راکتور هسته ای ناسا تا سال 2020 در مریخ مستقر خواهد شد

MacTavish · 19/8/19

با اعلام ناسا یکی از اهداف این سازمان فضایی انتقال راکتور هسته ای ناسا تا سال 2020 به مریخ خواهد بود. این پروژه با همکاری وزارت انرژی آمریکا اجرا می‌شود.

پروژه کیلوپاور (Kilopower) یک پروژه مشترک میان ناسا و وزارت انرژی آمریکا (DOE) محسوب می‌شود که قصد دارند یک نیروگاه هسته ای را در فضا احداث کنند. اعضای این پروژه اخیرا اعلام کردند احتمال دارد راکتور هسته ای ناسا تا سال 2020 در مریخ مستقر شود. پروژه کیلوپاور یک راکتور شکافت هسته ای سبک وزن است که با شکافتن اتم‌های اورانیوم می‌تواند انرژی گرمایی تولید کرده و آن را به الکتریسیته تبدیل کند. پژوهشگران این پروژه اعلام کردند نیروگاه متحرک کیلوپاور قادر است به مدت 10 سال به صورت مداوم فعالیت کند.

جزئیات انتقال راکتور هسته ای ناسا به مریخ

پاتریک مک‌کلور (Patrick McClure)، سرپرست پروژه کیلوپاور عنوان کرد:

من معتقد هستم ما این توانایی را داریم که این پروژه را تا 3 سال آینده به طور کامل اجرایی کنیم و برای ارسال آن به فضا آن را آماده سازیم. از دید من 3 سال برای تکمیل این پروژه زمان بسیار مناسبی است. از همین حالا برای انجام آن بسیار هیجان داریم و بر این باوریم که چنین پروژه‌ای قادر است اکتشافات جدیدی را به همراه داشته باشد.

البته پاتریک مک‌کلور برای انجام این پروژه یک زمان 3 ساله را در نظر گرفت، اما ناسا برای آن هیچ زمان مشخصی را اعلام نکرد. راکتور هسته ای ناسا که یک راکتور متحرک محسوب می‌شود می‌تواند برای فضانوردانی که به ماه یا مریخ اعزام می‌شوند، بسیار مفید باشد. مدل اولیه این راکتور هم‌اندازه یک یخچال است و این امکان وجود دارد که آن را بر روی یک موشک متصل کرده و به فضا فرستاد. این پایگاه هسته‌ای قادر است حدود 40 کیلووات قدرت تولید کند که با چنین نیرویی می‌توان برق 8 خانه بر روی زمین را تامین کرد. گفتنی است این اولین بار نیست که ناسا از انرژی هسته‌ای استفاده می‌کند؛ زیرا تعداد زیادی از فضاپیماهای ناسا مانند مریخ نورد کنجکاوری از سوخت انرژی هسته‌ای بهره می‌برند.

پروژه کیلوپاور در سال 2017 و سال 2018 با موفقیت مورد آزمایش قرار گرفت، اما تاکنون برای آزمایش این راکتور هسته‌ای در فضا برنامه‌ای انجام نشده است. به طور کلی نتایج آزمایش‌های این پروژه طی سال‌های گذشته با موفقیت بوده است و در سال 2018 این راکتور به کمک ژنراتور استرلینگ توانست انرژی گرمایی که از سوخت هسته‌ای ایجاد می‌شود را به الکتریسیته با کارایی 30 درصد تبدیل کند که چنین مقداری از ژنراتور فضاپیماهای قبلی بسیار بیشتر است.