بیوگرافی فرانسیسکو گویا | نقاش

نگار 1373 · 12/3/23

"فرانسیسکو خوزه د گویا لوسینتس" نقاش و چاپگر رمانتیک اسپانیایی بود. او را مهم‌ترین هنرمند اسپانیایی
اواخر قرن ۱۸ و اوایل قرن ۱۹ می‌دانند. نقاشی‌ها، طراحی‌ها و حکاکی‌های فرانسیسکو گویا منعکس‌کننده تحولات تاریخی معاصر بود و بر نقاشان مهم قرن ۱۹ و ۲۰ تأثیر گذاشت.

سال‌های اولیه زندگی فرانسیسکو گویا
گویا در ۳۰ مارس ۱۷۴۶ در فوئندتودوس اسپانیا به دنیا آمد. گویا، بخشی از جوانی خود را در ساراگوسا گذراند. در آنجا از حدود چهارده‌سالگی شروع به مطالعه نقاشی کرد. او شاگرد خوزه لوزان مارتینز بود. فرانسیسکو گویا در ابتدا با تقلید آموخت. او از آثار استادان بزرگ کپی کرد و از هنرمندانی چون دیگو رودریگز د سیلوا ولاسکوز و رامبراند الهام گرفت.

فرانسیسکو گویا بعداً محل سکونتش را به مادرید منتقل کرد. او در حدود سال ۱۷۷۰ با سفر به ایتالیا به دنبال ادامه تحصیل در هنر بود. فرانسیسکو گویا آثار کلاسیک را در رم مطالعه کرد. او یک نقاشی را به مسابقه‌ای که توسط آکادمی هنرهای زیبا در پارما برگزار شد ارسال کرد. درحالی‌که داوران کار او را دوست داشتند اما نتوانست جایزه برتر را کسب کند.

فرانسیسکو گویا و دربار اسپانیا

فرانسیسکو گویا از طریق هنرمند آلمانی آنتون رافائل منگز شروع به خلق آثاری برای خانواده سلطنتی اسپانیا کرد. او ابتدا کارتون‌های ملیله را که آثار هنری و به‌عنوان مدل ملیله‌های بافته‌شده بودند، برای کارخانه‌ای در مادرید نقاشی کرد. در این آثار صحنه‌هایی از زندگی روزمره مانند چتر آفتابی (۱۷۷۷) و فروشنده سفال (۱۷۷۹) وجود داشت.

در سال ۱۷۷۹، گویا به‌عنوان نقاش در دربار سلطنتی انتخاب شد. او به ارتقای جایگاه خود ادامه داد و سال بعد در آکادمی سلطنتی سن فرناندو پذیرفته شد. فرانسیسکو گویا به‌عنوان یک هنرمند پرتره شهرت یافت و از بسیاری از محافل سلطنتی سفارش گرفت. آثاری مانند «دوک و دوشس اوسونا و فرزندانشان» (۱۷۸۷-۱۷۸۸)، نگاه گویا را نسبت به جزئیات نشان می‌دهد. او به طرز ماهرانه‌ای ریزترین عناصر صورت و لباس آن‌ها را به تصویر کشید.

دوران بیماری وی

در سال ۱۷۹۲، گویا پس از ابتلا به یک بیماری ناشناخته کاملاً ناشنوا شد. او در دوران نقاهت خود شروع به کار بر روی نقاشی‌های غیرسفارشی کرد، ازجمله پرتره‌های زنان از همه اقشار. سبک او نیز تا حدودی تغییر کرد.

گویا با ادامه پیشرفت حرفه‌ای، در سال ۱۷۹۵ به‌عنوان مدیر آکادمی سلطنتی منصوب شد. او ممکن است بخشی از تشکیلات سلطنتی بوده باشد، اما در کار خود مشکلات مردم اسپانیا را نادیده نگرفت. فرانسیسکو گویا در سال ۱۷۹۹ با عطف به حکاکی، مجموعه‌ای از تصاویر به نام “Los Caprichos” را خلق کرد که به‌عنوان تفسیر او در مورد رویدادهای سـ*ـیاسی و اجتماعی تلقی می‌شوند. ۸۰ تصویر که به بررسی فساد، طمع و سرکوبی می‌پرداخت که در کشور بیداد می‌کرد.

اواخر عمر فرانسیسکو گویا

با روی کار آمدن فردیناند هفتم، گویا علیرغم اینکه برای جوزف بناپارت کار کرده بود، موقعیت خود را در دربار اسپانیا حفظ کرد. گفته می‌شود فردیناند یک‌بار به گویا گفته است که شما سزاوار این هستید که مورد سرزنش قرار بگیرید، اما شما هنرمند بزرگی هستید، بنابراین ما شما را می‌بخشیم. دیگران در اسپانیا چندان خوش‌شانس نبودند زیرا پادشاه به دنبال سرکوب لیبرال‌هایی بود که می‌خواستند کشور را به یک کشور قانون اساسی تبدیل کنند.

جو سـ*ـیاسی متعاقباً آن‌قدر متشنج شد که فرانسیسکو گویا باکمال میل در سال ۱۸۲۴ به تبعید رفت. گویا علیرغم وضعیت بد سلامتی‌اش، فکر می‌کرد ممکن است خارج از اسپانیا امن‌تر باشد. گویا به بوردو فرانسه نقل‌مکان کرد و بقیه عمر خود را در آنجا گذراند. در این مدت به نقاشی ادامه داد. برخی از کارهای بعدی او شامل پرتره‌هایی از دوستانی بود که در تبعید زندگی می‌کردند. گویا در ۱۶ آوریل ۱۸۲۸ در بوردو فرانسه درگذشت.