خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ با هدف ترویج فرهنگ کتاب خوانی و تقویت قلم عزیزان ایجاد شده است.
هدف ما همواره ایجاد محیطی گرم و صمیمی و دوستانه بوده
برای مطالعه کامل رمان‌ها و استفاده از امکانات انجمن
به ما بپیوندید و یا وارد انجمن شوید.

مروا77

کاربر نیمه فعال
کاربر رمان ۹۸
  
عضویت
29/1/19
ارسال ها
288
امتیاز واکنش
271
امتیاز
198
زمان حضور
0
نویسنده این موضوع
صنایع دستی پس از جنگ جهانی دوم با محتوای هنری و فرهنگی مورد توجه کشورهای پیشرفته قرار گرفت و ۱۰ ژوئن سال ۱۹۶۴ میلادی، نخستین کنگره جهانی با شرکت مسئولان اجرایی، استادان دانشگاه، هنرمندان و صنعت گران بیش از ۴۰ کشور جهان در نیویورک برگزار و تاسیس شورای جهانی صنایع دستی به عنوان نهاد وابسته به یونسکو تصویب شد.



با تأسیس سازمان ملل متحد، محافظت از میراث های فرهنگی بشری بر عهده «یونسکو» گذاشته شد و از آن سال تاکنون صنایع دستی به صورت بخشی از حیات فرهنگی اقتصادی ملل مورد توجه قرار گرفت.



هم اکنون ۹۰ کشور تحت پوشش شورای جهانی صنایع دستی هستند و ایران در سال ۱۳۴۷ هجری شمسی مصادف با ۱۹۶۸ میلادی توسط سازمان صنایع دستی ایران به عضویت این شورا و به تبع آسیایی بودن به عضویت مجمع آسیا و اقیانوسیه شورا درآمد.



ب‍‍ا ت‍وج‍ه‌ ب‍ه‌ پ‍ی‍ش‍ی‍ن‍ه‌ ت‍‍اری‍خ‍‍ی‌ خوزستان، ‌ای‍ن‌ س‍رزم‍ی‍ن‌ پ‍ی‍وس‍ت‍ه‌ ب‍س‍ت‍ر م‍ن‍‍اس‍ب‍‍ی‌ ب‍ر‌ا‌ی‌ رش‍د و ش‍ک‍وف‍‍ای‍‍ی‌ ‌ه‍ن‍ر و ص‍ن‍‍ای‍‍ع‌ دس‍ت‍‍ی‌ در زم‍ی‍ن‍ه‌ ‌ه‍‍ا‌ی‌ م‍خ‍ت‍ل‍ف‌ ب‍ه‌ ش‍م‍‍ار ‌آم‍ده‌ ‌و ‌ه‍م‍چ‍ن‍ی‍ن‌ ت‍‍ع‍دد ق‍وم‍‍ی‌ و ف‍ر‌ه‍ن‍گ‍‍ی‌ م‍ردم‌ اس‍ت‍‍ان م‍وج‍ب‌ ش‍ده‌ تا ص‍ن‍‍ای‍‍ع‌ دس‍ت‍‍ی‌ در خ‍وزس‍ت‍‍ان‌ ‌از ت‍ن‍و‌ع‌ چ‍ش‍م‍گ‍ی‍ر‌ی‌ ب‍رخ‍ورد‌ار ش‍ود.



از جمله صنایع دستی استان خوزستان می توان به کپوبافی، حصیربافی، قالی محلی، گلیم بافی، نمدمالی، احرامی، گیوه بافی، نساجی سنتی، عبابافی، خراطی، محرق کاری، ورشوسازی، میناکاری بر روی طلا و نقره، قلم زنی و ... نام برد.

ک‍پ‍وب‍‍اف‍‍ی:

ی‍ک‍‍ی‌ ‌از ص‍ن‍‍ای‍‍ع‌ دس‍ت‍‍ی‌ ب‍وم‍‍ی‌ و خ‍‍اص‌ ‌اس‍ت‍‍ان‌ است ک‍ه‌ ب‍‍ا پ‍ی‍چ‍ش‌ س‍‍اق‍ه‌ ‌ه‍‍ا‌ی‌ م‍رک‍ز‌ی‌ و ج‍و‌ان‌ ن‍خ‍ل‌ ب‍ه‌ دور س‍‍اق‍ه‌ ‌ه‍‍ا‌ی‌ ک‍رت‍ک‌ ش‍ک‍ل‌ م‍‍ی‌ گ‍ی‍رد و ب‍‍ا ن‍ق‍ش‌ ‌ان‍د‌از‌ی‌ ک‍‍ام‍و‌ا‌ه‍‍ا‌ی‌ ‌ال‍و‌ان‌، زی‍ب‍‍ای‍‍ی‌ ‌آن‌ چ‍ن‍د ب‍ر‌اب‍ر م‍‍ی‌ ش‍ود. م‍رکز ب‍‍اف‍ت‌ ک‍پ‍و، د‌ه‍س‍ت‍‍ان «ش‍‍ه‍ی‍ون» و‌اق‍‍ع‌ در ش‍‍ه‍رس‍ت‍‍ان‌ دزف‍ول‌ ب‍وده‌ و م‍‍ع‍م‍ولاً ب‍ه‌ ش‍ک‍ل‌ س‍ب‍د‌ه‍‍ا‌ی‌ در د‌ار و ب‍دون‌ در ب‍ه‌ ص‍ورت‌ س‍ی‍ن‍‍ی‌ در ‌ان‍د‌ازه‌ ‌ه‍‍ا‌ی‌ م‍خ‍ت‍ل‍ف‌ رن‍گ‍‍ی‌ و س‍‍اده‌ ب‍‍اف‍ت‍ه‌ م‍‍ی‌ ش‍ود.


صنایع دستی خوزستان

 

مروا77

کاربر نیمه فعال
کاربر رمان ۹۸
  
عضویت
29/1/19
ارسال ها
288
امتیاز واکنش
271
امتیاز
198
زمان حضور
0
نویسنده این موضوع
ح‍ص‍ی‍رب‍‍اف‍‍ی:‌

از ق‍دی‍م‍‍ی‌ ت‍ری‍ن‌ ص‍ن‍‍ای‍‍ع‌ دس‍ت‍‍ی‌ در ‌اس‍ت‍‍ان‌ و‌ ب‍س‍یار پ‍ررون‍ق‌ است‌ و‌ ف‍ر‌آورده‌ ‌ه‍‍ا‌ی‌ ‌آن‌ در ‌ه‍م‍ه‌ ن‍ق‍‍اط ‌ای‍ر‌ان‌ ‌ع‍رض‍ه‌ م‍‍ی‌ ش‍ود، ‌ام‍روز در ن‍ق‍‍اط م‍خ‍ت‍ل‍ف‌ خ‍وزس‍ت‍‍ان‌ ‌ه‍ر ج‍‍ا ک‍ه‌ دس‍ت‍رس‍‍ی‌ ب‍ه‌ ب‍رگ‌ ن‍خ‍ل‌ و ن‍‍ی‌ و ت‍رک‍ه‌ ‌ام‍ک‍‍ان‌ پ‍ذی‍ر ب‍‍اش‍د م‍‍ی‌ ت‍و‌ان‌ ح‍ص‍ی‍رب‍‍اف‍‍ی‌ ر‌ا دی‍د. ش‍‍ه‍ر‌ه‍‍ا‌ی‌ ‌آب‍‍اد‌ان‌ خ‍رم‍ش‍‍ه‍ر، ش‍‍ادگ‍‍ان‌ و دش‍ت‌ ‌آز‌ادگ‍‍ان‌ ‌از م‍ر‌اک‍ز ‌ع‍م‍ده‌ ت‍ول‍ی‍د ‌ای‍ن‌ م‍ح‍ص‍ول‌ ‌اس‍ت‌.



ق‍‍ال‍‍ی‌ م‍ح‍ل‍‍ی‌:

ن‍و‌ع‍‍ی‌ ق‍‍ال‍‍ی‌ ب‍‍ا ک‍ی‍ف‍ی‍ت‌ ب‍‍الا و ن‍ق‍وش‌ ب‍س‍ی‍‍ار م‍ت‍ن‍و‌ع‌ در ش‍م‍‍ال‌ ‌اس‍ت‍‍ان‌ است که ت‍وس‍ط زن‍‍ان‌ و دخ‍ت‍ر‌ان‌ ب‍خ‍ت‍ی‍‍ار‌ی‌ ب‍دون‌ ب‍ک‍‍ارگ‍ی‍ر‌ی‌ ن‍ق‍ش‍ه‌ ‌از پ‍ی‍ش‌ طر‌اح‍‍ی‌ ش‍ده‌ و ف‍ق‍ط ب‍‍ا ت‍ک‍ی‍ه‌ ب‍ر ذ‌ه‍ن‌ خ‍لاق‌ ‌آن‍‍ان‌ ت‍ول‍ی‍د م‍‍ی‌ ش‍ود. اکثر ن‍ق‍وش‌ ‌ای‍ن‌ ق‍‍ال‍ی ها ب‍س‍ی‍‍ار م‍ت‍ن‍و‌ع‌ و چ‍ش‍م‌ ن‍و‌از و بیشتر از طب‍ی‍‍ع‍ت‌ و م‍ح‍ی‍ط ‌اطر‌اف‌ زن‍دگ‍‍ی‌ ‌آن‍‍ان‌ م‍‍ان‍ن‍د گ‍ل‌، ک‍‍اس‍ه‌، م‍‍ا‌ه‍‍ی‌، پ‍رو‌ان‍ه‌، ش‍‍ان‍ه‌ ت‍ش‍ک‍ی‍ل‌ م‍‍ی‌ شود. ش‍‍ه‍ر‌ه‍‍ا‌ی‌ م‍س‍ج‍د س‍ل‍ی‍م‍‍ان‌، ‌ان‍دی‍م‍ش‍ک‌ و ‌ای‍ذه‌ ‌از م‍ر‌اک‍ز ت‍ول‍ی‍د ‌ای‍ن‌ م‍ح‍ص‍ول‌ م‍‍ی‌ ب‍‍اش‍د.



گليم بافی:

هفتگل يکی از بخش های شهرستان رامهرمز از مناطق عمده توليد گليم در استان است که اکثر بافندگان آن ترک زبان و از عشاير قشقايی هستند.



احرامی (سجاده):

نوعی زيرانداز محسوب می شود که در قديم به عنوان سجاده نماز و در ابعاد 90 در 70 سانتی متر توليد می شده اما اکنون در ابعاد مختلف بافته بوده و گاه بافت آن تا طول سه متر به عنوان کناره هم سفارش داده می شود. بافت احرامي در خوزستان از سابقه ديرينه ای برخوردار است و بر روی دارهای سنتی دووردی بسته شده و مواد اوليه آن را نخ پنبه و پشم تشکيل است. مراکز بافت احرامی در شهرستان های شوشتر، دزفول و بهبهان است


صنایع دستی خوزستان

 

مروا77

کاربر نیمه فعال
کاربر رمان ۹۸
  
عضویت
29/1/19
ارسال ها
288
امتیاز واکنش
271
امتیاز
198
زمان حضور
0
نویسنده این موضوع
گيوه بافی:

پاپوشی است بسيار سبک و راحت که توليد آن در شهرستان های دزفول، بهبهان و شوشتر رواج داشته و مواد اوليه آن چرم، پنبه و نخ تابيده و پارچه نازک نخی، کتيرا، پوست دباغی شده، موی بز و چسب است که با ابزار سندان چوبی، مشته، درفش، چسنی، دواگير، چاقو، پراز و ... توليد می شود.



نساجی سنتی:

در استان خوزستان به ويژه در شهرهای شوشتر و دزفول از قدمت بسيار بالايی برخوردار بوده تا آنجا که قزبافی (ابريشم بافی) در شهرستان شوشتر به گذشته های بسيار دور باز می گردد. به طوری که پارچه پوشش خانه کعبه از ديبای شوشتر تهيه مي شده که به صورت دووردی و چهاروردی بافته می شود. از عمد ه محصولات اين رشته جاجيم، زيلو، موج، ملحفه و انواع منسوجات است.



عبا بافی:

مرکز بافت عبا در شهرستان بهبهان و از قدمت بالايی در اين زمينه برخوردار است، معروفيت عبای بهبهان مديون کيفيت بالا در بافت و مواد اوليه آن است. عبا در بهبهان از پشم شتر و نيز از پشم نژاد خاصی از گوسفند عربی بافته می شود و به جز بازارهای داخلی به کشورهای حوزه خليج فارس نيز صادر می شود.



توليدات عشايری:

وريس بافی (کارتی)، خورجين، چوقا، حور، توبره، جل مهده و ... از انواع بافته های عشاير است. اين بافته ها که بيش از 10 نوع محصول را شامل می شود عمدتا توسط عشاير بختياری در شمال خوزستان در دامنه های جبال زاگرس توليد می شود و تمامی مراحل پشم چينی، پشم ريسی، رنگرزی تا مرحله بافت آنها توسط خود عشاير صورت می گيرد.


صنایع دستی خوزستان

 

مروا77

کاربر نیمه فعال
کاربر رمان ۹۸
  
عضویت
29/1/19
ارسال ها
288
امتیاز واکنش
271
امتیاز
198
زمان حضور
0
نویسنده این موضوع
خراطی:

مرکز خوزستان، شهرستان دزفول است که از قدمت زيادی برخوردار بوده و توليدات آن در بازار قديم دزفول کاملا رايج است. محصولات زيبايی از قبيل مبلمان، جالباسی، قليان، گهواره، سبدهای نگهداری مجلات و روزنامه، ميل زورخانه، جا کفشی، ظروف مختلف و قطعات ظريف هنری از عمده توليدات اين هنرو صنعت که مواد اولیه آن انواع چوب است، محسوب می شود.



محرق کاری:

قدمت محرقکاری در خوزستان زياد نيست و رشته ای جوان است اما به دليل فراوانی مواد اوليه آن در استان، گسترش وسيعی پيدا کرده و هم اکنون در اکثر شهرستان ها و در مراکز آموزش صنايع دستی خوزستان به علاقه مندان آموزش داده می شود. محرق کاری شباهت زيادی به معرق چوب دارد با اين تفاوت که تابلوهای محرق، ساده تر و سريع تر از تابلوهای معرق ساخته می شود. مواد اوليه اين هنر، ساقه جو و گندم است که با تکنيکی بسيار ساده بر روی زمينه پارچه ای يا سطوح صاف چسبانده می شود.



ورشو سازی:

ورشوسازی دزفول دومين رتبه کشور را داراست و با ظروف بسيار متنوع و کاربردی از اهميت ويژه ای برخوردار است. سماور، قليان، پارچ و ليوان، گلاب پاش، تنگ و قدح، آفتابه و لگن از متداول ترين توليدات اين رشته به شمار می آيد.



ميناکاری:

میناکاری روی طلا و نقره از هنرهای خاص استان است که توسط صابئين مندايی در استان انجام می شود. تعدادی از هنرمندان اين رشته در استان آوازه جهانی دارند و آثارشان منحصر به فرد است. آنان با ظرافت خاصی نقش های نخل و قايق روان بر روی کارون و کاروان های شتر را بر روی مينای ريخته شده بر قطعات طلا درآورده و دستبند، حمايل، گردنبند، سينه ريز، گوشواره و انگشتر به يادگار می نگارند. اين آثار علاوه بر جنبه اقتصادی، دارای ارزش هنری بسيار بالايی هستند.


صنایع دستی خوزستان

 

مروا77

کاربر نیمه فعال
کاربر رمان ۹۸
  
عضویت
29/1/19
ارسال ها
288
امتیاز واکنش
271
امتیاز
198
زمان حضور
0
نویسنده این موضوع
فلزکاری:

در استان خوزستان ساخت وسایل فلزی در شهرهای دزفول، اهواز، مسجد سلیمان، بهبهان، رواج دارد که تولیدات مختلفی از قبیل داس، تیشه، قیچی، قند شکن و ... از محصولات آنان است. آهنگران خوزستان ابتدا فلز را به اندازه و شکل دلخواه بریده و در کوره قرار می دهند پس از گداخته شدن و انعطاف پذیری با چکش زدن به شکل مورد نظر در می آورند و در آخر با استفاده از سوهان آن را صیقل می دهند.



قلمزنی :

قلمزنی بر روی فلزات توسط صبی ها انجام می شود. روش قلمزنی بر فلزات به این صورت است که ابتدا نقش مورد نظر را بر روی ظرف طراحی کرده و سپس درون ظرف را از محلول قیر مذاب آمیخته با خاکستر یا خاک اره پر کرده و بعد با استفاده از قلم و چکش به نقوش حالتی فرو رفته می دهند و سپس قسمت های فرو رفته را با خمیر مینا که از اکسید فلزات مختلف تهیه می شود آرایش داده و ظرف مورد نظر را در کوره گذاشته و 350 درجه حرارت می دهند، به این ترتیب لایه لعابی رنگین و شفافی برروی قسمت هایی از ظرف فلزی قلمزنی شده به وجود می آید.



تولید محصولات پوستی:

خوزستان به علت وجود عشایر بختیاری که بخش هایی از این منطقه را قشلاق خود قرار داده اند و همچنین اسکان بسیاری از آنان در این خطه، از نظر تولید پوست موقعیت خاصی را دارا می باشد. در این استان به دلیل وجود عشایر بختیاری که کار اصلی شان دامداری است، پوست به وفور یافت می شود. با این حال صنایع چرم و پوست چندان رواج نداشته و فقط عده کمی از عشایر آنهم برای رفع نیاز خودشان و برای ساختن لوازم مورد استفاده زندگی مانند مشک و همیان از آن استفاده می کنند گاهی نیز از پوست برای دهل که از سازهای محلی است استفاده می کنند.


صنایع دستی خوزستان

 

YeGaNeH

معاونت کل سایت رمان ۹۸
عضو کادر مدیریت
معاونت سایت
  
عضویت
9/1/22
ارسال ها
10,008
امتیاز واکنش
41,272
امتیاز
508
زمان حضور
312 روز 13 ساعت 40 دقیقه
استان خوزستان دارای مردم فوق العاده هنرمندی است که صنایع دستی فراوانی تولید می کنند. اگر به این استان سفر کردید از آوردن سوغات هنری خوزستان غافل نشوید.

صنایع دستی و سوغات هنری زیبای خوزستان
پیشینه تاریخی منطقه زاگرس که در سال های گذشته مهد تمدن و فرهنگ ایلامیان به شمار می رفت بنابراین سرزمین خوزستان نیز به طور پیوسته مناسب ترین بسـ*ـتر برای پیشرفت و شکوفایی صنایع دستی و هنرهای مختلف محسوب شده است.
مهمتر از همه تعدد و تکثر قومی و فرهنگی مردم خوزستان باعث شده است که تنوع چشمگیری در تولید صنایع دستی در خوزستان اتفاق بیفتد وجود عشایر کوچ رو که به نوعی همگی حافظ و نگهدار صنایع دستی و هنرهای خاص به شمار می‌روند موجب ترویج و تنوع رشته های صنایع دستی در دیگر مناطق شده است.
هر چند امروزه صنایع دستی شهری نسبت به گذشته رونق چندانی ندارد اما هنوز هم صنعتگر چهان زودی در شهر های مختلف ایران وجود دارند که در امر تولید ابزار و لوازم دست ساز مهارت های بسیار بالایی دارند و خوزستان نیز از این امر مستثنی نیست.
گلیم بافی، خراطی، قلمزنی، میناکاری، گیوه دوزی، بافت انواع پارچه و... از جمله صنایع دستی معروف استان خوزستان شناخته شده اند. با ما در این بخش از فرهنگ و هنر همراه باشید تا با این هنرهای این منطقه بیشتر آشنا شوید.
نساجی سنتی
نساجی سنتی در استان خوزستان مخصوصاً در شهرهای دزفول و شوشتر دارای قدمت بالایی است تا جاییکه به جرات می توان گفت قزبافی در شهرستان شوشتر به گذشته های بسیار دور متعلق است. به طوریکه پوشش خانه کعبه از دیبایی شوشتر تهیه می‌شده است که به شکل دووردی و چهاروردی بافته می شود. جاجیم، زیلو، ملحفه، موج و انواع منسوجات از عمده محصولات این رشته به شمار می روند.

کپوبافی
کپوبافی یکی از صنایع دستی خاص این استان به شمار می رود که با پیچش ساقه های مرکزی و جوان نخل به دور ساقه های کرتک درست می شود و زیبایی آن با نقش انداختن کامواهای الوان چندین برابر می شود. دهستان شهیون مرکز اصلی بافت کپو می باشد که در شهرستان دزفول واقع است. کپو معمولاً به شکل سبد های بدون در و یا سبد های دردار در شکل و اندازه های مختلف ساده و رنگی بافته می شود.

موج
موج نوعی پارچه دستبافت محسوب می شود که اندازه های متفاوتی دارد و در اکثر نقاط کشور به چادر شب و یا رختخواب پیچ معروف است. استان خوزستان مخصوصاً شهر بهبهان از جمله جاهایی هستند که بافت موجود در آنها رواج دارد که برای بافت آن از دستگاه‌های نساجی سنتی استفاده می شود. جالب است بدانید کردها نیز آن را با عنوان موج می‌شناسند اما لرها آن را ماشته نامیده اند.

گلیم بافی
در نواحی هفتگل به مسجد سلیمان زنان عشایر بختیاری بر روستاییان مناطق بختیاری نشین خوزستان با استفاده از لباس‌های مندرس خود اقدام به بافتن گلیم های راه راه محکمی می کنند که برای سیاه چادر و فرش کردن کف اتاق به کار می برند.
آنها در ابتدا پیراهن و دامن های از کار افتاده خود را به شکل نوارهای باریک و رشته مانند به پهنای یک انگشت تکه پاره می کنند و این تکه‌های پارچه را به وسیله پره می تابانند و سپس ریسمان هایی که به وجود می آوردند را به صورت گلیم بافته و یک محصول بسیار زیبا خلق می کنند.

احرامی یا همان سجاده
احرامی یا سجاده نوعی زیرانداز به شمار می رود که در زمان های قدیم با ابعاد 90 در 70 سانتی‌متر با عنوان سجاده نماز تولید می‌شد اما امروزه در ابعاد مختلف بافته شده و گاهی بافت آن تا طول 3 متر به عنوان کناره سفارش داده می شود. بافت این محصول در خوزستان دارای سابقه دیرینه ای می باشد و بر روی دارهای سنتی دووردی بسته شده و با استفاده از مواد اولیه ای مثل پشم و نخ پنبه درست می شود. شوشتر، بهبهان، دزفول از مراکز مهم بافت احرامی در این استان می باشد.

خراطی
شهرستان دزفول که مرکز خوزستان می باشد از قدمت بالایی برخوردار است و تولیدات آن در بازار قدیم دزفول کاملاً رایج می باشد و شما می توانید محصولاتی همچون قلیان، مبلمان، جالباسی، گهواره، جاکفشی و... را به وفور در این بازارها ببینید و خریداری کنید.

سبد بافی
از آنجایی که مهم ترین مرکز پرورش نخل در ایران متعلق به استان خوزستان می باشد بنابراین صنعتگران زیادی در آنجا وجود دارد که از برگ درختان خرما محصولاتی کاربردی خلق کنند. آنها اقدام به ساخت سبد هایی می کنند که به زنبیل معروف هستند و معروف ترین آنها سبدی است که "سله" نام دارد و برای آبکشی کردن برنج به کار می رود.

تولیدات عشایری
خورجین، توبره، وریس بافی، حور، چوقا و... از انواع دستبافته های عشایری می باشد که بیش از 10 نوع محصول را شامل می‌شوند و توسط عشایر بختیاری در شمال خوزستان و در دامنه های جبال زاگرس به تولید می‌رسد و همه مراحل آن از پشم چینی گرفته تا مرحله بافت توسط خود عشایر صورت می پذیرد.

ابریشم بافی
جایگاه ابریشم بافی در دزفول می باشد. در تولید ابریشم از نخ ابریشم مصنوعی (ویسکوز) بکار میبرند و چون از ظرافت خاصی برخوردار است به مصرف شله (روسری عربی) می رسد. این پارچه ها به طول ٢٠ سانتی و عرض 4٠ سانتی متر می باشند.
بعد از بافت به قطعات 4 متری در آورده می شود و برای روسری مورد استفاده قرار می گیرند. بعضی ها نیز قطعه 4 متری را به دو بخش تقسیم کرده و از وسط، آن ها را کنار یکدیگر قرار داده و به شکل تور دوزی بهم می دوزند و شله ای به اندازه ی ٢ متر دراز و ٨٠ سانتی متر پهنا به وجودمی آید.

محرق کاری
به دلیل وجود مواد اولیه در استان خوزستان، محرق کاری کم کم در این استان پا گرفته است و در برخی از شهرستان ها و مراکز آموزشی صنایع دستی، به هنرجویان و دوستداران این هنر آموزش داده می شود. هنر محرق کاری بی شباهت به معرق چوب نیست با این فرق که تابلوهای محرق، ساده تر و زودتر از تابلوهای معرق درست می شود ماده ی اصلی این هنر، ساقه ی گندم و جو است. که ب روشی ساده بر روی سطح پارچه یا سطح صاف چسبیده می شود.

عبا بافی
شهرستان بهبهان به عنوان قطب اصلی بافت عبا محسوب می شود و دارای سابقه ی طولانی در این هنر می باشد. عبای بهبهان از کیفیت بالایی برخوردار است برای همین نیز بسیار مشهور است. عباهای بهبهان از پشم شتر و از پشم نژاد خاصی از گوسفند عربی بافته می شوند و علاوه بر بازارهای داخلی ایران به کشورهای حاشیه ی خلیج فارس نیز صادر می شود.

حصیر بافی
حصیر بافی از صنایع پر درآمد در زمینه صنایع دستی می باشد که محصولات آن به دیگر شهرهای ایران صادر می شود. چون خوزستان دارای نخل می باشد لذا مواد اولیه حصیربافی را در همه جای استان می توان یافت. از شهرهایی که به تولید حصیر مشغول هستند می توان به خرمشهر، آبادان، شادگان و دشت آزادگان اشاره کرد.

مینا کاری
از هنرهای ظریفی که بر روی طلا و نقره انجام می شود و توسط صابئین مندایی کار می شود. شاگردان این هنر در جهان نام آشنا هستند و هنر دستشان خاص و بی نظیر است. آنها با دقت و ظرافت خاصی طرح و نقش نخل و قایق روان بر روی کارون و کاروان های شتر را بر مینای ریخته شده بر قطعه های طلا
در آورده و سـ*ـینه ریز، گردنبند، گوشواره، انگشتر و حمایل های زیبا خلق می کنند. این دست سازه های با ارزش علاوه اهمیت اقتصادی از ارزش هنری بیشتری نیز برخوردارند.

ورشو سازی
دزفول در ساختن ورشو دارای مقام دوم است. سماور، قلیان، گلاب پاش، تنگ و قدح، پارچ و لیوان، لگن، آفتابه، را می توان از رایج ترین تولیدات این رشته نام برد.

فلز کاری
تولید محصولات فلزی مانند:داس، قیچی، تیشه و قندشکن بیشتر در شهرهای اهواز، دزفول، بهبهان، مسجد سلیمان رواج دارد. برای این کار در ابتدا فلز را به اندازه ی دلخواه برش داده و در کوره می گذارند پس از گداخته شدن و منعطف شدن، به وسیله ی چکش زدن به شکل دلخواه در می آورند و در پایان به وسیله ی سوهان صیقل می دهند.

قلمزنی
قلمزنی بر روی فلزات توسط صبی ها صورت میگیرد. به این روش که اول طرح مورد نظر را بر روی ظرف طراحی کرده و بعد درون ظرف محلول قیر مذاب ریخته و داخل ظرف را با خاکستر اره یا خاک پر می کنند و سپس با استفاده از چکش و قلم به طرح ها حالتی فرو رفته می دهند و بعد بخش های فرو رفته را با خمیر مینا که از اکسید فلزات متفاوت درست شده تزئین می کنند و ظرف را در کوره با دمای ٣5٠ درجه قرار می دهند و بدین طریق یک لایه ی لعابی رنگی و شفاف بر روی بخش های قلمزنی شده تشکیل می شود.

تولید محصولات پوستی
استان خوزستان به دلیل دارا بودن عشایر به تولید پوست مشغول می باشد. چرا که عشایر به کار دامداری فعالیت دارد، برای همین پوست در این منطفه فراوان است ولی تولید چرم و پوست بیشتر رایج نبوده است و فقط تعداد کمی از عشایر برای برطرف کردن نیازهای خودشان مانند:مشک و همیان به تولید پوست می پردازند گاهی هم برای ساختن دهل که از سازهای سنتی آنهاست استفاده می کنند.







منبع: نمناک


صنایع دستی خوزستان

 
  • تشکر
Reactions: -FãTéMęH- و daryam1
shape1
shape2
shape3
shape4
shape7
shape8
بالا