مشاعره با اشعار هوشنگ ابتهاج

moh@mad · 2/8/22

SAEEDEH.T گفت:
نشسته‌ام در انتظارِ این غبارِ بی سوار
دریغ کز شبی چنین سپیده سر نمی‌زند
گذرگهی است پر ستم که اندر او به غیر غم
یک صلای آشنا به رهگذر نمی‌زند...

دلی که پیش تو ره یافت باز پس نرود
هواگرفته عشق از پی هـ*ـوس نرود

به بوی زلف تو دم می‌زنم درین شب تار
وگرنه چون سحرم بی تو یک نفس نرود

paeez81 · 1/1/23

دیر است، گالیا
در گوش من فسانه دلدادگی مخوان!
دیگر ز من ترانهٔ شوریدگی مخواه!

moh@mad · 7/1/23

paeez81 گفت:
دیر است، گالیا
در گوش من فسانه دلدادگی مخوان!
دیگر ز من ترانهٔ شوریدگی مخواه!

هنگام بـ*ـو*سه و غزل عاشقانه نیست
هر چیز رنگ آتش و خون دارد این زمان
هنگامه رهایی لبها و دست هاست
عصیان زندگی است

Moubina · 7/1/23

moh@mad گفت:
هنگام بـ*ـو*سه و غزل عاشقانه نیست
هر چیز رنگ آتش و خون دارد این زمان
هنگامه رهایی لبها و دست هاست
عصیان زندگی است

ز عشقت بند بند این دل دیوانه می لرزد
خرابم‌میکنی اما خرابی باتو می ارزد

Morad · 7/1/23

Moubina گفت:
ز عشقت بند بند این دل دیوانه می لرزد
خرابم‌میکنی اما خرابی باتو می ارزد

دیر است، گالیا

در گوش من فسانه دلدادگی مخوان!

دیگر ز من ترانهٔ شوریدگی مخواه!

moh@mad · 9/1/23

Morad گفت:
دیر است، گالیا

در گوش من فسانه دلدادگی مخوان!

دیگر ز من ترانهٔ شوریدگی مخواه!

همه مرغان هم آواز پراکنده شدند
آه از این باد بلاخیز که زد در چمنم

نی جدا زان لـ*ـب و دندان چه نوایی دارد
من ز بی هم نفسی ناله به دل می شکنم

matieh · 16/1/23

من در این گوشه که از دنیا بیرون است
آفتابی به سرم نیست
از بهاران خبرم نیست
آنچه می‌بینم دیوار است
آه این سخت سیاه
آن چنان نزدیک است
که چو بر می‌کشم از سـ*ـینه نفس
نفسم را برمی‌گرداند

moh@mad · 16/1/23

matieh گفت:
من در این گوشه که از دنیا بیرون است
آفتابی به سرم نیست
از بهاران خبرم نیست
آنچه می‌بینم دیوار است
آه این سخت سیاه
آن چنان نزدیک است
که چو بر می‌کشم از سـ*ـینه نفس
نفسم را برمی‌گرداند

دردا و دریغا که در این بازی خونین
بازیچه ی ایام دل آدمیان است

دل بر گذر قافله ی لاله و گل داشت
این دشت که پامال سواران خزان است

POURIA · 11/3/23

moh@mad گفت:
دردا و دریغا که در این بازی خونین
بازیچه ی ایام دل آدمیان است

دل بر گذر قافله ی لاله و گل داشت
این دشت که پامال سواران خزان است

تنگ غروب و هول بیابان و راه دور
نه پرتو ستاره و نه ناله ی جرس

خونابه گشت دیده ی کارون و زنده رود
اي پیک آشنا برس از ساحل ارس

moh@mad · 11/3/23

POURIA گفت:
تنگ غروب و هول بیابان و راه دور
نه پرتو ستاره و نه ناله ی جرس

خونابه گشت دیده ی کارون و زنده رود
اي پیک آشنا برس از ساحل ارس

سـ*ـاقی به دست باش که این سرخوش می پرست
چون خم ز پا نشست و هنوزش خمار توست

هر سوی موج فتنه گرفته ست و زین میان
آسایشی که هست مرا در کنار توست

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

کاربر ممتاز

کاربر نیمه حرفه‌ای

کاربر ممتاز

دوستدار انجمن رمان ۹۸

کاربر نیمه فعال

کاربر ممتاز

کاربر نیمه فعال

کاربر ممتاز

حامی انجمن رمان ۹۸

کاربر ممتاز

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین