M O B I N A
سرپرست بخش فرهنگ و ادب
عضو کادر مدیریت
کاربر V.I.P انجمن
سرپرست بخش
ناظر کتاب
منتقد انجمن
- عضویت
- 3/4/21
- ارسال ها
- 24,702
- امتیاز واکنش
- 63,864
- امتیاز
- 508
- سن
- 19
- محل سکونت
- BUSHEHR
- زمان حضور
- 273 روز 8 ساعت 36 دقیقه
نویسنده این موضوع
فلات ایران حدود سه هزارسال قبل مورد توجه اقوام کوچ نشین آریایی قرار گرفت. آنان دام پرورانی بودند که از آسیای مرکزی و سیبری حرکت کردند و به تدریج در بخش هایی از فلات ایران ساکن شدند. گروهی از آنان در نواحی مرکزی، عده ای در دره ها و دشت های زاگرس اقامت گزیدند. اینان بیش تر کشاورزی و برخی هم زندگی کوچ نشینی را برگزیدند.
آریایی ها با اقوام بومی درآمیختند و سه گروه نامدار را تشکیل دادند؛ ماد ها در غرب، باختری ها در شرق و پارس ها در جنوب ایران.
مادها قومی آریایی بودند که در آغاز قرن هفتم و یا پایان قرن هشتم قبل از میلاد دولت مهمی را در نواحی مرکزی، شمال غربی و غرب ایران بنیان نهادند. از میراث هنری و فرهنگی آنان آثاری در همدان، سرپل ذهاب (حوالی کرمانشاه) به دست آمده است که نشان می دهد این اقوام در جهت شکوفایی ذوق، ابتکار و توانایی های هنری گام هایی برداشته و در پایه ریزی تمدن ایرانی تأثیر گذار بوده اند.
پارس ها از مهم ترین گروه های آریایی هستند که هخامنشیان از آنان تشکیل شد. چنین به نظر می رسد که آنان در حوالی شوش کنونی در ایالت «آن شان» در کشوری که به نام فاتح خود «پارسوماش» نام گرفت اقامت گزیدند.
کوروش اول حاکم پارسوماش بود. کوروش دوم حدود سال 558(ق.م) فرمانروای قبایل ایرانی شد. او مادها را شکست داد ولی از تمدن و فرهنگ مادها تاثیر پذیرفت. این حکمران مقتدر با تصرف ماد، پارت ها را مطیع خویش کرد و لیدی را که از طرف بابل، مصر و اسپارت حمایت می شد به تصرف خود درآورد.
بعد از فتح بابل، کوروش تمامی کشورهای غربی تا مرز مصر را مطیع خویش کرد. بدین گونه بر اثر ارادة بلند و همت استوار سربازانی گمنام که تحت فرماندهی وی عمل می کردند، ایران کشور عظیمی شد که از شمال به کوه های قفقاز، دریای خزر و رود سیحون، از مغرب به مدیترانه، از جنوب به عربستان و دریای عمان و از شرق به رود سند و کوه های هندوکش رسید.
با این قلمرو وسیع و اقتدار فوق العاده، افرادی که در برابر سپاهیان ایران شکست می خوردند مورد جور و ستم قرار نمی گرفتند و پیروان آنان در هر فرقه و دینی که بودند آزادی انجام مراسم مذهبی خود را داشتند. غارت و کشتار در تفکر و فرهنگ ایرانیان روش ناپسندی بود و نیروهای این دولت از جادة انصاف و عدالت خارج نمی شدند، به همین دلیل حتی مورد ستایش دشمنان و مخالفانشان بودند.
مقایسة دو قلمرو
سـ*ـیاست ایران در عهد هخامنش بر کشورداری سالم، و رعایت آداب و رسوم درست مبتنی بود. توسعه روابط انسانی بر پایه عزت و مصلحت بود و به استانداران توصیه می شد زیردستان خود را به شیوه ای تربیت کنند که در پذیرش بخشی از وظایف محوله، تبحر لازم را به دست آورند. دولت مرکزی، رفتار حاکمان ایالات و نواحی کشور را ارزیابی می کرد و اگر در کارنامة آنان نشانه هایی از خشونت، سرکشی و ستم دیده می شد و یا در آبادانی شهرها و حفظ امنیت آن نقاط کوتاهی کرده بودند، برکنار می شدند.
