خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ با هدف ترویج فرهنگ کتاب خوانی و تقویت قلم عزیزان ایجاد شده است.
هدف ما همواره ایجاد محیطی گرم و صمیمی و دوستانه بوده
برای مطالعه کامل رمان‌ها و استفاده از امکانات انجمن
به ما بپیوندید و یا وارد انجمن شوید.

M O B I N A

سرپرست بخش فرهنگ و ادب
عضو کادر مدیریت
کاربر V.I.P انجمن
سرپرست بخش
ناظر کتاب
منتقد انجمن
  
  
عضویت
3/4/21
ارسال ها
24,702
امتیاز واکنش
63,867
امتیاز
508
سن
19
محل سکونت
BUSHEHR
زمان حضور
273 روز 8 ساعت 36 دقیقه
نویسنده این موضوع
.
4ـ «والذین‌ لایشهدون‌ الزور و اذا مروا باللغو مروا کراماً»(33)
(بندگان‌ رحمان‌) آنان‌ هستند که‌ بنا حق‌ شهادت‌ ندهند و هرگاه‌ به‌ لغوی‌ بگذرند، بزرگوارانه‌ از آن‌ درگذرند.
دراینجا هم‌ محتاج‌ تفسیر لغت‌ زور هستیم‌ و باید ثابت‌ کرد که‌ زور بر غناء صدق‌ می‌کند.
5ـ «و استفزز من‌ استطعت‌ منهم‌ بصوتک‌ واجلب‌ علیهم‌ بخیلک‌ و رجلک‌»(34)
برانگیز و گمراه‌ کن‌ هرکس‌ را که‌ می‌توانی‌ از ایشان‌ (مردم‌) را با آواز خودت‌ و با جمله‌ لشگر سوار وپیاده‌ات‌ برآنها احاطه‌ کن‌».
استفزاز به‌ معنای‌ علاقه‌مند‌ و برانگیختن‌ است‌ و آن‌ هم‌ با استفاده‌ از آوازه‌خوان‌ باید ببینیم‌ دلالتی‌ برحرمت‌ غناء دارد یا خیر؟
6ـ «ازفت‌ آلازفه‌ لیس‌ من‌ دون‌ الله‌ کاشفه‌ افمن‌ هذا الحدیث‌ تعجبون‌ و تضحکون‌ و انتم‌سامدون‌» (35)
«روز قیامت‌ بسیار نزدیک‌ است‌، هیچکس‌ غیر از خدا آن‌ روز را آشکار نتواند ساخت‌. آیا از این‌سخن‌ کافران‌ تعجب‌ میکنند و به‌ مسخره‌ برآن‌ می‌خندند و به‌ روز سخت‌ خود نمی‌گریند وای‌ بشرنادان‌ شما سخت‌ غافلید».
شاهد مثال‌ دراین‌ آیه‌، جمله‌ «و انتم‌ سامدون‌» است‌ که‌ برای‌ اثبات‌ حرمت‌ غناء احتیاج‌ به‌ غور وبررسی‌ دارد.
آیاتی‌ که‌ در زمینه‌ غناء مورد استناد قرار گرفته‌ است‌ هیچکدام‌ در بردارنده‌ واژه‌ غناء نیست‌ و به‌صراحت‌ درباره‌ غناء نظر نداده‌ است‌ بلکه‌ در بردارنده‌ عناوین‌ عامی‌ است‌ که‌ امکان‌ تطبیق‌ آنهابرگونه‌هائی‌ از غناست‌.
آنجا که‌ غناء حاوی‌ سخن‌ باطل‌ و بیهوده‌ و گمراه‌ کننده‌ باشد و یا نفس‌ غناء به‌ صورت‌ یک‌ عمل‌باطل‌ و زور و لغو در آمده‌ باشد و عنوان‌ قول‌ زور، سخن‌ بیهوده‌ و لهو و لغو برآن‌ صدق‌ کند حکم‌حرمت‌ دارد.
ولی‌ از ظاهر و منطوق‌ این‌ آیات‌ بدون‌ استفاده‌ از روایات‌ نمی‌توان‌ حرمت‌ مطلق‌ آوازها را استفاده‌کرد.
لذا عمده‌ترین‌ وجه‌ استناد به‌ این‌ آیات‌ برای‌ غناء، روایاتی‌ است‌ که‌ در تفسیر این‌ آیات‌ وارد شده‌است‌، پس‌ باید دید روایات‌ در زمینه‌ غناء دارای‌ چه‌ بیانی‌ است‌.
ج‌) روایات‌:
صریح‌ترین‌ عبارتهای‌ در مورد ممنوعیت‌ غناء روایات‌ هستند و استفاده‌ از آیات‌ مورد استناد نیز تااندازه‌ زیادی‌ متکی‌ بر روایات‌ تفسیری‌ است‌:
در اینجا بایستی‌ روایات‌ را در دسته‌هائی‌ قرار داده‌ (که‌ از جهت‌ مضمون‌ قریب‌ به‌ هم‌ هستند) تا درمساله‌ غناء به‌ نتیجه‌ نهائی‌ برسیم‌.
ولی‌ در مجموع‌، تواتر اجمالی‌ و معنوی‌ برای‌ محقق‌ و کاوشگر موضوع‌ غناء، این‌ یقین‌ را به‌ بارمی‌آورد که‌ غناء از نظر اسلام‌ نکوهیده‌ و ممنوع‌ است‌ و مورد نهی‌ و انکار معصومین‌ قرار گرفته‌ است‌.
تا به‌ جائی‌ که‌ در زمینه‌ حرمت‌ غناء صاحب‌ جواهر ادعای‌ تواتر کرده‌ است‌.(36)
و شیخ‌ انصاری‌ (علیه‌الرحمه‌) اخبار در حرمت‌ غناء را مستفیضه‌ گرفته‌اند.(37)
همچنین‌ فخر المحققین‌ در ایضاح‌ در این‌باره‌ ادعای‌ تواتر کرده‌ است‌.
«..... ولان‌ هذه‌ الروایه‌ من‌ الاحاد فلایعارض‌ الدلیل‌ المانع‌ لتواتره‌».
یعنی‌ این‌ روایت‌ آحاد که‌ دلالت‌ بر جواز غناء در عروسیها دارد با روایت‌ متواتره‌ که‌ غناء را منع‌می‌کنند توان‌ تعارض‌ ندارد»(38)
و صاحب‌ جواهر علاوه‌ بر تواتر می‌فرمایند:
«در تحریم‌ غناء مثل‌ تحریم‌ زنا اخبار متواتره‌ و ادله‌ متکاثره‌ است‌»(39)
و در بعضی‌ روایات‌ بعض‌ اقسام‌ غناء مثل‌ حداء، غناء در عروسیها ..... مجاز شمرده‌ شده‌ است‌.
روایات‌ در ذیل‌ آیات‌
درباره‌ آیه‌ «واجتنبوا قول‌ الزور «از ابی‌ بصیر نقل‌ شده‌ که‌ امام‌ صادق‌ (ع‌) فرمودند: قول‌ زور همان‌ غنااست‌.(40)
درباره‌ آیه‌ «و من‌ الناس‌ من‌ یشتری‌ لهو الحدیث‌...» امام‌ صادق‌(ع‌) فرمودند: «غنا از آن‌ چیزهایی‌است‌ که‌ خداوند در قران‌ فرموده‌ آن‌ گاه‌ این‌ آیه‌ را تلاوت‌ کرد.(41)


آفاق موسیقی در اسلام

 
  • تشکر
Reactions: *NiLOOFaR*، ~ĤaŊaŊeĤ~ و ~Hasti~

M O B I N A

سرپرست بخش فرهنگ و ادب
عضو کادر مدیریت
کاربر V.I.P انجمن
سرپرست بخش
ناظر کتاب
منتقد انجمن
  
  
عضویت
3/4/21
ارسال ها
24,702
امتیاز واکنش
63,867
امتیاز
508
سن
19
محل سکونت
BUSHEHR
زمان حضور
273 روز 8 ساعت 36 دقیقه
نویسنده این موضوع
و درباره‌ آیه‌ «و الذین‌ هم‌ عن‌ اللغو معرضون‌» امام‌(ع‌) آن‌ را بر غنا تطبیق‌ دادند.(42)
همانگونه‌ که‌ گفتیم‌ اصل‌ حرمت‌ غناء از این‌ روایات‌ استفاده‌ می‌شود ولی‌ اینکه‌ غنای‌ حرام‌چیست‌؟ آیا از مقوله‌ کلام‌ است‌ یا از مقوله‌ کیفیت‌ عارض‌ بر صوت‌؟ آیا شامل‌ تغنی‌ می‌شود یا استماع‌غناء را نیز در برمی‌گیرد؟ و آیا موضوع‌ حرام‌ در غناء آواز تنهاست‌ و یا با چیز دیگر (به‌ گونه‌ لهو و لعب‌ یاکلام‌ باطل‌)؟
اینها سئوالاتی‌ هستند که‌ باید جوابشان‌ را از روایات‌ بگیریم‌ و از طرفی‌ هیچکدام‌ از این‌ پرسشهای‌اصولی‌ و مهم‌ به‌ گونه‌ صریح‌ در متن‌ احادیث‌ جواب‌ داده‌ نشده‌ است‌.
اینکه‌ برخی‌ گمان‌ برده‌اند در بیان‌ روایات‌ تعارض‌ است‌ یا آیات‌ مورد استناد در غناء در برخی‌ دیگراز روایات‌ به‌ غیر غناء تفسیر شده‌ است‌ و این‌ موجب‌ تعارض‌ میان‌ دو دسته‌ از روایات‌ میشود; گمانی‌نارواست‌ چرا که‌ عنوان‌ «قول‌ زور» و «لهوالحدیث‌» و «لهو و زور» عام‌ است‌ و مانعی‌ ندارد که‌ در یک‌روایت‌ بر برخی‌ از مصادیق‌ و در روایت‌ دیگر بر دسته‌ دیگری‌ از مصادیق‌ حمل‌ شده‌ باشد.
نتیجه‌گیری‌ از روایات‌:
ظاهراً از روایات‌ بدست‌ می‌آید که‌ غناء از جهت‌ اینکه‌ مصداق‌ لهو و باطل‌ است‌ حرام‌ می‌باشدولکن‌ ناگفته‌ نماند که‌ اگر بین‌ صوت‌ لهوی‌ و باطل‌ از نسب‌ اربعه‌ تساوی‌ باشد، چنانچه‌ اقوی‌ هم‌ همین‌است‌ که‌ غناء عبارت‌ از صوت‌ لهو و باطل‌ است‌، مطلب‌ تمام‌ است‌.
پس‌ بایستی‌ گفت‌: «صوت‌ لهوی‌» حرام‌ است‌، غناء هم‌ اگر صوت‌ لهوی‌ است‌ در نتیجه‌ حرام‌می‌باشد. و اگر غناء اعم‌ از صوت‌ لهوی‌ باشد واجب‌ است‌ آنرا قید بزنیم‌ به‌ آنچه‌ عنوان‌ صوت‌ لهوی‌ وباطل‌ را داراست‌.
پس‌ در نتیجه‌، حرام‌ آن‌ است‌ که‌ از آهنگهای‌ اهل‌ فسوق‌ و معاصی‌ باشد یعنی‌ آنچنان‌ آهنگی‌ که‌ دردربار طواغیت‌ و پادشاهان‌ معمول‌ بود که‌ عموماً با لغو و لهو و غفلت‌ و خروج‌ از حالت‌ عادی‌ همراه‌بود اجراء می‌شد.
در این‌ روایات‌ پارامترهای‌ حرمت‌ غناء، لهو و لغو و باطل‌ گرفته‌ شد که‌ مبنای‌ ما در حرمت‌ غناءهمین‌ موارد است‌ ضمناً در استدلال‌ به‌ روایات‌ علاوه‌ برسند و جهت‌ صدور، بایستی‌ روایات‌ معارض‌را هم‌ باید بررسی‌ کرد، آیا در روایات‌ این‌ باب‌ تعارض‌ وجود دارد یا خیر؟ آیا فقیهی‌ به‌ جواز فتوی‌ داده‌است‌؟ لازم‌ است‌ روایات‌ ضعیف‌ از صحیح‌ تمیز داده‌ شود. ولی‌ آنچه‌ از مجموع‌ روایات‌ استنباطمی‌شود اینکه‌ غناء از نظر اسلام‌ نکوهیده‌ است‌.
تعیین‌ دقیق‌ مصادیق‌ غنای‌ حرام‌:
در اصطلاح‌ فقه‌ اسلامی‌ و با استفاده‌ از آیات‌ و روایاتی‌ که‌ گذشت‌ آن‌ غناء و آوازی‌ حرام‌ است‌ که‌یکی‌ از شرائط زیر را دارا باشد:
1ـ غناء و آوازی‌ که‌ به‌ گونه‌ لهو یا لغو یا زور و باطل‌ که‌ با مجالس‌ لهو مناسبت‌ دارد باشد. یعنی‌ آوازدارای‌ ارزش‌ صحیح‌ و آثار نباشد.
خواه‌ چنین‌ آوازی‌ همراه‌ با قول‌ و کلامی‌ باشد یا نباشد و چه‌ آن‌ کلام‌ هم‌ لهو و لغو و باطل‌ باشد یا نه‌مانند کلمات‌ قرآن‌ وحدیث‌.
2ـ غناء و آوازی‌ که‌ در بردارنده‌ الفاظ و مطالب‌ و مفاهیم‌ لهو و لغو و باطل‌ باشد خواه‌ به‌ گونه‌ آوازاهل‌ فسوق‌ باشد یا نه‌.
یعنی‌ ممکن‌ است‌ سرودهای‌ شهوانی‌ و الفاظ و مفاهیم‌ پست‌ با یک‌ صدای‌ معمولی‌ و صوت‌متوسط و حتی‌ صدای‌ خشن‌ خوانده‌ شود و با این‌ حال‌ حرام‌ باشد زیرا محتوی‌ و مفاهیم‌ آن‌ ممنوع‌است‌.
3ـ غناء و آوازی‌ که‌ دارای‌ لحن‌ اهل‌ فسوق‌ و گنـ*ـاه‌ باشد (معمولا اهل‌ گنـ*ـاه‌ و معصیت‌ دارای‌ الحان‌ وشیوه‌های‌ خاصی‌ در خواندن‌ سرودها و اشعار و نوازندگی‌ هستند).


آفاق موسیقی در اسلام

 
  • تشکر
  • عالی
Reactions: *NiLOOFaR*، ~ĤaŊaŊeĤ~ و ~Hasti~

M O B I N A

سرپرست بخش فرهنگ و ادب
عضو کادر مدیریت
کاربر V.I.P انجمن
سرپرست بخش
ناظر کتاب
منتقد انجمن
  
  
عضویت
3/4/21
ارسال ها
24,702
امتیاز واکنش
63,867
امتیاز
508
سن
19
محل سکونت
BUSHEHR
زمان حضور
273 روز 8 ساعت 36 دقیقه
نویسنده این موضوع
امام‌ صادق‌ (ع‌) از رسول‌ خدا نقل‌ میکند:
«اقروءا القرآن‌ بالحان‌ العرب‌ و اصواتها و ایاکم‌ و لحون‌ اهل‌ الفسوق‌ و اهل‌ الکبائر.....»(43)
4ـ صدا وآوازی‌ که‌ انسان‌ را ازیاد خدا دور بدارد (الملاهی‌ التی‌ تصد عن‌ ذکر الله‌ کالغناء و ضرب‌الاوتار)(44) ابزار آنچه‌ که‌ مانع‌ از ذکر و یاد خدا گردد مثل‌ غنا و زدن‌ تار.
در این‌ روایت‌ حرمت‌ ملاهی‌ معلق‌ شده‌ بر وصف‌ «صدعن‌ ذکرالله‌» و در جای‌ خود ثابت‌ شده‌تعلیق‌ حکم‌ بر وصف‌ مشعر به‌ علیت‌ است‌، یعنی‌ علت‌ حرمت‌ ملاهی‌ (وغناء) به‌ خاطر این‌ است‌ که‌انسان‌ را ازیاد خدا باز می‌دارد.
بنابراین‌ هرگاه‌ غناء و سایر آهنگها و موسیقی‌ها مانع‌ ازیاد خدا نباشد بلکه‌ انسان‌ را به‌ یاد خدابیندازد حرام‌ نیست‌.
بعضی‌ از عالمان‌ و عارفانی‌ که‌ در جامعه‌ اهل‌ سنت‌ و شیعه‌ صوت‌ و صدای‌ زیبا را حلال‌ دانسته‌اندبر این‌ عقیده‌ بوده‌اند که‌ صدای‌ زیبا انسان‌ را به‌ یاد خدا می‌اندازد.
حضرت‌ امام‌ علی‌ بن‌الحسین‌ (ع‌) در مرسله‌ فقیه‌ در پاسخ‌ مردی‌ که‌ پرسیده‌ بود می‌خواهم‌ جاریه‌ای‌را خریداری‌ کنم‌ که‌ دارای‌ صوت‌ و آواز است‌ آیا جائز است‌ یا خیر؟
فرمود: «لا باس‌ لواشتریتها فذکرتک‌ الجنه‌».
و اما ظاهر روایاتی‌ که‌ با این‌ روایت‌ معارضه‌ و ناسازگاری‌ دارد مانع‌ از اخذ به‌ آن‌ نمی‌شود. زیرا جمع‌موضوعی‌ (عام‌ وخاص‌، مطلق‌ و مقید، مجمل‌ و مبین‌) امکان‌ پذیر است‌ و نیز از جانب‌ سند نیز به‌اعتقاد بعضی‌ منجبر به‌ عمل‌ است‌.
5ـ آوازی‌ که‌ همراه‌ با معصیت‌ باشد مانند آواز زن‌ که‌ با حضور نامحرمان‌ پدید آید، ولی‌ اگر نامحرم‌ ومردان‌ اجنبی‌ حضور نداشته‌ باشند و آن‌ را نشنوند و خود آواز ومحتوای‌ آن‌ ممنوع‌ نباشد اشکالی‌ندارد.
خواندن‌ زنان‌ خواننده‌ و هنرمند در عروسیها برای‌ زنان‌ هیچ‌ اشکالی‌ ندارد و در این‌ زمینه‌ روایات‌زیادی‌ وارد شده‌ است‌.
اما خواندن‌ زنان‌ و مردان‌ به‌ طور جمعی‌ (گروه‌ همخوان‌، گروه‌ کر) اگر موجب‌ فسادی‌ نشود ظاهراًاشکالی‌ ندارد زیرا دلیل‌ مذکور شامل‌ این‌ صورت‌ نمی‌شود و اگر از مصادیق‌ مشکوک‌ بود قاعده‌ حلیت‌محکم‌ است‌.
فقهاء و حکم‌ غناء و آثار آن‌
شیخ‌ الطائفه‌ می‌گوید:
غنای‌ محرم‌ موجب‌ فسق‌ فاعل‌ آن‌ است‌ و شهادت‌ او پذیرفته‌ نیست‌ چه‌ بواسطه‌ صوت‌ فاعل‌ آن‌باشد یا بواسطه‌ ابزاری‌ چون‌ نی‌، تار، طنبور.... اما زدن‌ با دایره‌ در عروسی‌ها و میهمانی‌ بواسطه‌ ختنه‌فرزند مکروه‌ است‌.
محقق‌ کرکی‌ در جامع‌ المقاصد دارد:
مجرد کشیدن‌ صدا حرام‌ نیست‌ اگر چه‌ مورد تمایل‌ نفس‌ باشد مادامی‌ که‌ به‌ حدی‌ نرسد که‌ موجب‌اطراب‌ همراه‌ با ترجیع‌ و از خود بی‌خود شدن‌ باشد.
مقدس‌ اردبیلی‌ در مجمع‌ الفائده‌ می‌فرمایند:
«مزد گرفتن‌، یاد گرفتن‌، یاد دادن‌ و شنیدن‌ غناء حرام‌ است‌.»
شهید ثانی‌ و شیخ‌ یوسف‌ بحرینی‌ دارند:
«غناء کشیدن‌ صدای‌ مشتمل‌ بر ترجیع‌ مطرب‌ است‌ و بدون‌ وصفین‌ حرام‌ نمی‌باشد»(45)
علامه‌ حلی‌ در تحریر الاحکام‌ می‌فرمایند:
«غناء حرام‌ است‌ و تعلیم‌ آن‌ و اجرت‌ فاعل‌ آن‌ هم‌ حرام‌ و فقط اجرت‌ زن‌ خواننده‌ مباح‌ است‌مادامی‌ که‌ سخنان‌ باطل‌ نگوید و با آلات‌ لعب‌ همراه‌ نباشد.»
شیخ‌ اعظم‌ انصاری‌ (رحمه‌ الله‌ علیه‌) بعد از بیان‌ اینکه‌ در غناء «لا خلاف‌ فی‌حرمته‌ فی‌الجمله‌»می‌فرمایند:
«آنچه‌ از ادله‌ بدست‌ می‌آید صدایی‌ که‌ همراه‌ با ترجیع‌ و بر طریق‌ لهو باشد حرام‌ است‌ و همانا لهوچنانچه‌ به‌ واسطه‌ ابزار بدون‌ بکارگیری‌ صوت‌ باشد... و فرقی‌ ندارد بین‌ استعمال‌ آن‌ در کلام‌ حق‌ یاباطل‌.»
آیه‌ الله‌ سید ابوالقاسم‌ خوئی‌ غنائی‌ که‌ بروجه‌ لهو و باطل‌ باشد حرام‌ می‌دانند:
«اگر غناء به‌ صورت‌ لهو و باطل‌ باشد حرام‌ است‌ و معتبر صدق‌ عرفی‌ است‌...»
حضرت‌ امام‌ خمینی‌ (رضوان‌ الله‌ علیه‌) در تحریر الوسیله‌ پیرامون‌ حکم‌ غناء می‌فرمایند:
«اشتغال‌ به‌ کار غناء و شنیدن‌ آن‌ و معامله‌ با آن‌ حرام‌ است‌، مقصود از غناء صدای‌ خوب‌ نیست‌بلکه‌ غناء عبارتست‌ از کشیدن‌ صدا و بالا و پائین‌ بردن‌ (چه‌چه‌ زدن‌) با کیفیت‌ خاص‌ که‌ را مشگر(شادی‌ آور) و طرب‌ انگیز باشد و مناسب‌ مجالس‌ لهو و محافل‌ طرب‌ و آلات‌ لهو و ملاهی‌ باشد وفرقی‌ نمی‌کند که‌ این‌ غناء درکلام‌ حق‌ باشد یا باطل‌ حتی‌ اگر در قران‌، دعا، ..... باشد که‌ دراین‌ مواردعقاب‌ چند برابر شود.(46)
مرحوم‌ آیه‌ الله‌ سید ابوالحسن‌ اصفهانی‌ در کتاب‌ وسیله‌ النجاه‌ می‌فرمایند:


آفاق موسیقی در اسلام

 
  • تشکر
  • تشویق
Reactions: *NiLOOFaR*، ~ĤaŊaŊeĤ~ و ~Hasti~

M O B I N A

سرپرست بخش فرهنگ و ادب
عضو کادر مدیریت
کاربر V.I.P انجمن
سرپرست بخش
ناظر کتاب
منتقد انجمن
  
  
عضویت
3/4/21
ارسال ها
24,702
امتیاز واکنش
63,867
امتیاز
508
سن
19
محل سکونت
BUSHEHR
زمان حضور
273 روز 8 ساعت 36 دقیقه
نویسنده این موضوع
آیه‌ الله‌ سید محمد تقی‌ خوانساری‌ معیار در غناء را صوت‌ خوش‌ نمی‌دانند بلکه‌ کیفیت‌ خاصه‌ای‌می‌دانند که‌ مناسب‌ مجلس‌ اهل‌ طرب‌ باشد و در عرف‌ تعبیر به‌ آوازه‌ خوان‌ شود.(48)
مراجع‌ تقلید عصر حاضر در رساله‌های‌ عملیه‌ خود مساله‌ شماره‌ 930 (رساله‌ امام‌ 921) متفق‌القول‌ و بطور اجمالی‌ فرموده‌اند:
«اگر در اذان‌ و اقامه‌ صدا را در گلو بیندازد چنانچه‌ غناء شود یعنی‌ بطور آوازه‌ خوانی‌ که‌ در مجالس‌لهو و بازیگری‌ معمول‌ است‌ این‌ حرام‌ است‌ و اگر نشود مکروه‌ است‌»
موسیقی‌ و غناء در دیدگاه‌ مقام‌ معظم‌ رهبری‌
استفتائات‌
* فرق‌ بین‌ موسیقی‌ حلال‌ از موسیقی‌ حرام‌ چیست‌؟ و آیا موسیقی‌ کلاسیک‌ حلال‌ است‌ ضابطه‌در شناخت‌ این‌ موضوع‌ چیست‌؟
/ آنچه‌ که‌ از دیدگاه‌ عرف‌ موسیقی‌ قرین‌ با لهو و طرب‌ باشد که‌ متناسب‌ با مجالس‌ لهو و باطل‌است‌، این‌ نوع‌ از موسیقی‌ حرام‌ است‌ و فرقی‌ ندارد بین‌ موسیقی‌ کلاسیک‌ و غیره‌ و تشخیص‌ این‌موضوع‌ به‌ نظر عرفی‌ مکلف‌ برمی‌گردد، و اگر موسیقی‌ دارای‌ شرایط نباشد فی‌ النفسه‌ اشکالی‌ ندارد.
* مراد از موسیقی‌ مطرب‌ و قرین‌ با لهو که‌ موضوع‌ از برای‌ حرمت‌ است‌ چیست‌؟ و ملاک‌تشخیص‌ این‌ نوع‌ موسیقی‌ از غیر آن‌ چگونه‌ است‌؟
/ موسیقی‌ مطرب‌ قرین‌ با لهو آن‌ گونه‌ از موسیقی‌ است‌ که‌ نوعاً انسان‌ را از حالت‌ طبیعی‌ خارج‌می‌سازدو به‌ سبب‌ داشتن‌ محتوای‌ خاصی‌ که‌ متناسب‌ با مجالس‌ لهو و معصیت‌ است‌ و مرجع‌ درتشخیص‌ موضوع‌ عرف‌ است‌.
* غنا چیست‌؟ آیا فقط صدای‌ انسان‌ است‌ یا اینکه‌ صداهایی‌ را هم‌ که‌ از آلات‌ موسیقی‌برمی‌خیزد، شامل‌ می‌شود؟
/ مراد از غنا صدای‌ انسان‌ است‌ اگر با ترجیع‌ و گرداندن‌ صدا در گلو و قرین‌ با طرب‌ و از خودبیخود شدن‌ همراه‌ باشد به‌ گونه‌ای‌ که‌ متناسب‌ با مجالس‌ لهو و معصیت‌ است‌ و آوازخوانی‌ به‌ این‌شکل‌ حرام‌ است‌ و استماع‌ آن‌ هم‌ حرام‌، اما صداهای‌ حاصل‌ از آلات‌ موسیقی‌ غنا محسوب‌ نمی‌شود،اما اگر از آلات‌ مخصوص‌ لهو باشد یا بر صدای‌ حاصل‌ از آن‌ عنوان‌ موسیقی‌ قرین‌ با لهو و طرب‌ صادق‌باشد آن‌ هم‌ حرام‌ است‌.
* آیاآموزش‌ موسیقی‌ و خصوصاً سنطور جایز است‌ و اگر این‌ آموزش‌ موجب‌ ترغیب‌ و تشجیع‌دیگران‌ باشد حکم‌ چیست‌؟
/ استفاده‌ از آلات‌ موسیقی‌ اگر به‌ منظور اجرای‌ سرودهای‌ انقلابی‌ و مذهبی‌ یا اجرای‌ برنامه‌های‌مفید و ارزشمند و امثال‌ آن‌ از اموری‌ که‌ غرض‌ عقلایی‌ بر آن‌ مترتب‌ است‌ اشکالی‌ ندارد به‌ شرط آنکه‌مستلزم‌ مفسده‌ نباشد. و تعلیم‌ و تعلم‌ برای‌ این‌ غرض‌ اشکال‌ ندارد.اما ترویج‌ موسیقی‌ و اهتمام‌ و اشتغال‌ به‌ آن‌ با اهداف‌ حکومت‌ اسلامی‌ منافات‌ دارد و قیام‌ به‌ترویج‌ و نشر آن‌ در مرکز تعلیم‌ سزاوار نیست‌ خصوصاً بین‌ جوانان‌ زیرا صلاحی‌ در این‌ آموزش‌نمی‌باشد.
* آیا موسیقی‌ سنتی‌ و اصیل‌ ایرانی‌ حرام‌ است‌ یا حلال‌؟
/آنچه‌ که‌ عرفاً از نوع‌ موسیقی‌ قرین‌ با لهو و متناسب‌ با مجالس‌ معصیت‌ باشد حرام‌ است‌ مطلقاًچه‌ ایرانی‌ باشد چه‌ غیر آن‌ و چه‌ از انواع‌ موسیقی‌ سنتی‌ و اصیل‌ باشد و چه‌ نباشد.
* حکم‌ استفاده‌ از «دایره‌ زنگی‌» برای‌ زنان‌ در مجالس‌ عروسی‌ چیست‌؟
/ بکارگیری‌ آلات‌ موسیقی‌ جهت‌ آوازه‌خوانی‌ به‌ صورت‌ موسیقی‌ قرین‌ با لهو و طرب‌ جایز نیست‌ولی‌ بعید بنظر نمی‌رسد بکارگیری‌ این‌ وسیله‌ زمانی‌ که‌ با آوازخوانی‌ در مجلس‌ زفاف‌ عروسی‌ باشد.
* آیا جایز است‌ زدن‌ به‌ ظروف‌ و ادواتی‌ که‌ از آلات‌ موسیقی‌ محسوب‌ نمی‌شود در محافل‌عروسی‌ و اگر صدا به‌ خارج‌ از مجلس‌ برود و در معرض‌ سماع‌ مردان‌ قرار گیرد حکم‌ چیست‌؟
/ ملاک‌ نحوه‌ استفاده‌ از آن‌ است‌ اگر به‌ صورت‌ متداولی‌ که‌ در عروسیها به‌ نحود تقلیدی‌ انجام‌می‌شود تا مادامی‌ که‌ مفسده‌ای‌ بر آن‌ بار نشود و عرفا به‌ آن‌، مجلس‌ لهو نگویند اشکالی‌ ندارد.
* درباب‌ موسیقی‌ عرفانی‌ و اینکه‌ آیا موسیقی‌ موجب‌ وصول‌ و تقرب‌ است‌ یا خیر؟
/ ایشان‌ می‌فرماید: موسیقی‌ از طرق‌ وصول‌ به‌ پروردگار شمرده‌ نمی‌شود، و این‌ مهم‌ از خلال‌موسیقی‌ بدست‌ نمی‌آید مضاف‌ بر اینکه‌ ترویج‌ موسیقی‌ و اهتمام‌ و اشتغال‌ به‌ آن‌ با اهداف‌ حکومت‌اسلامی‌ منافات‌ دارد.(49)
غناءهای‌ مجاز:
مشهور فقهاء 2 مورد را از حکم‌ حرمت‌ غناء خارج‌ نموده‌اند.
الف‌) حداء


آفاق موسیقی در اسلام

 
  • تشکر
  • عالی
Reactions: *NiLOOFaR*، ~ĤaŊaŊeĤ~ و ~Hasti~

M O B I N A

سرپرست بخش فرهنگ و ادب
عضو کادر مدیریت
کاربر V.I.P انجمن
سرپرست بخش
ناظر کتاب
منتقد انجمن
  
  
عضویت
3/4/21
ارسال ها
24,702
امتیاز واکنش
63,867
امتیاز
508
سن
19
محل سکونت
BUSHEHR
زمان حضور
273 روز 8 ساعت 36 دقیقه
نویسنده این موضوع
حداء
باید دانست‌ حداء (صدای‌ مخصوصی‌ است‌ که‌ برای‌ سیر شتران‌ به‌ گونه‌ خاصی‌ در حلقوم‌بازگردانده‌ می‌شود که‌ در نتیجه‌ آن‌ شتران‌ از نشاط خاصی‌ در هنگام‌ سیر برخوردار می‌شوند) را از حکم‌حرمت‌ غناء استثناء نموده‌اند.
ب‌) غناء در عروسیها
مورد دیگری‌ که‌ استثناء شده‌ حکم‌ حرمت‌ غناء، غناء کنیزه‌ آوازه‌ خوان‌ در عروسی‌هاست‌. البته‌ به‌شرط اینکه‌ محرم‌ دیگری‌ با آن‌ غناء اصطکاک‌ نداشته‌ باشد.
یعنی‌ سخنان‌ و حرفهای‌ باطل‌ و یا آلات‌ موسیقی‌ محرمه‌ همراه‌ نباشد و یا مردهای‌ نامحرم‌ برمجلس‌ زنها داخل‌ نشوند.
مشهور فقهاء این‌ نوع‌ غناء را استثناء کرده‌اند.(50)
اما به‌ نظر نگارنده‌ اگر قائل‌ به‌ استثناء شدیم‌ باید در خصوص‌ مغنیه‌ (خواننده‌ زن‌) اکتفاء شود نه‌مغنی‌ (خواننده‌ مرد) و آن‌ هم‌ در «زف‌ عرائس‌» (شب‌ عروسی‌) نه‌ در هر جشنی‌ که‌ حتی‌ از مقدمات‌عروسی‌ باشد (مثل‌ بله‌ بران‌ - عقد و.....).
نتیجه‌ بحث‌:
از بحثهای‌ گذشته‌ معلوم‌ شد که‌ غناء بر دوگونه‌ است‌:
غناء به‌ معنای‌ لغوی‌ و غناء به‌ معنای‌ شرعی‌.
غنای‌ به‌ معنای‌ شرعی‌ موضوع‌ حرمت‌ است‌ که‌ آن‌ اخص‌ از غنای‌ لغوی‌ است‌ و به‌ خودی‌ خوددارای‌ حرمت‌ نیست‌ مگرآنکه‌ غنای‌ شرعی‌ بر آن‌ منطبق‌ گردد و بدین‌ جهت‌ برای‌ تعیین‌ غنای‌ حرام‌،مراجعه‌ به‌ معنای‌ لغوی‌ تعیین‌ کننده‌ نمی‌باشد. زیرا در عناصر خاصه‌ استنباط (آیات‌ و رایات‌) به‌گونه‌ای‌ واضح‌ و روشن‌ غنای‌ حرام‌ تعیین‌ شد.
در هر حال‌ عدم‌ دقت‌ کافی‌ محققان‌ و صاحب‌نظران‌ در تفکیک‌ بین‌ این‌ دو معنی‌ و بعضی‌ اموردیگر، موجب‌ شد که‌ اختلاف‌ در کلمات‌ آنان‌ در تعریف‌ این‌ واژه‌ پدیدار شود . مفهومی‌ به‌ این‌ روشنی‌ ووضوح‌ از مجمل‌ترین‌ موضوعات‌ استنباطی‌ به‌ شمار آید، به‌ حدی‌ که‌ تبدیل‌ به‌ یک‌ ضرب‌المثل‌ در موارد اجمال‌ مفاهیم‌ الفاظ درآمده‌ باشد، وقتی‌ مفهوم‌ کلمه‌ای‌ روشن‌ نباشد می‌گویند: مفهوم‌ این‌ واژه‌مثل‌ مفهوم‌ غناء مجمل‌ است‌.
ولی‌ با تفکیک‌ معنای‌ لغوی‌ غناء از معنای‌ شرعی‌ آن‌ که‌ موضوع‌ حرمت‌ است‌ اشکالات‌ و ابهاماتی‌که‌ در تعاریف‌ اهل‌ لغت‌ و اهل‌ استنباط برای‌ این‌ واژه‌ بود به‌ گونه‌ کامل‌ برطرف‌ می‌شود.
در سایه‌ این‌ مباحث‌ پرداختیم‌ به‌ تعیین‌ دقیق‌ غنای‌ حرام‌ که‌ از راه‌ غور و تامل‌ در منابع‌ و پایه‌های‌شناخت‌ بدست‌ آمده‌ است‌.
آن‌ غناء و آوازی‌ حرام‌ است‌ که‌ یکی‌ از شرایط زیر را دارا باشد:
1ـ غناء و آوازی‌ که‌ به‌ گونه‌ لهو و لغو یا زور و باطل‌ که‌ با مجالس‌ لهو مناسب‌ دارد باشد.
2ـ غناء و آوازی‌ که‌ در بردارنده‌ الفاظ و مفاهیم‌ پست‌ و جنبه‌های‌ شهوانی‌ باشد.
3ـ غناء و آوازی‌ که‌ دارای‌ لحن‌ اهل‌ فسوق‌ و گنـ*ـاه‌ باشد.
4ـ صدا و آوازی‌ که‌ انسان‌ را ازیاد خدا دور بدارد.
5ـ آوازی‌ که‌ همراه‌ با معصیت‌ باشد مانند آواز زن‌ در حضور مردان‌ نامحرم‌.
براساس‌ آنچه‌ آوردیم‌ به‌ نظر نگارنده‌ آوازهائی‌ که‌ بر اساس‌ غرض‌ صحیح‌ و دارای‌ سبک‌ و شیوه‌متقن‌ و متمایز از الحان‌ اهل‌ فسوق‌ و شیوه‌های‌ لهو و باطل‌ باشد و مفاهیم‌ را در برداشته‌ باشد و روح‌جامعه‌ را برای‌ تخلق‌ به‌ نیکی‌ها آماده‌ کند و مفاهیم‌ مذهبی‌ و عقیدتی‌ را با لطافت‌ در قلبها جای‌ دهد وروحیه‌ مقاومت‌ و مبارزه‌ با دشمنان‌ وطن‌ و مذهب‌ را تقویت‌ نماید و جلوی‌ تمایل‌ و گرایش‌ نسلها را به‌سوی‌ آوازهای‌ فاسد و مفسد و آهنگهای‌ مهیج‌ شهوانی‌ سد کند (مانند بسیاری‌ از سرودهای‌ صدا وسیما) نه‌ تنها هیچ‌گونه‌ اشکال‌ شرعی‌ را به‌ همراه‌ ندارد بلکه‌ بسیار خوب‌ و پسندیده‌ است‌.
و انشاء الله‌ گامهای‌ استوارتر و مثبت‌تر و دقیق‌تر در این‌ راستا همسو با موازین‌ شرعی‌ و احکام‌اسلامی‌ برداشته‌ شود.
منتهی‌ باید توجه‌ داشت‌ که‌ بیان‌ این‌ مطالب‌ سبب‌ تجری‌ افراد ناآگاه‌ نشود و گمان‌ نکنند که‌ آوازها وآهنگهائی‌ که‌ در زمان‌ پیش‌ از جمهوری‌ اسلامی‌ به‌ گونه‌ لهو و فساد انگیزی‌ ساخته‌ شده‌ و فقهاء آنها راحرام‌ دانسته‌اند و یا آوازها و آهنگهائی‌ که‌ توسط عناصر فاسد و فاسق‌ به‌ صورت‌ مخفی‌ سروده‌ ونواخته‌ شده‌ است‌ و همچنین‌ آهنگها آوازهای‌ را دیوهای‌ خارجی‌ که‌ به‌ گونه‌ لهو و لعب‌ است‌ نیز بدون‌اشکال‌ است‌.


آفاق موسیقی در اسلام

 
  • تشکر
  • تشویق
Reactions: *NiLOOFaR*، ~ĤaŊaŊeĤ~ و ~Hasti~

M O B I N A

سرپرست بخش فرهنگ و ادب
عضو کادر مدیریت
کاربر V.I.P انجمن
سرپرست بخش
ناظر کتاب
منتقد انجمن
  
  
عضویت
3/4/21
ارسال ها
24,702
امتیاز واکنش
63,867
امتیاز
508
سن
19
محل سکونت
BUSHEHR
زمان حضور
273 روز 8 ساعت 36 دقیقه
نویسنده این موضوع
بلکه‌ اصولا مصداق‌ اصلی‌ غناء همین‌ آوازها و آهنگهائی‌ است‌ که‌ به‌ منظور فسادانگیزی‌ تهییج‌میل‌ و به‌ هدردادن‌ وقتها و نیروها و انحراف‌ عواطف‌ و تشویق‌ اعصاب‌ و تخدیر قوای‌ نسلها به‌خصوص‌ جوانان‌ توسط مستکبران‌ و طاغوتیان‌ و عناصر ناصالح‌ و خوشگذران‌ تهیه‌ می‌شود و دراختیار افراد قرار می‌گیرد.
بنابراین‌ ادله‌ حرمت‌ غناء شامل‌ آوازهائی‌ که‌ همراه‌ با لهو و لغو و گنـ*ـاه‌ و معصیت‌ نباشد بلکه‌ بالاتر که‌سرودهای‌ مفید و آموزنده‌ باشد نمی‌شود و اگر احیاناً در موردی‌ شک‌ شد حکم‌ به‌ حلیت‌ می‌شود (به‌شرطی‌ که‌ از نوار مرزی‌ تخطی‌ ننمائیم‌).
در خاتمه‌ هم‌ به‌ این‌ نکته‌ اشاره‌ می‌نماییم‌ که‌:
بسیاری‌ از آنان‌ که‌ هر صوت‌ و صدای‌ زیبائی‌ را غنای‌ حرام‌ پنداشته‌اند ریشه‌ اصلی‌ برداشتهای‌ غلطایشان‌ در ذهنیت‌ نا صحیح‌ آنان‌ نسبت‌ به‌ دین‌ و شریعت‌ و روح‌ اسلام‌ و معنویت‌ نهفته‌ است‌.
زیبائیها در جهان‌ مادی‌ از یک‌ جهت‌ مایه‌ جذب‌ انسان‌ به‌ سوی‌ منشأ جمال‌ و کمال‌ هستی‌ است‌ و ازجهت‌ دیگر ملاک‌ آزمایش‌ و گرایش‌ انسان‌ به‌ زیبائیهای‌ معنوی‌ است‌. این‌ است‌ که‌ در بهره‌وری‌ ازمظاهر زندگی‌ نباید از راه‌ مستقیم‌ و حداعتدال‌ منحرف‌ شده‌ و نباید گرفتار افراط و تفریط شد.
افراط در بهره‌ وری‌ از زیبائیهای‌ هستی‌ بدان‌ است‌ که‌ آدمی‌ حدود و مقررات‌ الهی‌ را نادیده‌ انگارد وبه‌ خواهش‌ دل‌ و هوای‌ نفس‌، زیبائیها را به‌ استخدام‌ رزائل‌ اخلاقی‌ و زشتی‌ها درآورد. و آنچه‌ مایه‌جذب‌ به‌ سوی‌ پروردگار است‌ عامل‌ جدائی‌ انسان‌ ازیاد خدا شود و تفریط بدان‌ است‌ که‌ چشم‌فروبندد و دست‌ برگوش‌ نهد و لـ*ـب‌ فروبندد و زیبائیهای‌ آفرینش‌ را نبیند و نشناسد و حلال‌ خدا را حرام‌پندارد و تکامل‌ معنوی‌ خویش‌ را در سایه‌ بیزاری‌ و فرار از لطف‌ و رحمت‌ و نعمت‌ و فضل‌ پروردگاربجوید.
امید است‌ که‌ امت‌ اسلامی‌ در هر زمینه‌ای‌ از افراط و تفریط در امان‌ بماند و در سایه‌ فقه‌ واقعی‌ پویاو بالنده‌ و مترقی‌ و پرتحرک‌ که‌ همان‌ فقه‌ سنتی‌ است‌ به‌ بهزیستی‌ مادی‌ و معنوی‌ دست‌ یافته‌ و جایگاه‌رفیع‌ خویش‌ را در فرهنگ‌ و دانش‌ و تکامل‌ جوامع‌ بشری‌ بدست‌ آورده‌ و حفظ کند.
ممکن‌ است‌ یک‌ شنیدنی‌ موجب‌ سرور و نشاط و از سویی‌ عامل‌ بسط شکوفایی‌ ذوق‌و قریحه‌ در انسان‌ گردد و به‌ گونه‌ای‌ که‌ چشم‌ جان‌ او را بگشاید و نغمه‌های‌ ملکوتی‌ راپذیرا شود
آنان‌ که‌ در برداشت‌ از موسیقی‌ هنر و انضباط نمی‌پذیرند ، روح‌ آنان‌ توان‌ صعود ندارداینجاست‌ که‌ تن‌ به‌ شبیه‌سازی‌ و تشبهی‌ ناموزون‌ دست‌ می‌زند و از مواد افیونی‌ وتخدیری‌ کمک‌ می‌گیرند تا لحظاتی‌ جسم‌ و نفس‌ خود را ازدست‌ رنجهای‌ دنیوی‌ رهاسازند و در بی‌خیالی‌ و غفلت‌ به‌ سر برند.
اگر آهنگ‌ روح‌ سازندگی‌ و بالندگی‌ داشت‌ و احساسات‌ درونی‌ و پسندیده‌ را به‌ ترسیم‌کشاند هم‌ برای‌ هنرمند و هم‌ برای‌ جامعه‌ پیام‌ دارد.
اما اگر حامل‌ پیام‌ ارزشی‌ نبود، منشأ بطالت‌ و بیهودگی‌ و لهو و لغو و در نهایت‌انحراف‌ و افسردگی‌ فرد و جامعه‌ است‌ و از اینروست‌ که‌ امروزه‌ به‌ عنوان‌ یکی‌ ازابزارهای‌ استعمار و استثمار مورد استفاده‌ قرار می‌گیرد.


آفاق موسیقی در اسلام

 
  • تشکر
  • عالی
Reactions: *NiLOOFaR*، ~ĤaŊaŊeĤ~ و ~Hasti~

M O B I N A

سرپرست بخش فرهنگ و ادب
عضو کادر مدیریت
کاربر V.I.P انجمن
سرپرست بخش
ناظر کتاب
منتقد انجمن
  
  
عضویت
3/4/21
ارسال ها
24,702
امتیاز واکنش
63,867
امتیاز
508
سن
19
محل سکونت
BUSHEHR
زمان حضور
273 روز 8 ساعت 36 دقیقه
نویسنده این موضوع
برخلاف‌ تصور برخی‌ که‌ گمان‌ نموده‌اند ، اسلام‌ با هنر و زیبائی‌ و خواندن‌ و احساس‌ ولطافت‌ ذوق‌ سازگار نیست‌ و روح‌ تقدس‌ را دوری‌ از زیبائی‌ می‌دانند، باید گفت‌ اسلام‌مکتب‌ روح‌ و عواطف‌ و احساسات‌ پاک‌ فطری‌ است‌ و قوانین‌ و احکام‌ آن‌ با آهنگ‌ موزون‌فطرت‌ هماهنگ‌ است‌.
دین‌ اسلام‌، دین‌ فطرت‌، احساس‌، هنر، زیبائی‌ و سهولت‌ و آسانی‌ است‌،
در آغاز اسلام‌ از وسایل‌ تبلیغ‌ دین‌ همین‌ تلاوت‌ قرآن‌ با صدای‌ خوش‌ بود و افرادزیادی‌ به‌ این‌ جهت‌ به‌ اسلام‌ گرویدند و منافقین‌ سعی‌ داشتند تا مردم‌ را از نزدیکی‌ به‌پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله‌ و یارانش‌ برحذر دارند چرا که‌ صدای‌ دلنشین‌ قرآن‌ عده‌ زیادی‌ را به‌ دین‌جذب‌ نمود.
حضرت‌ علی‌ (ع‌) که‌ امام‌ به‌ حق‌ شیعیان‌ است‌ خود شاعر، نویسنده‌ و خطیب‌ بود ونخستین‌ شخصیتی‌ بودند که‌ از طریق‌ مجاز کردن‌ پژوهشهای‌ علمی‌ و تحقیق‌ روی‌ علوم‌حمایت‌ از هنرهای‌ مستظرفه‌ را ارزانی‌ داشتند.
علی‌ بن‌ الحسین‌ خوش‌ آوازترین‌ مردم‌ در خواندن‌ قرآن‌ بود و سقایان‌ به‌ هنگام‌ عبور ازمنزل‌ وی‌ برای‌ استماع‌ الحان‌ خوش‌ او توقف‌ می‌کردند و به‌ نوای‌ ملکوتی‌ قرآن‌ گوش‌می‌دادند چنان‌ که‌ سنگینی‌ مشکهای‌ خود را متوجه‌ نمی‌شدند و برخی‌ نیز (از فرطخوشی‌ و طرب‌) از هوش‌ می‌رفتند.
بنابراین‌ طرب‌ هنگامی‌ محکوم‌ به‌ حرمت‌ می‌شود که‌ صورتی‌ مبتذل‌ و غیر واقعی‌ و یاتخیلی‌ پیدا می‌کند و انسان‌ را در یک‌ حالت‌ غفلت‌ و بیگانگی‌ قرار می‌دهد که‌ در این‌صورت‌ در مقابل‌ حکم‌ شرع‌ واقع‌ می‌شود.
ممکن‌ است‌ یک‌ شنیدنی‌ موجب‌ سرور و نشاط و از سویی‌ عامل‌ بسط شکوفایی‌ ذوق‌و قریحه‌ در انسان‌ گردد و به‌ گونه‌ای‌ که‌ چشم‌ جان‌ او را بگشاید و نغمه‌های‌ ملکوتی‌ راپذیرا شود
آنان‌ که‌ در برداشت‌ از موسیقی‌ هنر و انضباط نمی‌پذیرند ، روح‌ آنان‌ توان‌ صعود ندارداینجاست‌ که‌ تن‌ به‌ شبیه‌سازی‌ و تشبهی‌ ناموزون‌ دست‌ می‌زند و از مواد افیونی‌ وتخدیری‌ کمک‌ می‌گیرند تا لحظاتی‌ جسم‌ و نفس‌ خود را ازدست‌ رنجهای‌ دنیوی‌ رهاسازند و در بی‌خیالی‌ و غفلت‌ به‌ سر برند.
اگر آهنگ‌ روح‌ سازندگی‌ و بالندگی‌ داشت‌ و احساسات‌ درونی‌ و پسندیده‌ را به‌ ترسیم‌کشاند هم‌ برای‌ هنرمند و هم‌ برای‌ جامعه‌ پیام‌ دارد.
اما اگر حامل‌ پیام‌ ارزشی‌ نبود، منشأ بطالت‌ و بیهودگی‌ و لهو و لغو و در نهایت‌انحراف‌ و افسردگی‌ فرد و جامعه‌ است‌ و از اینروست‌ که‌ امروزه‌ به‌ عنوان‌ یکی‌ ازابزارهای‌ استعمار و استثمار مورد استفاده‌ قرار می‌گیرد.


آفاق موسیقی در اسلام

 
  • تشکر
  • عالی
Reactions: *NiLOOFaR*، ~ĤaŊaŊeĤ~ و ~Hasti~

M O B I N A

سرپرست بخش فرهنگ و ادب
عضو کادر مدیریت
کاربر V.I.P انجمن
سرپرست بخش
ناظر کتاب
منتقد انجمن
  
  
عضویت
3/4/21
ارسال ها
24,702
امتیاز واکنش
63,867
امتیاز
508
سن
19
محل سکونت
BUSHEHR
زمان حضور
273 روز 8 ساعت 36 دقیقه
نویسنده این موضوع
برخلاف‌ تصور برخی‌ که‌ گمان‌ نموده‌اند ، اسلام‌ با هنر و زیبائی‌ و خواندن‌ و احساس‌ ولطافت‌ ذوق‌ سازگار نیست‌ و روح‌ تقدس‌ را دوری‌ از زیبائی‌ می‌دانند، باید گفت‌ اسلام‌مکتب‌ روح‌ و عواطف‌ و احساسات‌ پاک‌ فطری‌ است‌ و قوانین‌ و احکام‌ آن‌ با آهنگ‌ موزون‌فطرت‌ هماهنگ‌ است‌.
دین‌ اسلام‌، دین‌ فطرت‌، احساس‌، هنر، زیبائی‌ و سهولت‌ و آسانی‌ است‌،
در آغاز اسلام‌ از وسایل‌ تبلیغ‌ دین‌ همین‌ تلاوت‌ قرآن‌ با صدای‌ خوش‌ بود و افرادزیادی‌ به‌ این‌ جهت‌ به‌ اسلام‌ گرویدند و منافقین‌ سعی‌ داشتند تا مردم‌ را از نزدیکی‌ به‌پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله‌ و یارانش‌ برحذر دارند چرا که‌ صدای‌ دلنشین‌ قرآن‌ عده‌ زیادی‌ را به‌ دین‌جذب‌ نمود.
حضرت‌ علی‌ (ع‌) که‌ امام‌ به‌ حق‌ شیعیان‌ است‌ خود شاعر، نویسنده‌ و خطیب‌ بود ونخستین‌ شخصیتی‌ بودند که‌ از طریق‌ مجاز کردن‌ پژوهشهای‌ علمی‌ و تحقیق‌ روی‌ علوم‌حمایت‌ از هنرهای‌ مستظرفه‌ را ارزانی‌ داشتند.
علی‌ بن‌ الحسین‌ خوش‌ آوازترین‌ مردم‌ در خواندن‌ قرآن‌ بود و سقایان‌ به‌ هنگام‌ عبور ازمنزل‌ وی‌ برای‌ استماع‌ الحان‌ خوش‌ او توقف‌ می‌کردند و به‌ نوای‌ ملکوتی‌ قرآن‌ گوش‌می‌دادند چنان‌ که‌ سنگینی‌ مشکهای‌ خود را متوجه‌ نمی‌شدند و برخی‌ نیز (از فرطخوشی‌ و طرب‌) از هوش‌ می‌رفتند.
بنابراین‌ طرب‌ هنگامی‌ محکوم‌ به‌ حرمت‌ می‌شود که‌ صورتی‌ مبتذل‌ و غیر واقعی‌ و یاتخیلی‌ پیدا می‌کند و انسان‌ را در یک‌ حالت‌ غفلت‌ و بیگانگی‌ قرار می‌دهد که‌ در این‌صورت‌ در مقابل‌ حکم‌ شرع‌ واقع‌ می‌شود.


پی‌ نوشتها:
1- اسراء، 36
2- انفال‌، 2
3- اعراف‌، 32
4- وافی‌، ج‌ 2، جزء 5
5- بقره‌، 185
6- شعر و موسیقی‌، ابوتراب‌ رازانی‌، ص‌ 60
7- احیاء العلوم‌ غزالی‌، ص‌ 797
8- المصباح‌ المنیر، فیومی‌، ج‌2، ص‌ 65
9- النهایه‌ فی‌ غریب‌ الحدیث‌ و الاثر، ج‌ 3، ص‌ 391
10- لسان‌ العرب‌، ابن‌ منظور، ج‌ 15، ص‌ 13
11- الفقه‌ علی‌المذهب‌ الاربعه‌، ج‌2، ص‌ 42
12- فصلنامه‌ هنر، ش‌ 28، بهار 74، ارجمند
13- صحاح‌اللغه‌، جوهری‌، باب‌ الواو و الیاء.
14- صاحبان‌ معظم‌ شرایع‌ و ارشاد و جامع‌ المقاصد و دروس‌ و...
15- اساس‌ البلاغه‌، زمخشری‌، ص‌ 277
16- قاموس‌ المحیط، فیروز آبادی‌، ج‌ 1، ص‌ 101
17- فرهنگ‌ لاروس‌، ص‌ 1540
18- فرهنگ‌ دهخدا، ج‌ 44، ص‌ 198
19- اصول‌ کافی‌، ج‌ 2، ص‌ 616
20- وسایل‌ الشیعه‌، ج‌ 4، ص‌ 859
21- الغناء فی‌ الاسلام‌، ص‌ 9، عسیلی‌
22- لسان‌ العرب‌، ابن‌ منظور، ج‌ 8، ص‌ 115
23- منتهی‌ الارب‌، ج‌ 2، ص‌ 43
24- المنجد، ص‌ 250
25- موسیقی‌ آوازی‌ ایران‌، ص‌ 23ـ25
26- جامع‌ المقاصد فی‌ شرح‌ القواعد کتاب‌ المتاجر، ص‌ 204
27- مکاسب‌ محرمه‌، امام‌ خمینی‌ (ره‌)، ص‌ 202
28- ریاض‌ المسائل‌، سید علی‌ حائری‌، بخش‌ متاجر
29- مستندالشیعه‌، ملا احمد نراقی‌، ج‌2، ص‌ 340
30- حج‌، 30
31- لقمان‌، 5
32- مؤمنون‌، 3
33- فرقان‌، 72
34- اسراء، 64
35- نجم‌، 57 تا 61
36- جواهرالکلام‌، نجفی‌، ج‌ 22، ص‌ 49
37- روایاتی‌ که‌ چندین‌ بار تکرار شده‌ ولی‌ به‌ حد تواتر نرسیده‌ است‌.
38- ایضاح‌، فخرالمحققین‌، ج‌1، ص‌ 405
39- جواهر الکلام‌، نجفی‌، ص‌ 405
40- وسائل‌ الشیعه‌، ج‌ 12 - ص‌ 222
41- همان‌، ص‌ 226
42- تفسیر قمی‌، ص‌ 444
43- وسائل‌ الشیعه‌، ج‌ 4، ص‌ 858
44- همان‌، ج‌ 10، ص‌ 229
45- مسالک‌ الافهام‌، ج‌ 1، شهید ثانی‌
46- تحریرالوسیله‌، ج‌ 1، امام‌ خمینی‌ (ره‌)، ص‌ 49
47- وسیله‌ النجاه‌، ج‌ 2، ص‌ 3
48- رساله‌ منتخب‌ الاحکام‌
49- اجوبه‌ الاستفتائات‌، ج‌ 2، ص‌ 22 الی‌ 27، باب‌ موسیقی‌ و غنا
50- شیخ‌ الطائفه‌ در نهایه‌ و محقق‌ در مختصر و علامه‌ در مختلف‌ و شهید اول‌ در دروس‌ و شهید ثانی‌ در مسالک‌ و مقدس‌ اردبیلی‌ درشرح‌ ارشاد
منبع: انسانی


آفاق موسیقی در اسلام

 
  • تشکر
  • عالی
Reactions: *NiLOOFaR*، ~ĤaŊaŊeĤ~ و ~Hasti~
shape1
shape2
shape3
shape4
shape7
shape8
بالا