مشاعره با حرف ر

*AsAl* · 13/9/23

رونق عهد شباب است دگر بُستان را

می‌رسد مژدهٔ گل بلبل خوش الحان را

moh@mad · 14/9/23

*AsAl* گفت:
رونق عهد شباب است دگر بُستان را

می‌رسد مژدهٔ گل بلبل خوش الحان را

رفت و غزلم چشم به راهش نگران شد
دلشوره ی ما بود، دل آرام جهان شد

در اوّل آسایش مان سقف فرو ریخت
هنگام ثمر دادن مان بود خزان شد

*AsAl* · 14/9/23

رها نمی‌کند ایام در کنار منش
که داد خود بستانم به بـ*ـو*سه از دهنش

moh@mad · 14/9/23

*AsAl* گفت:
رها نمی‌کند ایام در کنار منش
که داد خود بستانم به بـ*ـو*سه از دهنش

رازی نهفته در پس حرفی نگفته است
مگذار درددل کنم و دردسر شود

ای زخم دلخراش لـ*ـب از خون دل ببند
دیگر قرار نیست کسی باخبر شود

*AsAl* · 14/9/23

رسید مژده که ایامِ غم نخواهد ماند
چنان نماند چنین نیز هم نخواهد ماند

moh@mad · 14/9/23

*AsAl* گفت:
رسید مژده که ایامِ غم نخواهد ماند
چنان نماند چنین نیز هم نخواهد ماند

رنج از کسی بریم که دردش دوای ماست
زخم از کسی خوریم که رنجش شفای ماست

جائی سرای تست که جای سرای نیست
وانگه در سرای تو خلوتسرای ماست

SelmA · 14/9/23

رفت از بر من آنکه مرا مونس جان بود
دیگر به چه امید در این شهر توان بود

moh@mad · 14/9/23

SelmA گفت:
رفت از بر من آنکه مرا مونس جان بود
دیگر به چه امید در این شهر توان بود

رنگ رؤیا زده‌ام بر افق دیده و دل
تا تماشا کنم آن شاهد رؤیایی را

از نسیم سحر آموختم و شعله شمع
رسم شوریدگی و شیوه شیدایی را

SelmA · 14/9/23

راهیست راهِ عشق که هیچش کناره نیست
آنجا جز آن که جان بسپارند، چاره نیست

moh@mad · 14/9/23

SelmA گفت:
راهیست راهِ عشق که هیچش کناره نیست
آنجا جز آن که جان بسپارند، چاره نیست

رمزی است ز پاس ادب عشق که مرغان

شب نوبت پرواز به پروانه گذارند

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی