بـــــــرگزیده رمان کاراکال | MINERVA کاربر انجمن رمان ۹۸

MINERVA · 7/8/24

تا جایی که می‌توانست، بر روی پنجه‌ی پایش بلند شد تا بتواند از میان نرده‌های مارپیچِ پارتیشنی که روبه‌رویشان قرار داشت، صاحب صدا را ببیند. تصور نمی‌کرد که به این سرعت، کسی به استقبالش بیاید اما طولی نکشید که قامت کشیده‌ی یک زن، وارد سالن شد و در مقابلشان ایستاد. ظرافت انـ*ـدام او با وجود بلوز کلاسیک زیتونی رنگ و دامن پلیسه‌ی کوتاهی که به...

MINERVA · 12/8/24

***
« املاک سوورف، مسکو ۲۰۲۰ »
یقه‌ی کراواتی‌ پیراهنش را گره زد و خیره به انعکاس تصویر خودش درون آینه، فریاد کشید:
- لِوین؟
با وجود تن بالای صدایش، خبری از پیشکار شصت و هفت ساله‌اش نبود. نفسش را با کلافگی به بیرون فرستاد و در حالی که کفش‌های پاشنه‌دارش را می‌پوشید، غرید:
- خرفت عوضی!
پس از برداشتن یک کیف دستی کوچک، با...

MINERVA · 15/8/24

چهره‌‌ی آرام الکساندرا به یک‌باره درهم فرو رفت و آسمان چشمانش، طوفانی شد. دیگر لازم نبود لـ*ـب‌هایش را تکان دهد؛ همه‌چیز از نگاه خصمانه‌اش مشخص بود. مگر میشد که او را ببیند و خلقش کج نشود؟ شاید اگر کمی باهوش بود، خودش را معرفی نمی‌کرد و همه‌چیز به نفع هردویشان تمام میشد. با این حال، لـ*ـب‌های براقش را از هم باز کرد و مانند همیشه، ماسک...

MINERVA · 21/8/24

***
- خداوند شبان من است. محتاج به هيچ‌چيز نخواهم بود. در مرتع‌های سبز مرا می‌خواباند، به سوی آب‌های آرام هدايتم می‌كند و جان مرا تازه می‌ساز... .
صدای آرام پدر روحانی و کلمات کتاب مقدس، رفته‌رفته گنگ‌تر می‌شدند و ذهن دومینیکا، فرسخ‌ها از جایی که در آن حضور داشت، فاصله گرفته بود. در طول سه روز گذشته، به مرده‌‌ی متحرکی می‌مانست که او...

MINERVA · 25/8/24

دومینیکا، پیش از خارج شدن از محوطه‌‌ی قبرستان خانوادگی، ماسک روی صورتش را پایین کشید و هوای مرطوب را با دست و دلبازی، مهمان ریه‌هایش کرد. ترس از ابتلا به بیماری، آخرین چیزی بود که دلش می‌خواست به آن اهمیت بدهد و اگر روزی به آن گرفتار میشد، ترجیح می‌داد که برخلاف زابکوف، خودش را حلق‌آویز کند!
هردو با قدم‌های آهسته، کاروان...

MINERVA · 4/9/24

زمانی که پلک‌هایش را گشود، دیگر اثری از الکساندرا و پسر حقه‌بازش نبود. تمام خدمتکاران، به دنبالشان رفته بودند و به جز کریل و اولگا، کسی بر روی پلکان دیده نمی‌شد.
با قدمی که به عقب برداشت، اشتیاقش به فرار از آن جهنم را در سکوت، فریاد زد. همه‌ی این جماعت به نحوی روانش را به بازی گرفته بودند و احساس می‌کرد که با خیره شدن به چشمان...

MINERVA · 5/9/24

هم‌زمان با اتمام جمله‌اش، صدای بلند لوین در سرسرای اصلی عمارت پیچید و تمام مهمانان، به میز شام دعوت شدند. کریل، جام درون دستش را بر روی میز سنگی کنار دستش گذاشت و پیش از بقیه، به راه افتاد؛ گویا او هم از این گفت‌وگوی بیهوده، خسته شده بود.
- تا همین‌جا هم خیلی مؤدب بودم!
لادا، چشم غره‌ای نثار چهره‌‌ی بشاش او کرد و همراه با...

MINERVA · 14/9/24

در یک چشم بر هم زدن، تبسم از روی چهره‌‌ی متبکر لاورنتی پر کشید و زیر چشمی، به دومینیکا نگاه کرد. طعنه‌های زیرپوستی، کار خودشان را کرده و دست‌های دخترک، به سختی گره شده بودند. حجم غلیظی از خشم، در رگ‌های برآمده‌اش می‌جوشید، پلک‌هایش نبض می‌زد و این‌ها چیزی نبود که بتواند از او پنهان کند.
لاورنتی، گمان نمی‌کرد که میگل چنین چیزی را در...

MINERVA · 14/9/24

در گوشه‌ی دیگری از سالن، نزدیک به کلکسیون پرتره‌های قرن هجدهمی، دومینیکا تنها کسی بود که در عین تظاهرش به بی‌تفاوتی، کارهای میگل را زیر نظر گرفته و متوجه خروجش از ساختمان شد. در هر صورت، دنبال کردن او آخرین تصمیمی بود که می‌توانست در آن شرایط بگیرد.
- تو هم موافقی نیک؟
با گیجی، سرش را چرخاند و به اولگا نگاه کرد.
- با چی؟
کریل، نفسش را...

MINERVA · 30/9/24

آن‌ها از یکدیگر فرار کرده بودند؛ نه میگل در صدد توجیه کارهایش بود و نه دومینیکا رغبتی داشت تا از او جواب پس بگیرد. با این حال، بیشتر از آن‌چه که انتظار می‌رفت، خشمگین بود و در تصوراتش، میگل را به خاک و خون می‌کشید. گرچه در طول مهمانی شام، هر زمان که می‌خواست به طرفش برود و مواخذه‌اش کند، از خود می‌پرسید که واقعاً مرتکب چه جرمی...

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

دوستدار انجمن رمان ۹۸

دوستدار انجمن رمان ۹۸

دوستدار انجمن رمان ۹۸

دوستدار انجمن رمان ۹۸

دوستدار انجمن رمان ۹۸

دوستدار انجمن رمان ۹۸

دوستدار انجمن رمان ۹۸

دوستدار انجمن رمان ۹۸

دوستدار انجمن رمان ۹۸

دوستدار انجمن رمان ۹۸

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین