کتاب تورات

YaSnA_NHT๛ · 6/2/24

همچنین به سبب اهمیت زبان آرامی در خاورمیانهباستان، بویژه بین قرنهای ششم تاچهارم پیش از میلاد، ترجمه هایی از متون دینی عبری به این زبانصورت گرفت که به ترگومیم (ترجمه ها) معروف اند. در منابع ربّانی یهود، تاریخ شروع این ترجمه ها به عصر عزرا و نحمیا ( قرن پنجم پیش از میلاد) باز می گردد. سه نمونه از مهمترین ترگومهایی که اسفار خمسه را هم در بر می گیرند، عبارت اند از: ۱) ترگوم انکلوس؛ انقلوس که به دست یک جدیدالیهودی (گِر) انجام شده و بیش از ترگومهای دیگر پذیرفته شده است؛ ۲) ترگوم جوناتان؛ ۳) ترگوم سامَریان که بر اساس ویرایش خاص خودشان از تورات فراهم کرده اند
[۵۴][۵۵][۵۶][۵۷][۵۸]ظاهراً مجموعه اسفار خمسه در حدود سال ۴۰۰ ق م بسته شده، به این معنی که دیگر متن جدیدی را برای افزودن به آن نمی پذیرفتند و در نهایت در حدود سال ۱۰۰ میلادی، اسفار خمسه تثبیت گردید
[۵۹]؛ [۶۰] و از این تاریخ به بعد نمی توان برای آن، سیری تاریخی مستقل از عهد عتیق در نظر گرفت. تورات به همراه تفسیری از شَلُمو اسحقی راشی (متوفی ۱۱۰۵) در حاشیه، برای نخستین بار در ۱۴۷۵ میلادی به چاپ رسید که این اولین کتاب چاپی عبری نیز به شمار می رود
[

YaSnA_NHT๛ · 6/2/24

با آنکه ابراهیم بن عزرا (متوفی ۱۱۶۴ میلادی )، از علمای بزرگ یهود، به زبان رمز و اشاره در تفسیرش بر سفر تثنیه، با استناد به مطالبی از خود تورات، اعلام کرده بود که ممکن نیست موسی نویسنده اسفار خمسه باشد و حدود پانصد سال بعد باروخ اسپینوزا (متوفی ۱۶۷۷) با رمزگشایی و شرح این بیانیه و استدلالهای دیگر ثابت کرد که انتساب نگارش تورات به موسی درست نیست
[۶۲][۶۳] و به این ترتیب، او نیزدر کنار ژان آستروک (متوفی ۱۷۶۶)، پیشگام نقد جدید تورات محسوب می شود، روند نقادی تورات در قرنهای هجدهم و نوزدهم میلادی رونق یافت، بویژه با فعالیت ویلهلم دواته (متوفی ۱۸۴۹)، ویلهلم فاتکه، هاینریخ اوالت و تعداد دیگری از محققان اروپایی. با این حال به نظر می رسد که نقطه عطف این بررسیهای انتقادی، فراگیر ساختن نظریه تحلیل اسنادی تورات به دست یولیوس ولهاوزن باشد که در آستانه قرن نوزدهم میلادی، انتقادات محققان سلف خود را در این زمینه با نگارش سه رساله تدوین اسفار ستّه (برلین ۱۸۷۶)، تاریخ بنی اسرائیل (برلین ۱۸۷۸) و مقدمه بر تاریخ بنی اسرائیل (برلین ۱۸۸۳) پیشرفت و توسعه داد
[۶۴][۶۵]بر اساس نظریه تحلیل اسنادی تورات، چهار مجموعه یا منبع روایی جداگانه برای مطالب مندرج در اسفار خمسه در نظر گرفته می شود (ظاهراً ژان آستروک نخستین کسی بود که وجود چند جریان متفاوت را در روایتهای تورات تشخیص داد)
[۶۶

