شاعرانه مجموعه اشعار | امید جمشیدی شاعر انجمن رمان ۹۸

ØMĪĎ · 5/8/19

*بسم الله الرحمن الرحیم*

ن وَالْقَلَمِ وَمَا يَسْطُرُونَ
مَا أَنْتَ بِنِعْمَةِ رَبِّكَ بِمَجْنُونٍ

سلام.
این صفحه مشخصا،مربوط به اشعار شخصی بنده است.
غالبا در کلاسیک،نو و سپید،سیر میکنم؛اما از انواع دیگر هم غافل نبوده ام.
حرف دیگری نیست،که اگر باشد ،لازم نیست؛ولی ذکرنکته ای را بطورمختصر،ضروری میدانم.

احتراما،از ارسال پیام دراین صفحه پرهیز کنید.اگر نقد بر اشعار یا پیامی حول محور شعر مدنظرتان است،میتوانید آن را درگفتگو،برای بنده ارسال کنید.
اگر این صفحه را پسندیده اید،آن را به دوستانتان پیشنهاد کنید و آن را دنبال کنید.

با آرزوی آرامش و سعادت برای شما عزیزان.
یاعلی

(ا.جمشیدی)

ØMĪĎ · 5/8/19

این شعر،پیش ازاین غزلی مغرور بود
من مقصر نیستم که
قافیه ها در نگاه تو،حل میشوند.
(ا. جمشیدی)

ØMĪĎ · 5/8/19

برای آنکه به فریادم برسی،
باید یک کوه درد
یک دریا اندوه
یک صحرا انتظار را
بپیمایی،اما
تو ندایی بده
تا من
این فواصل را
طی الارض کنم،
برای استقبالت.
(ا.جمشیدی)

ØMĪĎ · 5/8/19

زندگی لـ*ـذت هر ثانیه از زندگی است
زندگی،زندگی است
زندگی قهقهه ی کودک مـسـ*ـت از شکلات
سر خوش از نقل و نبات
یا که گل خندِ همان دخترک شش ساله
بعد بوییدن عطر چایی
داخلِ کاسه ی اسباب بازی
زندگی،به شکلات یا به یک خنده ی خوش بستگی است
زندگی،زندگی است
زندگی حس خوش تابستان
طعم یخ، زیر زبان
طاقت طاق شده،از پشه و شب پره ها
زندگی مزه ی خوبِ انگور
زندگی خواندن یک جمله ی زیبا،منثور
زندگی عطر خوش طالبی است
زندگی،زندگی است
زندگی لحظه ی احساسی باران دعاست
زندگی حالت چشمان خداست
آن زمانی که سر خورده به سنگِ آدم
از سر عشق به آغـ*ـوش خدا سجده کند
زندگی عشق خداست،که همه جوره از ایراد بشر می گذرد
زندگی لـ*ـذت این بندگی است
زندگی، زندگی است
(ا.جمشیدی)

ØMĪĎ · 5/8/19

بیا که در رگ هر قافیه است مهمانی
و شوق آمدنت در هوای بارانی

شنیده ام ز نسیم از هوای خوب وصال
که التیام من است در کویر ظلمانی

ز عقل و فهم من آنقدر بر می آید که
تو نوبهارترین شعر این زمستانی

درون خلصه ی آشفتگی گرفتارم
بیا که بگذرد این حالت پریشانی

هزار ساله شده قصه ی نیامدنت
تمام آمدنت یک عبور طوفانی

(ا.جمشیدی)

ØMĪĎ · 6/8/19

پر از تضادم و افسوس، نیست مانندی
چو ابر غم زده بارم، زمان خرسندی!

یکی دوتاست مگر این بهانه ی بارش؟
شبی شمرده ام و بوده سیصد و اندی

تمام دلخوشی ام در برابر چشمم
هلاک می شود از غصه ها هر از چندی

خیانتی به من آمد که یک زمان دیدم
نمانده دور و برم غیر درد و دردمندی!

کجا زمانه ز من دیده روی خوشبختی؟
شهودم آینه است: دیده ای تو لبخندی؟!

(ا.جمشیدی)

ØMĪĎ · 11/8/19

غرقم میان موجی از تردید اجباری
در التهاب اینکه آیا دوستم داری؟

حتی تخیل کردنت سخت است اما من
باید بسازم با هزار و یک گرفتاری

از واژه ها دور خودم دیوار می چینم
زندانیم؛ در بند این تکرارِ تکراری

مرزی میان خواب و بیداری نمی بینم
کابوس می بینم میان خواب و بیداری

در خود نمی بینم توان گریه کردن را
در خود فرو می ریزم از فرط عزا داری!

(ا.جمشیدی)

ØMĪĎ · 9/7/20

من برای تو شدم حادثه ای تکراری؟
تو همین جایی و انگار شنیدم آری!

دلم امروز چقدر زخمی لبخند تو است
لای خندیدنت ای عشق، چه پنهان داری؟

آخرین جرعه ی چایی شده ام، هیچ کسی
با ته قوری و فنجان که ندارد کاری

ای شباویز! دلت را چه کسی زخم زده؟
جام چشمت همه شب، پر شده از بیداری

ای شباویز! تو از حال دلم باخبری؟
که به یادآوریِ خاطره ها می باری!

(ا.جمشیدی)

ØMĪĎ · 25/7/20

من و تو هر دو به نوعی بهم بدهکاریم
چه دِین های بزرگی ز هم طلبداریم!

اگرچه صورت هم را ندیده ایم اما
چه خاطرات عجیبی ز چشم هم داریم!

گرفته لحن صدایت، بهانه ات خواب است
بدان که هر دو به بغض گلو گرفتاریم

صدای عاشقی ما پر است در مهتاب
که ما بداهه نوازی این شب تاریم!

میان مردم این شهر به ما اشاره شده
به ما که آیه ی عشق شهر بی عاریم!

(ا.جمشیدی)

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

شاعر انجمن

شاعر انجمن

شاعر انجمن

شاعر انجمن

شاعر انجمن

شاعر انجمن

شاعر انجمن

شاعر انجمن

شاعر انجمن

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین