M O B I N A
سرپرست بخش فرهنگ و ادب
عضو کادر مدیریت
کاربر V.I.P انجمن
سرپرست بخش
ناظر کتاب
منتقد انجمن
- عضویت
- 3/4/21
- ارسال ها
- 24,702
- امتیاز واکنش
- 63,864
- امتیاز
- 508
- سن
- 19
- محل سکونت
- BUSHEHR
- زمان حضور
- 273 روز 8 ساعت 36 دقیقه
نویسنده این موضوع
فرهنگ و جامعه هخامنشی در حقیقت مجموعه یی از فرهنگ ها و جوامع مردم امپراتوری بود. با وجود این پراکندگی و تنوع، برخی مواقع تشخیص اینکه کدام مجموعه فرهنگ و جوامع مشخصاً پارسی یا توسعه و ظهور دوره هخامنشی و نشانگر مهم ایران در فرهنگ و جامعه عمومی خاورمیانه هستند دشوار است.
● زبان
زبان امپراتوری همچون مردم آن متنوع و گوناگون بود، پارسیان حداقل آنهایی که پارسی اصیل بودند به پارسی کهن که گویش جنوب غربی ایرانیان ( پارسی میانه گویش ایرانیان شمال غربی بود) بود سخن می گفتند؛ این پارسیان عامی و بی سواد بودند و زبان شان در آغاز مکتوب بود. (داریوش توانست با دستور حجاری یک کتیبه مناسب برای اهداف خود رخداد ظهور و قدرتش را در بیستون حکاکی و به نگارش درآورد). ( کتیبه های پارسی کهن به شاهان آغازین مربوط می شود حال یا مربوط به سندسازی های جعلی متاخر است یا در دوره داریوش نوشته شده). کم بودن حجم کتیبه ها به زبان پارسی باستان شاید به این دلیل بوده که داریوش در بیستون رسمی به جای گذاشت که کتیبه های سلطنتی باید به ۳ زبان پارسی باستان، بابلی و عیلامی نوشته و حکاکی شوند.
پارسی باستان هیچ گاه زبان مکتوب اداری در امپراتوری نبود. زبان عیلامی که روی الواح گلی نگارش می شد به ظاهر زبان بسیاری از حکام و درباریان در فارس و شاید عیلام بود. بایگانی اسناد اداری عیلام در پرسپولیس کشف شد. زبان آرامی هم زبان بسیاری از مردم امپراتوری و شاید زبانی که بیشترین استفاده را در بوروکراسی سلطنتی داشت محسوب می شد. آغاز تاثیر گستره زبان آرامی بر پارسی که در پارسیان میانه ساسانی بسیار بدیهی بود، می تواند در اواخر درگیری های سلطنتی پارسی باستان در سلسله هخامنشی دیده شود.
● زبان
زبان امپراتوری همچون مردم آن متنوع و گوناگون بود، پارسیان حداقل آنهایی که پارسی اصیل بودند به پارسی کهن که گویش جنوب غربی ایرانیان ( پارسی میانه گویش ایرانیان شمال غربی بود) بود سخن می گفتند؛ این پارسیان عامی و بی سواد بودند و زبان شان در آغاز مکتوب بود. (داریوش توانست با دستور حجاری یک کتیبه مناسب برای اهداف خود رخداد ظهور و قدرتش را در بیستون حکاکی و به نگارش درآورد). ( کتیبه های پارسی کهن به شاهان آغازین مربوط می شود حال یا مربوط به سندسازی های جعلی متاخر است یا در دوره داریوش نوشته شده). کم بودن حجم کتیبه ها به زبان پارسی باستان شاید به این دلیل بوده که داریوش در بیستون رسمی به جای گذاشت که کتیبه های سلطنتی باید به ۳ زبان پارسی باستان، بابلی و عیلامی نوشته و حکاکی شوند.
پارسی باستان هیچ گاه زبان مکتوب اداری در امپراتوری نبود. زبان عیلامی که روی الواح گلی نگارش می شد به ظاهر زبان بسیاری از حکام و درباریان در فارس و شاید عیلام بود. بایگانی اسناد اداری عیلام در پرسپولیس کشف شد. زبان آرامی هم زبان بسیاری از مردم امپراتوری و شاید زبانی که بیشترین استفاده را در بوروکراسی سلطنتی داشت محسوب می شد. آغاز تاثیر گستره زبان آرامی بر پارسی که در پارسیان میانه ساسانی بسیار بدیهی بود، می تواند در اواخر درگیری های سلطنتی پارسی باستان در سلسله هخامنشی دیده شود.
فرهنگ و جامعه هخامنشی
رمان ۹۸ | دانلود رمان
نودهشتیا,بزرگترین مرجع تایپ رمان, دانلود رمان جدید,دانلود رمان عاشقانه, رمان خارجی, رمان ایرانی, دانلود رمان بدون سانسور,دانلود رمان اربابی,
roman98.com