زمانی برای پرواز ذوب آهن و منصوریان

Cinder · 4/8/19

این رویا را باور کن
زمانی برای پرواز ذوب آهن و منصوریان
منصوریان حالا در تیغ دولبه قرار دارد. برد برابر الاتحاد او را در آستانه دستیابی به آرزوی دیرینه قرار می‌دهد و باختی که شاید پایانی بر رویا پردازی‌اش باشد.

به گزارش "ورزش ‌سه"، وقتی با علیرضا منصوریان صحبت می‌کنید خودش به فعال بودن کودک درونی که دارد و بیش از حد فعال است اقرار می‌کند. ادعایی که وقتی با او به گشت و گذار می‌روید ثابت می‌شود؛ از شرکت در گل کوچک خیابانی گرفته تا بازی با حیوانات که به نوعی عشق برای منصوریان محسوب می‌شود. همین کودکی فعال باعث شده تا سرمربی ذوب‌آهن بیش از حد رویا پردازی کند. اما علی منصور فوتبال ایران یک تفاوت دارد. او با استفاده از علم و تجربه‌ای که به دست آورده رویایی را در سر می‌پروراند که با اتکا به دو عنصر ذکر شده قابل دسترسی است. رویایی مثل صعود به فینال آسیا و حتی قهرمانی با سبزپوشان اصفهانی که به گفته خودش راه را برای مربیگری در کشوری جز ایران هموار می‌کند.

منصوریان هنوز بغض خفته‌ای از بازی العین و استقلال در گلو دارد. به خصوص وقتی در مصاحبه اختصاصی‌اش از آنتن ورزش سه در مورد این مسابقه تلخ پرسیدیم، او به سمت راست و سی و سه پل نگاه کرد و با نفسی حبس شده گفت: بهتر است بگذریم! گویا آنقدر برای منصوریان ناگوار بوده که او حتی نمی‌‌خواهد صحبتی در موردش انجام دهد. بالاخره یکی از دلایلی بوده که شماره 10 محبوب استقلالی‌ها را از عشق بچگی‌اش دور کرده است.

منصوریان در طول مصاحبه‌اش چند بار تاکید کرد بعد از دیدن مسابقات استقلال تا پل امامزاده معصوم با اتوبوس می‌رفته و بعد از آن پیاده تا شیشه مینا می‌رفته تا به خانه برسد. پالس‌های که می‌خواهد بگوید شناسنامه من صادره از جنوب شهر تهران است. شاید به همین دلیل است که منصوریان با جسارت تمام از صعود به فینال آسیا با ذوب‌آهن صحبت می‌کند. جسارتی مثل اینکه پاشنه کفش را کشیده و با قلدری می‌خواهد پرچم ایران را بالا نگه دارد. درست به مانند بازی با الغرافه که با استفاده از پرچم سه رنگ ایران و علاقه‌مند غرور بازیکنان در رختکن بازی باخته را با برد عوض کرد و حالا تنها نماینده فوتبال ایران در آسیاست.

ذوبی‌ها حالا با پرواز به سوی امارات آماده بازی با الاتحاد عربستان می‌شوند. تیمی که سورپرایز دیگر تیم‌های قدرتمند غرب آسیا بود. بگذارید نام باقی تیم‌ها را بیاوریم؛ الهلال، الاهلی و النصر از عربستان، السد و و الدحیل از قطر و از الوحده امارات که هر کدام پول دو بازیکنی که دارند بودجه کل ذوب‌آهن را تامین می‌کند. تیمی که پول آنچنانی نداشت اما به قدری کافی بود تا جلوتر از استقلال و پرسپولیس با قدرت از نام فوتبال ایران دفاع کند. منصوریان از آمادگی بدنی و هماهنگی تاکتیکی که بین بازیکنان وجود داشت به عنوان بلیت بخت آزمایی استفاده کرد و حالا در جمع سوپر میلیاردرهای عرب زبان حضور دارد و می‌خواهد آقایی کند.

منصوریان از حضور در این مرحله و رویارویی با نماینده عربستان خاطره خوشی دارد. او چهار سال قبل همراه با نفت تهران در مرحله یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان برابر الاهلی عربستان قرار گرفت و توانست با خلق شگفتی شاگردان کریستین گروس سوئدی را در جده حذف کرده و پا به جمع هشت تیم برتر بگذارد. درست به مانند موقعیتی که در حال حاضر دارد. او با تیمی متشکل از سربازان ایران علاوه بر دو بازیکن آفریقایی به جنگ نابرابر با الاتحاد می‌رود. نماینده عربستان که پول چهار بازیکنش برابر با بودجه کل باشگاه ذوب‌آهن است. اما سبزپوشان همراه با سرمربی پر انرژی خود عنصری به نام امید و انگیزه دارند که می‌تواند هر حریفی را زمینگیر کند؛ از پولدار تا قدرتمند.