مشاعره با رباعیات خیام

Moubina · 25/1/23

moh@mad گفت:
تا چند اسیر عقل هر روزه شویم
در دهر چه صد ساله چه یکروزه شویم

در ده تو بکاسه می از آن پیش که ما
در کارگه کوزه‌گران کوزه شویم

می لعل مذاب است و صراحی کان است

جسم است پیاله و شرابش جان است

آن جام بلورین که ز می خندان است

اشکی است که خون دل در او پنهان است

moh@mad · 25/1/23

Moubina گفت:
می لعل مذاب است و صراحی کان است

جسم است پیاله و شرابش جان است

آن جام بلورین که ز می خندان است

اشکی است که خون دل در او پنهان است

تا چند حدیث پنج و چار ای سـ*ـاقی
مشکل چه یکی چه صد هزار ای سـ*ـاقی

خاکیم همه چنگ بساز ای سـ*ـاقی
بادیم همه باده بیار ای سـ*ـاقی

matieh · 27/1/23

یک قطرهٔ آب بود با دریا شد
یک ذرهٔ خاک با زمین یکتا شد

آمدشدن تو اندر این عالم چیست
آمد مگسی پدید و ناپیدا شد

moh@mad · 27/1/23

matieh گفت:
یک قطرهٔ آب بود با دریا شد
یک ذرهٔ خاک با زمین یکتا شد

آمدشدن تو اندر این عالم چیست
آمد مگسی پدید و ناپیدا شد

دی کوزه‌ گری بدیدم اندر بازار
بر پاره گلی لگد همی زد بسیار
و آن گل بزبان حال با او می‌گفت
من همچو تو بوده‌ام مرا نیکودار

POURIA · 10/3/23

moh@mad گفت:
دی کوزه‌ گری بدیدم اندر بازار
بر پاره گلی لگد همی زد بسیار
و آن گل بزبان حال با او می‌گفت
من همچو تو بوده‌ام مرا نیکودار

ترکیب طبایع چو به کام تو دمی است
رو شاد بزی اگر چه بر تو ستمی است
با اهل خرد باش که اصل تن تو
گردی و نسیمی و غباری و دمی است

حرف { ر } در مصراع اول پیدا نشد
در مصراع دوم موجود بود و ارسال کردم
پوزش

moh@mad · 12/3/23

POURIA گفت:
ترکیب طبایع چو به کام تو دمی است
رو شاد بزی اگر چه بر تو ستمی است
با اهل خرد باش که اصل تن تو
گردی و نسیمی و غباری و دمی است

حرف { ر } در مصراع اول پیدا نشد
در مصراع دوم موجود بود و ارسال کردم
پوزش

می خوردن و شاد بودن آیین منست
فارغ بودن از کفر و دین، دین منست
گفتم به عروس دهر کابین تو چیست
گفتا دل خرم تو کابین منست

niloofar.H · 11/5/23

تا چند حدیث پنج و چار ای سـ*ـاقی
مشکل چه یکی چه صد هزار ای سـ*ـاقی

moh@mad · 15/5/23

niloofar.H گفت:
تا چند حدیث پنج و چار ای سـ*ـاقی
مشکل چه یکی چه صد هزار ای سـ*ـاقی

یک جرعهٔ می ز ملک کاووس به است
از تـ*ـخت قباد و ملکت طوس به است

هر ناله که رندی به سحرگاه زند
از طاعت زاهدان سالوس به است

Delvin22 · 12/9/23

moh@mad گفت:
یک جرعهٔ می ز ملک کاووس به است
از تـ*ـخت قباد و ملکت طوس به است

هر ناله که رندی به سحرگاه زند
از طاعت زاهدان سالوس به است

و غره بدان مشو که می می نخوری
صد لقمه خوری که می غلام‌ست آن را

moh@mad · 13/9/23

Delvin22 گفت:
و غره بدان مشو که می می نخوری
صد لقمه خوری که می غلام‌ست آن را

ابر آمد و باز بر سر سبزه گریست
بی باده گلرنگ نمی‌باید زیست
این سبزه که امروز تماشاگه ماست
تا سبزهٔ خاک ما تماشاگه کیست

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

دوستدار انجمن رمان ۹۸

کاربر ممتاز

کاربر نیمه فعال

کاربر ممتاز

حامی انجمن رمان ۹۸

کاربر ممتاز

کاربر نیمه حرفه‌ای

کاربر ممتاز

مدیر آزمایشی تالار موسیقی

کاربر ممتاز

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین