- عضویت
- 7/3/21
- ارسال ها
- 1,228
- امتیاز واکنش
- 19,563
- امتیاز
- 373
- محل سکونت
- یک دنیای فراموش شده
- زمان حضور
- 150 روز 12 ساعت 3 دقیقه
نقد فیلم باردو (Bardo)
تازه‌ترین فیلم آلخاندرو گونزالز اینیاریتو را می‌توان به‌نوعی یک حدیث نفس دانست. داستان یک ژورنالیست و مستندساز مکزیکی که قرار است از انجمن خبرنگاران آمریکا جایزه‌ای دریافت کند.
بعد از قریب به هشت سال که از انتشار آخرین فیلم اینیاریتو گذشته بود، سال ۲۰۲۲ تازه‌ترین ساخته‌ی او به نمایش درآمد. فیلمی که با بازگشت اینیاریتو به سرزمین مادری‌اش، مکزیک، همراه بود؛ آن هم بعد از دو تجربه‌ای که او در هالیوود داشت و برای‌ش نامزدی‌ها و جوایز متعددی را در جشنواره‌ی های معتبر اروپایی و آمریکایی به ارمغان آورده بود. رجعت دوباره‌ی او به مکزیک برای ساخت فیلمی بود درباره‌ی یک مستندساز/ژورنالیست مکزیکی که قرار است از انجمن خبرنگاران آمریکا جایزه‌ای مهم و بزرگ را دریافت کند.
حالا او مانده و دریافت این جایزه و مواضع ضداستعماری‌ای که همیشه درباره‌شان حرف می‌زده و به آن‌ها باور دارد. او درگیر یک بحران بزرگ است: اینکه باید جایزه‌اش را از دست کسانی دریافت کند که همیشه منتقد مواضع‌شان بوده است. موقعیتی پارادوکسیکال که تا اندازه‌ای همه‌ی جوامعِ درحال‌توسعه درگیر آن‌اند. اینکه برای دیده‌شدن، نیازمند نگاه کسانی‌اند که خودِ آن‌ها سبب‌ساز توسعه‌نیافتگی فعلی این جوامع‌اند.
سیلوریو گاچو نمادی از خودِ اوست. شباهت ظاهری‌ای که بین سیلوریو و اینیاریتوی واقعی برقرار است صحه‌ای بر این مطلب است. ضمنِ اینکه سیلوریو در فیلم یک دختر و یک پسر دارد؛ درحالی‌که اینیاریتو نیز در واقعیت دارای یک دختر و یک پسر است
هفتمین فیلم بلند اینیاریتو به‌نوعی حدیث نفس اوست. سیلوریو گاچو (کاراکتر اصلی فیلم) نمادی از خودِ اوست. شباهت ظاهری‌ای نیز که بین سیلوریو و اینیاریتوی واقعی برقرار است صحه‌ای بر این مطلب است. ضمنِ اینکه سیلوریو در فیلم یک دختر و یک پسر دارد؛ درحالی‌که اینیاریتو نیز در واقعیت دارای یک دختر و یک پسر است.
بنابراین، می‌توان به‌صراحت نتیجه گرفت باردو فیلمی است درباره‌ی خود اینیاریتو و بحرانی که دست‌به‌گریبان با آن است. فیلم‌سازی که کار خود را در سال ۲۰۰۰ با فیلمی بسیار پیش‌رو و تحسین شده ــ عشق‌های سگی ــ در مکزیک آغاز کرد و رفته‌رفته روی به تولیدات چندملیتی و با استفاده از ستاره‌های جهانیِ سینما آورد. ۲۱ گرم و بابل این‌گونه تولید شدند؛ تا اینکه در ذیبا، او دوباره در مکزیک ماند.
بردمن نخستین پروژه‌ای از او بود که به‌تمامی در هالیوود تولید شد. پروژه‌ای که هنوز می‌شد ردپاهایی از فیلم‌های سابق اینیاریتو را در آن دید. اما ازگوربرگشته، جدا از دستاوردهای فنی و تولیدی‌اش، فیلمی کاملن تجاری بود و به‌نوعی قطع ارتباط کاملی از اندیشه‌های همیشگی فیلم‌های پیشین فیلم‌ساز محسوب می‌شد. هر چند که این دو فیلم جوایز و نامزدی‌های بسیاری از اسکار و بفتا و گلدن گلوب دریافت کردند و نام اینیاریتو را بیش‌ازپیش بر سرِ زبان‌ها انداختند، اما رجوع دوباره‌ی او به مکزیک و ساخت چنین فیلمی حکایت از نارضایتی‌ای در عمق جان اینیاریتو دارد. نارضایتی‌ای از این جنس که احتمالن در جایی از مسیر، اشتباه پیچیده است.
باردو (با عنوان فرعی وقایع‌نگاری دروغینِ یک مشت حقیقت) به‌نوعی هشت‌ونیمِ اینیاریتو است. فیلمی به‌شدت شخصی که شرح بحرانی درونی در فیلم‌ساز است. در هشت‌ونیم (۱۹۶۳)، فدریکو فللینی فیلم‌سازی را به‌عنوان کاراکتر اصلی‌اش برگزیده بود که حالا به بحران خلاقیت خورده و دیگر انگار نمی‌تواند چیزی بسازد تا به بحران درونی خودش اشاره کند و در این‌جا، اینیاریتو مستندسازی را در مرکز روایت‌ش قرار داده که بعد از ماجراجویی‌های بسیار و مستندهای زیادی که ساخته، چند صباحی به مکزیک برگشته تا نفسی تازه کند و دوباره به آمریکا برگردد و جایزه‌اش را بگیرد.
تازه‌ترین فیلم آلخاندرو گونزالز اینیاریتو را می‌توان به‌نوعی یک حدیث نفس دانست. داستان یک ژورنالیست و مستندساز مکزیکی که قرار است از انجمن خبرنگاران آمریکا جایزه‌ای دریافت کند.
بعد از قریب به هشت سال که از انتشار آخرین فیلم اینیاریتو گذشته بود، سال ۲۰۲۲ تازه‌ترین ساخته‌ی او به نمایش درآمد. فیلمی که با بازگشت اینیاریتو به سرزمین مادری‌اش، مکزیک، همراه بود؛ آن هم بعد از دو تجربه‌ای که او در هالیوود داشت و برای‌ش نامزدی‌ها و جوایز متعددی را در جشنواره‌ی های معتبر اروپایی و آمریکایی به ارمغان آورده بود. رجعت دوباره‌ی او به مکزیک برای ساخت فیلمی بود درباره‌ی یک مستندساز/ژورنالیست مکزیکی که قرار است از انجمن خبرنگاران آمریکا جایزه‌ای مهم و بزرگ را دریافت کند.
حالا او مانده و دریافت این جایزه و مواضع ضداستعماری‌ای که همیشه درباره‌شان حرف می‌زده و به آن‌ها باور دارد. او درگیر یک بحران بزرگ است: اینکه باید جایزه‌اش را از دست کسانی دریافت کند که همیشه منتقد مواضع‌شان بوده است. موقعیتی پارادوکسیکال که تا اندازه‌ای همه‌ی جوامعِ درحال‌توسعه درگیر آن‌اند. اینکه برای دیده‌شدن، نیازمند نگاه کسانی‌اند که خودِ آن‌ها سبب‌ساز توسعه‌نیافتگی فعلی این جوامع‌اند.
سیلوریو گاچو نمادی از خودِ اوست. شباهت ظاهری‌ای که بین سیلوریو و اینیاریتوی واقعی برقرار است صحه‌ای بر این مطلب است. ضمنِ اینکه سیلوریو در فیلم یک دختر و یک پسر دارد؛ درحالی‌که اینیاریتو نیز در واقعیت دارای یک دختر و یک پسر است
هفتمین فیلم بلند اینیاریتو به‌نوعی حدیث نفس اوست. سیلوریو گاچو (کاراکتر اصلی فیلم) نمادی از خودِ اوست. شباهت ظاهری‌ای نیز که بین سیلوریو و اینیاریتوی واقعی برقرار است صحه‌ای بر این مطلب است. ضمنِ اینکه سیلوریو در فیلم یک دختر و یک پسر دارد؛ درحالی‌که اینیاریتو نیز در واقعیت دارای یک دختر و یک پسر است.
بنابراین، می‌توان به‌صراحت نتیجه گرفت باردو فیلمی است درباره‌ی خود اینیاریتو و بحرانی که دست‌به‌گریبان با آن است. فیلم‌سازی که کار خود را در سال ۲۰۰۰ با فیلمی بسیار پیش‌رو و تحسین شده ــ عشق‌های سگی ــ در مکزیک آغاز کرد و رفته‌رفته روی به تولیدات چندملیتی و با استفاده از ستاره‌های جهانیِ سینما آورد. ۲۱ گرم و بابل این‌گونه تولید شدند؛ تا اینکه در ذیبا، او دوباره در مکزیک ماند.
بردمن نخستین پروژه‌ای از او بود که به‌تمامی در هالیوود تولید شد. پروژه‌ای که هنوز می‌شد ردپاهایی از فیلم‌های سابق اینیاریتو را در آن دید. اما ازگوربرگشته، جدا از دستاوردهای فنی و تولیدی‌اش، فیلمی کاملن تجاری بود و به‌نوعی قطع ارتباط کاملی از اندیشه‌های همیشگی فیلم‌های پیشین فیلم‌ساز محسوب می‌شد. هر چند که این دو فیلم جوایز و نامزدی‌های بسیاری از اسکار و بفتا و گلدن گلوب دریافت کردند و نام اینیاریتو را بیش‌ازپیش بر سرِ زبان‌ها انداختند، اما رجوع دوباره‌ی او به مکزیک و ساخت چنین فیلمی حکایت از نارضایتی‌ای در عمق جان اینیاریتو دارد. نارضایتی‌ای از این جنس که احتمالن در جایی از مسیر، اشتباه پیچیده است.
باردو (با عنوان فرعی وقایع‌نگاری دروغینِ یک مشت حقیقت) به‌نوعی هشت‌ونیمِ اینیاریتو است. فیلمی به‌شدت شخصی که شرح بحرانی درونی در فیلم‌ساز است. در هشت‌ونیم (۱۹۶۳)، فدریکو فللینی فیلم‌سازی را به‌عنوان کاراکتر اصلی‌اش برگزیده بود که حالا به بحران خلاقیت خورده و دیگر انگار نمی‌تواند چیزی بسازد تا به بحران درونی خودش اشاره کند و در این‌جا، اینیاریتو مستندسازی را در مرکز روایت‌ش قرار داده که بعد از ماجراجویی‌های بسیار و مستندهای زیادی که ساخته، چند صباحی به مکزیک برگشته تا نفسی تازه کند و دوباره به آمریکا برگردد و جایزه‌اش را بگیرد.
نقد فیلم باردو (Bardo)
رمان ۹۸ | دانلود رمان
نودهشتیا,بزرگترین مرجع تایپ رمان, دانلود رمان جدید,دانلود رمان عاشقانه, رمان خارجی, رمان ایرانی, دانلود رمان بدون سانسور,دانلود رمان اربابی,
roman98.com