YaSnA_NHT๛ · 6/2/24

در واقع، بنا بر تحقیقات انتقادی مشخص شد که در متن تورات، تفاوتهای شایان توجهی در سبک، واژگان و محتوای عبارات ملاحظه می شود که نشان می دهد متون اسفار خمسه بر اساس منابع متفاوتی نگاشته و با یکدیگر تلفیق شده اند
[۶۷]کسانی که در تدوین و تکمیل تورات سهیم بودند نیز گاه حواشی و توضیحات خود را که از منابع مختلف اخذ می کردند در متن اصلی مندرج می ساختند و این افزوده های ناهماهنگ، اغتشاشهایی در روایتهای موازی تورات ایجاد کرده است
[۶۸]بسیاری از محققان سعی کرده اند به طور موشکافانه، فصلها، بابها و حتی جمله های تورات را به منابع مختلفی حواله دهند که در چهار دسته طبقه بندی می شوند. دو جریان روایی موازی و در عین حال قابل تمایز در سفر پیدایش، یکی از آفریدگاری به نام یهوه و دیگری از آفریدگاری به نام اِلوهیم حکایت می کنند که به ترتیب با علائم اختصاری J و E نشان داده می شوند. دو منبع روایی دیگر نیز با علائم اختصاری P و D به ترتیب مربوط به اطلاعات کاهنی و تثنیه ای (شریعتی )اند. تفکیک میان روایتهای دو منبع P و D که سبک، محتوا و دیدگاههای آشکارا متفاوتی دارند، به دشواری و پیچیدگی تمایز نهادن میان اجزای روایتهای J و E نیست.

YaSnA_NHT๛ · 6/2/24

عقیده بر این است که منبع J اصولاً مُقَوّم پیوستار روایی سفر پیدایش است و به دوران استقرار پادشاهی اسرائیلی داوود و سلیمان در قرن دهم پیش از میلاد تعلق دارد. این منبع در یهودا پدید آمده است
[۶۹]

[۷۰]

[۷۱]

و در آن راوی یا راویان، تاریخ عالم و تاریخ عبرانیان را تا زمان داوود و سلیمان تدوین کرده اند. منبع E در اسرائیل شمالی (افرائیم ) و بین قرنهای نهم و هشتم پیش از میلاد پدید آمده که احتمالاً پس از فروپاشی پادشاهی شمالی بنی اسرائیل، با منبع J ترکیب و تلفیق شده و JE را تشکیل داده است
[۷۲]
[۷۳]
منبع یهوه ای ( J ) بیشتر روایتی داستانی را با ایجاز و پرداخت قوی عبارات دنبال می کند و چون در برخی قسمتها چنین نیست احتمال داده اند که خود این منبع نیز از تلفیق دو جریان روایی فرضی ۱ J و ۲ J پدید آمده باشد. منبع الوهیمی ( E ) نیز حاوی روایتی داستانی است که البته قدری از روایت صرف فراتر می رود و در عین حال شخصیت پردازی خدای آن (الوهیم ) با شخصیت پردازی ای که برای یهوه در J صورت گرفته تفاوتهایی دارد، یعنی هر چه خدای یهوه ای انسانوارتر است، به نسبت، خدای الوهیمی از ساحت بشری، تعالی بیشتری نشان می دهد
[۷۴] گو اینکه در آمیختگی صفات و منش دو خدا، خود بیانگر تلفیق J و E است
[۷۵]تدوین کنندگانی که تحت تأثیر منبع تثنیه ای ( D، احتمالاً متعلق به عصر یوشیا در قرن هفتم پیش از میلاد
[۷۶][۷۷] بوده اند، قوانین شریعت را از این منبع در متن تلفیقی JE مندرج ساختند که این امر احتمالاً در دوره تبعید در بابل صورت گرفته است
[۷۸]منبع کاهنی ( P ) را به تاریخی میان ۵۸۷ تا ۵۶۰ پنجم ق م یا قدری این سوتر (قرن پنجم پیش از میلاد) متعلق دانسته اند
[۷۹]؛
[۸۰][۸۱][۸۲]به این ترتیب توراتی که عزرا برای مردم در اورشلیم خواند، تقریباً صورت کاملی از تلفیق چهار منبع مذکور بوده است
[۸۳][۸۴] و ازینرو، تورات به صورت فعلی، قدیمتر از ۴۰۰ ق م نمی تواندباشد.

YaSnA_NHT๛ · 6/2/24

به عقیده برخی محققان، اسفار خمسه از افزوده شدن تثنیه به اسفار اربعه پدید آمده است. این عقیده هم که کتاب یوشع در اصل جزو تورات بوده و ازینرو باید آن را اسفار ستّه نامید، هر چند مدتها طرفداران زیادی داشت، امروزه اساساً محلّ تردید است
[۸۵][۸۶] بدین وصف همچنان که پیدایش، خروج و اعداد به منابع J، E و P مربوط می شوند، لاویان را به P و تثنیه را به D وابسته دانسته اند. در واقع، چون منبع P، بر خلاف J و E، روایتی تعلیمی است نه داستانی و در پی تشریع و تبیین مناسک و شعائر است و به انساب اهتمامی ویژه دارد، تصور بر آن است که سفر لاویان نیز که همین شیوه را دنبال می کند، صرفاً بر اساس روایت کاهنی P تدوین شده باشد
[۸۷]گفته می شود که پس از تدوین سه سفر اول، جرح و تعدیلی در آنها صورت گرفته است که تورات پژوهان این فرآیند را به ویراستاری فرضی (با علامت اختصاصی R ) نسبت می دهند، گواینکه منظور، شخص واحدی در زمانی خاص نیست. استقلال سند سفر تثنیه نیز مورد مناقشه نیست

YaSnA_NHT๛ · 6/2/24

بر اساس بندهای ۸ و ۹ اعتقادنامه ۱۳ مادّه ای یهودیان، که ابن میمون (متوفی ۶۰۱) تنظیم کرده، هر یهودی راست اعتقادی باید گواهی دهد که «همه تورای مقدّس از جانب خداوند وحی شده و در هیچ زمانی تغییر نیافته و نخواهد یافت »
[۸۹][۹۰]در یهودیت سنّتی، همه کلمات عهد عتیق وحی و مقدّس پنداشته می شود و هر عبارتی در آن، از این نظر با عبارت دیگر در یک سطح از تقدس قرار می گیرد
[۹۱]البته باید توجه داشت که از میان فرق عمده یهودی، فریسیان (پروشیم ) برآن اند که اسفار خمسه ازلی و بر الواح مقدّس آسمانی نگاشته شده بودند و وحی آنها به موسی و تدوین آنها در واقع اعاده تورات بوده است نه خلق و ابداعآن
[۹۲]با این حال، اعتقادی با سابقه در یهودیت هست که بر اساس آن، تورات نه تنها قبل از اعطا شدن به موسی بلکه پیش از خلقت عالم وجود داشته است. در نوشته های ربانی چنین تعلیم داده می شود که تورات یکی از شش یا هفت امر قدیم است. در حکمت یَسوع بن سیرا، تورات با حکمت متشخص ازلی یکی دانسته شده است
[۹۳]صادوقیان، بر خلاف فریسیان، فقط اسفار خمسه را مقدّس می دانستند و اسفار دیگر و تورات شفاهی را رد می کردند
[۹۴]
؛
[۹۵] قاریان (قرائیم ) از فرق متأخر یهود (در قرن هشتم ) نیز صرفاً متن مکتوب تورات را می پذیرفتند و اعتقادی به تورات شفاهی نداشتند
[۹۶]یهودیان ملتی به معنای واقعی کلمه «اهل کتاب»اند.

YaSnA_NHT๛ · 6/2/24

در واقع، یکی از نتایج جنبش تدوین تورات شفاهی و فعالیت کاتبان (سوفریم ) و معلمان (تنائیم ) یهود و نگاشتن تفاسیر مختلف بر اسفار مختلف عهد عتیق و بویژه بر تورات، این بود که تورات در زندگی دینی و اجتماعی و قومی یهودیان نقشی محوری یافت و تمام هویت و شخصیت بنی اسرائیل را شدیداً متأثر ساخت. در تعالیم دینی به مردم تلقین می شد که همه چیز در «کتاب » است
[۹۷]و ازینرو فراگیری تورات در حد امکان برای هر یهودی، فریضه ای بسیار مهم تلقی گردید، به طوری که در ادبیات دینی متأخر یهود از کسانی که تورات نیاموخته باشند با عنوان تحقیرآمیز عام هاآرِتْصْ (عامی و جاهل ) یاد می شود
[۹۸]تورات، مرجع اصلی قوانین و مقررات زندگی روزمره یهودیان است که با ۶۱۳ فرمان و فریضه (میصْوا) که شامل ۲۴۸ میصوای امر و ۳۶۵ میصوای نهی است، هیچ بخشی از حیاتِ مؤمن یهودی را فارغ نگذاشته است. با وجود قوانین عرفی در دوره جدید، بسیاری از یهودیان متدین وسنّت گرا حتی در اختلافات خود در امور غیردینی نیز ترجیح می دهند به دادگاه شرع (بیت دین) مراجعه کنند که بر اساس حکم تورات (دین تورا) و هلاخا (شرع) داوری می کند.

YaSnA_NHT๛ · 6/2/24

قرائت تورات یکی از مهمترین وظایف مؤمنان یهودی است. این قرائت عمدتاً یا به صورت روزانه است که در آن هر یهودی موظف است روزی دوبار (صبح و شام) سه پاراشا (بخش ) از تورات را که با کلمات «بشنو ای اسرائیل » (شِمَع ییسرائل ) آغاز می شود بخواند که این عمل قَریئَت شِمَع نامیده می شود؛ یا به صورت هفتگی در کنیسه
[۹۹][۱۰۰]هر هفته در روز شنبه (شَباط ) به طور معمول یک پاراشای کامل از روی توراتی که با دست بر طوماری از پوست حیوانی حلال گوشت نوشته شده،خوانده می شود که به این ترتیب هر ۵۴ پاراشای تورات (شامل ۵۸۴۵ پاسوق؛ آیه ) در مدت یک سال، یک دور قرائت خواهد شد. در ساختمان هر کنیسه، در دیواری که به سمت بیت المقدّس (بیت هَمِقْدَش ) قرار دارد، گنجه ای مخصوص (به نام اَرون هَقُودِش )، برای نگهداری طومار تورات (سِفِرتورا) تعبیه می کنند که با پرده ای (پاروخْتْ) پوشانده می شود. در مقابل این گنجه، سکوی ویژه (دوُخان )ای برای قرائت تورات ساخته می شود. قبل از قرائت، یکی از نمازگزاران انتخاب می شود تا طومار تورات را با رعایت آدابی از گنجه مخصوص بیرون بیاورد. برای قرائت تعدادی از نمازگزاران به مِنبَر؛ سکو دعوت می شوند (عَلیا لِتورا). این افراد باید قبل و بعد از قرائت، دعای ویژه قرائت (بَراخای تورات ) را بر زبان آورند.

YaSnA_NHT๛ · 6/2/24

قاریان ماهر (بِعَل قورا) تورات را با آهنگی ویژه قرائت می کنندو برای پرهیز از تماس دست با متن تورات، دَستکی معمولاً نقره ای (یاد) را برای نشان دادن محل قرائت، به کار می برند
[۱۰۱]قرائتتورات در کنیسه علاوه بر روزهای شنبه، روزهای دوشنبه،پنج شنبه، در اول هر ماه (روُشْ حودِش )، ایام عید و در روزه های عمومی (تَعنیتْ صیبُور) و نیز مراسم تکلیف نوبالغان پسر و دختر (به ترتیب بَرمیصوا و بت میصوا) نیز مرسوم است. پس از قرائت، دوتن از نمازگزاران وظیفه پیچاندن مجدد طومار تورات و بازگرداندن آن را به گنجه بر عهده می گیرند. معمولاً در کنار کنیسه ها، مکانی برای آموزش تورات (تلمود تورا) نیز فراهم می کنند. کاربردهای تعویذی متن تورات مشهور است و برای نمونه می توان اشاره کرد که یهودیان، تکه پوستی را که دو بخش معیّن از تورات بر روی آن نوشته شده (مِزوزا) در اتاق یا بر در خانه نصب می کنند و گاه به هنگام ورود و خروج آن را می بـ*ـو*سند تا از شرور و بلاها در امان بمانند

YaSnA_NHT๛ · 6/2/24

تورات، موضوع دو جشن یهودی نیز هست: با آنکه تاریخ دقیق اعطای تورات به موسی در عهد عتیق نیامده و عید هفته ها در سفر خروج
[۱۰۳] عید درو و در سفر اعداد
[۱۰۴]روز نوبرانه ها نامیده شده است، در دوران پَساتلمودی، علمای یهود، مناسبت این عید را گسترش داده و اعطای تورات را نیز جزو مضامین آن به شمار آورده اند به طوری که اینک بسیاری از یهودیان، روز ششم سیوان (سومین ماه تقویم عبری ) را روز نزول تورات بر موسی می دانند
[۱۰۵] به علاوه، هر بار که قرائت سالانه تورات در کنیسه پایان می یابد (در دومین روز شمینی عصرِت در ماه تشری )، جشنی به نام سیمح'اتورا (شادمانی تورات ) برگزار می شود که در آن، تمام طومارهای تورات را از گنجه کنیسه بیرون می آورند و با آنها در جایگاه مخصوص، به سرودخوانی و پایکوبی می پردازند. کسی که آخرین پاراشای سفر تثنیه (آخرین قسمت تورات در قرائت سالانه ) را قرائت می کند، با لقب حاتان تورا (داماد تورات ) خوانده می شود. بلافاصله پس از پایان قرائت، کسی که او را با لقب حاتان بِرِشیتْ (داماد پیدایش ) می خوانند، دوره جدید قرائت را با خواندن پاراشای اول سفر پیدایش آغازمی کند.
منبع: ویکی فقه

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

سرپرست بخش فرهنگ و ادب

سرپرست بخش فرهنگ و ادب

سرپرست بخش فرهنگ و ادب

سرپرست بخش فرهنگ و ادب

سرپرست بخش فرهنگ و ادب

سرپرست بخش فرهنگ و ادب

سرپرست بخش فرهنگ و ادب

سرپرست بخش فرهنگ و ادب

سرپرست بخش فرهنگ و ادب

سرپرست بخش فرهنگ و ادب

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین