خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ با هدف ترویج فرهنگ کتاب خوانی و تقویت قلم عزیزان ایجاد شده است.
هدف ما همواره ایجاد محیطی گرم و صمیمی و دوستانه بوده
برای مطالعه کامل رمان‌ها و استفاده از امکانات انجمن
به ما بپیوندید و یا وارد انجمن شوید.

MaRjAn

مدیر ارشد رمان ۹۸
عضو کادر مدیریت
مدیر ارشد انجمن
ناظر کتاب
  
عضویت
19/2/21
ارسال ها
7,597
امتیاز واکنش
31,677
امتیاز
473
سن
16
زمان حضور
216 روز 18 ساعت 8 دقیقه
نویسنده این موضوع
دیو، در کاربرد امروزی آن، موجود خیالی و افسانه‌ای و اسطوره‌ای است که هیکلی شبیه انسان ولی بسیار تنومند و زشت و مهیب دارد. دیو دارای شاخ و دُم پنداشته می‌شود، گرچه در گذشتۀ بسیار دور معنا و کاربرد سراسر جداگانه‌ای داشته است.
واژهٔ دیو ریشه در واژهٔ کهنِ دَئِوَ دارد اما معنی آن در فارسی نو متضاد معنی کهنِ آن است.

250px-Rostam_killing_the_White_Demon.jpg

ریشه‌ی واژه
واژهٔ «دیو» ریشه در واژهٔ کهن دئو به اوستایی (-daēuua) و به پارسی باستان (-daiva) دارد. دیوها خدایان هندواروپایی بودند که پس از جدا شدن ایرانیان، نزد آنها اهریمن شناخته شدنذ و از دایرۀ خدایان خارج شدند. شرح دیوان در ادبیات حماسی فارسی در ادبیات بعدی و ژانرهای دیگر بازتاب دارد. به‌جز نمونه‌ای استعاری که فردوسی از واژۀ دیو برای «انسان‌های شرور» استفاده می‌کند؛ دیوان به‌طور کلی موجوداتی کاملاً مستقل و متفاوت از انسان به تصویر کشیده می‌شوند. حماسه‌ها از سرزمین‌هایی که دیوانی چون ارژنگ دیو و دیو سپید در آن سکونت دارند، حکایت دارند؛ که مهم‌ترین آنها در شاهنامه، مازندران نامیده می‌شود (که نباید با استان کنونی در ایران اشتباه گرفته شود).


دیو

 
  • تشکر
Reactions: ~Kimia Varesi~ و کیانا علی حجتی اصل

MaRjAn

مدیر ارشد رمان ۹۸
عضو کادر مدیریت
مدیر ارشد انجمن
ناظر کتاب
  
عضویت
19/2/21
ارسال ها
7,597
امتیاز واکنش
31,677
امتیاز
473
سن
16
زمان حضور
216 روز 18 ساعت 8 دقیقه
نویسنده این موضوع
دیوان در شاهنامه

250px-Shahnameh_-_The_Div_Akvan_throws_Rustam_into_the_sea.jpg

اکوان‌دیو، رستم را به دریا می اندازد

این بیت از کتاب شاهنامه در داستان اکوان دیو اشاره به خلق‌وخو و رفتارهای دیوگونه دارد و نشان آنکه شاهنامه تنها کتابی که افسانه در آن نیست، بلکه کتابی است تاریخی و اسطوره‌ای که به اخلاقیات و مردم‌داری بارها بها داده‌است.
تو مر دیو را مردم بد شناس
کسی کو ندارد ز یزدان سپاس
هرآن‌کو گذشت از رهِ مردمی
ز دیوان شمر، مشْمر از آدمی
نام دیوهای شاهنامه
تقریباً تمامی پژوهشگران بر این اعتقادند که دیو سپید یا ارجنگ دیو نامی اصیل از ادبیات و زبان مازندرانی است و ریشۀ فارسی ندارد و سپس به زبان فارسی راه یافت.


دیو

 
  • تشکر
Reactions: ~Kimia Varesi~ و کیانا علی حجتی اصل

MaRjAn

مدیر ارشد رمان ۹۸
عضو کادر مدیریت
مدیر ارشد انجمن
ناظر کتاب
  
عضویت
19/2/21
ارسال ها
7,597
امتیاز واکنش
31,677
امتیاز
473
سن
16
زمان حضور
216 روز 18 ساعت 8 دقیقه
نویسنده این موضوع
پیدایش دیوان در فرهنگ مزدیسنا
در اسطورهٔ آفرینش آمده‌است پس از آنکه اهورامزدا دست به آفرینش جهان مینوی و مادی زد و امشاسپندان و ایزدان و فروهرها پدید آمدند، اهریمن هم بیکار ننشست و دست به آفرینش جهان بدی زد و در برابر امشاسپندان، کماریکان و در برابر ایزدان، دیوان را پدید آورد. به‌این‌ترتیب در برابر هر ایزدی دیوی به کار گمارده شد. تعداد و شمار دیوان را مانند ایزدان بسیار می‌نویسند. آنچه از نوشته‌های اوستایی و پهلوی برمی‌آید تعدادی از آنان معروف و وظیفهٔ آنان نیز معلوم است و برخی از آنان مانند ایزدان گمنام هستند.
دیو در تحقیقات ایرانی
پرویز براتی در کتاب دیونامه دربارۀ حیات دیوان در ایران می نویسد: هیولاهای خیالی و شبح‌گون، ازجمله دیو، که در الاهیات پیشااسلامی، نمایندگان یک دیگری تهدیدآمیز بودند، در دورۀ اسلامی در هیبتی تازه ظاهر و به پای ثابت روایت‌های ادبی دورۀ اسلامی و فرهنگ عامۀ مردم ایران تبدیل شدند. می‌توان گفت ادب دورۀ اسلامی و فرهنگ عامۀ مردم ایران دیو و پری و اژدها را صاحب پرسونای تازه‌ای کرد. تفاوت چهرۀ این موجودات وهمی، قبل و بعد از اسلام، در تفسیری که از این موجودات وهمی می‌کنند نهفته شده‌است. این تفسیر، پیش از اسلام جنبه‌های ایدئولوژیک و سـ*ـیاسی داشت، اما پس از اسلام تمایل به زیبایی‌شناسانه کردن آن بر وجه ایدئولوژیک و سـ*ـیاسی آنها برتری یافت
فیلم و سریال
تا کنون ده‌ها فیلم ساخته شده‌است که در آنها اشباحی به آزار و اذیت مردم پرداخته‌اند. در تعداد اندکی نیز اشباح موجودات بی‌آزاری جلوه داده شده‌اند:
• شبح (فیلم 1996)
• شبح اپرا (فیلم 2004)
• سایه‌نویس (فیلم)
• شرک


دیو

 
  • تشکر
Reactions: ~Kimia Varesi~ و کیانا علی حجتی اصل
shape1
shape2
shape3
shape4
shape7
shape8
بالا