آریایی ها با اقوام بومی درآمیختند و سه گروه نامدار را تشکیل دادند؛ ماد ها در غرب، باختری ها در شرق و پارس ها در جنوب ایران.
مادها قومی آریایی بودند که در آغاز قرن هفتم و یا پایان قرن هشتم قبل از میلاد دولت مهمی را در نواحی مرکزی، شمال غربی و غرب ایران بنیان نهادند. از میراث هنری و فرهنگی آنان آثاری در همدان، سرپل ذهاب (حوالی کرمانشاه) به دست آمده است که نشان می دهد این اقوام در جهت شکوفایی ذوق، ابتکار و توانایی های هنری گام هایی برداشته و در پایه ریزی تمدن ایرانی تأثیر گذار بوده اند.
پارس ها از مهم ترین گروه های آریایی هستند که هخامنشیان از آنان تشکیل شد. چنین به نظر می رسد که آنان در حوالی شوش کنونی در ایالت «آن شان» در کشوری که به نام فاتح خود «پارسوماش» نام گرفت اقامت گزیدند.
کوروش اول حاکم پارسوماش بود. کوروش دوم حدود سال 558(ق.م) فرمانروای قبایل ایرانی شد. او مادها را شکست داد ولی از تمدن و فرهنگ مادها تاثیر پذیرفت. این حکمران مقتدر با تصرف ماد، پارت ها را مطیع خویش کرد و لیدی را که از طرف بابل، مصر و اسپارت حمایت می شد به تصرف خود درآورد.
بعد از فتح بابل، کوروش تمامی کشورهای غربی تا مرز مصر را مطیع خویش کرد. بدین گونه بر اثر ارادة بلند و همت استوار سربازانی گمنام که تحت فرماندهی وی عمل می کردند، ایران کشور عظیمی شد که از شمال به کوه های قفقاز، دریای خزر و رود سیحون، از مغرب به مدیترانه، از جنوب به عربستان و دریای عمان و از شرق به رود سند و کوه های هندوکش رسید.
با این قلمرو وسیع و اقتدار فوق العاده، افرادی که در برابر سپاهیان ایران شکست می خوردند مورد جور و ستم قرار نمی گرفتند و پیروان آنان در هر فرقه و دینی که بودند آزادی انجام مراسم مذهبی خود را داشتند. غارت و کشتار در تفکر و فرهنگ ایرانیان روش ناپسندی بود و نیروهای این دولت از جادة انصاف و عدالت خارج نمی شدند، به همین دلیل حتی مورد ستایش دشمنان و مخالفانشان بودند.
مقایسة دو قلمرو
سـ*ـیاست ایران در عهد هخامنش بر کشورداری سالم، و رعایت آداب و رسوم درست مبتنی بود. توسعه روابط انسانی بر پایه عزت و مصلحت بود و به استانداران توصیه می شد زیردستان خود را به شیوه ای تربیت کنند که در پذیرش بخشی از وظایف محوله، تبحر لازم را به دست آورند. دولت مرکزی، رفتار حاکمان ایالات و نواحی کشور را ارزیابی می کرد و اگر در کارنامة آنان نشانه هایی از خشونت، سرکشی و ستم دیده می شد و یا در آبادانی شهرها و حفظ امنیت آن نقاط کوتاهی کرده بودند، برکنار می شدند.
هویت ایرانی در تاریخ
رمان ۹۸ | دانلود رمان
نودهشتیا,بزرگترین مرجع تایپ رمان, دانلود رمان جدید,دانلود رمان عاشقانه, رمان خارجی, رمان ایرانی, دانلود رمان بدون سانسور,دانلود رمان اربابی,
roman98.com