آداب و رسوم و فرهنگ بومی تبریز

M O B I N A · 14/2/23

تبریز از نظر جغرافیایی
جمعیت تبریز در سال ۱۳۹۰ خورشیی بالغ بر ۱٬۴۹۴٬۹۹۸ نفر بوده که این رقم با احتساب جمعیت ساکن در حومهٔ شهر به حدود ۱.۸ میلیون نفر می‌رسد. اکثریت ساکنان تبریز آذربایجانی می‌باشند و زبان محاوره در بین مردمان تبریز زبان ترکی آذربایجانی با لهجهٔ تبریزی است. برخی اسناد و شواهد تاریخی نشان می‌دهد که تا سده یازدهم هجری زبان آذری، شاخه‌ای از زبانی ایرانی، در این شهر تکلم می‌شده‌ است. تبریز در غرب استان آذربایجان شرقی و در منتهی‌الیه مشرق و جنوب شرق جلگهٔ تبریز قرار گرفته‌ است.
این شهر از سمت شمال به کوه‌های پکه‌چین و عون بن علی، از سمت شمال‌شرق به کوه‌های باباباغی و گوزنی، از سمت شرق به گردنهٔ پایان و از سمت جنوب به دامنه‌های کوه سهند محدود شده‌است. آب و هوای تبریز در زمستان‌ها بسیار سرد و در تابستان‌ها خشک و گرم است. تبریز در طول تاریخ خود با فراز و فرودهای فراوانی روبرو بوده است. تاریخ این شهر اشغال توسط بیگانگان و حوادث مهلک طبیعی از جمله زمین‌لرزه‌های مهلک را تجربه کرده‌ است.
با این‌ حال این شهر به سبب موقعیت مناسب خود و سخت‌کوشی ساکنان آن همواره موقعیت خود را بازیافته بطوریکه در دوران مختلف تاریخی همواره از مراکز مهم اقتصادی و سـ*ـیاسی منطقه بوده‌ است. این شهر در طول تاریخ بارها، ویران و تجدیدبنا شده‌ است. سنگ بنای فعلی تبریز به دوران اشکانی و ساسانی برمی‌گردد. تبریز در طول حکومت ۴۰۰ سالهٔ خاندان «رَوّادی» و اسکان قبیلهٔ عرب «اَزْد» به شکوفایی رسید. در دوران بعد تبریز یکی از طویل المدت‌ترین پایتخت‌های ایران بوده‌است.
این شهر پایتخت سـ*ـیاسی ایران در زمان خوارزمشاهیان، ایلخانان، چوپانیان، جلایریان، اتابکان، قراقویونلوها، آق‌قویونلوها، صفویان و ولیعهدنشین ایران در دوران قاجاریان بود. اوج شکوفایی تبریز مربوط به دورهٔ ایلخانان است که در این زمان، پایتخت قلمرویی پهناور از نیل تا آسیای مرکزی بود. تبریز در سال ۱۵۰۰ میلادی و در زمان پایتختی صفویان به‌عنوان پنجمین شهر بزرگ جهان شناخته می‌شده‌ است. پس از ناملایمات فراوان بر اثر جنگ و حوادث طبیعی این شهر مجددا در دوران قاجار به شکوفایی رسید بطوریکه در این دوران مهم‌ترین و پیشروترین شهر ایران شناخته‌می‌شد.
در دوران معاصر نیز تبریز یکی از مراکز مهم اقتصادی و صنعتی در سطح کشور ایران محسوب می‌شود. همچنین تبریز در دو سدهٔ اخیر مبدأ بسیاری از تحولات اجتماعی، فرهنگی و صنعتی در کشور بوده‌ است، به طوری که این شهر آغازگر انقلاب مشروطه پس از تثبیت مجدد استبداد بود و نقشی کلیدی در تحولاتی بعدی کشور ایران همچون انقلاب ایران در سال ۱۳۵۷ و مدرنیزه‌ کردن کشور داشته‌ است.
تاریخچه تبریز پس از اسلام
در زمان فتح آذربایجان به دست اعراب در سال ۲۲ هجری، آن‌گونه که در کتاب فتوح‌البلدان بلاذری آمده، توجه سپاه اعراب بیش‌تر متوجه شهر اردبیل بوده و حتی نامی از تبریز در فهرست شهرهایی که مرزبان پارسی از آن‌ها سربازگیری کرده بود، نیامده‌ است. چنین پیدا است که تبریز همان‌گونه که «فاستوس بیزانسی» اشاره کرده، در سدهٔ چهارم میلادی ویران شده بود و در زمان حملهٔ اعراب، قریه‌ای کوچک بیش نبوده‌ است.
پس از فتح آذربایجان، گروهی از اعراب در آذربایجان ساکن شدند.
در زمان خلافت منصور عباسی (۱۵۸–۱۳۶) و در حدود سال ۱۳۷ هجری، مردی به نام «رَوّاد» از قبیلهٔ «اَزْد» از قبایل مشهور یمن در تبریز مسکن گزید و پسران او اقدام به ساخت نخستین دیوار شهر کردند. به گفتهٔ یاقوت حموی، تبریز قریه‌ای بود تا آن‌که رواد ازدی در زمان متوکل عباسی به آن درآمد. پس از رواد، پسرش «وجنا» با برادرانش در آن‌جا قصرها ساختند و گرد شهر دیوار کشیدند. سپس مردم به آن شهر درآمدند.
نویسندگانی مانند ابن خرداذبه، احمدبن یحیی بلاذری و طبری، تبریز را در بین شهرهای کوچک آذربایجان نام برده‌اند. درحالی که مطهر بن طاهر مقدسی شهر را تحسین کرده و هم‌عصر او ابن حوقل (حدود ۳۶۷ هجری) تبریز را آبادتر از اغلب شهرهای کوچک آذربایجان می‌شمارد.
تبریز از نیمهٔ نخست سدهٔ سوم هجری روبه گسترش نهاد و اهمیت آن در منطقهٔ آذربایجان به اندازه‌ای بود که متوکل عباسی پس از زمین‌لرزهٔ سخت و ویرانگر تبریز در سال ۲۴۴ هجری، بی‌درنگ فرمان بازسازی شهر را صادر نمود. این شهر که در دورهٔ فرمانروایی «ابومنصور وهسودان روادی» روبه گسترش و آبادانی نهاده بود، در اثر زمین‌لرزهٔ سال ۴۳۴ هجری مجدداً به‌شدت آسیب دید. به طوری که ناصرخسرو که در ۴۳۸ هجری از این شهر دیدن کرده، مساحت تبریز را ۱۴۰۰ در ۱۴۰۰ گام بیان کرده که بر این اساس به نظر نمی‌رسد مساحت شهر متجاوز از یک کیلومتر مربع بوده باشد.
اعضای خاندان روادیان تا ۴۴۶ هجری با چند وقفه، حاکمان تبریز بوده‌اند. در این سال طغرل سلجوقی، وهسودان روادی را خراج‌گزار خود کرد و به گفتهٔ ابن اثیر، طغرل در سال ۴۵۰ هجری «مملان بن وهسودان» را به حکمرانی آذربایجان گماشت. الب ارسلان (جانشین طغرل) در ۴۶۳ حملان را از حکومت آذربایجان برکنار نمود و نزدیک به چهارصدسال فرمانروایی خاندان روادی را در این سرزمین پایان داد.

M O B I N A · 14/2/23

اعضای خاندان روادیان تا ۴۴۶ هجری با چند وقفه، حاکمان تبریز بوده‌اند. در این سال طغرل سلجوقی، وهسودان روادی را خراج‌گزار خود کرد و به گفتهٔ ابن اثیر، طغرل در سال ۴۵۰ هجری «مملان بن وهسودان» را به حکمرانی آذربایجان گماشت. الب ارسلان (جانشین طغرل) در ۴۶۳ حملان را از حکومت آذربایجان برکنار نمود و نزدیک به چهارصدسال فرمانروایی خاندان روادی را در این سرزمین پایان داد.
در نوشته‌های تاریخی از دوران سلجوقی، اشاره‌های زیادی به تبریز یافت نمی‌شود. در راحةالصدور آمده که طغرل جشن ازدواج خود را با دختر خلیفه در نزدیکی این شهر برپا ساخت. بعد از وفات سلطان محمود غزنوی (به سال ۵۲۵ هجری) بین داود پسر سلطان محمود و مسعود برادر وی تنشی جهت تصاحب تبریز پیش آمد که در این میان داود پیروز شد و تبریز را مقر حکومت خود ساخت. آن‌چنان‌که از شواهد تاریخی برمی‌آید از زمان قزل ارسلان (۵۸۷–۵۸۲ هجری) به بعد تبریز برای همیشه پایتخت آذربایجان گردید. در ابتدای سدهٔ هفتم هجری مغولان دوبار به تبریز حمله بردند؛ ولی با دریافت غرامت بازگشتند. در سال ۶۲۷ هجری مغول‌ها در نهایت بر تمام آذربایجان و به ویژه تبریز دست یافتند.
در دوران ایلخانان تبریز به اوج شکوفایی خود رسید. ابقا خان دومین پادشاه از سلسله ایلخانان تبریز پایتخت قلمرو این سلسله برگزید و حکمرانی خود را بر قلمرویی از نیل تا آسیای مرکزی در این شهر ادامه داد.
در زمان حکمرانی غازان خان اصلاحات غازانی از این شهر شروع شد و بناهای متعددی از جمله بنای دو شهر اقماری و نمونه شنب غازان و ربع رشیدی در این دوران انجام شد. مارکو پولو جهانگرد ونیزی که در سال ۱۲۷۵ میلادی از این شهر عبور نمود دربارهٔ شکوفایی این شهر در آن دوران نوشته‌است: … شهری بسیار بزرگ که با باغ‌های زیبا و دل‌انگیز محصور شده‌ است. موقعیت قرار گرفتن این شهر بسیار عالی است بطوریکه کالاها از همه نقاط به این شهر آورده می‌شوند. بازرگانان لاتین و بویژه ژنوی‌ها به این شهر می‌روند تا کالاهایی که از سایر نقاط به این شهر آورده شده‌اند را خریداری نمایند.
دوران شکوه تبریز در سلسله‌های تیموریان، قراقویونلوها و اوایل سلسلهٔ صفویه ادامه یافت. به سال ۱۵۰۰ میلادی (۹۰۶ هجری) شاه اسماعیل تبریز را به تصرف خود درآورد و نخستین پایتخت ایران جدید در دورهٔ صفویه را در این شهر بنیان گذارد.
در این زمان حدود دوسوم جمعیت ۳۰۰–۲۰۰ هزار نفری تبریز سنی‌ مذهب بودند و به‌زودی سـ*ـیاست‌های سختی جهت تحمیل مذهب شیعه بر سنیان اعمال گردید. نزدیکی این شهر به مرز ایران و عثمانی موجب شد که تبریز در برابر تهدیدهای این حکومت آسیب‌پذیر شود؛ به طوری که چندین‌بار به تصرف عثمانیان درآمد تا این که شاه طهماسب صفوی در سال ۱۵۱۴ میلادی (۹۲۰ هجری) پایتخت را از تبریز به قزوین منتقل نمود. در اواخر دوران صفویان این شهر دچار خسارات فراوانی شد.
در زلزله مهیبی در ۱۷۲۱ میلادی هشتاد هزار تن از ساکنان این شهر کشته شدند. در اشغال مجدد شهر توسط عثمانی‌ها ما بین سال‌های ۱۷۲۴–۱۷۲۵ میلادی حدود دویست هزار تن از مردم این شهر بدست قوای عثمانی کشته‌شدند. در سال ۱۷۸۰ زلزله مهیب دیگری دویست هزار نفر دیگر از مردمان این شهر را کشت. این بلایای متعدد باعث شدند تا در اواخر قرن هیجدهم میلادی تبریز با جمعیتی سی‌هزار نفری به شهر ارواح مبدل شود. در این سال‌ها هر قسمتی از شهر توسط خانواده‌ای اداره می‌شد.
با آغاز دوران قاجار این شهر دوباره مورد توجه قرار گرفت. تبریز در دورهٔ قاجاریان به عنوان ولی‌عهدنشین این سلسله انتحاب شد. با آغاز جنگ‌های ایران و روسیه در این دوران، تبریز یکی از اهداف قوای روس به شمار می‌رفت. روس‌ها سرانجام در سال ۱۸۲۶ میلادی تبریز را به تصرف خود درآوردند.
با امضای توافقنامه صلح بین ایران و روس این شهر دوباره به دست نیروهای ایرانی افتاد. در آرامش پس صلح عباس میرزا، ولیعهد وقت و والی آذربایجان، شروع به اصلاحات گسترده و مدرن سازی در شهر نمود. او نقشه جدیدی از شهر تهیه کرد و به بازسازی تبریز پرداخت. عباس میرزا سیستم پستی و سیستم مالیاتی نوینی را در این شهر بنیان نهاد و همچنین مدرنسازی نظامی ارتش ایران و صنایع مرتبط با آن در این شهر آغاز شدند.

لقب‌ها و عناوین در تبریز

جشن افتتاح نخستین خط تراموای ایران در تبریز (معروف به قونقا) در سال ۱۲۸۰ خورشیدی. شهر اولین‌ها یکی از لقب‌های تبریز است. تبریز به عنوان شهر اولین‌ها، شهر بدون گدا، شهر زیرگذرها و روگذرها، پایتخت گردشگری اسلامی در سال ۲۰۱۸، امن‌ترین شهر ایران، سالم‌ترین شهر ایران، مهد سرمایه‌گذاری ایران، دومین شهر صنعتی ایران، دومین شهر دانشگاهی ایران، دومین شهر بلندمرتبه‌ساز ایران، دومین قطب علوم پزشکی ایران، دومین شهر در جذب گردشگر سلامت در ایران، شهر شکلاتی ایران، قطب خودروسازی ایران، قطب قطعه‌سازی ایران، قطب تولید موتور دیزل خاورمیانه شهر جهانی بافت فرش و یکی از مهم‌ترین شهرهای مهاجرپذیر ایران شناخته می‌شود.

M O B I N A · 14/2/23

فرهنگ عامه مردم تبریز

مردم آذربایجان که تبریز بخشی از آن است مردمی اصیل هستند. آنها در دوستی ثابت قدم، در برابر مشکلات شجاع و مقاوم، و به غیرت شهره اند. از جمله خصلت های این مردم مهمان نوازی، سلحشوری، آزادمنشی، راستگویی، مرزداری و پایبندی به اعتقادات مذهبی است.
یکتاپرستی و ایمان به پروردگار در اعماق دل و روح مردم این سامان ریشه دارد و احساسات وطن دوستی آنان در تمام ادوار تاریخ ضرب المثل بوده است. قیام های مکرر اهالی تبریز در هنگام جنگ های عثمانی و دولت استبدادی روسیه تزاری سرشار از فداکاری ها و جانبازی های شگفت انگیزی است که در تاریخ ، جاودان خواهد ماند.
«حسینقلی کاتبی» در کتاب « آذربایجان و وحدت ملی» می نویسد:« طرز معاشرت، برخورد اجتماعی، تعارفات، طرز برگزاری جشن های ملی و مذهبی مثل مراسم نوروز و چهارشنبه سوری و سیزده به در، عید غدیرخم ، میلاد مولی علی (ع) ، رسوم مهمانی و عروسی، تعزیه و عزاداری و غیره در تمامی سرزمین ایران یکسان اجرا می شود. از دیگر ویژگی های ایرانی در اخلاق ملی مثل مهمان نوازی، ادب و احترام و خوش سلوکی و حسن معاشرت در میان عموم ایرانیان از خراسانی و آذربایجانی و کرمانی و کرد و بلوچ یکسان است».

ادبیات بومی تبریز

زبان و گویش شهر تبریز

زبان امروزی ساکنان استان آذربایجان شرقی، ترکی آذربایجانی می‌باشد که در نقاط مختلف آن با لهجه‌های گوناگون تلکم می‌شود. زبان نوشتار و رسمی آذربایجان در بیشتر دوره‌های تاریخی آن، زبان آذری بوده‌است. اکثریت قریب به اتفاق نوشته‌ها و آثار مردم این منطقه نیز در دوره‌های مختلف به فارسی و آذری بوده است.
پیش از ورود زبان ترکی به منطقه، زبان گفتاری مردم این منطقه یکی از شاخه‌های زبان مادی بود. زبان مادی مردم منطقه آذربایجان (ماد کوچک) در دوره حکومت ترک‌زبانان توسط ایل‌های ترک که به منطقه آمده بودند، تاتی نامیده شد. امروزه تمرکز اصلی مناطقی که زبان تاتی در آن‌ها به‌جا مانده استان‌های قزوین، زنجان، مرکزی و اردبیل است.زبان ایرانی باقیمانده در شبه‌جزیره آبشوران در جمهوری آذربایجان نیز که اصطلاحاً تاتی نامیده شده با زبان مادی آذربایجان تفاوت دارد و یکی از گویش‌های زبان فارسی است.
تغییر زبان گفتاری از تاتی به ترکی آذربایجانی از زمان تسلط سلجوقیان آغاز شد و در دوره سلطنت ترکمن‌ها و آغاز عصر صفویان بیشتر شهرها و روستاها را شامل شد. زبان ترکی آذربایجانی از شاخهٔ اغوز زبان‌های ترک‌تبار از گروه زبان‌های آلتایی است. خاستگاه زبان‌های ترکی، استپ‌های جنوب سیبری بوده‌است و گویندگان اصلی آن را ترک تباران تشکیل می‌دهند.
به شهادت پیران قدیم منطقهٔ آذربایجان تا صد سال پیش (دههٔ ۱۹۰۰) گویش‌های آذری ایرانی هنوز در بسیاری از روستاهای دورافتادهٔ آذربایجان رواج داشت که طی سدهٔ نوزدهم رفته‌رفته با گسترش ارتباطات با شهرها این زبان‌ها در بسیاری از این روستاها تضعیف شد و به مرور رخت برچید ولی هنوز در گوشه و کنار آذربایجان از جمله مناطق هرزند، گلین‌قیه، زنوز، حسنو، کرینگان، پیرامون خلخال و غیره به حیات ضعیف خود ادامه می‌دهد.
یکی از مهم‌ترین منابع در این زمینه رساله « روحی انارجانی» تألیف قرن ۱۱ هجری است. این کتاب نمونه گویایی از موقعیت عمومی و رواج زبان آذری پهلوی درمیان مردم آذربایجان است. احمد کسروی می‌نویسد از سال ۷۳۶ هجری، سال مرگ ابوسعید آخرین سلطان مغول تا ظهور شاه اسماعیل صفوی در سال ۹۰۶ هجری، زبان ترکی در آذربایجان محدود به ترکان و مغولان بود، و مردم آذربایجان همچنان به آذری پهلوی صحبت می‌کردند. در لغت نامه دهخدا آمده است: « آذری منسوب به آذر و آذربایجان، و زبان آذری لهجه ای از فارسی قدیم است که در آذربایجان متداول بوده و اکنون نیز در بعضی روستاهای این استان و بعضی نواحی قفقاز بدان تکلم کنند.»
منبع: دانش‌چی

M O B I N A · 2/6/23

شهر دیرینه تبریز با مردمانی غیور
به جرات می‌توان گفت شمار زیادی از وطن‌پرست‌ترین و میهن‌دوست‌ترین مردمان ایران، در تبریز زندگی می‌کنند. وقتی صحبت از تبریز به میان می‌آید، همان شهری را برایمان یادآور می‌شود که به مدت یازده ماه در برابر قشون محمدعلی شاه قاجار در دوران استبداد ستم شاهی دوام آورد. این شهردر طول تاریخ یکی از طویل‌المدت‌ترین پایتخت‌های ایران بوده است به طوری‌که در دوران اتابکان، خوارزمیان، چوپانیان، ایلخانیان و در بخشی از حکومت صفوی به عنوان پایتخت شناخته می‌شده که پررونق‌ترین عصر پایتخت بودن این شهر در دوران ایلخانی ارزیابی می‌شود. مردم تبریز همیشه به سلحشوری و غیور بودن در دفاع از خاک و نامـ*ـوس وطن مشهور بوده‌اند. تبریز به تنهایی نزدیک به 4200 شهید گلگون کفن در جریان جنگ تحمیلی، تقدیم سرافرازی پرچم سه رنگ ایران کهن کرده است. با همین مقدمه کوتاه دست‌کم به سادگی می‌توانیم از دلاوری که از مهم‌ترین ویژگی‌های یک جامعه‌ بالغ است، به عنوان ویژگی‌های بارزِ مردم تبریز نام ببریم. برای آن‌که با آداب و رسوم مردم تبریز بیشتر آشنا شوید، سفر کردن با تور تبریز می‌تواند بیش از هر چیزی به شما کمک کند. اما در این مقاله نیز تلاش شده است تا تصویری از آداب و رسوم مردم تبریز و کمی درباره تاریخ و ویژگی‌های جغرافیایی این شهر را به شما معرفی کنیم. در ادامه باما همراه باشید.

مروری بر تاریخچه و جغرافیای تبریز
تبریز همواره از شهرهای بزرگ و پررونق شمال غرب ایران و منطقه آذربایجان شناخته شده و در واقع این شهر همیشه مرکز مهمی از مناطق آذری زبان ایران به شمار رفته است. برای درک بهتری از فضای اجتماعی و تاریخ تبریز باید کمی به گذشته بازگردیم، زمانی که این شهر در زمان سلسله‌ی قاجار، شهر ولیعهدنشین ایران بوده است. این مسئله در کنار موقعیت مهم سوق‌الجیشی تبریز از نظر جای‌گیری جغرافیایی‌اش در گلوگاه مبادلات میان ایران، عثمانی‌ها و روس‌ها سبب شده که در طول تاریخ از ساختار تجاری و مدنی پویایی برخوردار گردد. گفتنی‌ است امروزه هم مردم تبریز در برخورد با سایر اقوام و اقلیت‌های دینی مدارای زیادی دارند.

از نظر سـ*ـیاسی، مردم تبریز همیشه آزادی‌خواهانی بوده‌اند که نقش چشمگیری در به ثمر نشستن انقلاب مشروطه داشته‌اند. سرداران ملی ما، ستارخان و باقرخان، به عنوان رهبران اصلی قیام تبریز شناخته شده‌اند و این قیام همراهی سرداران مشروطه‌خواه در گیلان و انزلی و قزوین را به دنبال داشت و منجر به شکل گیری نیروی عظیمی شد که در بدو ورود به تهران، حکومت قاجاریان کار خود را در خصوص پذیرفتن قانون مشروط شدن قدرت ظل‌لله پذیرفت و سرتعظیم در مقابل خواست و اراده نخبگان و مردم آزادی‌خواه فرود آورد.

