مشاعره با حرف ب

-FãTéMęH- · چهارشنبه در 07:00

moh@mad گفت:
بر چرخ فلک هیچ کسی چیر نشد
وز خوردن آدمی زمین سیر نشد

مغرور بدانی که نخورده‌ست تو را
تعجیل مکن هم بخورَد دیر نشد

خیام

با عقل، آب عشق به يک جو نمي رود بيچاره من که ساخته از آب و آتشم
شهريار

MēLįKąღ · چهارشنبه در 08:50

به قیاس درنگنجی و به وصف درنیایی

متحیرم در اوصاف جمال و روی و زیبت

-FãTéMęH- · چهارشنبه در 12:45

MēLįKąღ گفت:
به قیاس درنگنجی و به وصف درنیایی

متحیرم در اوصاف جمال و روی و زیبت

به ملازمان سلطان که رساند این دعا را؟
که به شُکرِ پادشاهی ز نظر مران گدا را

moh@mad · چهارشنبه در 15:16

-FãTéMęH- گفت:
به ملازمان سلطان که رساند این دعا را؟
که به شُکرِ پادشاهی ز نظر مران گدا را

بگذار به دنبال تو خود را بکشانم
از سایه سنگین تو من کمترم آیا

ای عشق، مرا بیشتر از پیش بمیران
آنقدر که تا دیدن او زنده بمانم

-FãTéMęH- · چهارشنبه در 15:27

moh@mad گفت:
بگذار به دنبال تو خود را بکشانم
از سایه سنگین تو من کمترم آیا

ای عشق، مرا بیشتر از پیش بمیران
آنقدر که تا دیدن او زنده بمانم

با ما کج و با خود کج و با خلق خدا کج آخر قدمي راست بنه اي همه جا کج

moh@mad · چهارشنبه در 15:51

-FãTéMęH- گفت:
با ما کج و با خود کج و با خلق خدا کج آخر قدمي راست بنه اي همه جا کج

بسته‌ام در خم گیسوی تو امید دراز
آن مبادا که کند دست طلب کوتاهم

ذره خاکم و در کوی توام جای خوش است
ترسم ای دوست که بادی ببرد ناگاهم

-FãTéMęH- · چهارشنبه در 16:32

moh@mad گفت:
بسته‌ام در خم گیسوی تو امید دراز
آن مبادا که کند دست طلب کوتاهم

ذره خاکم و در کوی توام جای خوش است
ترسم ای دوست که بادی ببرد ناگاهم

بر خیر و مخور غم جهان گذران
خوش باشو دمی به شادمانی گذران
در طبع جهان اگر وفایی بودی
نوبت به تو خود نیامدی از دگران خیام

moh@mad · چهارشنبه در 16:39

-FãTéMęH- گفت:
بر خیر و مخور غم جهان گذران
خوش باشو دمی به شادمانی گذران
در طبع جهان اگر وفایی بودی
نوبت به تو خود نیامدی از دگران خیام

بی غم عشق تو صد حیف ز عمری که گذشت
بیش از این کاش گرفتار غمت می‌بودم

گر به پرسیدن من لطف نمی‌فرمودی
هم چنان کشته تیغ دو دمت می‌بودم

-FãTéMęH- · چهارشنبه در 16:41

moh@mad گفت:
بی غم عشق تو صد حیف ز عمری که گذشت
بیش از این کاش گرفتار غمت می‌بودم

گر به پرسیدن من لطف نمی‌فرمودی
هم چنان کشته تیغ دو دمت می‌بودم

به هنگام سختی مشو ناامید

کز ابر سیه بارد آب سپید

در چاره‌‌سازی به خود در مبند

که بسیار تلخی بود سودمند

moh@mad · چهارشنبه در 16:42

-FãTéMęH- گفت:
بر خیر و مخور غم جهان گذران
خوش باشو دمی به شادمانی گذران
در طبع جهان اگر وفایی بودی
نوبت به تو خود نیامدی از دگران خیام

بی غم عشق تو صد حیف ز عمری که گذشت
بیش از این کاش گرفتار غمت می‌بودم

گر به پرسیدن من لطف نمی‌فرمودی
هم چنان کشته تیغ دو دمت می‌بودم

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی