مشاعره با حرف ب

~ĤaŊaŊeĤ~ · 17/9/23

بهار آمد بیا تا داد عمر رفته بستانیم
به پای سرو آزادی سر و دستی برافشانیم

Delvin22 · 17/9/23

~ĤaŊaŊeĤ~ گفت:
بهار آمد بیا تا داد عمر رفته بستانیم
به پای سرو آزادی سر و دستی برافشانیم

به جانِ خواجه و حقِ قدیم و عهدِ درست

که مونسِ دمِ صبحم، دعای دولت توست

Delvin22 · 18/9/23

به عمر خویش ندیدم شبی که مرغ دلم
نخواند بر گل رویت چه جای بلبل باغ

*AsAl* · 19/9/23

بردوخته‌ام دیده چو باز از همه عالم
تا دیده من بر رخ زیبای تو باز است

*AsAl* · 19/9/23

بیا که قصرِ اَمَل سخت سست بنیادست
بیار باده که بنیادِ عمر بر بادست

*AsAl* · 19/9/23

به دامِ زلفِ تو دل مبتلایِ خویشتن است
بکُش به غمزه که اینش سزایِ خویشتن است

*AsAl* · 19/9/23

به ملازمان سلطان که رساند این دعا را؟
که به شُکرِ پادشاهی ز نظر مران گدا

moh@mad · 20/9/23

*AsAl* گفت:
به ملازمان سلطان که رساند این دعا را؟
که به شُکرِ پادشاهی ز نظر مران گدا

بی تو این دیده کجا میل به دیدن دارد
قصه ی عشق مگر بی تو شنیدن دارد

بال پرواز مرا سخت شکستی ای داد
بعد تو وحشت یک لحظه پریدن دارد

SelmA · 20/9/23

moh@mad گفت:
بی تو این دیده کجا میل به دیدن دارد
قصه ی عشق مگر بی تو شنیدن دارد

بال پرواز مرا سخت شکستی ای داد
بعد تو وحشت یک لحظه پریدن دارد

بی مهر رخت روز مرا نور نماندست
وز عمر، مرا جز شب دیجور نماندست

moh@mad · 20/9/23

SelmA گفت:
بی مهر رخت روز مرا نور نماندست
وز عمر، مرا جز شب دیجور نماندست

به تماشای تو از هر مژه راه دگرست
هر بن موی کمینگاه نگاه دگرست

چشم عاشق ز تماشای تو چون سیر شود
هر نگه سلسله جنبان نگاه دگرست

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی