در حال تایپ رمان وینچستر | ریحانه صادق نژاد کاربر انجمن رمان ۹۸

ریحانه صادق نژاد · 25/10/24

حمید لنگان لنگان برگشت و به طرف دامون آمد. وقتی خودکار را به دستش داد قدم هایش کمی تند تر شد.
دامون تک‌خنده‌ای از این حرکت بچگانه‌اش زد و مانند یک جلاد آرام آرام پشت حمید به راه افتاد.
- دامون...داداش.
- آقا دامون.
- یک غلطی کرد شما ببخشش.
- آقا دامون حمید رو خدا زده ولش کن.
- داداش بی‌ناموسی کرده حقشه؛ ولی به نظرت بس نیست؟
بی توجه به...

ریحانه صادق نژاد · 25/10/24

تکه کاغذی که رویش شماره‌ی اون پسر علی نام بود را روی صندلی شاگرد انداخت و سرش را به پشتی صندلی تکیه داد و چشمانش را بست.
بعد از اینکه در را از روی اون دو نفری که در اتاقک حبس کرده بود، باز کرد شماره‌ی علی را گرفت. حس می‌کرد می‌توانست در پیدا کردن وینچستر از اون پسر استفاده کند. شاید هم برای اولین بار باید با یکی دوست می‌شد؟!
هوا داشت...

ریحانه صادق نژاد · 25/10/24

چند ثانیه‌ای از آن طرف خط صدایی به جز باد نیامد. مشخص بود دامون با سرعت زیادی در حال رانندگی است. مروا موبایل را از گوشش فاصله داد تا ببیند هنوز تماس وصل هست یا نه، که صدای دامون آمد؛ ولی حس می‌کرد صدایش گرمای چندی قبل را از دست داده است:
- منظورت چیه؟
- عوض شدی. حس می‌کنم خشمت بیشتر شده. مرموز شدی، طوری که دیگه نمی‌فهمم تو مغزت چی...

ریحانه صادق نژاد · 28/10/24

مروا دستش را به نشانه‌ی خداحافظی تکان داد و وقتی قصد کرد پشتش را به فرهاد کند، فرهاد پیش دستی کرد و گفت:
- فردا صبح بیا همون دشت همیشگی.
- باشه.
داخل اتاق به شدت گرم بود، به همین دلیل لباسش را از تنش بیرون آورد و به آرامی زیر پتویش خزید و وقتی خواست بالاخره چشمانش را ببندد، صدای خفه‌ی ارمغان را شنید:
- کجا بودی؟
مروا چشمانش را باز کرد...

ریحانه صادق نژاد · 29/10/24

از اتاق بیرون رفت که با دیدن دامون، شوکه ایستاد. انتظار داشت دامون در همان حالت قبلی بوده باشد؛ ولی دامون در جایش نشسته بود در حالی که کلاه هودی‌اش کمی بالا رفته بود و چشمانش تا نیمه دیده می‌شد و با نگاه خیره‌ای مروا را نگاه می‌کرد.
مروا لبخند شوکه‌ای زد و به خودش آمد و به طرف دامون رفت و گفت:
- فکر کردم خواب بودی.
دامون کلاه لباسش را...

ریحانه صادق نژاد · 30/10/24

مروا با دیدن ارمغان و فرهاد در بالای تپه‌ی سر سبز همیشگی‌شون، بلند سلام کرد و دستش را بالا برد و تکان داد.
دامون با اینکه دیروز عصر ساعت زیادی را خوابیده بود؛ اما خسته‌ی راه و شکنجه‌ی حمید بود. با چشمانی که بخاطر خستگی خمار شده بودند، چشمانش را ریز کرد و به پسری که کنار ارمغان بود و حدس می‌زد همان پسر فرهاد نام باشد، نگاه کرد.
مروا به...

ریحانه صادق نژاد · 5/11/24

چند دقیقه‌ای می‌شد که از اون جو معذب کننده خارج شده بودن و مانند افراد متمدن بدون توجه به کثیف شدن لباس هاشون روی زمین نشسته بودند و به منظره‌ی پایین پاشون نگاه می‌کردند.
از بیمارستان با فرهاد تماس گرفته شده بود و او همچنان درگیر حرف زدن با مخاطب پشت تلفنش بود. ارمغان هم تنش آنجا بود؛ ولی فکرش جایی در ساعت ها قبل که شکنجه‌ی روحی و...

ریحانه صادق نژاد · 6/11/24

می‌دانست.بار اولش نبود که با ارمغان به آن بازارچه می‌آمد. در دو طرف غرفه های متعددی وجود داشت که یا داشتند غذاهای محلی یا وسیله و لباس سنتی می‌فروختند.
فروشنده که یک‌ خانم نسبتا تو پری بود و چهره‌ی بشاش و مهربانی داشت، رو به فرهاد لباس ها را گرفت و گفت:
- بفرمایید.
فرهاد لباس ها را گرفت و همانطور که به دست مروا می‌داد رو به خانم...

ریحانه صادق نژاد · 7/11/24

- آخ!.
پسر دستش را بر روی سر دردمندش قرار داد و همین باعث شد که مجبور شود بازوی مروا را رها کند و مروا از این فرصت استفاده کرد و بدون اینکه به دو نفر دیگه نگاه کند، به طرف جایی که کوچه مانند بود، دوید.
باران بی وقفه می‌بارید و باعث شده بود چاله های زمین پر از آب شوند.
مروا با یک دست دامنش را بالا گرفته بود و با یک دست دیگر پلاستیکی...

ریحانه صادق نژاد · 8/11/24

به دلیل ضربه‌ای که دامون به سر اون پسر وارد کرده بود، باریکه‌ای از خون روی دیوار جاری شد.
دامون سر پسر را رها کرد و سعی کرد به خودش مسلط شود. دلش نمی‌خواست این قسمت سیاه شخصیتش را مروا ببیند.
حتی وقتی که دوستان اون پسر، او را از جلو پایش بردند هم به عقب برنگشت تا وضعیت مروا را ببیند. همین حالا هم از سکوتش همه چی را متوجه شده بود.
مروا...

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

همراه رمان ۹۸

همراه رمان ۹۸

همراه رمان ۹۸

همراه رمان ۹۸

همراه رمان ۹۸

همراه رمان ۹۸

همراه رمان ۹۸

همراه رمان ۹۸

همراه رمان ۹۸

همراه رمان ۹۸

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین