مشاعره با رباعیات خیام

moh@mad · 27/1/21

Ryhwn گفت:
در پرده اسرار کسی را ره نیست
زین تعبیه جان هیچکس آگه نیست
جز در دل خاک هیچ منزلگه نیست
می خور که چنین فسانه‌ها کوته نیست

تا چند اسیر رنگ و بو خواهی شد
چند از پی هر زشت و نکو خواهی شد
گر چشمه زمزمی و گر آب حیات
آخر به دل خاک فرو خواهی شد

Ryhwn · 26/2/21

moh@mad گفت:
تا چند اسیر رنگ و بو خواهی شد
چند از پی هر زشت و نکو خواهی شد
گر چشمه زمزمی و گر آب حیات
آخر به دل خاک فرو خواهی شد

در پرده اسرار کسی را ره نیست
زین تعبیه جان هیچکس آگه نیست
جز در دل خاک هیچ منزلگه نیست
می خور که چنین فسانه‌ها کوته نیست

moh@mad · 26/2/21

Ryhwn گفت:
در پرده اسرار کسی را ره نیست
زین تعبیه جان هیچکس آگه نیست
جز در دل خاک هیچ منزلگه نیست
می خور که چنین فسانه‌ها کوته نیست

تا راه قلندری نپویی نشود
رخساره بخون دل نشویی نشود
سودا چه پزی تا که چو دلسوختگان
آزاد به ترک خود نگویی نشود

محدثه موحدی · 3/4/21

در پرده اسرار کسی را ره نیست
زین تعبیه جان هیچکس آگه نیست

moh@mad · 7/4/21

Mohadose گفت:
در پرده اسرار کسی را ره نیست
زین تعبیه جان هیچکس آگه نیست

تا چند اسیر رنگ و بو خواهی شد
چند از پی هر زشت و نکو خواهی شد
گر چشمه زمزمی و گر آب حیات
آخر به دل خاک فرو خواهی شد

کوثر پورخضر · 7/4/21

moh@mad گفت:
تا چند اسیر رنگ و بو خواهی شد
چند از پی هر زشت و نکو خواهی شد
گر چشمه زمزمی و گر آب حیات
آخر به دل خاک فرو خواهی شد

در چنبر چرخ جان چندین پاکان
می سوزد و خاک می شود دودی کو

moh@mad · 7/4/21

کوثر پورخضر گفت:
در چنبر چرخ جان چندین پاکان
می سوزد و خاک می شود دودی کو

وقت سحر است خیز ای مایه ناز
نرمک نرمک باده خور و چنگ نواز
کانها که بجایند نپایند بسی
و آنها که شدند کس نمیاید باز

BARAN :) · 12/6/21

moh@mad گفت:
وقت سحر است خیز ای مایه ناز
نرمک نرمک باده خور و چنگ نواز
کانها که بجایند نپایند بسی
و آنها که شدند کس نمیاید باز

زین پیش نبودیم و نبود هیچ خلل
زین پس چو نباشیم همان خواهد بود

moh@mad · 12/6/21

BARAN :) گفت:
زین پیش نبودیم و نبود هیچ خلل
زین پس چو نباشیم همان خواهد بود

دی کوزه‌ گری بدیدم اندر بازار
بر پاره گلی لگد همی زد بسیار
و آن گل بزبان حال با او می‌گفت
من همچو تو بوده‌ام مرا نیکودار

BARAN :) · 13/6/21

moh@mad گفت:
دی کوزه‌ گری بدیدم اندر بازار
بر پاره گلی لگد همی زد بسیار
و آن گل بزبان حال با او می‌گفت
من همچو تو بوده‌ام مرا نیکودار

روزی که نهال عمر من کنده شود
و اجــزام یـکـدگر پــراکنده شـود
گر زانکه صراحئی کنند از گل من
حالی که ز بــاده پراکنی زنده شود

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی