نقد و بررسی انیمیشن داستان اسباب بازی 4 | Toy Story 4

Cinder · 15/8/19

نخستین قسمت از انیمیشن « داستان اسباب بازی » را می توان پدرِ انیمیشن های امروز کامپیوتری دانست. اثری که با نسل جدید گرافیک های کامپیوتری در دهه نود عرضه شد و صنعت انیمیشن سازی را متحول کرد و البته نام خود را به عنوان یکی از برترین انیمیشن های تاریخ به ثبت رساند. دو دنباله این اثر نیز در رده برترین انیمیشن های تاریخ این صنعت ثبت شدند و مخصوصاً پایان بندی احساس برانگیز قسمت سوم نیز حسن ختام باشکوهی برای این سه گانه محسوب می شد. اما حالا پس از 9 سال، خبر ساخت دنباله جدید برای این انیمیشن بسیاری را شوکه کرد چراکه همگان فکر می کردند داستان وودی و باز و باقی عروسک ها در قسمت سوم بسته شده و ساخت قسمت چهارم یک تصمیم نابخردانه محسوب می شود.

در قسمت جدید « داستان اسباب بازی » ما بار دیگر با عروسک های قدیمی این عنوان ملاقات می کنیم. وودی ( تام هنکس ) کماکان از اینکه عروسک محبوب صاحبش بانی ( مدلین مک گراو ) نیست احساس ناامیدی می کند. حالا که زمان رفتن بانی به مهد کودک فرا رسیده ، او در آنجا با شخصیتی به نام فورکی ( تونی هال ) مواجه می شود که خودش آن را از تکه های زباله مختلف ساخته است! زمانی که فورکی نزد وودی و دوستانش می آید، خودش هم نمی داند که چه هست و بهترین جایگاه برای خود را سطل زباله می یابد! در این شرایط وودی سعی می کند او را از این حالت خارج کند اما...

قسمت سوم « داستان اسباب بازی » می توانست یک پایان کامل و بی نقص برای این عنوان باشد اما سازندگان تصمیم گرفتند تا قسمت چهارم این عنوان را هم روانه سینما کنند چراکه فکر می کردند هنوز حرف های زیادی برای گفتن در این انیمیشن باقی مانده است. در سه قسمت قبلی انیمیشن ما با ترس عروسک ها از محبوب نبودن برای اندی مواجه بودیم و وودی که همواره علاقه مند بود تا عروسک محبوب باشد اما با بزرگ شدن اندی و در نهایت اهدای عروسک هایش به دختر همسایه ، ماجرای ترس آنها برای همیشه بسته شد. حالا در قسمت چهارم ما کماکان با ترس وودی از عدم توجه بانی مواجه هستیم که خیلی زود این ترس آشنا و قدیمی با حضور شخصیت های جدید از جمله " فورکی " تغیر وضعیت می دهد.

اگر در قسمت های قبل ما شاهد رقابت عروسک ها برای محبوب شدن بودیم ( مانند آنچه که باز و وودی رقم می زدند ) ، اینبار قضیه تا حد زیادی متفاوت است و ما با عروسکی مواجه هستیم که هویتش را نمی شناسد و با تکه های زباله ساخته شده! او خیلی امیدی به زندگی ندارد و حالا وودی که بالغ تر از گذشته به نظر می رسد در صدد آرام کردن او و هویت بخشیدن به مسیر زندگی وی است. در واقع پس از گذشت 9 سال از اکران آخرین قسمت از انیمیشن « داستان اسباب بازی »، اینبار ما با ارزش های اجتماعی بسیار متفاوتی نسبت به گذشته در این قسمت مواجه هستیم که قصد دارد تفاوت میان افراد را دلیلی برای ضعف نشمارد و به تماشاگر این پیام را دهد که هرچقدر که متفاوت و عجیب باشید، باید هدفی را دنبال کنید و می توانید محبوبیت کسب کنید و مطمئن باشید که می توانید در این جهان قوی تر از هر موجود دیگری باشید. حضور وودی به عنوان همراه و گاهی پدر برای فورکی، بهترین اتفاقی بوده که سازندگان می توانستند رقم بزنند.

دیگر تغییر مهمی که قسمت « داستان اسباب بازی 4 » به خود دیده، به کارگیری شخصیت قدیمی " بو پیپ " هست که مجدداً به داستان بازگشته اما اینبار خبری از پرداخت حداقلی شخصیت او و در واقع در حاشیه ماندن او نیست. او برخلاف سری قبل، اینبار لباس متفاوتی بر تن کرده و از شکل و شمایل دخترِ محبوب انیمیشن های دیزنی در دهه های گذشته که مبتنی بر زیبایی های ظاهری و جسمی بود فاصله گرفته و نقش محوری تری در داستان یافته. او حالا جریانی را رهبری می کند و می تواند به دیگر عروسک ها برای ر سیدن به اهدافشان کمک کند. تغییر وضعیت " بو پیپ " به دختری جسور و پر تلاش را می توان در راستای تغییر وضعیت شخصیت های زن انیمیشن های دیزنی در سالهای اخیر برشمرد که براساس آن، دختران برخلاف گذشته چشم انتظار شاهزاده نیستند و بصورت مستقل اهداف خودشان را دنبال می کنند و اگر هم فرصتی پیش آمد، عاشقی را تجربه می کنند؛ عاشقانه ای که در قسمت چهارم بین وودی و بو پیپ بسیار کارساز بوده و قلب تپنده داستان است.

مسیر قصه نیز اینبار دلالت بر خودِ عروسک ها دارد. شاید رفتار صاحبان عروسک ها در سری گذشته این انیمیشن اصلی ترین عامل برای اقدامات عروسک ها بود. اما در اینجا تبدیل شدن این عروسک ها به خانواده و کسانی که اجتماع مستقل خود را دارند، یک تغییر وضعیت ستودنی محسوب می شود.حالا عروسک ها علی رغم عشق به صاحبشان و قلبی که برای او می تپد، می خواهند تا خود واقعی شان را بیابند و تجربه هایی کسب کنند که همیشه از آن غافل بوده اند. تجربه های زندگی که می تواند بی نهایت تلخ یا بسیار خوشایند باشد. در اینجا مهم شاید تلخی ماجرا نیست بلکه فرآیند کسب خودِ تجربه است که به عنوان یک ارزش معرفی می شود تا فرد هویتی که از دست داده یا هرگز از آن مطلع نبوده را بازیابد و مسیر جدیدی برای زندگی خود ترسیم نماید.

« داستان اسباب بازی 4 » خوشبختانه در بخش شوخی ها و موقعیت هایی که می سازد در اوج قرار می گیرد. مجموعه شوخی های فیلم هوشمندانه و بُرنده به کار گرفته می شوند و قطعاً می توانند مخاطبشان را به خنده بیندازند. خوشبختانه شخصیت های جدید نیز به جذاب و تماشایی هستند و به خوبی در طول داستان پرداخته می شوند. شخصیت هایی که از فورکی کاملاً درمانده و البته جذاب گرفته تا شخصیت های خبیثی که در نهایت نقطه اشتراکی با آنها خواهیم یافت تا بدانیم که آدمها می توانند محصول شرایطی باشند که تطبیقی با آن ندارند. شرایطی که ما را مجاب به رفتاری متفاوت می کند که شاید هرگز شایسته انجامش نبوده ایم.

« داستان اسباب بازی 4 » در نهایت با یک پایان بندی به شدت احساس برانگیز به پایان می رسد. پایانی که قطعاً تماشاگر را دچار فوران احساسات خواهد کرد و طرفداران این عنوان را تا مدتی در غم و اندوه خواهد برد. به نظر نمی رسید که بتوان پایانی بهتر از آنچه که در « داستان اسباب بازی 3 » شاهد بودیم را برای این سری از انیمیشن ها متصور شد، اما پایان بندی « داستان اسباب بازی 4 » این اعتقاد را در هم می شکند و مخاطب را در جایگاهی قرار می دهد که روند طی شده طی بیش از دو دهه این عنوان را بررسی کند. عروسک هایی که اسباب بازی مطلق بودند و دنیایشان با لبخند صاحبانشان به بهشت مبدل می شد و حالا پس از سالها در جایگاهی قرار می گیرند که هویت مستقل شان را می یابند و تصمیم مهمی می گیرند. مشخصا باید گفت که « داستان اسباب بازی 4 » مانند تمام قسمت های گذشته یک اثر زیبا و تمام ناشدنی هست که می تواند درس های زندگی به کودکان دهد و برای والدین نیز پیامهای مهمی به همراه داشته باشد.