M O B I N A · 2/6/23

تبریز از شمال و جنوب و شرق به سلسله جبال کوهستانی و از غرب به دشت‌های هموار و صحراییِ دشت تبریز و شوره‌زارهای تلخه‌رود می‌رسد. این موقعیت باعث شده تا تبریز به شکل یک جلگه کوهستانی-صحرایی دربیاید. آب و هوای تبریز، سرد و خشک و کوهستانی است. اما به دلیل داشتن رودهایی که از اطراف این شهر عبور می‌کنند، بهار و پاییز معتدل و دلپذیری دارد. مهران رود و تلخه رود‌، رودخانه‌های مهم تبریز هستند که به تلطیف و پاکی هوا و خاک این شهر کمک مهمی می‌کنند و از گرانیگاه‌های اصلی محیط زیستی منطقه به شمار می‌آیند. همچنین بخشی از توریست تبریز به واسطه وجود همین رودخانه‌ها راهی تبریز می‌شود. رودخانه‌هایی پرآب و خروشان که استعاره‌ای هستند از مردمی غیور و میهن‌دوست.
مردم شناسی تبریز
تبریز بر اساس سرشماری سال 2022 با جمعیت بالغ بر یک میلیون و ششصد و چهل هزار نفر، پنجمین شهر پرجمعیت کشور عزیزمان ایران است. مردم تبریز بیشتر ترک و کمتر فارسی زبان هستند. درواقع فقط یک‌سوم از مردم آذربایجان، فارسی زبان هستند و عده قلیلی را هم سایر اقوام تشکیل می‌دهند. دین اکثر مردم آن هم اسلام و مذهبشان شیعه دوازده‌امامی است.
کالبد و زیبایی‌های شهر تبریز
شهر تاریخی تبریز به خیابان‌های زیبا و معماری‌های اصیلش شهرت دارد. کاخ شهرداری و بنای استانداری آذربایجان شرقی در مرکز شهر از مصداق‌های معماری دوران معاصر تبریز هستند. هر‌دوی این ساختمان‌ها متعلق به دوران جنگ جهانی هستند. پیاده راه تربیت تبریز هم ساختمان‌های زیادی دارد که در زمان شهرداری محمد علی تربیت بالا‌رفته‌اند و همگی معماری جالبی هستند. در این پیاره‌راه با وجود آنکه، احداث پاساژها و مال‌های مدرن خرید کمی به روحیه فرهنگی‌آن آسیب زده اما همچنان تلاش بر حفظ اصالت طرح پیاده‌راه با رویکرد‌های حفاظت‌محور می‌شود.
خانه گنجه ای زاده، خانه بهنام و خانه مشروطه از ویلاهای خصوصی هستند که امروز جزو میراث معماری و فرهنگی تبریز محسوب می‌شوند، خانه‌هایی که صحنه برخی از مهم‌ترین رخدادهای تاریخ معاصر ما بوده‌اند. گفتنی است تبریز بعد از تهران دومین شهر دانشگاهی ایران است و معماری دانشگاه‌های قدیمی شهر هم از میراث مهم ما در حوزه معماری است. از جمله ساختمان دانشسرای عالی پسران تبریز.
در ادامه نگاهی داریم به آداب و رسوم مردم تبریز به قصد اینکه شما را بیشتر و بیشتر با فرهنگ غنی این مردم دلاور و پرکار آشنا کنیم.

آیین های مردم تبریز
مردم تبریز آیین‌ها و رسوم ساده و صمیمی‌ای دارند که در این بخش می‌خواهیم به آن ها بپردازیم. اما پیش از آن بد نیست بدانید که بسیاری از فرهنگ‌ها و آیین‌ها که امروزه بخشی جدانشدنی از فرهنگ ایرانی هستند درگذشته‌های دور از راه جاده ابریشم و گذرگاه شهر تبریز وارد فلات ایران شده بودند. درواقع تبریز از دیرباز دروازه ورود مقولات جهانی به ایران‌زمین بوده است.

عاشیق‌خوانی: عاشيق‌ها، ميراث داران موسيقي نواحی و اصيل محلي هستند که از نزدیک به هزار سال پيش تا همین امروز، براي صيانت و انتقال سينه‌به‌سينه این موسیقی، کوشیده‌اند. در دنياي دین مبین اسلام هم به اندازه موسيقي عاشيق‌ها نمي‌توانیم نوایی بیابیم که مهر و ارادت به پيغمبر (ص) و اهل بيت (ع) را نمایان کرده باشد. عاشق در تعریفی ساده، عارف و آوازخوانی لولی‌وش و کولی است که می‌نوازد و اشعار خودش را با لحنی محلی می‌خواند. عاشیق‌خوانی بخشی از موسیقی فولکلور و آیینی‌ ایران است که در آذربایجان و تربت جام هنرمندان بسیاری آن را زنده‌نگه داشته‌اند. عاشیق‌ها در روستاها و خود شهر تبریز هم هستند و گاهی فضای شنیداری خیابان‌های شهر را با موسیقی‌شان وزین و پرطنین می‌کنند.
منبع: علائدین

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

آداب و رسوم و فرهنگ بومی تبریز

M O B I N A

سرپرست بخش فرهنگ و ادب

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

M O B I N A

سرپرست بخش فرهنگ و ادب

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

M O B I N A

سرپرست بخش فرهنگ و ادب

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

M O B I N A

سرپرست بخش فرهنگ و ادب

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

M O B I N A

سرپرست بخش فرهنگ و ادب

رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ | دانلود رمان

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

سرپرست بخش فرهنگ و ادب

سرپرست بخش فرهنگ و ادب

سرپرست بخش فرهنگ و ادب

سرپرست بخش فرهنگ و ادب

سرپرست بخش فرهنگ و ادب

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین