دل نوشته موژه | SelmA کاربر انجمن رمان ۹۸

SelmA · 5/1/23

« به نام او»
نویسنده: SelmA کاربر انجمن رمان ۹۸
نام اثر: موژه
ژانر: تراژدی، عاشقانه
مقدمه:
مجنونِ دیوانه به افسونگرش نرسید .
فرهاد دلباخته از مرگ معشـ*ـوقه‌اش مُرد!
آنان بر دفتر زندگیِشان عشق را مُهر زده و چهره‌ی امیدوارشان را با مرواریدهای گرانبها سند زده‌اند!
حال، او با گوهر نایاب دلباخته‌مان چه کرد!؟

SelmA · 6/1/23

روشنایی وجودش، به تاریکی گراییده و شیشه های پر زرقش مه‌آلود شده.
دیگر،مترسک‌های خندان پیاده‌رو هم او را نمی‌بینند!
دیگر،قطره‌های جاری شده از دو گوی نا‌آرامش را نمی‌بینند!
دیگر،بغض رخنه کرده در صدای آزرده‌اش را نمی‌بینند!
پس کجاست آن آدمک‌های نفرین شده!؟

#دلنوشته_موژه

SelmA · 6/1/23

وجود پر‌پر شده‌اش را چه کند؟
یا سرطان ریشه گرفته در ژرفای درونش را؟
سرگشته و حیران است از این گیتیِ زمانه ،که چه بی‌رحمانه گزند زد بر دل و جانش .
دریغا! که دیگر آهی برایش نمانده ،که نثار این روزگار جافی کند.

#دلنوشته_موژه
..........
ژرفا: عمق
گیتی: جهان
گزند: آسیب
جافی : ظالم ،ستمگر

SelmA · 6/1/23

قطره‌قطره فرود می‌آید بر زمین،الماس های سپیدِ اندوهگینش که دوایی‌ست بر وجود تپنده‌اش.
اینک چه کند با این حالِ پریشانش؟
آن‌کس که بر زبان می‌راند سخنان مجنون را ،نگو بود
برای خودش یاوه‌گویی عریض!

#دلنوشته_موژه
..........
یاوه: بیهوده
عریض: بزرگ

SelmA · 6/1/23

دخترک چه کند با بار غمِ در شانه‌هایش، که روزبه‌روز بزرگ‌تر و سنگین‌تر می‌شد؟
با روح مرده و جسم عزادارش‌ چه‌کند؟
یا، با زبان دوخته شده از اندوهش‌را؟
پرسه می‌کشد در کوچه‌های بن‌بستِ افکارش، تا راهی برای خلاصی از این عذابِ دردناک بیابد.

#دلنوشته_موژه

SelmA · 6/1/23

کشته شد!
دریده شد!
دفن شد در دلِ خاک ،اما نفرین نکرد، گلایه نکرد،فقط نگاهش دیگر تغییر کرده بود.
سوز داشت،درد داشت،حرف داشت، که او را می‌سوزاند و خاکستر می‌کرد، گویی که اویی وجود نداشت... .

#دلنوشته_موژه

SelmA · 25/1/23

او تنها دختری بود، با احساسات عفیف و نحیبش...
او تنها دختری بود، با جسم نهیفش...
او تنها دختر بود، با تمام دخترانگی‌هایش...
با فکر به آن روزها خودش را نفرین می‌کرد.که چنین ساده، مضخکه‌ی دستان چرکینش شده بود.

#دلنوشته_موژه

SelmA · 10/3/23

مرواریدهای بی‌ریایش می‌چکد بر نوشته‌ی اندوهناکش،اما می‌نویسد و می‌نویسد و پاک می‌کند، چون خدایی که هزاران سال است می‌نویسد و پاک می‌کند.
بانگ می‌کشد عقلش!
آه می‌کشد روحش!
حسرت‌هایش تعرض می‌کند بر تکه کاغذ چرکیده ،که جان می‌دهد زیر دستانش از زاری احوال هم‌نشین با وفایش...

SelmA · 30/3/23

سخن می‌گوید قرطاسِ کهنه‌کار،ازخلوت این دوشیزۀ غمخوار؛ روزگاری خود بود و خنده‌هایش!
بتدریج خَموش گردید، آن دیده‌های صبیحش!
شد آدمک دلگیر کنجِ آن اتاق خفقان؛که هم تبسم می‌کرد و هم مویه،پندار که او سیر می‌کرد در یادمانِ یاده.

#دلنوشته_موژه
..........
قرطاس:کاغذ
دیده:چشم...

SelmA · 23/7/23

یادمانی که حال نیز برای خود زندگی می‌سراید در ویرِ خاک خورده و سهشِ تباه شده تا صف کند لفظ و واژه‌ی گفته‌شده و تن رانده شده را ،تا به فکر آورد جان مرده در جسم نمرده را...
روزنه که مانند دلداده‌ایی تِق می‌زند از شادی آمدن دلبرش، اما بی‌درنگ سُر می‌خورد دلربای گمان‌آور که نشان از سفاکِ دهر است...

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

گوینده برتر رمان ۹۸

گوینده برتر رمان ۹۸

گوینده برتر رمان ۹۸

گوینده برتر رمان ۹۸

گوینده برتر رمان ۹۸

گوینده برتر رمان ۹۸

گوینده برتر رمان ۹۸

گوینده برتر رمان ۹۸

گوینده برتر رمان ۹۸

گوینده برتر رمان ۹۸

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین