- عضویت
- 17/4/23
- ارسال ها
- 293
- امتیاز واکنش
- 297
- امتیاز
- 153
- زمان حضور
- 6 روز 15 ساعت 54 دقیقه
در ۲۹ آوریل ۱۹۴۵ پیکرهای موسولینی و پتاچی و سایر فاشیست‌های معدوم به جنوب به سوی میلان برده شدند. در ساعت سه بامداد پیکرها در پیاتساله لوره‌تو (به معنای میدان لوره‌تو) رها شده و این میدان به افتخار پانزده فعال فاشیسم_ستیزی که اخیراً در همان مکان اعدام شده بودند، نام خود را به میدان پانزده شهید تغییر داد.[۱۳۰] پس از اینکه پیکرها مورد لگدمالی و آب دهان ریختن قرار گرفتند، به صورت معلق از بالای سقف «پمپ بنزین اِسو» آویزان گشته[۱۳۱] و توسط شهروندان مورد سنگ اندازی قرار گرفتند. این کارها هم با هدف نومید ساختن همگی فاشیست‌ها از ادامه دادن به جنگ و هم به عنوان تلافی آویزان ساختن تعدادی پارتیزان در همان مکان توسط مقامات نیروهای محور انجام شدند. پیکر دیکتاتور مخلوع مورد تحقیر و توهین قرار گرفت. فاشیست وفاداری به نام آکیله استاراچه (دبیر سابق حزب ملی فاشیست) دستگیر و محکوم به مرگ گردید و سپس به پیاتساله لورتو برده شد و در آنجا پیکر پیشوایش را به وی نشان دادند. استاراچه، کسی که زمانی در مورد موسولینی گفته بود " او یک خداست[۱۳۲]"، سلامی نظامی به پیکر رهبرش داده و بلافاصله تیرباران گردید. پیکر استاراچه نیز متعاقباً به همان سقف آویخته شد.
پس از مرگ موسولینی و در معرض دید نهادن پیکر اش در میلان، وی در گوری ناشناخته در قبرستان موسوکو در شمال شهر به خاک سپرده شد. در سه شنبه عید پاک سال ۱۹۴۶ گور وی توسط دومینیکو لِکیزی و دو نئوفاشیست دیگر شناسایی و شکافته شد و پیکرش به سرقت رفت.
پس از چند ماه دست به دست شدن و آزادانه گشتن پیکرش_و ایجاد نگرانی شدید برای حکومت دموکراسی نوپای ایتالیا_ پیکر دوچه سرانجام در اوت بار دیگر توقیف گردید و در صندوقچه ای کوچک در صومعه «سرتوزا دی پیاوا» در حاشیه میلان پنهان گردید. متعاقباً به دو برادر فرانسیسکویی اتهام پنهان ساختن پیکر را زدند اما پژوهش‌های بیشتر مشخص کردند که این پیکر دائماً در حال دست به دست شدن بوده‌است. برای ده سال مقامات حکومتی، بازمانده‌ها و اشیای موسولینی را در نوعی وضعیت سکوت و انفعال قرار داده بودند تا این که اجازه داده شد اشیای وی در پره داپیو در استان رومانیا که زادگاهش بود، به خاک سپرده شوند. آدونه زولی، نخست‌وزیر وقت ایتالیا، با بیوه موسولینی به نام دونا راکله (راکله گوئیدی) تماس گرفت و به وی اطلاع داد که مشغول بازگرداندن اشیای موسولینی است؛ زیرا وی به پشتیبانی جناح راست افراطی پارلمان از جمله لِکیزی احتیاج داشت. در پره داپیو، دیکتاتور در یک گورابه (تنها یادبودی که برای وی ساخته شد) به خاک سپرده شد. بر بالای گور وی یک سردیس مرمرین قرار دارد.
پس از مرگ موسولینی و در معرض دید نهادن پیکر اش در میلان، وی در گوری ناشناخته در قبرستان موسوکو در شمال شهر به خاک سپرده شد. در سه شنبه عید پاک سال ۱۹۴۶ گور وی توسط دومینیکو لِکیزی و دو نئوفاشیست دیگر شناسایی و شکافته شد و پیکرش به سرقت رفت.
پس از چند ماه دست به دست شدن و آزادانه گشتن پیکرش_و ایجاد نگرانی شدید برای حکومت دموکراسی نوپای ایتالیا_ پیکر دوچه سرانجام در اوت بار دیگر توقیف گردید و در صندوقچه ای کوچک در صومعه «سرتوزا دی پیاوا» در حاشیه میلان پنهان گردید. متعاقباً به دو برادر فرانسیسکویی اتهام پنهان ساختن پیکر را زدند اما پژوهش‌های بیشتر مشخص کردند که این پیکر دائماً در حال دست به دست شدن بوده‌است. برای ده سال مقامات حکومتی، بازمانده‌ها و اشیای موسولینی را در نوعی وضعیت سکوت و انفعال قرار داده بودند تا این که اجازه داده شد اشیای وی در پره داپیو در استان رومانیا که زادگاهش بود، به خاک سپرده شوند. آدونه زولی، نخست‌وزیر وقت ایتالیا، با بیوه موسولینی به نام دونا راکله (راکله گوئیدی) تماس گرفت و به وی اطلاع داد که مشغول بازگرداندن اشیای موسولینی است؛ زیرا وی به پشتیبانی جناح راست افراطی پارلمان از جمله لِکیزی احتیاج داشت. در پره داپیو، دیکتاتور در یک گورابه (تنها یادبودی که برای وی ساخته شد) به خاک سپرده شد. بر بالای گور وی یک سردیس مرمرین قرار دارد.
بنیتو موسولینی
رمان ۹۸ | دانلود رمان
نودهشتیا,بزرگترین مرجع تایپ رمان, دانلود رمان جدید,دانلود رمان عاشقانه, رمان خارجی, رمان ایرانی, دانلود رمان بدون سانسور,دانلود رمان اربابی,
roman98.com
