- عضویت
- 25/8/24
- ارسال ها
- 24
- امتیاز واکنش
- 79
- امتیاز
- 13
- محل سکونت
- آ*غو*شِ‌گایا
- زمان حضور
- 9 ساعت 53 دقیقه
در هم‌تنیدگی کوانتومی چیست؟
در مکانیک کوانتومی، درهم‌تنیدگی یکی از رفتارهای عجیب ذرات است که در آن قوانین فیزیک کلاسیک شکسته می‌شوند و رویدادهای ناممکن به وقوع می‌پیوندند. درهم‌تنیدگی که آلبرت اینشتین از آن با عنوان "عمل شبح‌وار در یک فاصله" یاد می‌کند، پدیده‌ای است که در آن دو ذره به‌عنوان یک سیستم عمل می‌کنند، حتی هنگامی که توسط فواصل بسیار دور از هم جدا شده باشند.
اما داستان درهم‌تنیدگی در سال ۱۹۳۵ میلادی شروع شد، زمانی که نکته‌ای فوق‌العاده عجیب در مورد نظریه کوانتومی توجه آلبرت اینشتین را جلب کرد، نکته‌ای که چند سالی از فرمول‌بندی نوین نظریه کوانتومی می‌گذشت و همچنان از نگاه تیزبین فیزیکدان‌ها پوشیده مانده بود. اینشتین دریافت که براساس نظریه کوانتومی باید مابین ذراتی که حداقل یک‌بار با یکدیگر برهم‌کنش داشته‌اند، نوعی ارتباط اسرارآمیز درونی برقرار شود، به‌گونه‌ای که اگر ویژگی‌های کوانتومی یکی از این ذرات را تغییر دهیم، مابقی آنها صرف‌نظر از اینکه در چه فاصله‌ای از ذره اول قرار گرفته‌اند—مثلاً یک متر با ذره مزبور فاصله دارند یا یک میلیارد سال نوری—بلافاصله و به‌طور آنی از این تغییر تاثیر می‌پذیرد!
این پیش‌بینی نظریه کوانتومی به‌حدی عجیب و غریب بود که حتی خود اینشتین، که کمک شایانی به فیزیک کوانتومی کرده بود، نتوانست آن را بپذیرد و آن را ناشی از ناکامل بودن نظریه کوانتومی می‌دانست. او معتقد بود اساساً هیچ کنش و ارتباطی مابین ذرات جهان نمی‌تواند با سرعتی بیش از سرعت نور برقرار شود. به همین دلیل، اینشتین در همان سال مقاله‌ای مشترک با دو فیزیکدان دیگر به نام‌های بوریس پودولسکی و ناتان روزن منتشر کرد و در آن مقاله ضمن اعلام نظر خود مبنی بر وجود مشکل در نظریه کوانتومی، نظریه‌ای به نام «نظریه متغیرهای نهانی موضعی» به‌عنوان جایگزین نظریه کوانتومی ارائه داد. این نظریه به‌گونه‌ای تدوین شده بود که تمامی پیش‌بینی‌های نظریه کوانتومی را عیناً، البته بدون در نظر گرفتن رابـ*ـطه آنی و لحظه‌ای بین ذرات، نتیجه می‌داد.
مسافران فضا
در مکانیک کوانتومی، درهم‌تنیدگی یکی از رفتارهای عجیب ذرات است که در آن قوانین فیزیک کلاسیک شکسته می‌شوند و رویدادهای ناممکن به وقوع می‌پیوندند. درهم‌تنیدگی که آلبرت اینشتین از آن با عنوان "عمل شبح‌وار در یک فاصله" یاد می‌کند، پدیده‌ای است که در آن دو ذره به‌عنوان یک سیستم عمل می‌کنند، حتی هنگامی که توسط فواصل بسیار دور از هم جدا شده باشند.
اما داستان درهم‌تنیدگی در سال ۱۹۳۵ میلادی شروع شد، زمانی که نکته‌ای فوق‌العاده عجیب در مورد نظریه کوانتومی توجه آلبرت اینشتین را جلب کرد، نکته‌ای که چند سالی از فرمول‌بندی نوین نظریه کوانتومی می‌گذشت و همچنان از نگاه تیزبین فیزیکدان‌ها پوشیده مانده بود. اینشتین دریافت که براساس نظریه کوانتومی باید مابین ذراتی که حداقل یک‌بار با یکدیگر برهم‌کنش داشته‌اند، نوعی ارتباط اسرارآمیز درونی برقرار شود، به‌گونه‌ای که اگر ویژگی‌های کوانتومی یکی از این ذرات را تغییر دهیم، مابقی آنها صرف‌نظر از اینکه در چه فاصله‌ای از ذره اول قرار گرفته‌اند—مثلاً یک متر با ذره مزبور فاصله دارند یا یک میلیارد سال نوری—بلافاصله و به‌طور آنی از این تغییر تاثیر می‌پذیرد!
این پیش‌بینی نظریه کوانتومی به‌حدی عجیب و غریب بود که حتی خود اینشتین، که کمک شایانی به فیزیک کوانتومی کرده بود، نتوانست آن را بپذیرد و آن را ناشی از ناکامل بودن نظریه کوانتومی می‌دانست. او معتقد بود اساساً هیچ کنش و ارتباطی مابین ذرات جهان نمی‌تواند با سرعتی بیش از سرعت نور برقرار شود. به همین دلیل، اینشتین در همان سال مقاله‌ای مشترک با دو فیزیکدان دیگر به نام‌های بوریس پودولسکی و ناتان روزن منتشر کرد و در آن مقاله ضمن اعلام نظر خود مبنی بر وجود مشکل در نظریه کوانتومی، نظریه‌ای به نام «نظریه متغیرهای نهانی موضعی» به‌عنوان جایگزین نظریه کوانتومی ارائه داد. این نظریه به‌گونه‌ای تدوین شده بود که تمامی پیش‌بینی‌های نظریه کوانتومی را عیناً، البته بدون در نظر گرفتن رابـ*ـطه آنی و لحظه‌ای بین ذرات، نتیجه می‌داد.
مسافران فضا
درهم تنیدگی کوانتومی چیست؟
رمان ۹۸ | دانلود رمان
نودهشتیا,بزرگترین مرجع تایپ رمان, دانلود رمان جدید,دانلود رمان عاشقانه, رمان خارجی, رمان ایرانی, دانلود رمان بدون سانسور,دانلود رمان اربابی,
roman98.com
آخرین ویرایش توسط مدیر:
