در حال تایپ رمان مغموم | Whisper کاربر انجمن رمان ۹۸

Whisper · 10/8/23

رمان: مغموم
نویسنده: Whisper کاربر انجمن رمان ۹۸
ژانر: عاشقانه، تراژدی
ناظر: M O B I N A
خلاصه: زندگی زمانی بر من سخت گشت که دیگر همانند گذشته لبخند واقعی بر لبانم نشکفت، چشمانم دیگر ندرخشید و غم در سلول به سلول بدنم جای گرفت.
عشق بود که این‌گونه مرا محزون گرداند و زندگی‌ام را تیره و کدر کرد..
در آن زمان که با خود عهد بستم دیگر شیدایی نکنم، گرمای حضورت را در حوالی‌ام حس کردم، بی‌خبر از طوفانی که قرار بود زندگی‌مان را دگرگون سازد!

Whisper · 10/8/23

مقدمه:
گاه احساس می‌کنم که گل هستم!
گلی محبوس در تاریکی که روزنه‌هایش یک به یک می‌میرند و او هرروز پژمرده‌تر و خمیده‌تر از قبل می‌شود.
گلی که دیگر به شادابی گذشته نیست و دیگر کسی نیست که آب به پای خاک خشک شده‌اش بریزد و به او امید به زندگی بدهد.
درست زمانی که احساس می‌کنم فقط چند قدم با مرگ فاصله دارم... ناگه در همان حوالی، روزنه‌ای که انتظارتش را می‌کشیدم به سراغم آمد و انگار، زندگی قرار بود روی دیگرش را به من نشان دهد.

Whisper · 10/8/23

قدم‌های محتاطانه و پرشتابم را به سوی آخرین خانه کوچه که متعلق به ننه‌جانم بود، برمی‌داشتم و زیرلب با خود غر می‌زدم آخر آن عموزاده و عمه‌زاده‌های نره غولم به چه دردی می‌خورند که من باید در این هوای تاریک و سرد به سوپرمارکت بروم و وسیله‌های مورد نیاز را تهیه کنم؟!
با حرص و سرعت بیشتر روی آسفالت ترک خورده کوچه‌ی قدیمی و تنگمان قدم برداشتم و خود را به در خانه رساندم.
ناگهان پایم لیز خورد که با جیغ کوتاهی دستم را بند دیوار آجری کردم.
اگر همانند دیروز نقش بر زمین می‌شدم، قطعا این‌بار کمرم می‌شکست.
با احتیاط بیشتر پا بر روی آسفالت پر از برف گذاشتم و انگشتم را بر روی زنگ قدیمی و زوار درفته‌ی در قرار دادم.
تا زمانی که صدای داد مردانه‌ای نشنیدم، دستم را از روی زنگ برنداشتم و با تن لرزانم همان گوشه ایستادم.
در باز شد و قامت متین نمایان شد. با اخم نگاه از پاهای درازش گرفتم و خیره شدم به صورت بدترکیبش.
یک تای ابرویش را بالا انداخت و تا خواست چیزی بگوید، هلش دادم عقب و وارد حیاط شدم. در حالی که از حیاط دل‌باز و بزرگ خانه‌ی ننه‌جانم می‌گذشتم گفتم:
- موندم تو واسه چی قد دراز کردی که من خسته و کوفته از سرکار بیام، برسم به حیاط بعد نذارن بیام داخل و بفرستنم مغازه.
ناگهان شوکه متوقف شدم و با تعجب چشم چرخاندم میان حیاط که بخش بزرگی از آن تاریک شده بود.
یقین داشتم همین پنج دقیقه قبل که آمدم لامپش روشن بود و درختان خشکیده و تخـت‌هایی که بر رویشان برف نشسته بود، کاملا مشهود بود.
- می‌خواستی گوشیت رو چک کنی.
سری به طرفین تکان دادم و چشم از حیاط گرفتم. به سمت در ورودی خانه حرکت کردم و همین‌که بوت‌هایم را درآوردم، یکی از آن‌ها را به سویش پرتاپ کردم که یک راست با شکمش برخورد کرد و صدای دادش بالا رفت.
وارد خانه شدم و با دیدن سفره و غذاهای رنگینش وا رفتم.
با لحن ناباورانه‌ای گفتم:
- یعنی حتی منتظر من نموندین؟
ننه‌جان خیره شد به صورتم و لبخند بزرگی زد.
- ننه تازه پهن کردیم سفره رو لـب به غذا نزدیم.
از دیدن چهره شادش ناراحتی و عصبانیتم پرکشید و لبخند کم‌جانی زدم.
عمه المیرا که کنار مادرم نشسته بود، با لحن مهربانی گفت:
- عمه قربونت بره من تازه نشستم اون پارچ دوغ رو از یخچال میاری؟
سری به نشانه مثبت تکان دادم و کاپشنم را بر روی جالباسی آویزان کردم.
راه افتادم سمت آشپزخانه و همان‌طور که پارچ دوغ را درمی‌آوردم، آشپزخانه کوچک را از نظر گذراندن.
راستش نسبت به آشپزخانه‌های خودمان کوچک‌تر بود.
تنها یک موکت کرم رنگ بر روی زمین پهن و درست کنار در ورودی اجاق گاز مشکی رنگِ بزرگش قرار داشت.
در کنار یخچال هم که اپن بود و بر رویش تنور گازی که سالی یک‌بار از آن استفاده می‌شد قرار داشت.

Whisper · 13/8/23

لیوان آبی نوشیدم و بعد رها کردن لیوان خالی در سینک، پارچ دوغ را از روی سنگ اپن برداشتم.
معمولا یک هفته ده روز درمیان همه خانه ننه‌جان جمع می‌شدیم تا یک‌وقت احساس دلتنگی حال خرابش نکند.
همیشه بهانه می‌آورد که تمام فرزندان و یا نوه‌های خود را با این‌که در یک کوچه زندگی می‌کنیم، درست و حسابی نمی‌بیند.
از طرف دیگر حتی اگر یکی از ماها در مهمانی‌هایش غایب بودیم لـب به غذا نمی‌زد و قهر می‌کرد.
هردو پارچ را وسط سفره‌ی طرح‌ گل ننه‌جان قرار دادم و چشم چرخاندم میان افراد تا جای خالی پیدا کنم.
بر روی سفره نسبتا بزرگ کرمی رنگ که نصف خانه ننه را گرفته بود، گردتاگرد فرزندان و نوه‌هایش نشسته بودند.
بخاطر مبل‌های طلایی رنگ ننه که دورتادور خانه چیده شده بودند، کمی فضای خالی تنگ بود و به زحمت می‌توانستیم از جایمان تکان بخوریم.
پوفی کشیدم و ضربه‌ای به شانه متین کوبیدم.
- جمع کن لنگای درازت رو منم جا شم.
شوهرعمه حسن با دست به کنارش اشاره کرد و گفت:
- بیا همتای دایی، بیا اینجا.
با لبخند به چشمان قهوه‌ای رنگ و سر طاسش نگاه کردم و به سویش رفتم. همین‌که خواستم بنشینم، تلفن خانه به صدا درآمد و چندین نگاه خیره من شد.
پوفی کشیدم و با شانه‌های آویزان راه افتادم به سمت تلوزیون که تلفن سیمی و نوستالژی خانه هم کنارش، بر روی عسلی‌ قرار داشت.
نشستم بر روی مبل و تلفن را جواب دادم.
- جانم بفرمایید؟
- سلام... منزل جواهر خسروی؟
نگاهی به ننه‌جان که خیره نگاهم می‌کرد انداختم و بینی آویزانم را بالا کشیدم.
- بله بله، شما؟
- مادرم اون‌جاست؟
اخم کم‌رنگی کردم و خیره شدم به دیوار سفید رنگ روبرویم که چندین قاب عکس از زمان قدیم تا پاییز گذشته، بر رویش آویزان بود.
- مادرتون؟
- بله بله مادرم جواهر... من حمیرام، دخترش!
حمیرا؟
عمه حمیرایم بود؟
اما او که در آمریکا اقامت داشت و تا زمانی که عمه المیرا در این کوچه زندگی می‌کرد، همراه او تماس اینترنتی برقرار می‌کرد پس حالا... !
- الو؟ الو صدام رو می‌شنوید؟
با صدایش به خود آمدم و صاف سر جایم نشستم.
- عمه شمایین؟ حالتون چطوره؟
خنده آرامی کرد و با همان صدای دلربا و نازکش گفت:
- آره عزیزم، ممنون خوبم... ببینم تو کدوم برادرزادمی؟
نیم‌نگاهی به پدر که با دقت نگاهم می‌کرد تا بفهمد شخص پشت خط کیست، انداختم و گفتم:
- من همتام.
***

Whisper · 14/8/23

دستانم را فرو بردم در جیب کاپشنم و نگاهم را دورتادور حیاط قدیمی ننه چرخاندم.
نسبت به دیشب، حال می‌توانستم واضح‌تر آن‌جا را تشخیص دهم.
کل حیاط پوشیده از برف بود و رد...

Whisper · 16/8/23

البته نه که خودم بدم بیاید، نه!
من هم آن اولا که پدرم ماهواره خرید و به تبعید از او دیش آنتن نصف همسایه‌ها رفت بالا، در بهر انواع و اقسام فیلم ترکی بودم که آن زمان سر و صدای زیادی به پا کرده بود....

Whisper · 16/8/23

نگاهی به ساعت دیواری چوبی انداختم و با دیدن عقربه‌ها که بر روی ساعت ده و پانزده دقیقه ایستاده بود، از جا برخاستم و ماهیتابه را برداشتم.
- ننه من دیگه برم خونه....

Whisper · 17/8/23

همان‌طور که کاپشنم را درمی‌آوردم، نگاهی به پرده حریر سفید رنگ که بر روی کمد جالباسی قرار داشت انداختم.
کاپشن را بر روی جالباسی آویزان کردم و بدو بدو به سمت بخاری نسبتا بزرگ که کنار پنجره قرار داشت رفتم....

Whisper · 17/8/23

صبح که از خواب بیدار شدم، اولین کارم نگاه کردن به بیرون از پنجره بود.
آفتاب وسط آسمان خودنمایی می‌کرد و نصف برف‌های حیاط آب شده بود.
از خمیدگی و تکان خوردن درختان و صدای هوهویی که از بیرون به گوش می‌رسید معلوم بود که باد نسبتا شدیدی می‌وَز‌َد.
بعد از آماده شدن و خوردن صبحانه راهی مغازه شدم.
کرکره را بالا...

Whisper · 19/8/23

تا ساعت یک، یک و نیم کار چند مشتری دیگر را هم راه انداختم و به سوی خانه رفتم.
با آن‌که تا دیروقت خواب بودم، بازهم خوابم می‌آمد و دم به دقیقه دهانم به بهانه خمیازه باز می‌ماند.
وارد خانه که شدم، با...

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

مدیر آزمایشی تالار ویرایش

مدیر آزمایشی تالار ویرایش

مدیر آزمایشی تالار ویرایش

مدیر آزمایشی تالار ویرایش

مدیر آزمایشی تالار ویرایش

مدیر آزمایشی تالار ویرایش

مدیر آزمایشی تالار ویرایش

مدیر آزمایشی تالار ویرایش

مدیر آزمایشی تالار ویرایش

مدیر آزمایشی تالار ویرایش

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین