آداب و رسوم مردم هندیجان

M O B I N A · 7/4/23

هندیجان(هندیون، هندیان، هندیگان، انديگان)یکی از شهرهای تاریخی ایران با قدمتی بیش از ۳۰۰0 سال، در جنوب شرقی استان خوزستان و در ۷۰ کیلومتری جنوب شرقی بندرماهشهر، در شمال خليج فارس و شمال غربي بندر دیلم قرار گرفته است. رودخانه ای موسوم به هندیجان یا زهره این شهر را به دو نیمه شمالی و جنوبی تقسیم می کند. ارتفاع این شهر از سطح دریا به ۵ متر می رسد. . آبادی های هندیجان در قرون اخیر بسیار بوده اند ولی به علت بیماری طاعون در سال۱۲۴۷ هجری قمری شهر هندیجان رو به خرابی نهاد.

زبان این دیارفارسی با گویش محلی (گویش بندری) است که البته تشابهات بسیاری میان این گویش و گویش اقوام بختیاری وجود دارد.

تاریخچه

آثار بدست آمده در اين منطقه نشان می دهد که در هزاره چهارم پیش از میلاد انسان متمدن در آن می زیسته است. تپه های تاریخی متعدد و نوشته های جغرافی دانان قرون اولیه اسلامی نظیر «ابو دلف مسعر بن مهلهل خزرجی» در مورد آثارتاریخی "هندیجان" که قدیمی ترین سند مکتوب در مورد " هندیجان " است شاهد دیگری بر رونق اقتصادی و زندگی اجتماعی سازمان یافته مردم این ديار در هزاره پیش از میلاد است . وجود لغات و اصطلاحات تاریخی که ریشه در زبان عیلامی دارد و آیین های نمادین حاکی از گذشته های پربارفرهنگی و غنی آن است .

در نزدیکی "هندیجان" آثار بندرتاریخی "مهرویان یا مهروبان" وشهر تاریخی "ریواردشیر" قرار داشته است كه "مهرویان" از دوره عیلامی تا قرن چهارم هجری و احتمالا تا مدتها بعد نیز بندر تجاری مهمی بوده است که از طریق آن کالاهای سرزمین های دور و نزدیک و حتی کشور چین وارد منطقه میشد و نيز مشاهده شده است که در شهر "ریواردشیر" کشتی می ساختند. این منطقه در قرون اولیه اسلامی بزرگانی چون علی بن مهزیار اهوازی را در دامان خود پرورش داده است .

M O B I N A · 7/4/23

آثار بدست آمده در اين منطقه نشان می دهد که در هزاره چهارم پیش از میلاد انسان متمدن در آن می زیسته است. تپه های تاریخی متعدد و نوشته های جغرافی دانان قرون اولیه اسلامی نظیر «ابو دلف مسعر بن مهلهل خزرجی» در مورد آثارتاریخی "هندیجان" که قدیمی ترین سند مکتوب در مورد " هندیجان " است شاهد دیگری بر رونق اقتصادی و زندگی اجتماعی سازمان یافته مردم این ديار در هزاره پیش از میلاد است . وجود لغات و اصطلاحات تاریخی که ریشه در زبان عیلامی دارد و آیین های نمادین حاکی از گذشته های پربارفرهنگی و غنی آن است .

در نزدیکی "هندیجان" آثار بندرتاریخی "مهرویان یا مهروبان" وشهر تاریخی "ریواردشیر" قرار داشته است كه "مهرویان" از دوره عیلامی تا قرن چهارم هجری و احتمالا تا مدتها بعد نیز بندر تجاری مهمی بوده است که از طریق آن کالاهای سرزمین های دور و نزدیک و حتی کشور چین وارد منطقه میشد و نيز مشاهده شده است که در شهر "ریواردشیر" کشتی می ساختند. این منطقه در قرون اولیه اسلامی بزرگانی چون علی بن مهزیار اهوازی را در دامان خود پرورش داده است .

وجه تسميه هندیجان

این منطقه در گذشته نام های مختلفی داشته که از آن جمله می توان به " هندیگان" و "انديگان" اشاره کرد. این واژه پس از ورود اسلام به "ایران "به "هندیجان" و "هندیان" تغییر شکل یافته است. از دیدگاه واژه شناسی تمام این کلمات از لفظ «هند» يا «اند» مشتق شده اند. با توجه به دیرینگی این سرزمین به نظر می رسد لغت "هند " ریشه در زبان سانسکریت دارد که به معنای آب است . این نظر را وجود رودخانه " هندیجان " که به زهره موسوم و معنای "ایزد آب" هست بیشتر تایید می کند. بنابراین با توجه به مستندات دیگری که در این زمینه وجود دارد می توان گفت "هندیجان" به معنای سرزمین " آب " است. از قرائن و شواهد چنین برمی آید که پیشوند هندیا اند، در اسامیی همچون هندیجان، اندیکا،اندیمشک،اینجان - اندوه و اندیا و غیره با رودخانه و آب مناسبتی داشته است، چنانکه بیشتر شهرها و روستاهایی با این نام همیشه رودخانه کوچک یا بزرگی در کنار خود دارند و آنچه مسلم است آن است، که آب در باور و اعتقادات ایرانیان ازاحترام و تقدس خاصی برخوردار بوده و آلوده ساختن آن را گنـ*ـاه نابخشودنی می شمرده اند و پیوسته چشمه های آب و رودخانه را نظر کرده (ناهید یا آناهیتا) فرشته آب می دانسته اند

M O B I N A · 7/4/23

هرچند وجود عده ای از مردم کشور هند در این منطقه به دلیل ارتباط تجاری از طریق خلیج فارس و یا مهاجرت گروهی که در برخی از منابع اشاره میشود غیرقابل انکار است. اما بعید به نظر می رسد که وجود آنها بر وجه تسمیه " هندیجان " تاثیری گذاشته باشد.

جغرافياي تاريخي هندیجان

آثار قدیمی تپه های باستانی پهکن (پهکون) در مدخل شهر هندیجان، تپه های مارضا در جنوب هندیجان، ویرانه های بندر قدیمی و تاریخی مهروبان در روستای امامزاده عبدالله، تپه باستانی صاحب الزمان، برجی، مردو و شاه ابوالقاسم در روستای دهملا،همچنین ویرانه های روستاهای هندیجان که قدمتی ۳۰۰۰ ساله دارند. آثار سد بند قریه بدرانی (لـ*ـب دریا) و - گرگ در نزدیکی رودخانه و دریا که پلی نیز در آن منطقه بوده است (بر روی رودخانه زهره)، همچنین آثاری از وجود شهر باستانی بین روستای بزی و کوت مهنا می باشد که مورخان آنرا شهر دیرجان نامیده اند. آثار موجود در امامزاده سید یبر در روستای آسیاب، آثار موجود بین بندر مهروبان تا تپه کدوک (روستای باستانی) در جنوب هندیجان، همچنین آثار و پی های خانه های موجود از بندرمهرویان (مهروبان) تا هندیجان که به صورت زنجیروار وجود داشته است.(در بین مردم این دیار داستانی رایج است که می گوید:"اگر بزغاله ای در مهروبان بر روی سقف خانه ها حرکت می کرده در هندیجان پایین می آمده است

M O B I N A · 7/4/23

جغرافياي تاريخي هندیجان

آثار قدیمی تپه های باستانی پهکن (پهکون) در مدخل شهر هندیجان، تپه های مارضا در جنوب هندیجان، ویرانه های بندر قدیمی و تاریخی مهروبان در روستای امامزاده عبدالله، تپه باستانی صاحب الزمان، برجی، مردو و شاه ابوالقاسم در روستای دهملا،همچنین ویرانه های روستاهای هندیجان که قدمتی ۳۰۰۰ ساله دارند. آثار سد بند قریه بدرانی (لـ*ـب دریا) و - گرگ در نزدیکی رودخانه و دریا که پلی نیز در آن منطقه بوده است (بر روی رودخانه زهره)، همچنین آثاری از وجود شهر باستانی بین روستای بزی و کوت مهنا می باشد که مورخان آنرا شهر دیرجان نامیده اند. آثار موجود در امامزاده سید یبر در روستای آسیاب، آثار موجود بین بندر مهروبان تا تپه کدوک (روستای باستانی) در جنوب هندیجان، همچنین آثار و پی های خانه های موجود از بندرمهرویان (مهروبان) تا هندیجان که به صورت زنجیروار وجود داشته است.(در بین مردم این دیار داستانی رایج است که می گوید:"اگر بزغاله ای در مهروبان بر روی سقف خانه ها حرکت می کرده در هندیجان پایین می آمده است)".

از دیگر آثار می توان اشاره ای نمود به ستونهای آجری که در اطراف هندیجان نشان دهنده حصاری بوده اند به دور شهر، یکی از این ستونها پایین تر از روستای چم رحمان در کناره رودخانه مشخص است. این ستون نیمی از آن درآب است و نیمی تا سال ۱۳۶۹ در خاک بود، که بر اثر ریزش کناره رودخانه مشخص شده است. قطر آن در حدود ۵ متر است. همچنین به نظر می رسد که حصاری به شکل نیمی در هندیجان جنوبی و نیمی در هندیجان شمالی و بر دو دروازه در دو سمت رودخانه وجود داشته و نیز پلی مابین آن وجود داشته است. همچنین در سال ۱۳۶۹ در کناره رودخانه هندیجان بالاتر از امامزاده عباس علی سکه هایی یافت شد که در حال حاضر در میراث فرهنگی خوزستان وجود دارد. این سکه ها که برروی آنها نوشته شده است آل بویه، نشان دهنده حکمفرمایی فرزندان آل بویه براین نواحی است. البته اینکه حسن (رکن الدوله) بر فارس حکومت می کرده و هندیجان در آن زمان جزو پارس بوده است خود دلیل مستحکمی بر حکمفرماییفرزندان آل بویه بر این منطقه است. از دیگر آثار باستانی موجود در این منطقه می توان به سنگهای نقوش داری اشاره نمود که در بدرانی در اعماق آب وکناره های رودخانه دیده می شود. قبرستان ها نیز که برای باستانشناسان ازاهمیت خاصی برخوردارند به ۶ قبرستان می رسند که هر کدام مربوط به دوره ای از تاریخ است. در خصوص قبرهای این قبرستانها آنچه به چشم می خورد تفکیکی بودن قبرهاست بدین صورت که جای مردان، زنان و کودکان مشخص است. قدیمی ترین قبرستان روبروی مدرسه شوکت (عندلیب) بوده است که با پیشرفت رودخانه به طرف شمال نیمی از آن را آب برده و نیمی دیگر احتمالاً تا سالهای آینده از بین خواهد رفت
منبع: ایلنا

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

آداب و رسوم مردم هندیجان

M O B I N A

سرپرست بخش فرهنگ و ادب

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

M O B I N A

سرپرست بخش فرهنگ و ادب

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

M O B I N A

سرپرست بخش فرهنگ و ادب

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

M O B I N A

سرپرست بخش فرهنگ و ادب

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

سرپرست بخش فرهنگ و ادب

سرپرست بخش فرهنگ و ادب

سرپرست بخش فرهنگ و ادب

سرپرست بخش فرهنگ و ادب

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین