عاشقانه‌های احمد شاملو

SAEEDEH.T · 2/10/19

با درودی‌
به خانه می‌آيی‌ و
با بدرودی‌
خانه را ترک می‌گويی‌.
ای‌ سازنده!
لحظه‌ی‌ عمر من
به جز فاصله‌ی‌
ميان اين درود و بدرود نيست...

#احمد_شاملو

SAEEDEH.T · 2/10/19

با سادگی تمام بیصدا شکستیم
چه زخمهایی که از عزیزان خوردیم
اشکها را پشت لبخندی پنهان میکنیم
که خیلی درد میکند
و هیچکس نمیفهمد...!
ما را درد همین نفهمیدن می کُشد
نه زخمها...

#شاملو

SAEEDEH.T · 2/10/19

توفان‌ها
در حال عظیم تو
به شکوه‌مندی
نی‌لبکی می‌نوازند،
و ترانه رگ‌هایت
آفتاب همیشه را طالع می‌کند.

بگذار چنان از خواب برآیم
که کوچه‌های شهر
حضور مرا دریابند.

#شاملو

SAEEDEH.T · 2/10/19

قصد من فریب خودم نیست،دلپذیر!
قصد من
فریب خودم نیست
اگرلب‌ها دروغ میگویند
ازدست‌های توراستی هویداست
ومن از دستهای توست که سخن می‌گویم.

#احمد_شاملو

SAEEDEH.T · 8/12/19

تو را دوست دارم
و این دوست داشتن
حقیقتی است که مرا به زندگی دلبسته می‌کند

#احمد_شاملو

SAEEDEH.T · 8/12/19

قلبت را به من بده،
من ریشه‌های تو را دریافته‌ ام...

#احمد_شاملو
***
من در تو نگاه می‌ کنم
در تو نفس می‌ کشم
و زندگی مرا تکرار می‌ کند ..

#احمد_شاملو

SAEEDEH.T · 8/12/19

مانند دانه‌ای
به زندانِ گُل‌خانه‌ای
قلب سُرخِ ستاره‌ای‌اش را
محبوس داشتند...

#احمد_شاملو
***
لیکن شنیده‌ام که شبِ تیره هرچه هست
آخر ز تنگه‌های سحرگه گذر کند...
زین‌روی در ببسته به خود رفته‌ام فرو
در انتظارِ صبح...

#احمد_شاملو

SAEEDEH.T · 8/12/19

از این فریاد
تا آن فریاد
سکوتی نشسته است.
دهان بسته در دره های سکوت
سرگردانم.
من می‌دانم
من می‌دانم
من می‌دانم

#احمد_شاملو

SAEEDEH.T · 8/12/19

به پرواز
شک کرده بودم
به هنگامی که...
شانه هایم
از توان سنگین بال
خمیده بود

#احمد_شاملو
***
با نامی زیسته‌ام که از آنِ من نیست
از دردی گریسته‌ام که از آنِ من نیست

#احمد_شاملو

SAEEDEH.T · 8/12/19

من فکر می‌کنم
هرگز نبوده قلبِ من
این‌گونه
گرم و سُرخ:
احساس می‌کنم
در بدترین دقایقِ این شامِ مرگ‌زای
چندین هزار چشمه‌ی خورشی
در دلم
می‌جوشد از یقین؛
احساس می‌کنم
در هر کنار و گوشه‌ی این شوره‌زارِ یأس
چندین هزار جنگلِ شاداب
ناگهان
می‌روید از زمین.
آه ای یقینِ گم‌شده، ای ماهیِ گریز
در برکه‌های آینه لغزیده توبه‌تو!
من آبگیرِ صافی‌ام، اینک! به سِحرِ عشق؛
از برکه‌های آینه راهی به من بجو!
من فکر می‌کنم
هرگز نبوده
دستِ من
این‌سان بزرگ و شاد:
احساس می‌کنم
در چشمِ من
به آبشرِ اشکِ سُرخ‌گون
خورشیدِ بی‌غروبِ سرودی کشد نفس؛
احساس می‌کنم
در هر رگم
به هر تپشِ قلبِ من
کنون
بیدارباشِ قافله‌یی می‌زند جرس.
آمد شبی برهنه‌ام از در
چو روحِ آب
در دلش دو ماهی و در دستش آینه
گیسویِ خیسِ او خزه‌بو، چون خزه به‌هم.
من بانگ برکشیدم از آستانِ یأس:
«ــ آه ای یقینِ یافته، بازت نمی‌نهم!»

#احمد_شاملو

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

مدیر بازنشسته رمان۹۸

مدیر بازنشسته رمان۹۸

مدیر بازنشسته رمان۹۸

مدیر بازنشسته رمان۹۸

مدیر بازنشسته رمان۹۸

مدیر بازنشسته رمان۹۸

مدیر بازنشسته رمان۹۸

مدیر بازنشسته رمان۹۸

مدیر بازنشسته رمان۹۸

مدیر بازنشسته رمان۹۸

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین