خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ با هدف ترویج فرهنگ کتاب خوانی و تقویت قلم عزیزان ایجاد شده است.
هدف ما همواره ایجاد محیطی گرم و صمیمی و دوستانه بوده
برای مطالعه کامل رمان‌ها و استفاده از امکانات انجمن
به ما بپیوندید و یا وارد انجمن شوید.

گیل دخت

همراه رمان ۹۸
کاربر رمان ۹۸
  
عضویت
11/2/23
ارسال ها
105
امتیاز واکنش
191
امتیاز
88
سن
21
محل سکونت
تیان شان
زمان حضور
2 روز 7 ساعت 51 دقیقه
نویسنده این موضوع
مارلنه دیتریش یا مارلین دیتریش (به آلمانی: Marlene Dietrich) (زادهٔ ۲۷ دسامبر ۱۹۰۱ – درگذشتهٔ ۶ مهٔ ۱۹۹۲) بازیگر آلمانی-آمریکایی بود. او به‌عنوان نخستین هنرپیشه زن آلمانی موفق در هالیوود شناخته می‌شود.

در خلال سابقهٔ کاریِ طولانیش که با خوانندگی در کاباره‌ها، گروه کر و بازی در فیلم‌ها در دههٔ ۱۹۲۰ در برلین شروع شد، و با ستارهٔ سینما شدن در هالیوود در دههٔ ۱۹۳۰، میزبانی برنامه‌ها در دههٔ ۱۹۴۰ در خلال جنگ جهانی دوم ادامه یافت، و در نهایت به مجری بین‌المللی برنامه‌های روی صحنه در دهه ۱۹۵۰ تا ۱۹۷۰ منجر شد، دیتریش دائماً شخصیت خود را تغییر می‌داد و از همین رو نهایتاً یکی از نمادهای سرگرمی قرن بیستم شد. در سال ۱۹۹۹ بنیاد فیلم آمریکا(به انگلیسی: AFI)، دیتریش را در رتبهٔ نهم لیست بهترین ستاره‌های زن هالیوود در تمام دوران قرار داد.

زندگی:
مسلح را در خطوط جلوی جبهه با نمایش‌های انتقادی جنگی سرگرم می‌کرد که همین امر حضور او را بعدها در تلویزیون هموار کرد. دیتریش به خاطر عقیده سـ*ـیاسی محکمش معروف است. همانند بسیاری از مجریان آلمانی دوره ویمار،[۲۴] او یک ضد نازی وفادار بود که مخالفت با یهودیان را محکوم می‌کرد.

او آهنگ‌های زیادی را همانند Lili Marleen برای سرگرم کردن نظامیان ضبط کرد و در جبهه‌های الجزایر و فرانسه در جلوی آلمان‌ها آن را می‌خواند. دیتریش برای این کارهایش از دولت آمریکا مدال آزادی گرفت. همچنین از دولت فرانسه مدال افتخار شوالیه را دریافت کرد.



ضبط‌ها
ویرایش


دیتریش صدایی گرفته و بیزار از زندگی داشت که تأثیر بسزایی بر بسیاری از فیلم، ضبطها، و تورهای کنسرتهای سراسر جهانش داشت. کنت تینان[۲۵] صدای دیتریش را «بعد سوم» وجودش نامید و ارنست همینگوی دربارهٔ او گفت «اگر او چیزی جز صدایش نداشت، می‌توانست قلبت را با آن بشکند».

سابقه ضبط کارهای دیتریش به نیم قرن می‌رسد. پیش از ستاره شدن در سطح بین‌المللی، یک آهنگ دو نفری با مارگو لیون به نام Wenn die Beste Freundin ضبط کرد. این آهنگ، با مفهوم لزبین گونه‌اش، در سال ۱۹۲۸ در برلین جز آهنگ‌های برتر بود.

در سال ۱۹۳۰ گلچین‌های انگلیسی و آلمانی ای از فیلمش فرشته آبی در برلین ضبط کرد. در این زمان بود که برای اولین بار Falling in Love Again فردریک هولندر[۲۶] را ضبط کرد. این آهنگ را دتریش بعدها در صدها کنسرت اجرا کرد و بگونه‌ای هویت خوانندگی او شد.

در دههٔ ۱۹۵۰ او قراردادی با کلمبیا رکوردز امضا کرد و آهنگی را خواند که ترجمه آلمانی آهنگی آمریکایی برای جنگ جهانی دوم بود، مارلین دیتریش آنسوی آبها[۲۷] که آهنگ مشهور معتبری در آن عصر شد. همچنین کارهایی را با رزمری کلونی[۲۸] ضبط کرد.

در دههٔ ۱۹۶۰، آلبوم‌ها و آهنگ‌های تک بسیاری ضبط کرد که بسیاری از آن‌ها با برت باکاراک[۲۹] و در دسته ارکستر بود. دیتریش در لندن به‌طور زنده در Queen Theatre در ۱۹۶۴ ضبط شد، و مستند بادوامی از دیتریش در کنسرت‌ها بود. در سال ۱۹۷۲، یک برنامه ویژه تلویزیونی ضبط کرد، عصری با مارلین دیتریش An Evening With Marlene Dietrich که در تئاتر جدید لندن[۳۰] در لندن ضبط شد. کنسرت با برنامه‌های اضافی در یک DVD با زمان ۷۵ دقیقه در سال ۲۰۰۳ به بازار آمد.

در سال ۱۹۷۸، اجرایش از آهنگ آخرین فیلمش فقط یک ژیگولو Just A Gigolo به شکل آهنگ تکی به بازار آمد. او آخرین کارش را در آپارتمانش در پاریس در سال ۱۹۸۷ ضبط کرد: معارفه‌های گفته شده آهنگ‌ها برای آلبومی نوستالژیک توسط اودو لیندنبرگ.[۳۱]

ماکسیمیلیان شل[۳۲] سازنده مستند مارلین در سال ۱۹۸۴ دربارهٔ آهنگ مورد علاقه مارلین از بین کارهایش می‌گوید که Marlene Singt Berlin-Berlin در سال ۱۹۶۴ که آهنگ schlager در آن آلبوم ضبط شده بود.


بیوگرافی مارلنه دیتریش | بازیگر

 
  • تشکر
Reactions: YeGaNeH

گیل دخت

همراه رمان ۹۸
کاربر رمان ۹۸
  
عضویت
11/2/23
ارسال ها
105
امتیاز واکنش
191
امتیاز
88
سن
21
محل سکونت
تیان شان
زمان حضور
2 روز 7 ساعت 51 دقیقه
نویسنده این موضوع
نوه‌اش ادعا می‌کنند که مارلین دیتریش در خلال این سال‌ها از نظر سـ*ـیاسی همچنان فعال بوده است. او تماسش را با رهبران بزرگ دنیا مثل رونالد ریگان، میخائیل گورباچف از طریق تلفن حفظ کرده بود و ماهانه ۳۰۰۰ دلار آمریکا مالیات تلفن‌هایش می‌شد!

دیتریش در ۶ می۱۹۹۲ بر اثر ابتلا به اختلالات کلیوی در سن ۹۰ سالگی در پاریس در آرامش درگذشت. پیکرش، پوشیده در پرچم آمریکا، به برلین برگردانده شد و در شهر شونبرگ (زادگاهش) در گورستان فرایدینا Friedenauدر نزدیکی خانه‌ای که در آن متولد شده بود به خاک سپرده شد.

زندگی خصوصی
ویرایش
برخلاف شهرت حرفه‌ای‌اش، که با دقت بسیاری حفظ شد، زندگی شخصی دیتریش، از دید عموم دور نگاه داشته شد. او یکبار با دستیار کارگردان، رادولف سیبر ازدواج کرد که بعدها مدیر کمپانی پارامونت در فرانسه شد.

تنها بچه او، ماریا الیزابت سیبر، ۱۳ دسامبر ۱۹۲۴ در برلین متولد شد. بعدها او هم بازیگر شد، که اهم فعالیت‌هایش در تلویزیون بود و با نام ماریا ریوا[۳۷] شناخته می‌شد. وقتی پسر ماریا در ۱۹۴۸ متولد شد، دیتریش خود را «فریبنده‌ترین مادربزرگ دنیا» توصیف کرد. بعد از مرگ دیتریش، ریوا شرح حالی نسبتاً انتقادی از مادرش چاپ کرد. ماجراهای عاشقانه بسیاری از دیتریش شناخته شده است، نه تنها با کارگردانی که او را مشهور کرد، بلکه با دیگر بازیگران، که بینشان می‌توان از برایان آهرن،[۳۸] موریس شوالیه،[۳۹] و جان گیلبرت John Gilbert نام برد. در سال ۱۹۳۸، او اریک ماریا ریمارک[۴۰] نویسنده را ملاقات کرد. در سال ۱۹۴۱ بازیگر فرانسوی و قهرمان جنگ ژان گابن را ملاقات کرد. رابـ*ـطه‌شان در اواسط دهه ۴۰ پایان یافت. در خلال دههٔ ۱۹۵۰ روابطی را با ادوارد مورو[۴۱] و یول برینر[۴۲] داشت. شوهرش، که با هم در ارتباط بودند، در مرغداری ای در کالیفرنیا با کدبانویی نااستوار به نام تامارا ماتول[۴۳] مدتی طولانی زندگی می‌کرد.

دیتریش بایسکشوال بود.[۴۴][۴۵] او با مرسدس دی آکوستا[۴۶] نویسنده هم جریاناتی داشته است.[نیازم


بیوگرافی مارلنه دیتریش | بازیگر

 
  • تشکر
Reactions: YeGaNeH

گیل دخت

همراه رمان ۹۸
کاربر رمان ۹۸
  
عضویت
11/2/23
ارسال ها
105
امتیاز واکنش
191
امتیاز
88
سن
21
محل سکونت
تیان شان
زمان حضور
2 روز 7 ساعت 51 دقیقه
نویسنده این موضوع
دارایی
ویرایش
در ۲۴ اکتبر ۱۹۹۳، بزرگ‌ترین بخش دارایی‌اش به Stiftung Deutsche Kinemathek فروخته شد که هستهٔ نمایشگاه موزهٔ فیلم برلین شد. مجموعه شامل بیش از ۳۰۰۰ پارچه از دههٔ ۱۹۲۰ تا ۱۹۹۰، شامل لباس‌های فیلم‌ها و صحنه‌هایش تا لباس‌های شخصی دیتریخ می‌شد، ۱۵٬۰۰۰ عکس، ۳۰۰٬۰۰۰ صفحه از سندها شامل مکاتباتش با یول برینر، ژان گابَن، ارنست همینگوی، نانسی و رونالد ریگان، جوزف وان استرنبرگ، اورسن ولز و بیلی وایلدر می‌شد، و پوستر و صداهای ضبط‌شده‌اش می‌شد.

محتویات آپارتمان منهتن دیتریخ، همراه با عوامل شخصی دیگرش، مثل جواهرات در حراج عمومی در ۱ نوامبر ۱۹۹۷ فروخته شد.

تصویر و میراث
ویرایش
دیتریش هرگز با صنعت سرگرمی هالیوود یکی نشد و همیشه در سینمای جریان اصلی آمریکا یک خارجی بود. لهجه آلمانی او حالت فوق‌العاده‌ای به اجرایش می‌داد، ولی در چشمان آمریکایی‌ها همیشه یک خارجی بود.
دیتریش برای طراحان لباس بزرگ یک نماد مد بود. او یکبار گفت «من برای خودم لباس می‌پوشم. نه برای تصویر، نه برای مد، نه برای مردان.» تصویر عمومی او و برخی از فیلم‌هایش شامل زمینه‌های **** قوی ای مثل بایسکشوالی می‌شد.
صدای مشخصش بعدها در آهنگ "Lieder" توسط گروه سه نفری بریتانیایی Fascinating Aïda مسخره شد.
مدونا بارها در کارهایش با ظاهر و سبک کاریِ دتریش، به‌ویژه در ویدئوی Express Yourself و در خلال اجرای Like a Virgin بیعت کرد.
در سال ۱۹۹۲ لوحه‌ای در محل تولد دیتریش در برلین، شونبرگ نصب شد.
در سال ۱۹۹۷ تمبری با تصویر دیتریش در آلمان چاپ شد.
بعد از جدال‌های فراوان، که قرار بود در برلین، شونبرگ خیابانی را به نامش کنند، تصمیم گرفته شد به جای آن در نوامبر ۱۹۹۷ به افتخار مارلین دیتریخ مارلین دتریش پلازا در برلین پرده‌برداری شد.
در سال ۲۰۰۲ او شهروند افتخاری برلین شد.
در سریال دایی‌جان ناپلئون، شوهر خواهر دائی جان (پدر سعید، که در فیلم به عنوان آقاجان معرفی می‌شود)، به جهت تمسخر او، به وی توصیه می‌کند که به هیتلر نامه ای بنویسد و شرح نقشه انگلیسی‌ها برای انتقام از خودش را مطرح کند. همچنین به او پیشنهاد می‌دهد که از یک جمله رمز در نامه استفاده نماید و این جمله را پیشنهاد می‌کند: «مرحوم آقای بزرگ با مارلن دیتریش آبگوشت بزباش می‌خورند». آقای بزرگ پدر دائی جان است و دائی جان به شدت نسبت به او تعصب دارد.
فیلمشناسی
ویرایش

در فیلم ترس صحنه
در سایه‌های خوشبختی (۱۹۱۹)
تراژدی عشق (۱۹۲۳)
ناپلئون کوچک (۱۹۲۳)
مرد کنار جاده (۱۹۲۳)
جستن به زندگی (۱۹۲۴)
رقص دیوانه (۱۹۲۵)
بارون جعلی (۱۹۲۶)
مانون لاسکات (۱۹۲۶)
مادام بچه نمی‌خواهد (۱۹۲۶)
یک دوباری مدرن (۱۹۲۷)
بکش بالا، چارلی! (۱۹۲۷)
بزرگ‌ترین چاخان او (۱۹۲۷)
کافه الکتریک (۱۹۲۷)
پرنسس اولالا (۱۹۲۸)
خطرات دوران نامزدی (۱۹۲۹)
دستت را می‌بـ*ـو*سم مادام (۱۹۲۹)
زنی که آرزو دارد (۱۹۲۹)
کشتی مردان گمشده (۱۹۲۹)
فرشته آبی (۱۹۳۰)
مراکش (۱۹۳۰)
بی‌آبرو (۱۹۳۱)
قطار سریع‌السیر شانگهای (۱۹۳۲)
ونوس بلوند (۱۹۳۲)
آهنگ آهنگ‌ها (۱۹۳۳)
ملکه اسکارلت (۱۹۳۴)
بخش مد هالیوود (۱۹۳۵)
شیطان یک زن است (۱۹۳۵)
من عاشق یک سرباز بودم (۱۹۳۶) ناتمام
آرزو (۱۹۳۶)
باغ الله (۱۹۳۶)
شوالیه بدون سلاح (۱۹۳۷)
فرشته (۱۹۳۷)
دستری دوباره می‌تازد (۱۹۳۹)
هفت گناهکار (۱۹۴۰)
شعله نیواورلئان (۱۹۴۱)
نیروی انسانی (۱۹۴۱)
بانو مایل است (۱۹۴۲)
تباه کنندگان (۱۹۴۲)
پیتسبرگ (۱۹۴۲)
شغل نمایش در جنگ (۱۹۴۳)
دنبال پسرها برو (۱۹۴۴)
سرنوشت (۱۹۴۴)
مارتین رومانیاک (۱۹۴۶)
گوشواره‌های طلایی (۱۹۴۷)
یک ماجرای خارجی (۱۹۴۸)
اره برقی (۱۹۴۹) از کارهای برجسته
ترس از صحنه (۱۹۵۰)
در آسمان بزرگراهی نیست (۱۹۵۱)
رانچوی بدنام (۱۹۵۲)
داستان مونت کارلو (۱۹۵۶)
دور دنیا در هشتاد روز (۱۹۵۶) از کارهای برجسته
شاهد تحت تعقیب (۱۹۵۷)
تماس شیطان (۱۹۵۸)
دادگاه نورنبرگ (۱۹۶۱)


منبع: دانشنامه آزاد


بیوگرافی مارلنه دیتریش | بازیگر

 
آخرین ویرایش:
  • تشکر
Reactions: YeGaNeH
shape1
shape2
shape3
shape4
shape7
shape8
بالا