مشاعره با اشعار پروین اعتصامی

paeez81 · 21/7/21

تا که بشاخ گل سرخ آرمید
پهلوی جانان چو بیفکند رخت
مورچه‌ای دید بپای درخت
با همه هیچی، همه تدبیر و کار

moh@mad · 27/7/21

paeez81 گفت:
تا که بشاخ گل سرخ آرمید
پهلوی جانان چو بیفکند رخت
مورچه‌ای دید بپای درخت
با همه هیچی، همه تدبیر و کار

رهی که گمرهیش در پی است نسپردن
دریکه فتنه‌اش اندر پس است نگشودن

paeez81 · 31/7/21

نه‌اش سودای کار از دست دادن
بتندی گفت کای مسکین نادان

moh@mad · 6/8/21

paeez81 گفت:
نه‌اش سودای کار از دست دادن
بتندی گفت کای مسکین نادان

نقش نیکو می زنی، اما بر آب
رونقی می جوی گر ارزنده‌ای

دیبه‌ای می باف گر بافنده‌ای
کس ز خلقان تو پیراهن نکرد

niloofar.H · 6/8/21

درافکندش بصندوقی از آهن
بشام اندر، نهفت آن روز روشن

paeez81 · 20/8/21

نقش نیکو می زنی، اما بر آب
رونقی می جوی گر ارزنده‌ای
دیبه‌ای می باف گر بافنده‌ای
کس ز خلقان تو پیراهن نکرد

moh@mad · 21/8/21

paeez81 گفت:
نقش نیکو می زنی، اما بر آب
رونقی می جوی گر ارزنده‌ای
دیبه‌ای می باف گر بافنده‌ای
کس ز خلقان تو پیراهن نکرد

در حوادث، بردباری کرده‌ایم
گاه جاروبست و گه گرد و نسیم
کهنه نتوان کرد این عهد قدیم
ما نمی‌ترسیم از تقدیر و بخت

paeez81 · 21/8/21

تا که گویی هست، چوگان می زنند
گه تبه کردی، گهی آراستی

moh@mad · 22/8/21

paeez81 گفت:
تا که گویی هست، چوگان می زنند
گه تبه کردی، گهی آراستی

یکی نباخته ای دوست دیگری نبرد
جهان و کار جهان همچو نرد باختن است
بباید آنکه شود بزم زندگی روشن
نصیب شمع مپرس از چه روی سوختن است

paeez81 · 1/10/21

تا که گویی هست، چوگان می زنند
گه تبه کردی، گهی آراستی
گه درافتادی، گهی برخاستی

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی