نویسنده این موضوع
جنگافزارهای شیمیایی ابزارها یا موادی هستند که به وسیله آنها انسانها یا موجودات زنده را هدف قرار میدهند. در اثر تماس مستقیم این مواد با هر قسمت از بدن جاندار، بدن وی آلوده شده و جاندار به انواع بیماریهای عمومی یا انحصاری آن ماده مبتلا میشود. این مواد میتوانند به صورت جامد، مایع یا گاز استفاده شوند.
به عبارت دیگر عوامل شیمیائی به ترکیباتی گفته میشود که در صورت کاربرد مؤثر علیه انسان، حیوان یا گیاه، منجر به مرگ یا ضایعات قابل توجه دائمی یا موقتی در ساختار اندامی آنها میشود.
جنگافزارهای شیمیایی از نظر نظامی به ۶ گروه سمی و کشنده، ناتوانکننده، استفاده برای کنترل اغتشاشها، دودزا، ضد گیاه و شعلهزا و آتشزا تقسیم میشوند.
پیشینه
جنگافزارهای شیمیایی از جمله قیر، روغنها، نفت، آتش یونانی، ناپالم، اسیدها، آرسنیکها و غیره از دوران قدیم مورد مصرف قرار گرفتهاند. برای نمونه اسپارت در جنگهای پلوپونز (سالهای ۴۳۱ تا ۴۰۴ پیش از میلاد) اسیدهای گوگردی (از جمله دیاکسید سولفور) بهکار میبردند.
طی جنگ جهانی اول برای نخستین بار افزارهای مدرن جنگ شیمیایی، بهویژه توسط آلمان، ساخته و بهکار گرفته شد. این اعمال با اسید پاشی و پخش ساده گازهای کشنده مانند کلر آغاز شدند تا اینکه بعدها بتوانند با پرتاب این مواد به راه دور نفرات بیشتری از سربازان دشمن را نابود کنند. آلمانیها پیوسته پیشرو این صنعت بودهاند. در جریان جنگ اول جهانی کاربرد بیش از ۱۲۴ هزار تن مواد شیمیایی موجب مصدوم شدن حدود یک میلیون نفر و کشته شدن بین از یکصد هزار سرباز از طرفین جنگ گردید.
پس از پایان جنگ جهانی اول و با تصویب پروتکل ۱۹۲۵ ژنو توسط بیشتر کشورهای دنیا، کاربرد این سلاح ممنوع گردید.
جنگ ویتنام
آمریکاییها نیز در جنگ ویتنام هزاران تُن عامل نارنجی بروی جنگلهای منطقه ریختند تا آن مکانها یعنی (مخفی گاه ویت کنگها) را تبدیل به بیابان کنند. بخش عمده این ماده را نیز آلمانها در اختیار آمریکاییها قرار دادند. تحت تأثیر این ماده مهلک دیاکسیندار هنوز پس از ۴۰ سال، در ویتنام بچههای معلول به دنیا میایند.
به عبارت دیگر عوامل شیمیائی به ترکیباتی گفته میشود که در صورت کاربرد مؤثر علیه انسان، حیوان یا گیاه، منجر به مرگ یا ضایعات قابل توجه دائمی یا موقتی در ساختار اندامی آنها میشود.
جنگافزارهای شیمیایی از نظر نظامی به ۶ گروه سمی و کشنده، ناتوانکننده، استفاده برای کنترل اغتشاشها، دودزا، ضد گیاه و شعلهزا و آتشزا تقسیم میشوند.
پیشینه
جنگافزارهای شیمیایی از جمله قیر، روغنها، نفت، آتش یونانی، ناپالم، اسیدها، آرسنیکها و غیره از دوران قدیم مورد مصرف قرار گرفتهاند. برای نمونه اسپارت در جنگهای پلوپونز (سالهای ۴۳۱ تا ۴۰۴ پیش از میلاد) اسیدهای گوگردی (از جمله دیاکسید سولفور) بهکار میبردند.
طی جنگ جهانی اول برای نخستین بار افزارهای مدرن جنگ شیمیایی، بهویژه توسط آلمان، ساخته و بهکار گرفته شد. این اعمال با اسید پاشی و پخش ساده گازهای کشنده مانند کلر آغاز شدند تا اینکه بعدها بتوانند با پرتاب این مواد به راه دور نفرات بیشتری از سربازان دشمن را نابود کنند. آلمانیها پیوسته پیشرو این صنعت بودهاند. در جریان جنگ اول جهانی کاربرد بیش از ۱۲۴ هزار تن مواد شیمیایی موجب مصدوم شدن حدود یک میلیون نفر و کشته شدن بین از یکصد هزار سرباز از طرفین جنگ گردید.
پس از پایان جنگ جهانی اول و با تصویب پروتکل ۱۹۲۵ ژنو توسط بیشتر کشورهای دنیا، کاربرد این سلاح ممنوع گردید.
جنگ ویتنام
آمریکاییها نیز در جنگ ویتنام هزاران تُن عامل نارنجی بروی جنگلهای منطقه ریختند تا آن مکانها یعنی (مخفی گاه ویت کنگها) را تبدیل به بیابان کنند. بخش عمده این ماده را نیز آلمانها در اختیار آمریکاییها قرار دادند. تحت تأثیر این ماده مهلک دیاکسیندار هنوز پس از ۴۰ سال، در ویتنام بچههای معلول به دنیا میایند.
جنگافزار شیمیایی
رمان ۹۸ | دانلود رمان
نودهشتیا,بزرگترین مرجع تایپ رمان, دانلود رمان جدید,دانلود رمان عاشقانه, رمان خارجی, رمان ایرانی, دانلود رمان بدون سانسور,دانلود رمان اربابی,
roman98.com