- عضویت
- 28/7/19
- ارسال ها
- 81
- امتیاز واکنش
- 1,478
- امتیاز
- 163
- زمان حضور
- 2 روز 22 ساعت 3 دقیقه
بسم الله الرحمن الرحیم
تقدیم به روح پر فتوح شهید برزو
داستان کوتاه خنده هایش
با برخورد قطرات سرد آب به صورت ام مثل فنر از جا پریدم و رحمت را بالای سر خود دیدم که لـ*ـب های همیشه خندان اش باز و بسته می شد و چیزهایی می گفت. آنقدر خسته و گیج بودم که مفهوم کلماتش را متوجه نمی شدم. شب قبل بعد از دو روز ماموریت سخت و بی خوابی چنان در نماز خانه ی مقر خوابم برده بود که انگار بیهوش شده بودم. کمی که به خودم آمدم دوباره تکرار کرد:
-نیم ساعت از اذان گذشته نمی خوای پاشی؟
خمیازه ای کشیدم و با شصتم صفحه ی خاک گرفته ی ساعت مچی ام را پاک کردم. نگاهی به رحمت انداختم و گفتم:
-نمی شد زودتر بیدار م کنی اجل معلق؟
با همان لبخند که لحظه ای از صورت اش محو نمی شد جواب داد:
_دیدم خسته ای به جان تو دلم نیومد بیدارت کنم. گفتم نیم ساعت دیگه هم بخوابی.
به زحمت بدن خسته و دردناک ام را حرکت دادم و از جا بلند شدم و از آن چه می دیدم ماتم برد! شش هفت نفر با صورت های سیاه شده به صف پشت سر هم نشسته بودند و هر یک ذکر یا دعایی می خواند:
-الهی العفو.
_استغفرالله ربی.
_یا مولا ی یا صاحب الزمان العجل العجل الساعه الساعه...
به رحمت نگاه کردم. از شدت خنده دندان های ش آشکار شد و انگشت اشاره اش را به علامت هیس به بینی‌اش چسباند و بی صدا ریسه رفت. چشمان ام را پرسش گرانه به صورت اش دوختم، با اشاره گفت:
_بریم بیرون برات تعریف می کنم.
از در نماز خانه خارج شدیم و پله ها را به قصد محوطه به طرف پایین طی کردیم. همان طور که راه می رفتیم پرسیدم:
-خب جریان چی بود رحمت؟
-هیچی دیگه به بهانه ی اینکه شما رزمنده هستید و صورت هاتو ن تبر که دست های رنگی م رو به صورت تک تکشو ن کشیدم و اونا هم از همه جا بی خبر...
و این بار بلند قه قهه زد. سرم را به نشانه ی تاسف تکانی دادم و استغفراللهی گفتم... .
نوا ی خوش مداحی حاج صادق آهنگران در محوطه ی بیرون ساختمان مقر به همراه نسیم خنکی که به سر و صورت می وزید صفا ی خاصی را ایجاد کرده بود.
تقدیم به روح پر فتوح شهید برزو
داستان کوتاه خنده هایش
با برخورد قطرات سرد آب به صورت ام مثل فنر از جا پریدم و رحمت را بالای سر خود دیدم که لـ*ـب های همیشه خندان اش باز و بسته می شد و چیزهایی می گفت. آنقدر خسته و گیج بودم که مفهوم کلماتش را متوجه نمی شدم. شب قبل بعد از دو روز ماموریت سخت و بی خوابی چنان در نماز خانه ی مقر خوابم برده بود که انگار بیهوش شده بودم. کمی که به خودم آمدم دوباره تکرار کرد:
-نیم ساعت از اذان گذشته نمی خوای پاشی؟
خمیازه ای کشیدم و با شصتم صفحه ی خاک گرفته ی ساعت مچی ام را پاک کردم. نگاهی به رحمت انداختم و گفتم:
-نمی شد زودتر بیدار م کنی اجل معلق؟
با همان لبخند که لحظه ای از صورت اش محو نمی شد جواب داد:
_دیدم خسته ای به جان تو دلم نیومد بیدارت کنم. گفتم نیم ساعت دیگه هم بخوابی.
به زحمت بدن خسته و دردناک ام را حرکت دادم و از جا بلند شدم و از آن چه می دیدم ماتم برد! شش هفت نفر با صورت های سیاه شده به صف پشت سر هم نشسته بودند و هر یک ذکر یا دعایی می خواند:
-الهی العفو.
_استغفرالله ربی.
_یا مولا ی یا صاحب الزمان العجل العجل الساعه الساعه...
به رحمت نگاه کردم. از شدت خنده دندان های ش آشکار شد و انگشت اشاره اش را به علامت هیس به بینی‌اش چسباند و بی صدا ریسه رفت. چشمان ام را پرسش گرانه به صورت اش دوختم، با اشاره گفت:
_بریم بیرون برات تعریف می کنم.
از در نماز خانه خارج شدیم و پله ها را به قصد محوطه به طرف پایین طی کردیم. همان طور که راه می رفتیم پرسیدم:
-خب جریان چی بود رحمت؟
-هیچی دیگه به بهانه ی اینکه شما رزمنده هستید و صورت هاتو ن تبر که دست های رنگی م رو به صورت تک تکشو ن کشیدم و اونا هم از همه جا بی خبر...
و این بار بلند قه قهه زد. سرم را به نشانه ی تاسف تکانی دادم و استغفراللهی گفتم... .
نوا ی خوش مداحی حاج صادق آهنگران در محوطه ی بیرون ساختمان مقر به همراه نسیم خنکی که به سر و صورت می وزید صفا ی خاصی را ایجاد کرده بود.
داستانک خنده هایش | زهرا قریب کاربر انجمن رمان 98
رمان ۹۸ | دانلود رمان
نودهشتیا,بزرگترین مرجع تایپ رمان, دانلود رمان جدید,دانلود رمان عاشقانه, رمان خارجی, رمان ایرانی, دانلود رمان بدون سانسور,دانلود رمان اربابی,
roman98.com
آخرین ویرایش توسط مدیر:
