تعریف جادوگر و جادوگری!

*NiLOOFaR* · 17/7/23

جادوگر
جادوگر یا افسونگر کسی است که جادو می‌کند. باور به سحر و جادو و اینکه کسانی توان استفاده از انواع خاصی از قدرت فوق‌العاده دارند در بسیاری از فرهنگ‌ها در سراسر جهان از دیرباز تا به امروز یافت می‌شود و در پی آن پیروی یا نفرت از جادوگران نیز همواره وجود داشته‌است.

سردرگمی بسیاری در تعریف و شناخت جادوگران در زمینه‌های تاریخی، انسان‌شناسی، مذهبی و اساطیری مختلف وجود دارد. اعتقاد به جادوگری معمولاً به عنوان نوعی ایدئولوژی فرهنگی تلقی می‌شود.

در فرهنگ بسیاری از کشورهای جنوب صحرای آفریقا (به عنوان مثال قبایل بانتو) جادوگران مورد احترام بوده و هستند اما در طول تاریخ و به ویژه در دوران امروزی فعالیت مدعیان جادوگری بحث‌برانگیز بوده‌است و اغلب باور به جادوگران را یکی از عقاید غلط می‌دانند.

در اروپای اوایل قرن چهاردهم تا قرن هجدهم، جادوگران به توطئه‌ای شیطانی علیه مسیحیت متهم شدند، که به ویژه در اروپا و آلمان منجر به مبارزه با آنها و شکار و قتل آن‌ها شد.البته خیلی ها بر این باورند که اتش یکی از قدرت های جادوگران هست و پس در نتیجه اتش زدن جادوگران نه تنها برای آنها زجری نداشت بلکه تفریح هم بوده است.

افسونگری

افسونگری یا جادوگری یا ساحره‌گری (به انگلیسی: Witchcraft) در معنای کلّی، به معنای هر عمل عجیبی است. افسونگری در مردم‌شناسی، دین و اسطوره‌شناسی عملی بود که جادوگر به وسیلهٔ جادو یا کارهای فراطبیعی کارهای خود را پیش می‌برد. در دوران پیشامدرن در اروپای مسیحی اعتقاد بر این بود که جادوگران با شیطان در تماس هستند و از نیروی او برای آسیب رساندن به مردم و اموالشان استفاده می‌کنند. اعتقاد بر اینکه جادوگران مضر هستند به صورت یک ایدئولوژی فرهنگی در میان مردم شایع بود. از میانهٔ سده ۲۰ میلادی، افسونگری از باورهای قدیمی متمایز و به شاخه ای از پگانیسم مدرن تبدیل شده‌است.

اعتقاد به جادوگرها باعث شد که افرادی به عنوان ساحره‌گیر به وجود بیایند که این افراد هنوز در بعضی از اقوام به خصوص در آفریقا به عنوان مثال در اقوام بانتو دیده می‌شوند.

*NiLOOFaR* · 17/7/23

جادوگری

جادوگری نوعی تمرین جادویی یا اعمال قدرت ماوراء طبیعی است. کسی که از جادو استفاده می‌کند، یا معتقد است که این کار را انجام می‌دهد، جادوگر است. به طور سنتی، "جادوگری" به معنای استفاده از قدرت‌های جادویی یا ماوراء طبیعی برای ایجاد آسیب یا بدبختی به دیگران است و این رایج ترین و رایج‌ترین معنی باقی می‌ماند.

در اروپای قرون وسطی و اوایل مدرن، جایی که این اصطلاح سرچشمه گرفت، جادوگران متهم معمولاً زنانی بودند که اعتقاد بر این بود که از مالفیکیوم یا جادوی سیاه علیه جامعه خود استفاده می‌کردند و اغلب با موجودات شیطانی ارتباط برقرار می‌کردند. تصور می‌شد که جادوگری را می‌توان با جادوی محافظ یا ضد جادو، که می‌توانست توسط شفادهنده‌های حیله‌گر قومی یا عامیانه ارائه شود، خنثی کند. جادوگران مظنون نیز مرعوب، تبعید، حمله و یا کشته شدند. اگر مجرم شناخته شوند یا صرفاً تصور شود که آنها مقصر هستند، اغلب به طور رسمی تحت تعقیب و مجازات قرار می‌گیرند. شکار جادوگران اروپایی و محاکمه جادوگران در اوایل دوره مدرن منجر به ده‌ها هزار اعدام شد. در برخی مناطق، بسیاری از کسانی که متهم به جادوگری می‌شوند، مردمی حیله‌گر، شفا دهنده‌های عامیانه یا ماما بودند. اعتقاد اروپاییان به جادوگری در طول و پس از عصر روشنگری به تدریج کاهش یافت.

فرهنگ‌های معاصر که به وجود قدرت‌های ماوراء طبیعی اعتقاد دارند، اغلب به جادوگری به عنوان توانایی آسیب رساندن به وسایل متافیزیکی اعتقاد دارند. مردم شناسان اصطلاح انگلیسی "جادوگری" را برای باورهای مشابه و اعمال غیبی در بسیاری از فرهنگ‌های غیر اروپایی به کار برده اند، و فرهنگ‌هایی که زبان انگلیسی را پذیرفته‌اند اغلب این اعمال را "جادوگری" می‌نامند. همچنین. مانند مردم حیله‌گر در اروپا، جوامع بومی که به وجود جادو اعتقاد دارند، جادوگران را برعکس شفا دهندگان و پزشکان خود تعریف می‌کنند؛ و دومی برای محافظت در برابر جادوگری جستجو می‌شود. شکار جادوگران مدرن در بخش‌هایی از آفریقا و آسیا انجام می‌شود.

در فرهنگ معاصر غرب، پیروان برخی از مذاهب نئوپاگان، به ویژه ویکا و جادوگری نئوپاگان، و همچنین برخی از پیروان سیستم‌های اعتقادی عصر جدید، ممکن است خود را "جادوگر" معرفی کنند و از اصطلاح "جادوگری" برای خود استفاده کنند. -مراسم کمک، شفا یا فال. دیگر نئوپگان‌ها از این اصطلاح به دلیل معانی منفی آن اجتناب می‌کنند.

*NiLOOFaR* · 17/7/23

مفهوم

مفهوم جادوگری و اعتقاد به وجود آن در طول تاریخ ثبت شده باقی مانده است. مفهوم جادوی بدخواهانه در میان فرهنگ‌های سراسر جهان یافت شده است و امروزه در برخی از فرهنگ‌ها برجسته است. اکثر جوامع به توانایی برخی افراد در ایجاد آسیب و بدبختی ماوراء طبیعی برای دیگران اعتقاد داشته‌اند و از آن بیم داشته‌اند. این ممکن است ناشی از تمایل بشر باشد "به اینکه بخواهد اتفاقات خوب یا بد قابل توجهی را به آژانس اختصاص دهد، چه انسانی و چه فوق بشری". مورخان و مردم شناسان مفهوم "جادوگری" را یکی از راه‌هایی می‌دانند که انسان‌ها برای توضیح بدبختی عجیب تلاش کرده‌اند. برخی از فرهنگ‌ها بسیار کمتر از سایرین از جادوگری هراس داشته‌اند، زیرا تمایل دارند که توضیح دیگری برای بدبختی عجیب داشته باشند. به عنوان مثال که توسط خدایان، ارواح، شیاطین یا پری‌ها، یا توسط انسان های دیگری که ناخواسته " چشم بد " را انداخته اند، ایجاد شده است. برای مثال، گائل‌های ایرلند و ارتفاعات اسکاتلند از نظر تاریخی اعتقاد قوی به قوم پری داشتند که می‌توانست باعث آسیب ماوراء طبیعی شود، و شکار جادوگران در این مناطق در مقایسه با سایر مناطق جزایر بریتانیا بسیار نادر بود.

رونالد هاتن پنج ویژگی کلیدی را که توسط اکثر فرهنگ‌هایی که به این مفهوم اعتقاد دارند به جادوگران و جادوگری نسبت داده‌اند، بیان کرد. به طور سنتی اعتقاد بر این بود که جادوگری استفاده از جادو برای ایجاد آسیب یا بدبختی به دیگران است. جادوگر علیه جامعه خود از آن استفاده کرد. این امر غیراخلاقی تلقی می‌شد و اغلب تصور می‌شد که شامل ارتباط با موجودات شیطانی است. اعتقاد بر این بود که قدرت جادوگری از طریق ارث یا شروع به دست آمده است. و جادوگری را می‌توان با جادوی دفاعی، متقاعد کردن، ارعاب یا تنبیه بدنی جادوگر ادعایی خنثی کرد.

از نظر تاریخی، مفهوم مسیحی جادوگری از قوانین عهد عتیق علیه آن نشات می‌گیرد. در قرون وسطی و اوایل اروپای مدرن، بسیاری از مردم عادی که مسیحی بودند به جادو اعتقاد داشتند. برخلاف جادوی مفید قوم حیله گر، جادوگری به عنوان شیطان تلقی می‌شد و با پرستش شیطان و شیطان مرتبط بود. این اغلب منجر به مرگ، شکنجه و قربانی شدن (سرزنش کردن برای بدبختی)، و چندین سال محاکمه جادوگران در مقیاس بزرگ و شکار جادوگران، به ویژه در پروتستان‌ها شد. اروپا، قبل از اینکه تا حد زیادی در عصر روشنگری اروپا به پایان برسد. دیدگاه‌های مسیحی در عصر مدرن متنوع است و طیفی از دیدگاه‌ها از اعتقاد و مخالفت شدید (به ویژه توسط بنیادگرایان مسیحی) تا غیر اعتقادی را پوشش می‌دهد.

*NiLOOFaR* · 17/7/23

بسیاری از فرهنگ‌ها در سراسر جهان همچنان به مفهوم "جادوگری" یا جادوی بدخواهانه اعتقاد دارند. در طول عصر استعمار، بسیاری از فرهنگ‌ها از طریق استعمار در معرض دنیای مدرن غربی قرار گرفتند، که معمولاً با فعالیت‌های شدید مبلغان مسیحی همراه و اغلب پیش از آن انجام می‌شد (به «مسیحی شدن» مراجعه کنید.) در این فرهنگ‌ها، باورهای مربوط به جادوگری تا حدی تحت تأثیر مفاهیم رایج غربی در آن زمان بود. شکار جادوگران، قربانی کردن، و کشتن یا دوری جستن از جادوگران مشکوک هنوز در دوران مدرن رخ می‌دهد. سوء ظن به طب مدرن، به دلیل اعتقاد به بیماری ناشی از جادوگری، در بسیاری از کشورها ادامه دارد و پیامدهای جدی بهداشتی در پی دارد. HIV/AIDS و بیماری ویروس ابولا دو نمونه از اپیدمی‌های بیماری‌های عفونی اغلب کشنده هستند که مراقبت‌های پزشکی و مهار آن‌ها به‌شدت توسط باورهای منطقه‌ای در مورد جادوگری مختل شده است. سایر شرایط پزشکی شدید که درمان آنها از این طریق با مشکل مواجه می‌شود عبارتند از سل، جذام، صرع و زخم رایج باکتریایی بورولی.

از اواسط قرن بیستم، "جادوگری" به عنوان نام یک مذهب نئوپگان پذیرفته شد که اکنون به عنوان ویکا شناخته می‌شود. پدیدآورندگان آن به «تئوری فرقه جادوگر» معتقد بودند، که جادوگران متهم در واقع پیروان یک دین بت پرستی بازمانده بودند، اما این نظریه «فرقه جادوگر» اکنون بی‌اعتبار شده است.

علم اشتقاق لغات

این کلمه بیش از هزار سال قدمت دارد: انگلیسی قدیم ترکیب wiccecræft را از wicce ("جادوگر") و "cræft" ("دستگاه") تشکیل می‌داد. شکل مذکر ویکا ("جادوگر مرد") بود.

بر اساس فرهنگ لغت انگلیسی آکسفورد، wicce و wicca احتمالاً از فعل انگلیسی قدیمی wiccian به معنای «سحر و جادو کردن» مشتق شده‌اند. Wiccian یک همزاد به ویکن آلمانی میانه پایین (به گواهی قرن سیزدهم) دارد. ریشه شناسی بیشتر این کلمه مشکل ساز است. این زبان در سایر زبان‌های ژرمنی خارج از انگلیسی و آلمانی سفلی همزاد روشنی ندارد و احتمالات متعددی برای ریشه هند و اروپایی وجود دارد که ممکن است از آن مشتق شده باشد.

یکی دیگر از واژه های انگلیسی قدیمی برای "جادوگر" hægtes یا hægtesse بود که به کلمه انگلیسی مدرن " hag " تبدیل شد و با کلمه " هگز " مرتبط است. در بیشتر زبان‌های آلمانی دیگر، کلمه «جادوگر» از همان ریشه این زبان‌ها می‌آید. به عنوان مثال Hexe آلمانی و هلندی heks.

در زبان انگلیسی مدرن محاوره‌ای، کلمه جادوگر به طور کلی برای زنان استفاده می‌شود. معمولاً یک مرد جادوگر یا جادوگر را " جادوگر " یا گاهی اوقات "جنگجو" می‌نامند. وقتی کلمه جادوگر برای اشاره به عضوی از یک سنت یا مذهب نئوپگان (مانند ویکا) استفاده می‌شود، می‌تواند به فردی از هر جنسیتی اشاره کند.

*NiLOOFaR* · 17/7/23

تمرین‌ها

در جایی که اعتقاد به اعمال جادوی مخرب وجود دارد، تمرین‌کنندگان معمولاً توسط قانون منع می‌شوند و همچنین عموم مردم از آن‌ها متنفرند و از آنها می‌ترسند، در حالی که جادوی سودمند توسط مردم تحمل یا حتی به‌طور عمده پذیرفته می‌شود - حتی اگر نهادهای ارتدکس با آن مخالفت کنند.

در برخی از تعاریف، جادوگران با جادوگران از این جهت متفاوت هستند که نیازی به استفاده از ابزار یا اعمال برای نفرین ندارند. اعتقاد بر این است که مالفیکیوم آن‌ها از یک کیفیت درونی ناملموس سرچشمه می‌گیرد، ممکن است از جادوگر بودن خود بی خبر باشند، یا ممکن است با پیشنهاد دیگران به ماهیت خود متقاعد شده باشند. این تعریف در سال 1937 در مطالعه باورهای جادویی آفریقای مرکزی توسط EE Evans-Pritchard مطرح شد، که هشدار داد ممکن است با کاربرد انگلیسی مطابقت نداشته باشد. مورخان اطلاق این تعریف را در مورد جادوگری اروپایی، جایی که اعتقاد بر این بود که جادوگران از تکنیک‌های فیزیکی استفاده می‌کنند، و همچنین برخی که اعتقاد بر این بود که تنها با فکر باعث آسیب می‌شوند، دشوار است.

احتمالاً شناخته شده‌ترین ویژگی یک جادوگر توانایی آن‌ها در طلسم است - مجموعه‌ای از کلمات، یک فرمول یا آیه، یک آیین یا ترکیبی از آن‌ها که برای انجام جادو به کار می روند. طلسم‌ها به‌طور سنتی با روش‌های متعددی مانند نوشتن رون‌ها یا سیجیل‌ها بر روی یک شی برای دادن قدرت جادویی به آن شی انجام می‌شد. با سوزاندن یا بستن تصویر مومی یا گلی (poppet) شخص برای تأثیر جادویی بر آنها. با تلاوت صلوات; با انجام مناسک بدنی؛ با استفاده از گیاهان جادویی به عنوان طلسم یا معجون؛ با خیره شدن به آینه‌ها، شمشیرها یا دیگر گمانه‌ها (فریاد زدن) برای اهداف پیشگویی; و با بسیاری از ابزارهای دیگر.

به بیان دقیق، نکرومانسی عمل احضار ارواح مردگان برای پیشگویی یا پیشگویی است، اگرچه این اصطلاح برای زنده کردن مردگان برای اهداف دیگر نیز به کار رفته است. جادوگر کتاب مقدسی اندور آن را انجام داد (اول ساموئل فصل 28)، و این یکی از اعمال جادوگری است که توسط الفریک از اینشام محکوم شده است: "جادوگران هنوز با خود به چهارراه‌ها و به دفن‌های غیر مذهبی می‌روند. جادوی فریبنده و دعوت به سوی شیطان، و او به مثابه مردی که در آنجا دفن شده است، نزد آنها می‌آید، گویی از مرگ برمی خیزد.»

*NiLOOFaR* · 18/7/23

جادوگری و حیله‌گری

به طور سنتی، اصطلاحات "جادوگر" و "جادوگر" معانی منفی داشتند. اکثر جوامعی که به جادوی مضر یا جادوی «سیاه» اعتقاد داشته‌اند، به جادوی مفید یا «سفید» نیز اعتقاد داشته‌اند. در این جوامع، تمرین‌کنندگان جادوی مفید خدماتی مانند شکستن اثرات جادوگری، شفا، پیش‌گویی، یافتن کالاهای گمشده یا دزدیده شده و عشق به جادو را ارائه می‌کردند. در بریتانیا آن‌ها معمولاً به عنوان مردمی حیله‌گر یا عاقل شناخته می‌شدند. آلن مک فارلین می‌نویسد: «تعدادی از اصطلاحات قابل تعویض برای این تمرین‌کنندگان وجود داشت، «سفید»، «خوب»، یا «نابند»، جادوگران، برکت‌دهنده‌ها، جادوگران، جادوگران، هر چند «مرد حیله‌گر» و «مرد عاقل» متداول ترین ". رونالد هاتون اصطلاح "جادوگران خدمات" را ترجیح می‌دهد. اغلب این افراد در شناسایی جادوگران ادعایی نقش داشتند.

کلیساهای متخاصم گاهی اوقات هر جادوگر را "جادوگر" به عنوان راهی برای لکه دار کردن آنها می نامیدند. مرد انگلیسی رجینالد اسکات، که به دنبال رد جادو و جادو بود، در کشف جادوگری (1584) نوشت: "در این روز بی تفاوت است که به زبان انگلیسی بگوییم "او یک جادوگر است" یا "او یک جادوگر است" زن عاقل ". جادوگران عامیانه در سراسر اروپا اغلب توسط جوامع دوسوگرا نگریسته می‌شدند، و آنها را به اندازه شفا می‌توانستند آسیب برسانند، که می‌توانست منجر به متهم شدن آنها به عنوان «جادوگر» به معنای منفی شود. شیطانی شده بود. بسیاری از deins-guerisseurs فرانسوی ("دیوین-شفا دهنده") به جادوگری متهم شدند، بیش از نیمی از جادوگران متهم در مجارستان به نظر می‌رسد شفا دهنده بوده‌اند، و "اکثریت قریب به اتفاق" جادوگران متهم فنلاند شفا دهنده‌های عامیانه با این حال، هاتون می‌گوید که «جادوگران خدماتی گاهی اوقات به عنوان جادوگران محکوم می‌شوند، اما به نظر می‌رسد که اقلیت متهمان را در هر منطقه مورد مطالعه تشکیل می‌دهند».

خنثی کردن جادوگری

جوامعی که به جادوگری اعتقاد داشتند نیز معتقد بودند که می توان آن را به طرق مختلف خنثی کرد. یکی از راه های رایج استفاده از جادوی محافظ یا جادوی ضد جادو بود که مردم حیله گر از آن خبره بودند. این شامل طلسم‌ها، طلسم‌ها و حرزها، علائم ضد جادوگر، بطری‌های جادوگر، توپ‌های جادوگر، و دفن اشیایی مانند جمجمه اسب در داخل دیوار ساختمان‌ها بود. یکی دیگر از راه حل‌های اعتقادی برای جادوگری متقاعد کردن یا وادار کردن جادوگر ادعایی برای برداشتن طلسم بود. اغلب، مردم سعی می‌کنند با تنبیه فیزیکی جادوگر ادعایی، مانند تبعید، زخمی کردن، شکنجه یا کشتن آن‌ها، جادوگری را خنثی کنند. "اما در بیشتر جوامع، یک راه حل رسمی و قانونی به این نوع اقدامات خصوصی ترجیح داده می‌شد"، به موجب آن جادوگر ادعا شده تحت تعقیب قرار می‌گرفت و سپس در صورت مجرم شناخته شدن، رسما مجازات می‌شد. این اغلب منجر به اعدام می‌شد.

*NiLOOFaR* · 18/7/23

اتهامات جادوگری

Éva Pócs می‌نویسد که دلایل اتهام جادوگری به چهار دسته کلی تقسیم می‌شود:
1. شخصی در عمل جادوگری مثبت یا منفی گرفتار شد.

2. یک جادوگر یا شفا دهنده خوش نیت اعتماد مشتریان یا مقامات خود را از دست داد.

3. شخصی جز به دست آوردن دشمنی همسایگان خود کاری انجام نداد شخص.

4. شخصی به عنوان یک جادوگر مشهور بود و با هاله‌ای از باورهای جادوگر یا غیبت احاطه شده بود.

او سه نوع جادوگر را در باور عمومی شناسایی می‌کند:

جادوگر محله یا جادوگر اجتماعی: جادوگری که به دنبال اختلافی به همسایه فحش می‌دهد.
جادوگر "جادوگر" یا "جادوگر": یا یک درمانگر حرفه‌ای، جادوگر، پیشگو یا ماما، یا شخصی که از طریق جادو ثروت خود را به ضرر خانواده همسایه افزایش داده است. به دلیل رقابت‌های محله ای یا اجتماعی و ابهام بین جادوی مثبت و منفی، چنین افرادی می‌توانند به عنوان جادوگر شناخته شوند.
جادوگر "ماوراء طبیعی" یا "شب": در روایات دربار به صورت دیو ظاهر می‌شود که در رویاها و رویاها ظاهر می‌شود.

«جادوگران محله» محصول تنش‌های محله‌ای هستند و تنها در جوامع روستایی یافت می‌شوند که ساکنان آن عمدتاً به یکدیگر متکی هستند. چنین اتهاماتی به دنبال شکستن برخی هنجارهای اجتماعی مانند عدم بازگرداندن یک کالای قرض گرفته شده است و هر فردی که بخشی از مبادلات اجتماعی عادی است به طور بالقوه ممکن است مورد سوء ظن قرار گیرد. ادعای جادوگران "جادوگر" و جادوگران "ماوراء طبیعی" می‌تواند ناشی از تنش‌های اجتماعی باشد، اما نه منحصرا. جادوگر ماوراء الطبیعه اغلب ربطی به درگیری‌های جمعی نداشت، بلکه تنش‌هایی را بین دنیای انسان و جهان ماوراء طبیعی بیان می‌کرد. و در اروپای شرقی و جنوب شرقی، چنین جادوگران ماوراء طبیعی به ایدئولوژی تبیین کننده مصیبت هایی تبدیل شدند که بر کل جوامع وارد شد.

نورمن گویتز مورخ نوشته است:
[T] هنرهای پزشکی نقش مهم و گاه محوری در مناقشات جادوگری در نیوانگلند قرن هفدهم ایفا کردند. پزشکان و جراحان نه تنها داوران حرفه‌ای اصلی برای تعیین علائم و نشانه‌های طبیعی در مقابل ماقبل طبیعی بیماری بودند، بلکه نقش‌های کلیدی قانون‌گذاری، قضایی و وزارتی مربوط به دادرسی جادوگری را نیز به عهده داشتند. نام چهل و شش پزشک، جراح و داروساز مرد در رونوشت های دادگاه یا سایر منابع معاصر مربوط به جادوگری نیوانگلند آمده است. این تمرین‌کنندگان علاوه بر تشخیص و درمان بیماران، در تحقیقات پزشکی قانونی، کالبد شکافی، گرفتن شهادت، صدور نامه‌ها، نامه نگاری‌ها، یا افراد را به زندان واداشتند.

*NiLOOFaR* · 18/7/23

شکار جادوگران اروپایی و محاکمه جادوگران

در مسیحیت، جادوگری با بدعت و ارتداد همراه شد و به عنوان شر تلقی شد. در میان کاتولیک‌ها، پروتستان‌ها و رهبری سکولار اروپای قرون وسطی پسین / دوره اوایل مدرن، ترس از جادوگری به شدت بالا می‌رفت و گاهی به شکار جادوگران در مقیاس بزرگ منجر می‌شد. قرن کلیدی قرن پانزدهم بود که شاهد افزایش چشمگیر آگاهی و وحشت در مورد جادوگری بود که با انتشار Malleus Maleficarum به اوج خود رسید، اما توسط واعظان متعصبی مانند برناردینو از سینا تهیه شد. در مجموع ده‌ها یا صدها هزار نفر اعدام شدند و دیگران زندانی، شکنجه، تبعید شدند و زمین‌ها و اموالشان مصادره شد. اکثریت متهمان زن بودند، هرچند در برخی مناطق اکثریت مرد بودند. در اسکاتلندی‌های اولیه مدرن، کلمه warlock به عنوان معادل مرد جادوگر (که می تواند مرد یا زن باشد، اما بیشتر برای زنان استفاده می‌شود) استفاده شد.

The Malleus Maleficarum (به لاتین «چکش جادوگران») یک کتابچه راهنمای شکار جادوگر بود که در سال 1486 توسط دو راهب آلمانی، هاینریش کرامر و یاکوب اسپرنگر نوشته شد. هم کاتولیک‌ها و هم پروتستان‌ها برای چند صد سال از آن استفاده می‌کردند، و توضیح می‌داد که چگونه یک جادوگر را شناسایی کنیم، چه چیزی یک زن را بیشتر از یک مرد به جادوگری می‌رساند، چگونه یک جادوگر را محاکمه کنیم، و چگونه یک جادوگر را مجازات کنیم. جادوگر این کتاب یک جادوگر را شرور و به طور معمول زن تعریف می‌کند. این کتاب به کتاب راهنمای دادگاه‌های سکولار در سراسر اروپای رنسانس تبدیل شد، اما توسط تفتیش عقاید، که حتی نسبت به تکیه بر The Work هشدار داد، از آن استفاده نکرد. به احتمال زیاد این باعث شده است که شیدایی جادوگر تا این حد گسترده شود. این کتاب پس از کتاب مقدس، بیشترین فروش را در اروپا برای بیش از 100 سال داشت.

یوهان وایر (1515-1588) یک پزشک، غیبت شناس و شیطان شناس هلندی و از شاگردان و پیروان هاینریش کورنلیوس آگریپا بود. او از اولین کسانی بود که علیه آزار و اذیت جادوگران منتشر کرد. تأثیرگذارترین اثر او De Praestigiis Daemonum et Incantationibus ac Venificiis ("درباره توهمات شیاطین و طلسم‌ها و سموم"، 1563) است.

در سال 1584، رجینالد اسکات، نویسنده انگلیسی، کتاب کشف جادوگری را منتشر کرد، کتابی که به عنوان افشای جادوگری مدرن اولیه طراحی شده بود. اسکات معتقد بود که تعقیب متهمان به جادوگری غیرمنطقی و مسیحی نیست و کلیسای روم را مسئول می دانست. باور عمومی بر این باور بود که تمام نسخه‌های قابل دستیابی در زمان به قدرت رسیدن جیمز اول در سال 1603 سوزانده شدند.

در سال 1597، من و شاه جیمز ششم رساله‌ای به نام دیمونولوژی، پایان‌نامه‌ای فلسفی درباره نکرومانسی معاصر و روابط تاریخی بین روش‌های مختلف پیشگویی که از جادوی سیاه باستانی استفاده می‌شد، منتشر کردیم. در سال 1603 هنگامی که جیمز تاج و تـ*ـخت انگلستان را به دست گرفت، دوباره چاپ شد. اجماع گسترده این است که پادشاه جیمز Daemonologie را در پاسخ به انتشارات شکاکانه مانند کتاب اسکات نوشت.

محاکمه‌های جادوگران اروپایی در اوایل قرن هفدهم به اوج خود رسید، پس از آن احساسات عمومی شروع به تبدیل شدن به مخالفت با این عمل کرد. کتاب Cautio Criminalis اثر فردریش اسپی که در سال 1631 منتشر شد، استدلال کرد که محاکمه‌های جادوگران تا حد زیادی غیرقابل اعتماد و غیراخلاقی هستند. در سال 1682، پادشاه لوئی چهاردهم، محاکمه بیشتر جادوگران را در فرانسه ممنوع کرد. در سال 1736، بریتانیا به طور رسمی به محاکمه جادوگران با تصویب قانون جادوگری پایان داد.

*NiLOOFaR* · 18/7/23

شکار جادوگران مدرن

اعتقاد به جادوگری امروزه در برخی از جوامع وجود دارد و اتهامات جادوگری محرک اشکال جدی خشونت از جمله قتل است. چنین حوادثی در کشورهایی مانند بورکینافاسو, غنا, هند, کنیا, مالاوی, نپال و تانزانیا رایج است. اتهامات جادوگری گاهی با اختلافات شخصی، حسادت و درگیری بین همسایگان یا اعضای خانواده بر سر زمین یا ارث مرتبط است. خشونت مربوط به جادوگری اغلب به عنوان یک موضوع جدی در زمینه گسترده تر خشونت علیه زنان مورد بحث قرار می‌گیرد. در تانزانیا، حدود 500 پیرزن هر ساله به دلیل اتهام جادوگری یا اتهام جادوگری به قتل می‌رسند. جدای از خشونت‌های فراقضایی، خشونت‌های مورد تایید دولت نیز در برخی از حوزه‌های قضایی رخ می‌دهد. به عنوان مثال، در عربستان سعودی انجام سحر و جادو جرمی است که مجازات آن اعدام است و این کشور در سال‌های 2011، 2012 و 2014 افراد را به دلیل این جنایت اعدام کرده است.

کودکانی که در برخی مناطق جهان مانند بخش‌هایی از آفریقا زندگی می‌کنند نیز در معرض خشونت‌هایی هستند که مربوط به اتهامات جادوگری است. چنین حوادثی نیز در جوامع مهاجر در بریتانیا رخ داده است، از جمله مورد بسیار تبلیغاتی قتل ویکتوریا کلیمبیه.

دیدگاه‌های تاریخی و مذهبی
باورهای خاور نزدیک

به نظر می‌رسد که اعتقاد به جادو و عمل آن در خاور نزدیک باستان و دره نیل رایج بوده است. نقش برجسته‌ای در فرهنگ مصر باستان و بابل داشت. سنت اخیر شامل یک آیین ضد جادوگری اکدی Maqlû بود. بخشی از قانون حمورابی (حدود 2000 سال قبل از میلاد) چنین می‌گوید:
اگر شخصی طلسم دیگری را انجام داده و موجه نباشد، کسی که طلسم بر او گذاشته شده باید به نهر مقدس برود . در رودخانه مقدس فرو خواهد رفت. اگر نهر مقدس بر او غلبه کند و غرق شود، مردی که او را طلسم کرد باید خانه او را تصرف کند. اگر نهر مقدس او را بی‌گنـ*ـاه اعلام کند و آسیبی نبیند، مردی که این طلسم را انجام داده است به قتل می‌رسد. کسی که در رودخانه فرو رود، خانه کسی را که او را طلسم کرده است، تصاحب خواهد کرد.

*NiLOOFaR* · 18/7/23

ادیان ابراهیمی
کتاب مقدس عبری

طبق دایره المعارف کاتولیک نیو ادونت:
در کتاب مقدس اشاره‌ها به جادوگری مکرر است، و به نظر نمی‌رسد که محکومیت‌های شدید این گونه اعمال که در آنجا یافت می‌شود، آنقدر بر فرض تقلب استوار نیست، بلکه بر اساس منفور بودن جادو است.

نسخه کینگ جیمز از کلمات witch , witchcraft و witchcrafts برای ترجمه כָּשַׁף ‎ kāsháf (تلفظ عبری: [kɔˈʃaf]) وקֶסֶם (qésem)؛ همین اصطلاحات انگلیسی برای ترجمه φαρμακεία pharmakeia در عهد جدید یونانی استفاده می‌شود. آیاتی مانند سفر تثنیه و خروج 22:18 ("به جادوگر اجازه ندهید که زنده بماند") بنابراین توجیه کتاب مقدسی برای شکارچیان جادوگر مسیحی در اوایل دوره مدرن فراهم کرد.

معنی دقیق عبریכָּשַׁף، که معمولاً به عنوان جادوگر یا جادوگر ترجمه می‌شود، نامشخص است. در Septuagint به صورت pharmakeía یا pharmakous ترجمه شد. در قرن شانزدهم، رجینالد اسکات، منتقد برجسته محاکمات جادوگران، ترجمه کرد.כָּשַׁף، φαρμακεία ، و معادل لاتین Vulgate ، veneficos ، همگی به معنای «مسموم‌کننده» هستند، و بر این اساس، ادعا کردند که جادوگر ترجمه‌ای نادرست بوده و مسموم‌کننده‌ها در نظر گرفته شده‌اند. نظریه او هنوز مقداری ارز دارد، اما به طور گسترده پذیرفته نشده است، و در دانیال כָּשַׁף در کنار سایر جادوگرانی که می‌توانند رویاها را تعبیر کنند، فهرست شده است: جادوگران، اخترشناسان و کلدانیان. مشتقات پیشنهادی ازכָּשַׁף ‎ شامل «مطمئن» (از یک ریشه) یا کاربر گیاهی (به عنوان یک کلمه مرکب که از ریشه کش به معنی «علف» و هاپاله به معنای «استفاده» تشکیل شده است. واژه یونانی φαρμακεία به معنای واقعی کلمه به معنای "گیاه‌پز" یا کسی است که داروها را مصرف می‌کند یا آن را تجویز می‌کند، اما تقریباً مترادف با mageia و goeteia به عنوان اصطلاحی برای جادوگر استفاده می‌شود.

کتاب مقدس شواهدی ارائه می‌دهد که این احکام علیه جادوگری در زمان پادشاهان عبری اجرا می‌شد:
و شائول خود را مبدل کرد و جامه دیگر پوشید و رفت و دو مرد با او رفت و شبانه نزد آن زن آمدند و او گفت: از تو می‌خواهم که با روح آشنا برای من خدایی کن [نکته 1]* و او را که برای تو نام خواهم آورد از من بیاور. و زن به او گفت: "بنگر، تو می دانی که شائول چه کرده است، چگونه کسانی را که دارای ارواح آشنا و جادوگران هستند را از این سرزمین منهدم کرده است. پس برای جان من دامی افکندی تا مرا وادار کنی بمیرم؟

عهد جدید

عهد جدید این عمل را به عنوان یک عمل مکروه محکوم می کند، درست مانند عهد عتیق. کلمه در اکثر ترجمه‌های عهد جدید جادوگر / جادوگری است تا جادوگر / جادوگر.

یهودیت

قانون یهود، عمل جادوگری را مملو از بت پرستی و/یا نکرومانس می‌داند. هر دو جنایات جدی کلامی و عملی در یهودیت هستند. اگرچه میمونید به شدت کارآمدی همه روش‌های جادوگری را انکار می‌کرد و ادعا می‌کرد که ممنوعیت‌های کتاب مقدس در مورد آن دقیقاً برای از شیر گرفتن بنی اسرائیل از اعمال مربوط به بت پرستی است. پذیرفته شده است که در حالی که جادو وجود دارد، انجام آن بر این اساس ممنوع است که معمولاً شامل پرستش خدایان دیگر می‌شود. خاخام‌های تلمود همچنین جادو را هنگامی که چیزی غیر از توهم ایجاد می‌کرد محکوم کردند و دو مرد را مثال زدند که از جادو برای چیدن خیار استفاده می‌کردند. کسی که توهم چیدن خیار را ایجاد می‌کند نباید محکوم شود، فقط کسی است که واقعاً خیار را از طریق جادو می‌چیند.

*[نکته 1] کلمه عبری אֹב ‎ ( ob )، که در ترجمه به عنوان روح آشنا ارائه شده است، معنایی متفاوت از معنای انگلیسی معمول این عبارت دارد. یعنی به روحی اطلاق می‌شود که زن با آن آشناست، نه روحی که به شکل یک حیوان ظاهر می‌شود.

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

مدیر آزمایشی اقلیم جادوگران

مدیر آزمایشی اقلیم جادوگران

مدیر آزمایشی اقلیم جادوگران

مدیر آزمایشی اقلیم جادوگران

مدیر آزمایشی اقلیم جادوگران

مدیر آزمایشی اقلیم جادوگران

مدیر آزمایشی اقلیم جادوگران

مدیر آزمایشی اقلیم جادوگران

مدیر آزمایشی اقلیم جادوگران

مدیر آزمایشی اقلیم جادوگران

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین