مشاعره

Narges_Alioghli · 25/4/20

SHADOW گفت:
ویرانه نه آنست ک جمشید بنا کرد
ویرانه نه آنست که فرهاد فرو ریخت
ویرانه دل ماست که بار هر نگه تو
صدبار بنا گشت و دگر بار فرو ریخت

تکبر با گدایان در میخانه کمتر کن
که اینجا مور بر هم می‌زند تـ*ـخت سلیمان را

Asal_Zinati · 25/4/20

ای در دل من میل و تمنا همه تو
وندر سر من مایه سودا همه تو
هرچند به روزگار در می‌نگرم
امروز همه تویی و فردا همه تو

Narges_Alioghli · 25/4/20

SHADOW گفت:
ای در دل من میل و تمنا همه تو
وندر سر من مایه سودا همه تو
هرچند به روزگار در می‌نگرم
امروز همه تویی و فردا همه تو

واعظ مکن نصیحت شوریدگان که ما
با خاک کوی دوست به فردوس ننگریم

Asal_Zinati · 25/4/20

مردم از حیوانی و آدم شدم
پس چه ترسم کی ز مردن کم شدم

Narges_Alioghli · 25/4/20

SHADOW گفت:
مردم از حیوانی و آدم شدم
پس چه ترسم کی ز مردن کم شدم

من آن گلبرگ مغرورم که می‌میرم ز بی‌آبی
ولی با ذلت و خواری پی شبنم نمی‌گردم

Asal_Zinati · 25/4/20

من تجربه کردم صنم خوش‌خو را
سیلاب سیه تیره نکرد آنجو را
یک روز گره نبست او ابرو را
دارم بیمرگ و زندگانی او را

Narges_Alioghli · 25/4/20

SHADOW گفت:
من تجربه کردم صنم خوش‌خو را
سیلاب سیه تیره نکرد آنجو را
یک روز گره نبست او ابرو را
دارم بیمرگ و زندگانی او را

آواز تیشه امشب، از بیستون نیامد
شاید به خواب شیرین، فرهاد رفته باشد

Asal_Zinati · 25/4/20

دل بدستم بود و می گشتم بگرد کوی دوست
بی خبر بودم نمی دانم کجا افتـاده است

Narges_Alioghli · 25/4/20

SHADOW گفت:
دل بدستم بود و می گشتم بگرد کوی دوست
بی خبر بودم نمی دانم کجا افتـاده است

تا به رخسار تو زلف مشک‌فام افتاده است
من که باشم، خورشید اینجا به دام افتاده است

Asal_Zinati · 25/4/20

Narges_Alioghli گفت:
تا به رخسار تو زلف مشک‌فام افتاده است
من که باشم، خورشید اینجا به دام افتاده است

تو همچو صبحی من شمع خلوت سحرم
تبسمی کن و جان بین که همی سپرم

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی