عزاداران عاشقان حسین(علیه السلام)

M O B I N A · 14/3/23

نـاز تـــــو اربـاب كشـــيدن خـــوش اســـت

روی كسی جــز تـــو نديدن خــوش است

در طلـــــــب وصـــــل تــــــــو اربـاب مـــــن

لطـــمه زدن ، جامـه دريدن خــوش است

مســــتی ايــن ميكــده ات دائـــمی سـت

از مـی ايـن باده چشــيدن خــوش است

بســــــــــته ام از روز ازل دل بـــــه تــــــــو

دل ز هـــمه جـز تـو بـريـدن خــوش است

همــــــچو كـــــبوتـر شــــدنــــم آرزوســـت

ســـوی حـــريــم تــو پريـدن خــوش است

گل همـــــه جا هست ولی ياحسـين (ع)

گـل ز گلســـتان تــو چـيدن خــوش است

در همـــــه ی عمــــــر منــــــم منتـــــــظر

روز وصــــال تــــو رســـيدن خـــوش است

نـوكـــريــــــم را تـــــــو بفــــــــرما قــــــبول

گـــر بخـــــرد يـار ، خــريـدن خــوش است !

M O B I N A · 14/3/23

ای آنکه نیست غیر خدا خونبهای تو

خون سر شکسته ی من رونمای تو

زینب سرش شکسته ولی سر شکسته نیست

سر خم نکرده پیش کسی جز خدای تو

قرآن بخوان اگرچه تو را سنگ می زنند

دین خدا نفس بکشد با صدای تو

زینب نفس نمی کشد ای نفس نطمئن

یک لحظه در هوای کسی جز هوای تو

تو سربلند بر سر نیزه بخوان، بدان

زینب هم ایستاده بمیرد برای تو

من پای نی، تو بر سر نی، گریه می کنیم

تو مبتلای عشقی و من مبتلای تو

M O B I N A · 14/3/23

دو ماه روضه‌ی ارباب خوب‌مان خواندیم

دو ماه نه، همه‌ی عمرمان از آن خواندیم

محرم و صفر آمد تمام هم شد و رفت

و ما ز منتهی‌الآمال بی‌امان خواندیم

خدا به مادر اصغر، رباب، رحم کند

چقدر روضه که از تیر و از کمان خواندیم

دوباره صحن دل عاشقان شود پر غم

به یاد هرچه مصیبت که از جوان خواندیم

دو ماه دربدر داغ زینبی بودیم

که پا به پای غم‌اش از نوک سنان خواندیم

دو ماه چای عزاداری و دو دریا اشک

ز بس ز تشنگی و خنجر خزان خواندیم

میان هق‌هق و داغ اسارت و اندوه

غزل برای اسیران کاروان خواندیم

لباس مشکی و اشک روان! خداحافظ

چه نوحه‌های حزینی ز عمق جان خواندیم

بلور گریه‌ی مادر! خدا نگهدارت

در این عزا به‌خدا با همه توان خواندیم

خدا کند که همیشه مرامم این باشد

چو این دو ماه که از مرد قهرمان خواندیم

خدا کند بپذیرد به لطف خود ارباب

هر آن چو زینب کبرای خطبه‌خوان خواندیم

M O B I N A · 14/3/23

شب نشینی چه قـدر بیـن دو گنبـد زیباست

در جــــوار حــــرم آل مـحـمــد (ص) زیباست

یک طرف حضـرت شـاه و طرفی حضـرت مـاه

گـردش دیــده و ســر هـر دو مجـدد زیباست

گـــر نـدانــی بــه کـدامـیــن حــرم اول بـروی

گـر بـمــانــی وسـط ایــن دو مــردد زیباست

رو بـه سوی حـرم عـشـق سـلامی بـدهـی

نــام او را بـکـشــی یکـسـره ممتـد زیباست

گـر که بـرگــردی و یـک بـدر ببـیـنـی به جلـو

بـعـد از آن ذکــر ابـاالـفـضـلـی ِ ابجد زیباست

چشم ها خیره بـخرما و رطب ها شده است

هـر کـه یک دانـه از آن نخـل بچیـنـد زیباست

چـون که بـا پـای برهنـه بکنی سعی و صفـا

عکـس گنـبـد بـه نـگـاه تـو بـیـوفـتـد زیباست

روضه هـای شب بیـن الحرمینـش درد است

حـال هـر عـاشـق او گـر بـشـود بـد زیباست

تشنه لـب را بـه کـنــار حـرمـش یـــاد کـنـی

دانـه هــای گــوهــر چـشـم بـریــزد زیباست

بـعـد از آنی که ز بـیــن الـحـرمـیـنـش بــروم

عــزم دیـــدار رضـــا دیــدن مـشهـد زیباست

محسن آمد ز سفر لیک پریشان شده است

آن کـسی که بـه حـرم یـــار ببـیـنـد زیباست

M O B I N A · 14/3/23

از خيمه ها دور از تمناي نگاهم

آن روز رفتي و دلم پشت سرت ماند

بيچاره لـ*ـب هايم به دنبال لـ*ـب تو

در حسرت آن بـ*ـو*سه هاي آخرت ماند

بـ*ـو*سيدن لـ*ـب هاي من ، وقتي نمي برد

حق دارم از دست لـ*ـبت دلگير باشم

وقتي به دنبال سرت آواره هستم

بايد اسير اين همه زنجير باشم

يادش به خير آن روزهاي در مدينه

دو گوشواره داشتم حالا ندارم

رنگ كبودم مال دختر بودنم نيست

من مشكلم اين جاست كه بابا ندارم

از شدت افتادنم از روي ناقه

ديگر برايم اي پدر پهلو نمانده

گيرم برايم چند معجر هم بيارند

من كه دگر روي سرم گيسو نمانده

از كربلا تا كوفه، كوفه تا به اين جا

در تاول پايم هزاران خار مي رفت

بابا نبودي تا ببيني دختر تو

با چه لباسی كوچه و بازار مي رفت

ديدم كه عمه آستين روي سرش بود

از گيسوي بي معجرم چيزي نگفتم

وقتي كه از گيسو بلندم مي نمودند

از سوزش موي سرم چيزي نگفتم

M O B I N A · 14/3/23

یادت دلیل گریه‌ی پنهانی من است

نامت انیس این دل زندانی من است

نـیمه شب آمدم که نبینی رخ مرا

بـار‌ گنـ*ـاه علت پـنهانی من است

از خود بریده‌ام به تو نزدیک تر شوم

این روزهاکه خلوت روحانی من است

در خلوتم همیـشه کلنجار مـی‌روم

میگویم اینچه وضع مسلمانی من ست

کاری بکن که رونزنم برکسی بیا…

چیزی بده که رزق سلیمانی من است

ازسفره‌ی تومیخورم و سیر میشوم

صد شکرنعمتت همه ارزانی من است

یک جلوه‌ات براین دل تاریک وسنگی‌ام

پایان خـوابهای زمستانی من است

امشب که داد میزنم العفو ای خدا!

لحظه به لحظه رحمت بارانی من است

گرم گنـ*ـاه بوده‌ام و دیـر آمدم

عصیان دلیل غیبت طولانی من است

تا که نبخشی‌ام من ازاین جا نمیروم

این گریه برگ سبزپشیمانی من است

دارد بـساط سفره‌ی تو جمع میشود

غم میخورم که آخرمهمانی من است

M O B I N A · 14/3/23

علی جان، پنجره دلم را به روی صحن وجود آسمانی ات می گشایم و خویش را اسیر کمند شوق آفرین عشقت می کنم، ای هم زبانِ بهترین دقایق حیات، با تو سخن آغاز می کنم که پیاله حیاتم را، سـ*ـاقی بزم شورانگیز خیال تو لبریز ساخته، و خاکستر وجودم را آتش عشق تو بر باد داده است.

علی جان، درخشش طلیعه با شکوه وجود تو از پشت کوهسار چشمان همیشه مشتاق ما، شکوفایی گل های آفرینش را برایمان به ارمغان می آورد، آن گاه که نم نم باران لطیف مهر تو بر صفحه دلمان جاری می شود.

نسیم مهرورزی با تو، در آسمان قلبمان وزشی آرام از سر می گیرد و عطر دل انگیز کوچه باغ های آرام اندیشه مطهّرت را به ما هدیه می کند. علی جان، در کلاس مهر تو، گل های سرخ باغ دل بستگی شکوفا می شود و عطر بنفش سادگی و خلوصت، هم دم نفس های زندگی، به روح پرتلاطم انسانی ات آرامش می بخشد

M O B I N A · 14/3/23

وقتی تو آمدی دل ما پیش چاه بود

از فاطمه بزادی و زهرا گواه بود

وقتی تو آمدی همه نخل ‎های تو
از پیش آمدند به بزمی که آه بود

وقتی تو آمدی همه آسمان شنید
فریاد دیو را که سرا پا سیاه بود

یک کعبه در شکاف تمنای دوست بود
یک قبله در سکوت سجود اله بود

وقتی تو آمدی همه کودکان شهر
دیدند ماه بهر یتیمان پناه بود

فرقت شکافت تا که دل کعبه نشکند
آری که سجده ‎گاه تو چون قبله ‎گاه بود

M O B I N A · 14/3/23

قسیم النار و الجنه محب ات را چه خواهی کرد
محب ات را بسوزانی محبت را چه خواهی کرد

تو آقاتر از آن هستی گدایت را برنجانی
گرفتم اینکه رنجاندی کرامت را چه خواهی کرد

تو سفره دار احسانی تو بابای کریمانی
نمی بخشی نمیدانم که عادت را چه خواهی کرد

قیامت دست آویزی ندارم جز ولای تو
امید من تویی آقا شفاعت را چه خواهی کرد

قیامت خوب میفهمم عجب چیزیست حب تو
تو با آن جلوه ی عشق ات قیامت را چه خواهی کرد

شنیدم آتش دوزخ نصیب دشمن زهراست
قسیم النار و الجنه محب ات را چه خواهی کرد
شاعر: سید علی رکن الدین

M O B I N A · 14/3/23

قسیم النار و الجنه محب ات را چه خواهی کرد
محب ات را بسوزانی محبت را چه خواهی کرد

تو آقاتر از آن هستی گدایت را برنجانی
گرفتم اینکه رنجاندی کرامت را چه خواهی کرد

تو سفره دار احسانی تو بابای کریمانی
نمی بخشی نمیدانم که عادت را چه خواهی کرد

قیامت دست آویزی ندارم جز ولای تو
امید من تویی آقا شفاعت را چه خواهی کرد

قیامت خوب میفهمم عجب چیزیست حب تو
تو با آن جلوه ی عشق ات قیامت را چه خواهی کرد

شنیدم آتش دوزخ نصیب دشمن زهراست
قسیم النار و الجنه محب ات را چه خواهی کرد
شاعر: سید علی رکن الدین

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

سرپرست بخش فرهنگ و ادب

سرپرست بخش فرهنگ و ادب

سرپرست بخش فرهنگ و ادب

سرپرست بخش فرهنگ و ادب

سرپرست بخش فرهنگ و ادب

سرپرست بخش فرهنگ و ادب

سرپرست بخش فرهنگ و ادب

سرپرست بخش فرهنگ و ادب

سرپرست بخش فرهنگ و ادب

سرپرست بخش فرهنگ و ادب

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین