکالیس، بانگکینانگ، رنگات و سیاک‌سری ایندروپورا، دیگر شهرهای بزرگ این استان هستند.

اقتصاد
امروزه ریائو یکی از ثروتمندترین استان‌های اندونزی است. این استان به‌جهت بهره‌مندی از منابع طبیعی متعدد نظیر نفت خام، گاز طبیعی، کائوچو، روغن نخل و مزارع متعدد، پیش‌رفت بسیاری نموده‌است.

جمعیت
جمعیت ریائو براساس سرشماری سال ۲۰۰۰ که جزایر ریائو را هم شامل می‌شد، در سال ۲۰۰۷ بالغ بر ۵٬۰۷۰٬۹۵۲ نفر برآورد شده‌است. این رقم در سال ۲۰۱۰ به ۶٬۳۰۲٬۷۸۶ نفر افزایش یافته‌است. جزایر ریائو تا سال ۲۰۰۴ بخشی از استان ریائو به‌شمار می‌رفت که در این سال، این منطقه مستقل شده و استان جدیدی را تشکیل داد.

مردم
مالایی‌ها با ۳۸ درصد، جاوه‌ای‌ها با ۲۵ درصد، مینانگکابوها با ۱۱ درصد، باتاک‌ها با ۷ درصد، بانجاری‌ها با ۴ درصد، چینی‌ها با ۴ درصد و بوگینی‌ها با ۲ درصد، از جملهٔ گروه‌های قومی ساکن در ریائو به‌شمار می‌روند. زبان‌های مالایی، اندونزیایی و مینانگکابویی از مهم‌ترین زبان‌های رایج در این استان محسوب می‌شوند.

مذهب
مسلمانان ۸۸ درصد، بودایی‌ها ۶ درصد، کاتولیک‌ها ۵ درصد، پروتستان‌ها ۱ درصد و هندوها ۰٫۲ درصد از ساکنان ریائو را شامل می‌شوند.

جزایر ریائو
جزایر ریائو (به اندونزیایی: Kepulauan Riau) یکی از استان‌های اندونزی است.

جغرافیا
این استان شامل مجمع‌الجزایر ریائو، جزایر ناتونا، جزایر آنامباس و جزایر لینگگا می‌شود. مساحت جزایر ریائو ۲۱٬۹۹۲ کیلومتر مربع بوده و جمعیت این استان در سال ۲۰۰۷ بالغ بر ۱٬۳۹۲٬۹۰۰ نفر برآورد شده‌است.


تاریخچه اندونزی

 

mahaflaki

کاربر فعال انجمن
کاربر رمان ۹۸
  
عضویت
26/7/18
ارسال ها
693
امتیاز واکنش
17,003
امتیاز
303
محل سکونت
Golestan
زمان حضور
100 روز 9 ساعت 15 دقیقه
نویسنده این موضوع
جزایر ریائو در ژوئیهٔ سال ۲۰۰۴ از بخش اصلی استان ریائو جدا شده و استان مستقلی را تشکیل داد. پایتخت این استان شهر تانجونگ پینانگ است که در بخش جنوبی جزیرهٔ بینتان واقع شده‌است.

مذهب
بیش‌ترین شمار ساکنان جزایر ریائو پیرو دین‌های اسلام، بودیسم و مسیحیت هستند.

مردم
مالایی‌ها با ۳۵٫۶ درصد، جاوه‌ای‌ها با ۲۲٫۲ درصد، چینی‌ها با ۹٫۳ درصد، مینانگکابوها با ۹٫۳ درصد، باتاک‌ها با ۸٫۱ درصد، بوگینی‌ها با ۲٫۲ درصد و بانجاری‌ها با ۰٫۷ درصد از مهم‌ترین گروه‌های قومی ساکن در جزایر ریائو به‌شمار می‌روند. مهم‌ترین زبان رایج در این استان، زبان اندونزیایی است.

سوماترای جنوبی
سوماترای جنوبی (به اندونزیایی: Sumatera Selatan) یکی از استان‌های اندونزی است.

جغرافیا
این استان در جزیرهٔ سوماترا واقع شده و از سمت شمال به استان جامبی، از سمت جنوب به استان لامپونگ و از سمت غرب به استان بنگکولو محدود شده‌است. جزایر بانگکا و بلیتونگ در بخش شرقی سوماترای جنوبی واقع شده‌اند.


تاریخچه اندونزی

 

mahaflaki

کاربر فعال انجمن
کاربر رمان ۹۸
  
عضویت
26/7/18
ارسال ها
693
امتیاز واکنش
17,003
امتیاز
303
محل سکونت
Golestan
زمان حضور
100 روز 9 ساعت 15 دقیقه
نویسنده این موضوع
این مناطق در سال ۲۰۰۰ از این استان مستقل شده و استان جدید جزایر بانگکا-بلیتونگ را تشکیل دادند. پایتخت آن، شهر پالم‌بانگ است.

جمعیت و مردم
مالایی‌ها با ۳۱ درصد، جاوه‌ای‌ها با ۲۷ درصد، کومرینگ‌ها با ۶ درصد، موسی بانیوآسین‌ها با ۳ درصد، سوندایی‌ها با ۲ درصد، از جملهٔ گروه‌های قومی ساکن در سوماترای جنوبی به‌شمار می‌روند.

زبان رایج در این استان، زبان اندونزیایی بوده.

مذهب
مسلمانان ۹۶ درصد، بودایی‌ها ۱٫۸ درصد و مسیحیان ۱٫۷ درصد از ساکنان سوماترای جنوبی را شامل می‌شوند.

تقسیمات
سوماترای جنوبی به ۱۰ منطقه و ۴ شهر تقسیم شده‌است:

مناطق
اوگان ایلیر (Indralaya).

اوگان کومرینگ اولو (Baturaja).

اوگان کومرینگ اولوی جنوبی (Muaradua).

اوگان کومرینگ اولوی شرقی (Martapura).

اوگان کومرینگ ایلیر (Kayuagung).

بانیوآسین (Pangkalan Balai).

لاهات (Lahat).

موآرا انیم (Muara Enim).

موسی بانیوآسین (Sekayu).

موسی راواس (Muara Beliti Baru).

شهرها
پاگر آلام.

پالم‌بانگ.

پرابومولیح.

لوبوکلینگگائو.

جزایر بانگکا-بلیتونگ
جزایر بانگکا-بلیتونگ (به اندونزیایی: Kepulauan Bangka Belitung) یکی از استان‌های اندونزی است.

جغرافیا
این استان دو جزیرهٔ اصلی به نام‌های «بانگکا» و «بلیتونگ» را شامل می‌شود. هم‌چنین چندین جزیرهٔ کوچک‌تر از آن‌ها نیز در بخش شرقی جزیرهٔ سوماترا و بخش شمال شرقی استان سوماترای جنوبی واقع شده‌است.

تنگهٔ بانگکا جزیره‌های سوماترا و بانگکا را از هم جدا می‌کند و تنگهٔ گاسپار جزیره‌های بانگکا و بلیتونگ را از یک‌دیگر مستقل می‌سازد.


تاریخچه اندونزی

 

mahaflaki

کاربر فعال انجمن
کاربر رمان ۹۸
  
عضویت
26/7/18
ارسال ها
693
امتیاز واکنش
17,003
امتیاز
303
محل سکونت
Golestan
زمان حضور
100 روز 9 ساعت 15 دقیقه
نویسنده این موضوع
دریای چین جنوبی در بخش شمالی این استان، دریای جاوه در بخش جنوبی و جزیرهٔ بورنئو در بخش شرقی آن به وسیلهٔ تنگهٔ کاریماتا از جزیرهٔ بلیتونگ جدا می‌شود.

جزایر بانگکا-بلیتونگ پیش‌تر بخشی از استان سوماترای جنوبی بوده‌است؛ اما در سال ۲۰۰۰ به همراه استان‌های بانتن و گورونتالو مستقل شد.

جمعیت این استان در سال ۲۰۰۴ بالغ بر ۱٬۰۱۲٬۶۵۵ نفر بوده و پایتخت آن، شهر پانگکال پینانگ است.

اقتصاد
جزایر بانگکا-بلیتونگ معادن بزرگی و مهمی را در خود جای داده و بزرگ‌ترین تولیدکنندهٔ حلب در سطح اندونزی به‌شمار می‌رود. این استان هم‌چنین کاغذ سفید تولید می‌کند.

مردم
مالاییها با ۷۲ درصد، چینی‌ها با ۱۲ درصد، جاوهای‌ها با ۶ درصد، بوگینی‌ها با ۳ درصد، مادوری‌ها با ۱ درصد، از مهم‌ترین گروه‌های قومی ساکن در جزایر بانگکا-بلیتونگ محسوب می‌شوند. زبان‌های اندونزیایی و هاکا (شاخه‌ای از چینی) از زبان‌های رایج در این جزایر به‌شمار می‌رود.

مذهب
از لحاظ ترکیب مذهبی نیز مسلمانان با ۸۱٫۸ درصد، بوداییها با ۸٫۷ درصد، کنفوسیانیسم‌ها با ۵٫۱ درصد، پروتستان‌ها با ۲٫۴ درصد، کاتولیک‌ها با ۱٫۷ درصد و هندوها با ۰٫۱ درصد، عمده‌ترین گروه‌های مذهبی را تشکیل می‌دهند.

تقسیمات
جزایر بانگکا-بلیتونگ به ۶ منطقه (کابوپاتن) و یک شهر (کوتا) تقسیم شده‌است:

بانگکا (مرکز: سونگایلیات).

بانگکای غربی (مرکز: مونتوک).

بانگکای جنوبی (مرکز: توبوآلی) .

بانگکای مرکزی (مرکز: کوبا).

بلیتونگ (مرکز: تانجونگ پاندان).

بلیتونگ شرقی (مرکز: مانگگار).

پانگکال پینانگ (شهر).

جاوه
جاوه یکی از جزایر کشور اندونزی است که پایتخت اندونزی جاکارتا در آن واقع شده است.


تاریخچه اندونزی

 

mahaflaki

کاربر فعال انجمن
کاربر رمان ۹۸
  
عضویت
26/7/18
ارسال ها
693
امتیاز واکنش
17,003
امتیاز
303
محل سکونت
Golestan
زمان حضور
100 روز 9 ساعت 15 دقیقه
نویسنده این موضوع
استان هاي جزيره جاوه
تاریخچه

پیش از تاریخ

قلمروهای هندو و بودایی

فرمانروایان مسلمان واستعمار هلند

عصر جمهوریت

جغرافیا

جاوه متراکم ترین شهر و جزیره جهان است که با تراکم بیش از ۱۴ میلیونی در خود این مقام را کسب کرده.

جاوه از نظر اب و هوا و راحتی زندگی بسیار مناسب است . قیمت کم باعث ازدیاد جمعیت شده براورد شده تا ۱۲ سال دیگر جمعیت به ۲۶ میلیون هم میرسد در حالی که این موضوع با در نظر نگرفتن جا و فضای خالی باشد جاوه از نظر اقتصاد بسیار مهم است و از ارکان اصلی اقتصاد میباشد.

جاکارتا
جاکارتا (Daerah Khusus Ibukota Jakarta) پایتخت کشور اندونزی و بزرگ‌ترین شهر این کشور است.

جاکارتا، پایتخت اندونزی و یکی از بزرگ ترین و پرجمعیت ترین شهرهای اسلامی است. جاکارتا بزرگ ترین شهر اندونزی و مرکز اقتصادی ـ تجاری، حمل ونقل و صنعتی این کشور و مرکز سـ*ـیاسی ـ اداری ایالت جاکارتاست. ایالت جاکارتا ــ که حدود ۵۹۰ کیلومترمربع مساحت دارد یکی از پنج ایالت جزیره جاوه‌است.

اما امروزه جاکارتا مرکز آسه آن (انجمن ملل آسیای جنوب شرقی) است و مقرّ وزارت خانه‌ها و سازمان‌های مهم اندونزی به شمار می‌رود.

تاریخچه
جاکارتا از مشهورترین شهرهای اسلامی، دارای بناهایی متعلق به دوره استعمار و بافت شهری مطابق الگوی شهرهای هلندی است. آثار و اماکن دیدنی شهر عمدتاً در بخش مرکزی (بافت قدیمی) قرار دارند، از جمله آنهامی‌توان: میدان مردکا (آزادی و استقلال) و لوح ملی اندونزی، موزه ملی، کاخ ریاست جمهوری یا کاخ آزادی واقع در قسمت شمالی مردکا، موزه مردکا که هلندی‌ها آن را در ۱۷۷۸ احداث کردند، کتابخانه شهر، مسجد بزرگ استقلال، مجموعه ورزشی بازیهای آسیایی، بازار چینیها، بازار قدیمی ماهی فروشان، بازار بزرگ، باغهای درون شهر از جمله باغ معروف جایاانکول، بقایای ساختمان شهرداری (متعلق به دوره استعمار) و زندان‌های قدیمی نزدیک آن را نام برد.

جاکارتا شهری قلعه‌ای و قدیمی است و در منطقه‌ای با تاریخ کهن قرار دارد. گفته شده که این منطقه مقرّ انسان‌های نخستین بوده‌است. در سده چهارم میلادی، دولتی هندو ـ جاوه‌ای در جاکارتا فرمانروایی می‌کرده‌است. سابقه جاکارتا، به سبب واقع شدن در جزیره جاوه، با پیشینه این جزیره در آمیخته‌است.

نام‌های قبلی آن سوندا کلاپا، جایاکارتا و بعد باتاویا بود.

جغرافیا
شهر جاکارتا در غرب جزیره جاوه، در سواحل شمالی، در کنار خلیج جاکارتا (یا خلیج باتاویا / بتاویه) و دریای جاوه، قرار دارد. این شهر در دشت واقع شده‌است و ارتفاعاتی با فاصله بسیار، در جنوب آن امتداد دارد. رود سیلیونگ با جهت جنوبی ـ شمالی از میان شهر می‌گذرد و به خلیج جاکارتا می‌ریزد. علاوه بر این، رودهای بسیاری در نزدیکی شهر جاری اند که می توان به گروگل در غرب و سونتر در شرق جاکارتا اشاره کرد.

باتوجه به موقعیت شهر و نزدیکی آن به دریا، نسیم خشکی و دریا که در جاکارتا دائمی است، در افزایش آلودگی هوای شهر مؤثر بوده‌است. این شهر در یکی از پرباران ترین مناطق جهان قرار دارد؛ متوسط باران سالانه جاکارتا حدود دو هزار میلیمتر و متوسط رطوبت سالانه آن ۸۱% است.


تاریخچه اندونزی

 
shape1
shape2
shape3
shape4
shape7
shape8
بالا