بـــــــرگزیده رمان کاراکال | MINERVA کاربر انجمن رمان ۹۸

MINERVA · 26/1/25

الکساندرا قدمی به جلو برداشت و به پاکت روی زمین، خیره شد. حالا که هوش و حواسش سرجایش آمده بود، می‌توانست بفهمد که هیچ‌‌چیز واقعی‌تر از شانس نیست و در حقیقت، سه مرد روبه‌رویش به هیچ‌وجه خوش‌شانس نبودند؛ حالا دفتر وکیل تبدیل به یک فضای بی‌انتها شده بود؛ هزارتویی از احساسات پیچیده و غیرقابل پیش‌بینی که بوی تعفن می‌دادند....

MINERVA · 19/2/25

الکساندرا، نگاهش را پایین کشید و دو مرتبه، به پاکت درون دست او، زل زد. با خود گمان می‌کرد که اوضاع آن‌قدرها هم به دور از میلش پیش نرفته است. میگل با وجود تمام گزاره‌های پلیدش در مقابل او، یاروش را در آخرین دقایق زندگی‌ به تنظیم یک وصیت‌نامه‌‌ی جعلی اما ممتاز برای خانواده سوورف وادار کرد و حالا نام آن دختر به کلی از داخل سند، پاک...

MINERVA · 25/2/25

هنوز آخرین کلمات از دهان کولجا خارج نشده بودند که به یک‌باره، پشتش لرزید و چهره‌اش، درهم فرو رفت. با فرض آن که سرمای باران با گذر از سد نامرئی گیلاس‌های نوشیدنی تا مغز استخوانش راه یافته باشد، به آرامی یقه‌ی بارانی‌اش را کنار زد و دستش را داخل جیبش فرو برد.
- پس آخرش به این‌جا رسیدی؛ فراری شدن!
این را هم‌زمان با بیرون کشیدن پاکت...

MINERVA · 3/3/25

***
باران دوباره شروع شده بود. دانه‌هایش نرم و بی‌صدا، روی شیشه‌ی ترک‌خورده‌ی وانت فرو می‌ریخت و خطوط مات و لرزانی را روی سطح آن می‌ساخت. میگل، یک دستش را روی فرمان و دست دیگرش را زیر چانه‌اش گذاشته بود؛ در حالی که نگاهش، میان نورهای محو خیابان و عقربه‌های ساعت روی داشبورد، در گردش بود. ده و ده دقیقه‌‌ی شب! دقیقاً همان‌طور که انتظار...

MINERVA · 3/3/25

میگل، انگشتانش را روی جعبه فشرد. بیست و شش سال پیش؟ یعنی نزدیک به همان زمانی که مادر لعنتی‌اش، آن‌ها را ترک کرد تا با زابکوف، به روسیه بیاید. بعد از آن، زیاد طول نکشید تا پدرش را از دست بدهد و برای همیشه، رویاهایش را فراموش کند. این عدد و زمان، برای او نحس بود و مانند یک زندانی، هرروزش را بر روی دیوار چوب‌‌خط می‌کشید.
پیرمرد چند...

MINERVA · 21/3/25

قفل با صدای خفه‌ای شکسته بود. با تردید، لبه‌ی جعبه را گرفت و به آرامی آن را باز کرد. نور کم‌جان چراغ خیابان، از پشت شیشه‌ی خیس وانت، سایه‌ی محوی درون جعبه انداخت. میگل، لحظه‌ای مکث کرد و نفس سنگینی کشید. جعبه حالا دیگر باز شده بود؛ اما آن چیزی که انتظارش را داشت، در آن نبود. نه کلیدی، نه مدارکی که پرده از رازهای زابکوف بردارند و...

MINERVA · 23/3/25

دومینیکا فک قفل‌شده‌اش را روی هم فشار داد؛ بدون آن که گره‌ی مشت‌هایش را باز کند. انگار که اگر قدرت داشت، می‌توانست همان لحظه استخوان‌های میگل را با همان شدت خرد کند. بی‌آن‌ که حتی نگاهی به عقب بیندازد، به سمت درب خروجی رفت. خیابان، باران یا هر جهنمی که بیرون از این‌جا انتظارش را می‌کشید، بهتر از این کلوپ نفرین‌شده بود؛ اما درست وقتی...

MINERVA · 28/3/25

میگل به طور واضح، هیچ تلاشی برای رهایی نمی‌کرد و فقط نگاهش را به چشمان شعله‌ور دخترک دوخته بود. سکوتش برای او، حکم یک سیلی ناعادلانه را داشت؛ یک سیلی که دومینیکا را بیشتر از قبل عصبانی می‌کرد اما برایش کافی بود. هیچ‌کس نمی‌خواست برای تداوم این سکوت، تشویقش کند و او را لایق آرامش بداند.
نگاه کوتاهی به یقه‌ی چروک‌شده‌اش انداخت و پوزخند...

MINERVA · 4/5/25

نگاهش از میان پرده نازک اشک به چشمان میگل چسبیده بود و لحظه‌ای از او جدا نمی‌شد.
- تموم این مدت داشتی نگاه می‌کردی... .
انگشتانش در هوا جا ماندند، لرزان و بی‌پناه، شبیه شاخه‌ای خشکیده که پیش از افتادن، آخرین تلاشش را برای گرفتن آسمان می‌کند.
- می‌دیدی دارم غرق میشم؛ اما تو... تو، توی عوضی هیچی نگفتی، هیچ کاری نکردی!
میگل، تمام...

MINERVA · یکشنبه در 08:25

کلماتش در هوا خشک شدند، مانند دود سیگارِ نیمه‌‌خاموشی که روی زخم تازه‌ای پاشیده می‌شود. نه تأکید می‌خواست، نه توضیح. همین یک جمله کافی بود تا سنگینی‌اش روی قفسه‌ی سـ*ـینه‌ی میگل فرود بیاید و جراحت کهنه‌ی ذهنش را به تپش وا دارد. میگل، لحظه‌ای سرش را چرخاند و به خرده‌‌های شیشه‌‌ روی پیشخوان، چشم دوخت. انگار چیزی میان خاطره و درد از...

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

دوستدار انجمن رمان ۹۸

دوستدار انجمن رمان ۹۸

دوستدار انجمن رمان ۹۸

دوستدار انجمن رمان ۹۸

دوستدار انجمن رمان ۹۸

دوستدار انجمن رمان ۹۸

دوستدار انجمن رمان ۹۸

دوستدار انجمن رمان ۹۸

دوستدار انجمن رمان ۹۸

دوستدار انجمن رمان ۹۸

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین