رباعیات خیام

MaRjAn · 4/7/23

بر شاخ امید اگر بری یافتمی
هم رشته خویش را سری یافتمی
تا چند ز تنگنای زندان وجود
ای کاش سوی عدم دری یافتمی

MaRjAn · 4/7/23

بر گیر پیاله و سبو ای دلجوی
فارغ بنشین بکشتزار و لـ*ـب جوی
بس شخص عزیز را که چرخ بدخوی
صد بار پیاله کرد و صد بار سبوی

MaRjAn · 4/7/23

پیری دیدم به خانهٔ خماری
گفتم نکنی ز رفتگان اخباری
گفتا می خور که همچو ما بسیاری
رفتند و خبر باز نیامد باری

MaRjAn · 4/7/23

تا چند حدیث پنج و چار ای سـ*ـاقی
مشکل چه یکی چه صد هزار ای سـ*ـاقی
خاکیم همه چنگ بساز ای سـ*ـاقی
بادیم همه باده بیار ای سـ*ـاقی

MaRjAn · 4/7/23

چندان که نگاه می‌کنم هر سویی
در باغ روان است ز کوثر جویی
صحرا چو بهشت است ز کوثر کم گوی
بنشین به بهشت با بهشتی رویی

MaRjAn · 4/7/23

خوش باش که پخته‌اند سودای تو دی
فارغ شده‌اند از تمنای تو دی
قصه چه کنم که به تقاضای تو دی
دادند قرار کار فردای تو دی

MaRjAn · 4/7/23

در کارگه کوزه‌گری کردم رای
در پایه چرخ دیدم استاد بپای
میکرد دلیر کوزه را دسته و سر
از کله پادشاه و از دست گدای

MaRjAn · 4/7/23

در گوش دلم گفت فلک پنهانی
حکمی که قضا بود ز من میدانی
در گردش خویش اگر مرا دست بدی
خود را برهاندمی ز سرگردانی

MaRjAn · 4/7/23

زان کوزهٔ می که نیست در وی ضرری
پر کن قدحی بخور بمن ده دگری
زان پیشتر ای صنم که در رهگذری
خاک من و تو کوزه‌ کند کوزه‌گری

MaRjAn · 4/7/23

گر آمدنم بخود بُدی، نامدمی
ور نیز شدن بمن بُدی، کی شدمی
به زان نَبُدی که اندر این دیر خراب
نه آمدمی نه شدمی نه بُدَمی

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی