- عضویت
- 9/8/18
- ارسال ها
- 1,639
- امتیاز واکنش
- 12,858
- امتیاز
- 373
- سن
- 21
- محل سکونت
- Ahvaz
- زمان حضور
- 9 روز 3 دقیقه
آیا انسان در کیهان تنهاست؟
عرفان کسرایی
پژوهشگر مطالعات علم در دانشگاه کاسل آلمان
19 سپتامبر 2018 - 28 شهریور 1397
همرسانی در Email همرسانی در فیسبوک همرسانی در توییتر همرسانی در واتس‌اپ
صفحه‌ای برای دیدگاه کارشناسان و صاحب‌نظران
از نگاه ناظران باستانی ، تمام جهان هستی شامل زمین مسطحی بود که سقفی از ستارگان در بالای آن قرار داشت. احتمالا از زمانی که بشر دریافت که خورشید، خود یک ستاره است، این ایده شکل گرفت که چه بسا ستارگان بالای سر ما هر کدام خود خورشیدی برای سیارات مسکونی دیگر باشند. آنچه که انسان را بیش از هر چیز به حیرت وا می‌دارد این است که فهم امروزین ما از ابعاد کیهان چندان عقبه تاریخی ندارد. تا همین ۹۵ سال پیش، یعنی تا سال ۱۹۲۳ میلادی بشر بر این باور بود که تمام جهان هستی تنها از کهکشان راه شیری درست شده است. این ادوین هابل کیهان شناس بود که نشان داد آندرومدا بر خلاف تصور آن زمان، درون کهکشان راه شیری نیست و بلکه جایی آن بیرون و میلیون‌ها سال نوری دور از کهکشان ما قرار دارد. امروزه ما با وجود تلسکوپ‌های فضایی و رادیوتلسکوپ‌ها بخش‌هایی از کیهان را رصد میکنیم که پیش از این‌ها بشرهیچ شناخت و درکی از آن نداشت. کیهان شناخته شده در زمانه ما به مراتب بزرگتر از آن است که گالیله و نیوتن و کپلر و کپرنیک تصور می‌کردند. امروزه دانشمندان قطر جهان قابل مشاهده را حدود ۹۳ میلیارد سال نوری تخمین می‌زنند. جهانی که به گفته آنها حدود چهارده میلیارد سال پیش آغاز شده، در حال انبساط است و صدها میلیارد کهکشان دارد. استیون هاوکینگ بر این باور بود که در عالمی با بیش از ۱۰۰ میلیارد کهکشان، که در هر یک از آنها صدها میلیون ستاره وجود دارد بعید است زمین تنها جایی باشد که در آن موجودات زنده پدیدار شده‌اند. امروزه کیهان شناسان نه تنها در پی کشف رمز و راز کیهان وچگونگی پیدایش جهان‌اند بلکه با یک پرسش بنیادین مواجه‌اند که در حیطه اخترزیست‌شناسی Astrobiology قرار می‌گیرد. آیا در بین صدها میلیارد کهکشان و ساختارهای عظیم کیهانی، جایی اثری از حیات پیدا خواهد شد؟ آیا ما تنها موجوداتی هستیم که تصادفا گوشه‌ای در این کیهان پهناورظاهر شده‌ایم و می‌توانیم چنین سوالاتی را بپرسیم؟ آرتور سی کلارک نویسنده بریتانیایی داستان‌های علمی-تخیلی جایی گفته بود:"دو حالت وجود دارد. یا ما در این گیتی تنهاییم یا تنها نیستیم. هر دو به یک اندازه ترسناک است."
تلاش برای برقراری تماس یک طرفه
ارتباط احتمالی با بیگانگان فضایی نظیر هر تماس دیگری دو سو دارد: گیرنده و فرستنده. لیکن انسان تا کنون هیچ پیامی که دال بر وجود موجودات هوشمند فرازمینی باشد دریافت نکرده است. تنها سیگنال مشکوک، سیگنال فضایی مرموز و ناشناخته WOW بود که منشاء آن هم پس از چهار دهه رمزگشایی شد. با مطالعات دانشمندان در سال‌های اخیر مشخص شد که این سیگنال دریافتی، سیگنال ایجاد شده توسط یک دنباله‌دار بوده است و نه پیام ارسالی از یک حیات هوشمند فرازمینی. با این تفاسیر ظاهرا بشر با پیشرفت تکنولوژی به تدریج به این ایده رسیده که خود برای ایجاد ارتباط با بیگانگان فضایی احتمالی پیش قدم شود. کیهان شناسان می‌‌دانند که اگر حیات هوشمند فرازمینی وجود داشته باشد لااقل این نزدیکی‌ها و در منظومه شمسی خبری از آن نیست و ما احتمالا در محله ای متروکه و بدون همسایه در فضا زندگی میکنیم. این بدان معنی نیست که جایی در ماه یا مریخ نشانه‌هایی از حیات پیدا نخواهد شد اما مقصود ما در اینجا از حیات فرازمینی، موجودات هوشمند و تمدنهای فرازمینی است و نه به عنوان مثال حیات باکتریایی.
وقتی پرواز به مریخ کار روزانه‌ات باشد
خیز ناسا 'برای لمس خورشید'
کشف اجرام تازه در کرانه های دوردست منظومه شمسی
پیام‌های بشر برای بیگانگان فرازمینی
ارسال پیام برای بیگانگان فضایی موضوع تازه‌ای نیست. بشر از حدود ۷۰ سال پیش به این سو به شکلی غیرعامدانه در حال ارسال سیگنال‌های رادیویی و تلویزیونی به فضا بوده است. به عبارت دیگر کره‌ای پر از سیگنال‌های رادیویی و تصاویر تلویزیونی با شعاع بیش از ۷۰ سال نوری زمین را احاطه کرده و همچنان با آهنگ یک سال نوری در حال رشد است. تا حدود ۳۰ سال آینده، این کره هر جامعه احتمالی از موجودات هوشمند فرازمینی در فاصله ی ۱۰۰ سال نوری از زمین را پوشش خواهد داد. تمدنهای فرازمینی اگر وجود داشته باشند خواهند توانست به آثار گفتاری و تصویری و صوتی ما دسترسی پیدا کرده و زندگی روزمره ما را بررسی کنند. البته سیگنال‌های رادیویی و تلویزیونی تنها پیام‌هایی نیستند که از ما به دست تمدنهای احتمالی هوشمند در کیهان می‌رسند. فضاپیماهای پایونیر۱۰ و ۱۱ که منظومه‌ی شمسی را ترک کرده‌اند الواحی به همراه دارند که بر آن طرحی از مرد و زن، از اتم هیدروژن و همچنین از موقعیت زمین و خورشید نقش بسته است. اگر یک موجود هوشمند فرازمینی به صورت اتفاقی این الواح را در نقطه‌‌ای دور در فضا پیدا کند یک نمودار تصویری خواهد یافت که نشان می‌دهد ما در کجای عالم هستیم. ماموریت‌‌های پایونیر تنها سازه‌های دست بشر نیستند که به فضاهای دوردست فرستاده شده و پیام انسان برای تمدنهای بیگانه فضایی را با همراه خود دارند. هر دو فضاپیمای وییجر Voyager ، لوحی را حمل می‌کنند که در آن هم نشانی جایگاه زمین در منظومه شمسی و کهکشان راه شیری را می‌توان یافت و هم صدای رعد و برق و یا صدای برخورد امواج به ساحل وهم گزیده‌ای از موسیقی ملل. با گذشت چهار دهه از پرتاب دو کاوشگر وییجر ۱ و ۲ این دو منظومه شمسی را ترک کرده‌اند و اینک وییجر ۱ چیزی حدود ۲۱ میلیارد کیلومتر از زمین دور شده است. (برای به دست آوردن درک بهتر از این فاصله کافیست تصور کنیم که فاصله میان زمین و پلوتو چیزی در حدود ۵ میلیارد کیلومتر است.) اعجاب آور ترین داده‌هایی که بر روی صفحه طلایی وویجر ضبط شده اما شاید پیام‌هایی با محتوای درود و تهنیت به بیگانگان فضایی باشد. پیام‌هایی کوتاه در ۵۵ زبان مختلف که زبان فارسی را نیز شامل می‌شود. پیامی با شعر سعدی که اینجا در وبسایت ناسا قابل شنیدن است.
عرفان کسرایی
پژوهشگر مطالعات علم در دانشگاه کاسل آلمان
19 سپتامبر 2018 - 28 شهریور 1397
همرسانی در Email همرسانی در فیسبوک همرسانی در توییتر همرسانی در واتس‌اپ
صفحه‌ای برای دیدگاه کارشناسان و صاحب‌نظران
از نگاه ناظران باستانی ، تمام جهان هستی شامل زمین مسطحی بود که سقفی از ستارگان در بالای آن قرار داشت. احتمالا از زمانی که بشر دریافت که خورشید، خود یک ستاره است، این ایده شکل گرفت که چه بسا ستارگان بالای سر ما هر کدام خود خورشیدی برای سیارات مسکونی دیگر باشند. آنچه که انسان را بیش از هر چیز به حیرت وا می‌دارد این است که فهم امروزین ما از ابعاد کیهان چندان عقبه تاریخی ندارد. تا همین ۹۵ سال پیش، یعنی تا سال ۱۹۲۳ میلادی بشر بر این باور بود که تمام جهان هستی تنها از کهکشان راه شیری درست شده است. این ادوین هابل کیهان شناس بود که نشان داد آندرومدا بر خلاف تصور آن زمان، درون کهکشان راه شیری نیست و بلکه جایی آن بیرون و میلیون‌ها سال نوری دور از کهکشان ما قرار دارد. امروزه ما با وجود تلسکوپ‌های فضایی و رادیوتلسکوپ‌ها بخش‌هایی از کیهان را رصد میکنیم که پیش از این‌ها بشرهیچ شناخت و درکی از آن نداشت. کیهان شناخته شده در زمانه ما به مراتب بزرگتر از آن است که گالیله و نیوتن و کپلر و کپرنیک تصور می‌کردند. امروزه دانشمندان قطر جهان قابل مشاهده را حدود ۹۳ میلیارد سال نوری تخمین می‌زنند. جهانی که به گفته آنها حدود چهارده میلیارد سال پیش آغاز شده، در حال انبساط است و صدها میلیارد کهکشان دارد. استیون هاوکینگ بر این باور بود که در عالمی با بیش از ۱۰۰ میلیارد کهکشان، که در هر یک از آنها صدها میلیون ستاره وجود دارد بعید است زمین تنها جایی باشد که در آن موجودات زنده پدیدار شده‌اند. امروزه کیهان شناسان نه تنها در پی کشف رمز و راز کیهان وچگونگی پیدایش جهان‌اند بلکه با یک پرسش بنیادین مواجه‌اند که در حیطه اخترزیست‌شناسی Astrobiology قرار می‌گیرد. آیا در بین صدها میلیارد کهکشان و ساختارهای عظیم کیهانی، جایی اثری از حیات پیدا خواهد شد؟ آیا ما تنها موجوداتی هستیم که تصادفا گوشه‌ای در این کیهان پهناورظاهر شده‌ایم و می‌توانیم چنین سوالاتی را بپرسیم؟ آرتور سی کلارک نویسنده بریتانیایی داستان‌های علمی-تخیلی جایی گفته بود:"دو حالت وجود دارد. یا ما در این گیتی تنهاییم یا تنها نیستیم. هر دو به یک اندازه ترسناک است."
تلاش برای برقراری تماس یک طرفه
ارتباط احتمالی با بیگانگان فضایی نظیر هر تماس دیگری دو سو دارد: گیرنده و فرستنده. لیکن انسان تا کنون هیچ پیامی که دال بر وجود موجودات هوشمند فرازمینی باشد دریافت نکرده است. تنها سیگنال مشکوک، سیگنال فضایی مرموز و ناشناخته WOW بود که منشاء آن هم پس از چهار دهه رمزگشایی شد. با مطالعات دانشمندان در سال‌های اخیر مشخص شد که این سیگنال دریافتی، سیگنال ایجاد شده توسط یک دنباله‌دار بوده است و نه پیام ارسالی از یک حیات هوشمند فرازمینی. با این تفاسیر ظاهرا بشر با پیشرفت تکنولوژی به تدریج به این ایده رسیده که خود برای ایجاد ارتباط با بیگانگان فضایی احتمالی پیش قدم شود. کیهان شناسان می‌‌دانند که اگر حیات هوشمند فرازمینی وجود داشته باشد لااقل این نزدیکی‌ها و در منظومه شمسی خبری از آن نیست و ما احتمالا در محله ای متروکه و بدون همسایه در فضا زندگی میکنیم. این بدان معنی نیست که جایی در ماه یا مریخ نشانه‌هایی از حیات پیدا نخواهد شد اما مقصود ما در اینجا از حیات فرازمینی، موجودات هوشمند و تمدنهای فرازمینی است و نه به عنوان مثال حیات باکتریایی.
وقتی پرواز به مریخ کار روزانه‌ات باشد
خیز ناسا 'برای لمس خورشید'
کشف اجرام تازه در کرانه های دوردست منظومه شمسی
پیام‌های بشر برای بیگانگان فرازمینی
ارسال پیام برای بیگانگان فضایی موضوع تازه‌ای نیست. بشر از حدود ۷۰ سال پیش به این سو به شکلی غیرعامدانه در حال ارسال سیگنال‌های رادیویی و تلویزیونی به فضا بوده است. به عبارت دیگر کره‌ای پر از سیگنال‌های رادیویی و تصاویر تلویزیونی با شعاع بیش از ۷۰ سال نوری زمین را احاطه کرده و همچنان با آهنگ یک سال نوری در حال رشد است. تا حدود ۳۰ سال آینده، این کره هر جامعه احتمالی از موجودات هوشمند فرازمینی در فاصله ی ۱۰۰ سال نوری از زمین را پوشش خواهد داد. تمدنهای فرازمینی اگر وجود داشته باشند خواهند توانست به آثار گفتاری و تصویری و صوتی ما دسترسی پیدا کرده و زندگی روزمره ما را بررسی کنند. البته سیگنال‌های رادیویی و تلویزیونی تنها پیام‌هایی نیستند که از ما به دست تمدنهای احتمالی هوشمند در کیهان می‌رسند. فضاپیماهای پایونیر۱۰ و ۱۱ که منظومه‌ی شمسی را ترک کرده‌اند الواحی به همراه دارند که بر آن طرحی از مرد و زن، از اتم هیدروژن و همچنین از موقعیت زمین و خورشید نقش بسته است. اگر یک موجود هوشمند فرازمینی به صورت اتفاقی این الواح را در نقطه‌‌ای دور در فضا پیدا کند یک نمودار تصویری خواهد یافت که نشان می‌دهد ما در کجای عالم هستیم. ماموریت‌‌های پایونیر تنها سازه‌های دست بشر نیستند که به فضاهای دوردست فرستاده شده و پیام انسان برای تمدنهای بیگانه فضایی را با همراه خود دارند. هر دو فضاپیمای وییجر Voyager ، لوحی را حمل می‌کنند که در آن هم نشانی جایگاه زمین در منظومه شمسی و کهکشان راه شیری را می‌توان یافت و هم صدای رعد و برق و یا صدای برخورد امواج به ساحل وهم گزیده‌ای از موسیقی ملل. با گذشت چهار دهه از پرتاب دو کاوشگر وییجر ۱ و ۲ این دو منظومه شمسی را ترک کرده‌اند و اینک وییجر ۱ چیزی حدود ۲۱ میلیارد کیلومتر از زمین دور شده است. (برای به دست آوردن درک بهتر از این فاصله کافیست تصور کنیم که فاصله میان زمین و پلوتو چیزی در حدود ۵ میلیارد کیلومتر است.) اعجاب آور ترین داده‌هایی که بر روی صفحه طلایی وویجر ضبط شده اما شاید پیام‌هایی با محتوای درود و تهنیت به بیگانگان فضایی باشد. پیام‌هایی کوتاه در ۵۵ زبان مختلف که زبان فارسی را نیز شامل می‌شود. پیامی با شعر سعدی که اینجا در وبسایت ناسا قابل شنیدن است.
آیا انسان در کیهان تنهاست؟
رمان ۹۸ | دانلود رمان
نودهشتیا,بزرگترین مرجع تایپ رمان, دانلود رمان جدید,دانلود رمان عاشقانه, رمان خارجی, رمان ایرانی, دانلود رمان بدون سانسور,دانلود رمان اربابی,
roman98.com
