اشعار جبران خلیل جبران

☙zAHRa❧ · 7/7/19

عشق درخششی جادویی است

که از درون هسته سوزان روح می‌تابد

و زمین پیرامونش را روشنی می‌بخشد

و توانمان می‌دهد تا زندگی را

در قالب رؤیایی شیرین و زیبا

بین دو بیداری درک کنیم

☙zAHRa❧ · 7/7/19

چون عشق اشارت فرماید، قدم به راه نهید

گرچه دشوارست و بی زنهار این طریق

و چون بر شما بال گشاید، سر فرود آورید به تسلیم

اگر شمشیری نهفته در این بال، جراحت زخمی بر جانتان زند

☙zAHRa❧ · 7/7/19

چون عاشقی آمد، سزاوار نباشد این گفتار که: خدا در قلب من است،
شایسته‌تر آن‌که گفته آید: من در قلب خداوندم
***

مُزد عاشقی
رنج است
اما این رنج
روشنی می‌بخشد
از دلی عاشق
که می‌شکند
موسیقی و ترانه می‌تراود

☙zAHRa❧ · 7/7/19

سکوت را می‌پذیرم

اگر بدانم

روزی با تو سخن خواهم گفت

تیره‌بختی را می‌پذیرم

اگر بدانم

روزی چشم‌های تو را خواهم سرود

مرگ را می‌پذیرم

اگر بدانم

روزی تو خواهی فهمید

که دوستت دارم

☙zAHRa❧ · 7/7/19

امروز به پایان می‌رسد

از فردا برایم چیزی نگو

من نمی‌گویم :فردا روز دیگری است

فقط می‌گویم :تو روز دیگری هستی

تو فردایی

همان‌که باید به خاطرش زنده بمانم

☙zAHRa❧ · 7/7/19

راه عشق سخت است و دشوار

هنگامی‌که عشق تو را به اشارتی فرامی‌خواند

رهرو عشق باش

عاشق شو

تیغ‌های نهفته عشق تو را خسته می‌کند

نوای عشق چنان تندباد شمال در باغ

رؤیاهای تو را آشفته می‌کند

اما عاشق شو

☙zAHRa❧ · 7/7/19

هنوز بدرود نگفته‌ای، دلم برایت تنگ شده است

چه بر من خواهد گذشت

اگر زمانی از من دور باشی

هر وقت که کاری نداری انجام دهی

تنها به من بیاندیش

من در رؤیای تو شعر خواهم گفت

شعری درباره چشم‌هایت

و دلتنگی

☙zAHRa❧ · 7/7/19

ای‌کاش می‌توانستم بگویم

كه با من چه می‌کنی

تو جانی در جانم می‌آفرینی

تو تنها سببی هستی

كه به خاطر آن

روزهای بیشتر

شب‌های بیشتر

و سهم بیشتری

از زندگی می‌خواهم

تو به من اطمینان می‌دهی

كه فردایی وجود دارد

☙zAHRa❧ · 7/7/19

بهار من کجایی؟

کجا عطر خود را پراکنده‌ای؟

کجا گام برمی‌داری

و در کدام آسمان سرت را بلند می‌کنی

تا دلت را بگشایی؟

آه ای گل نخستین بهار من

کجا رفته‌ای؟

آیا هرگز به‌سوی من بازمی‌گردی؟

و آیا نفس‌های بی‌قرار ما بار دیگر

تا آسمان بالا خواهد رفت؟

آه ای بهار

بهار من

بگو آخر کجایی؟

☙zAHRa❧ · 7/7/19

اگر توانسته باشم در قلب یک انسان
پنجره جدیدی را به‌سوی او بازکرده باشم
زندگانی من پوچ نبوده است
***

در کنار هم بایستید، نه بسیار نزدیک،
که پایه‌های حایل معبد، به جدایی استوارند،
و بلوط و سرو در سایه هم سر به آسمان نکشند

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

کاربر فعال انجمن

کاربر فعال انجمن

کاربر فعال انجمن

کاربر فعال انجمن

کاربر فعال انجمن

کاربر فعال انجمن

کاربر فعال انجمن

کاربر فعال انجمن

کاربر فعال انجمن

کاربر فعال انجمن

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین