- عضویت
- 21/4/21
- ارسال ها
- 1,375
- امتیاز واکنش
- 4,971
- امتیاز
- 298
- محل سکونت
- دنیای خواب...
- زمان حضور
- 132 روز 49 دقیقه
نویسنده این موضوع
فرهنگ مردم کامبوج بسیار جالب است. کامبوجی ها مردمانی خانواده محور، انعطاف پذیر، مهربان و عاشق مهمانی هستند. کشور کامبوج، آداب و رسوم و فرهنگی غنی دارد و معمولاً این مردم کامبوج و سنت های آن ها است که در قلب بازدیدکنندگان این کشور رخنه کرده و آن ها را به خود علاقه مند می کند. کامبوج گاهی با نام «پادشاهی شگفتی» شناخته می شود و شاید بهتر باشد قبل از سفر به این کشور، اطلاعات بیشتری راجع به فرهنگ مردم کامبوج در دست داشته باشید تا بتوانید نهایت استفاده را از سفر خود ببرید.
فرهنگ دینی و زبان مردم کامبوج
در سفر به کامبوج باید بدانید که این کشور حدود 14.8 میلیون جمعیت دارد و بیشتر مردم این کشور پیرو فرقه مهایانه که یک شاخه از بودا است می باشند و دین بودایی دارند! هر چند اقلیت های دینی مختلفی مانند مسلمانان، مسیحیان و… را نیز می توانید در این کشور مشاهده کنید. مسلمانان بیشتر از اقلیت های چام و مالای هستند و گرایش دینی آن ها سنی های شافعی است. بر اساس آخرین سرشماری های انجام شده تعداد مسلمانان در این شهر به حدود 300 هزار نفر می رسد. زبان رسمی کامبوج خِمِر است که به گونه خاصی نوشته و خوانده می شود و بیشتر مردم با این زبان سخن می گویند. هر چند ممکن است در اثر تغییرات و تحولات تاریخی زبان های رایج دیگر مانند انگلیسی یا فرانسوی را نیز در این کشور مشاهده کنید!
سلام واحوال پرسی
در کامبوج دست دادن و دست تکان دادن مرسوم نیست. روش رسمی احوالپرسی و ادای احترام، ” Sampeah” (سامپیه) نام دارد. برای این کار شما میبایست کف دو دستتان را مانند حالت دعا روبروی قلب تان قرار دهید. به نسبت فردی که روبروی شماست، هر چه دست ها بالاتر روند، سطح احترام نیز بیشتر می شود. معمولا در مقابل همتایان دست ها روبروی قلب قرار می گیرد. در مقابل افراد مسن تر دست ها روبروی دهان و در مقابل والدین، پدربزرگ، مادربزرگ و معلمان دست ها تا روبروی بینی بالا می آید. برای ادای احترام به راهبان و پادشاهان دست ها تا مقابل ابروها و در هنگام نیایش و دعا دست ها بالاتر از سر قرار می گیرد.
لبخند بر لـ*ـب
کامبوجی ها همیشه لبخند بر لـ*ـب دارند و این به معنای خوب بودن همیشگی آن ها نیست. لبخند و سر تکان دادن های مداوم برای تایید شما، گاهی خسته کننده به نظر می رسد. در کامبوج فقدان حالت چهره یک مسئله ی بزرگ است و باعث می شود منظور افراد را به خوبی درک نکنید. اگر لبخند طرف مقابلتان کمی عصبی به نظر رسید بهتر است که حرف و خواسته ی خود را دوباره مطرح کنید. بنابراین وقتی سفارش غذایی بدون فلفل اضافه می دهید و پیشخدمت با سردرگمی لبخند می زند، بهتر است دوباره از سفارش خود مطمئن شوید.
مذهبی بودن مردم
آیین بودا، دین رسمی کشور کامبوج است و حدود ۹۷% از جمعیت آن از شاخه ی ترواده (Theravada) پیروی می کنند که قدیمی ترین شاخه ی باقی مانده ی بوداگرایی به شمار می رود. همچنین بیشتر مردم از جمله جمعیت جوان این کشور، مراسم مذهبی دینشان را به جا می آورند. راهب ها مورد احترام مردم هستند و عکس های بودا را در خانه هایشان و بالای جایی آویزان می کنند که به خیرات و صدقه شان اختصاص دارد. پاگوداها در سراسر کشور دیده می شوند و مردم در تعطیلات مذهبی به معابد می روند.
فرهنگ دینی و زبان مردم کامبوج
در سفر به کامبوج باید بدانید که این کشور حدود 14.8 میلیون جمعیت دارد و بیشتر مردم این کشور پیرو فرقه مهایانه که یک شاخه از بودا است می باشند و دین بودایی دارند! هر چند اقلیت های دینی مختلفی مانند مسلمانان، مسیحیان و… را نیز می توانید در این کشور مشاهده کنید. مسلمانان بیشتر از اقلیت های چام و مالای هستند و گرایش دینی آن ها سنی های شافعی است. بر اساس آخرین سرشماری های انجام شده تعداد مسلمانان در این شهر به حدود 300 هزار نفر می رسد. زبان رسمی کامبوج خِمِر است که به گونه خاصی نوشته و خوانده می شود و بیشتر مردم با این زبان سخن می گویند. هر چند ممکن است در اثر تغییرات و تحولات تاریخی زبان های رایج دیگر مانند انگلیسی یا فرانسوی را نیز در این کشور مشاهده کنید!
سلام واحوال پرسی
در کامبوج دست دادن و دست تکان دادن مرسوم نیست. روش رسمی احوالپرسی و ادای احترام، ” Sampeah” (سامپیه) نام دارد. برای این کار شما میبایست کف دو دستتان را مانند حالت دعا روبروی قلب تان قرار دهید. به نسبت فردی که روبروی شماست، هر چه دست ها بالاتر روند، سطح احترام نیز بیشتر می شود. معمولا در مقابل همتایان دست ها روبروی قلب قرار می گیرد. در مقابل افراد مسن تر دست ها روبروی دهان و در مقابل والدین، پدربزرگ، مادربزرگ و معلمان دست ها تا روبروی بینی بالا می آید. برای ادای احترام به راهبان و پادشاهان دست ها تا مقابل ابروها و در هنگام نیایش و دعا دست ها بالاتر از سر قرار می گیرد.
لبخند بر لـ*ـب
کامبوجی ها همیشه لبخند بر لـ*ـب دارند و این به معنای خوب بودن همیشگی آن ها نیست. لبخند و سر تکان دادن های مداوم برای تایید شما، گاهی خسته کننده به نظر می رسد. در کامبوج فقدان حالت چهره یک مسئله ی بزرگ است و باعث می شود منظور افراد را به خوبی درک نکنید. اگر لبخند طرف مقابلتان کمی عصبی به نظر رسید بهتر است که حرف و خواسته ی خود را دوباره مطرح کنید. بنابراین وقتی سفارش غذایی بدون فلفل اضافه می دهید و پیشخدمت با سردرگمی لبخند می زند، بهتر است دوباره از سفارش خود مطمئن شوید.
مذهبی بودن مردم
آیین بودا، دین رسمی کشور کامبوج است و حدود ۹۷% از جمعیت آن از شاخه ی ترواده (Theravada) پیروی می کنند که قدیمی ترین شاخه ی باقی مانده ی بوداگرایی به شمار می رود. همچنین بیشتر مردم از جمله جمعیت جوان این کشور، مراسم مذهبی دینشان را به جا می آورند. راهب ها مورد احترام مردم هستند و عکس های بودا را در خانه هایشان و بالای جایی آویزان می کنند که به خیرات و صدقه شان اختصاص دارد. پاگوداها در سراسر کشور دیده می شوند و مردم در تعطیلات مذهبی به معابد می روند.
آداب و رسوم مردم کامبوج
رمان ۹۸ | دانلود رمان
نودهشتیا,بزرگترین مرجع تایپ رمان, دانلود رمان جدید,دانلود رمان عاشقانه, رمان خارجی, رمان ایرانی, دانلود رمان بدون سانسور,دانلود رمان اربابی,
roman98.com