- عضویت
- 15/12/20
- ارسال ها
- 253
- امتیاز واکنش
- 7,231
- امتیاز
- 213
- محل سکونت
- your heart
- زمان حضور
- 24 روز 11 ساعت 27 دقیقه
کاشی کاری و سفالگری اصفهان در دوره اسلام
کاشی کاری و سفالگری در دوره‌ی اسلامی اهمیت، اعتبار و اعتلای ویژه ای یافت. با توجه به نقش هنرهایی چون؛ نگارگری و خطاطی و کاربرد رنگی در این صنعت می توان در این صنعت تطور و تکامل این هنرها را نیز مشاهده کرد. کاشی سازی دوره اسلامی از نظر شکل و ظاهر دارای تنوع بسیار بود (پورتر، ۱۳۸۱: ۵). اگرچه در سده‌های نخست اسلامی به سبب ساده زیستی و دوری از تجمل و لشکرکشی ها و فتوحات و دامنه درگیری‌های نظامی و سـ*ـیاسی قبایل به هنر و صنایعی از این دست و مصنوعات و تولیدات آن چندان توجهی نمی شد، اما پس از روی کار آمدن خلافت عباسیان و از حدود سده سوم هجری قمری این صنعت و تولید ظرفهای سفالی که دارای کیفیت خوب و قابل ملاحظه و خیره کننده ای بود مورد توجه قرار گرفت. با توجه به آرامش و امنیتی که در این دوره پدید آمد، زمینه گسترش مبادلات بازرگانی و در پی آن مبادلات فرهنگی و دانش و فناوری در پهنه گسترده ای فراهم شد، به گونه ای که نمی توان تأثیر هنری و صنعتی ظروف و سفالینه‌های وارداتی از چین را بر صنایع سفال و کاشی ایران و جهان اسلام نادیده انگاشت (پورتر، ۲۱:۱۳۸۱ تا ۲۳ و آلن، ۱۳۸۳: ۸). تاریخ کاشی کاری اسلامی با تولید ظرفهای سفالین مورد نیاز زندگی، ارتباطی پیوسته و ناگسستنی با زندگی معمولی طبقات عامه مردم حاصل نمود. این پدیده را می توان در سفالهای زمان سلجوقی در ایران مشاهده کرد (پورتر، ۱۳۸۱: ۸). در این دوره ساخت انواع ظروف، همانند ظرف لعاب دار یکرنگ، ظروف رنگارنگ با نقش قالب زده (طلایی) و ظرفهای مینایی با نقش کنده کاری شده و همچنین ظروف لعابی با تکنیک خاصی در مراکز مهم سفال سازی چون ری، نیشابور، گرگان و کاشان توسعه یافت.
با توجه به پایتختی اصفهان در دوره سلجوقی صنایع مختلف در این منطقه رونق یافت و کاشان به قطب کاشی سازی دوره اسلامی تبدیل شد. اهمیت و جایگاه کاشان در صنعت کاشی به گونه ای بود که پاره ای جغرافی نویسان اسلامی نام کاشی را برگرفته از نام کاشان میدانند. از این روی، هنرمندان کاشی کار کاشانی در خلق شیوه‌های مبتک انه در این صناعت نقش مهمی داشتند (عباسیان، ۱۳۷۰: ۹۰). زکریای قزوینی نویسنده سده هفتم هجری درباره کاشی و سفال در کاشان مینویسد: «و در کاشان، ظروف بسیار خوب می ساخته اند و به ولایات می برده اند.» (قزوینی، ۱۳۷۳: ۵۰۳). این روایت به روشنی پیشرفت صنعت کاشی و سفال در کاشان و رونق تجاری آن را در ولایات و مناطق دیگر نشان میدهد. یاقوت حموی در کتاب معجم البلدان درباره کاشی سازی در کاشان مینویسد: «کاشان شهری است نزدیک به اصفهان که نام آن غالباً با کاشان توام است و ظروف و آجرهای کاشانی را از آن شهر حمل میکنند و توده مردم آن را (کاشی) می نامند، (به نقل از خلیلی، ۲۰۰۴:۱۳۲۰). پس از دوران سلجوقیان و در سده‌های هفتم و هشتم هجری نیز کاشان یکی از مراکز عمده سفال لعاب دار و کاشی سازی ایران بود .
گفتی است. آنچه در منابع با عنوان خزف سازی آمده، تقریباً اشاره به همین حرفه‌ی سفال سازی است که مسلماً در کنار شهر ری کاشان نیز از قطب‌های شناخته شده آن بوده است. در کتاب "صنایع ایران بعد از اسلام" در این باره آمده است: «شکی نیست که شهر کاشان در تاریخ صنایع خزف سازی و سفال کاری ایران مقامی خیلی ارجمندتر از آن دارد که اخیراً مورخان فنون و مایع اسلامی برای آن قائل شده اند، ولی محل انکار هم نیست که معلومات ما نسبت به این شهر، خیلی کمتر از معلوماتی است که از شهرهای بزرگ صنعتی ایران مانند تبریز و هرات و ری داریم، اما برای پی بردن به اهمیت این شهر و مقامی که در تاریخ فنون و صنایع دارد، کانی است که بگوییم کلمه کاشی تا به امروز دلالت بر نوعی از خزف می کند که در قرون وسطی ساخته میشده و در این شهر تهیه می گردیده است. (خليلى) . در این زمان تجارت کاشی گسترش زیادی پیدا کرد چنانکه نمونه‌هایی از سفال شمال شرقی ایران در منطقه شوش (واقع در جنوب غرب) یافت شدہ است (حمزولو)
کاشی‌های این شهر به نقاط مختلفی صادر می شد. به گونه ای که در بناهای اقصی نقاط قلمرو اسلامی می توان کاشی‌های کاشی سازان کاشانی را ردیابی کرد. برای نمونه کاشی کاری محلی در بیت المقدس که در باور عمومی مکان قربانی حضرت اسماعیل (ع) توسط پدرش شناخته می شود، با کاشی‌های ساخت کاشی سازان کاشانی انجام شده است (سپنتا، ۱۳۴۸: ۶۰). تحقیقات و کاوشهای باستان شناسی در مناطق مختلف نشان میدهد که کاشی‌های ساخت کاشان به مناطق مختلف جهان اسلام راه یافته بود: چنان که در شهرهای ری، جرجان و شهرهای دیگر عناصری از سفالینه‌های ساخت این شهر یافت شده است (حمزه لو، ۱۳۸۱: ۸۶). اگرچه در منطقه کاشان چندان حفاری و کاوشهای سازمان یافته ای انجام نشده است، اما قطعاتی که از حفاری‌های این شهر به دست آمده، نشان میدهد که بیشتر آثار دوره سلجوقیان دارای امضا و تاریخ بوده اند. تاریخ کاشی‌های برجای مانده نشان میدهد که تولید کاشی در کاشان پس از ۵۹۷ ه. ق تا ۷۳۱ ه. ق (به جز مقطع کوتاهی بعد از حمله مغول) بدون وقفه ادامه داشته است. اولین نمونه شناخته شده سفال که به این شهر منسوب است یک پارچ سفالین کوچک است که تاریخ آن مربوط به سالهای ۵۷۶ ه. ق - ۵۷۵ ه. ق است و اکنون در موزه بریتانیا نگهداری می شود (پورتر، ۳۴:۱۳۸۱).
کاشی کاری و سفالگری در دوره‌ی اسلامی اهمیت، اعتبار و اعتلای ویژه ای یافت. با توجه به نقش هنرهایی چون؛ نگارگری و خطاطی و کاربرد رنگی در این صنعت می توان در این صنعت تطور و تکامل این هنرها را نیز مشاهده کرد. کاشی سازی دوره اسلامی از نظر شکل و ظاهر دارای تنوع بسیار بود (پورتر، ۱۳۸۱: ۵). اگرچه در سده‌های نخست اسلامی به سبب ساده زیستی و دوری از تجمل و لشکرکشی ها و فتوحات و دامنه درگیری‌های نظامی و سـ*ـیاسی قبایل به هنر و صنایعی از این دست و مصنوعات و تولیدات آن چندان توجهی نمی شد، اما پس از روی کار آمدن خلافت عباسیان و از حدود سده سوم هجری قمری این صنعت و تولید ظرفهای سفالی که دارای کیفیت خوب و قابل ملاحظه و خیره کننده ای بود مورد توجه قرار گرفت. با توجه به آرامش و امنیتی که در این دوره پدید آمد، زمینه گسترش مبادلات بازرگانی و در پی آن مبادلات فرهنگی و دانش و فناوری در پهنه گسترده ای فراهم شد، به گونه ای که نمی توان تأثیر هنری و صنعتی ظروف و سفالینه‌های وارداتی از چین را بر صنایع سفال و کاشی ایران و جهان اسلام نادیده انگاشت (پورتر، ۲۱:۱۳۸۱ تا ۲۳ و آلن، ۱۳۸۳: ۸). تاریخ کاشی کاری اسلامی با تولید ظرفهای سفالین مورد نیاز زندگی، ارتباطی پیوسته و ناگسستنی با زندگی معمولی طبقات عامه مردم حاصل نمود. این پدیده را می توان در سفالهای زمان سلجوقی در ایران مشاهده کرد (پورتر، ۱۳۸۱: ۸). در این دوره ساخت انواع ظروف، همانند ظرف لعاب دار یکرنگ، ظروف رنگارنگ با نقش قالب زده (طلایی) و ظرفهای مینایی با نقش کنده کاری شده و همچنین ظروف لعابی با تکنیک خاصی در مراکز مهم سفال سازی چون ری، نیشابور، گرگان و کاشان توسعه یافت.
با توجه به پایتختی اصفهان در دوره سلجوقی صنایع مختلف در این منطقه رونق یافت و کاشان به قطب کاشی سازی دوره اسلامی تبدیل شد. اهمیت و جایگاه کاشان در صنعت کاشی به گونه ای بود که پاره ای جغرافی نویسان اسلامی نام کاشی را برگرفته از نام کاشان میدانند. از این روی، هنرمندان کاشی کار کاشانی در خلق شیوه‌های مبتک انه در این صناعت نقش مهمی داشتند (عباسیان، ۱۳۷۰: ۹۰). زکریای قزوینی نویسنده سده هفتم هجری درباره کاشی و سفال در کاشان مینویسد: «و در کاشان، ظروف بسیار خوب می ساخته اند و به ولایات می برده اند.» (قزوینی، ۱۳۷۳: ۵۰۳). این روایت به روشنی پیشرفت صنعت کاشی و سفال در کاشان و رونق تجاری آن را در ولایات و مناطق دیگر نشان میدهد. یاقوت حموی در کتاب معجم البلدان درباره کاشی سازی در کاشان مینویسد: «کاشان شهری است نزدیک به اصفهان که نام آن غالباً با کاشان توام است و ظروف و آجرهای کاشانی را از آن شهر حمل میکنند و توده مردم آن را (کاشی) می نامند، (به نقل از خلیلی، ۲۰۰۴:۱۳۲۰). پس از دوران سلجوقیان و در سده‌های هفتم و هشتم هجری نیز کاشان یکی از مراکز عمده سفال لعاب دار و کاشی سازی ایران بود .
گفتی است. آنچه در منابع با عنوان خزف سازی آمده، تقریباً اشاره به همین حرفه‌ی سفال سازی است که مسلماً در کنار شهر ری کاشان نیز از قطب‌های شناخته شده آن بوده است. در کتاب "صنایع ایران بعد از اسلام" در این باره آمده است: «شکی نیست که شهر کاشان در تاریخ صنایع خزف سازی و سفال کاری ایران مقامی خیلی ارجمندتر از آن دارد که اخیراً مورخان فنون و مایع اسلامی برای آن قائل شده اند، ولی محل انکار هم نیست که معلومات ما نسبت به این شهر، خیلی کمتر از معلوماتی است که از شهرهای بزرگ صنعتی ایران مانند تبریز و هرات و ری داریم، اما برای پی بردن به اهمیت این شهر و مقامی که در تاریخ فنون و صنایع دارد، کانی است که بگوییم کلمه کاشی تا به امروز دلالت بر نوعی از خزف می کند که در قرون وسطی ساخته میشده و در این شهر تهیه می گردیده است. (خليلى) . در این زمان تجارت کاشی گسترش زیادی پیدا کرد چنانکه نمونه‌هایی از سفال شمال شرقی ایران در منطقه شوش (واقع در جنوب غرب) یافت شدہ است (حمزولو)
کاشی‌های این شهر به نقاط مختلفی صادر می شد. به گونه ای که در بناهای اقصی نقاط قلمرو اسلامی می توان کاشی‌های کاشی سازان کاشانی را ردیابی کرد. برای نمونه کاشی کاری محلی در بیت المقدس که در باور عمومی مکان قربانی حضرت اسماعیل (ع) توسط پدرش شناخته می شود، با کاشی‌های ساخت کاشی سازان کاشانی انجام شده است (سپنتا، ۱۳۴۸: ۶۰). تحقیقات و کاوشهای باستان شناسی در مناطق مختلف نشان میدهد که کاشی‌های ساخت کاشان به مناطق مختلف جهان اسلام راه یافته بود: چنان که در شهرهای ری، جرجان و شهرهای دیگر عناصری از سفالینه‌های ساخت این شهر یافت شده است (حمزه لو، ۱۳۸۱: ۸۶). اگرچه در منطقه کاشان چندان حفاری و کاوشهای سازمان یافته ای انجام نشده است، اما قطعاتی که از حفاری‌های این شهر به دست آمده، نشان میدهد که بیشتر آثار دوره سلجوقیان دارای امضا و تاریخ بوده اند. تاریخ کاشی‌های برجای مانده نشان میدهد که تولید کاشی در کاشان پس از ۵۹۷ ه. ق تا ۷۳۱ ه. ق (به جز مقطع کوتاهی بعد از حمله مغول) بدون وقفه ادامه داشته است. اولین نمونه شناخته شده سفال که به این شهر منسوب است یک پارچ سفالین کوچک است که تاریخ آن مربوط به سالهای ۵۷۶ ه. ق - ۵۷۵ ه. ق است و اکنون در موزه بریتانیا نگهداری می شود (پورتر، ۳۴:۱۳۸۱).
کاشی کاری و سفالگری اصفهان در دوره اسلام
رمان ۹۸ | دانلود رمان
نودهشتیا,بزرگترین مرجع تایپ رمان, دانلود رمان جدید,دانلود رمان عاشقانه, رمان خارجی, رمان ایرانی, دانلود رمان بدون سانسور,دانلود رمان اربابی,
roman98.com
