رمان از تبار کوه | fatemeh_khanoom کاربر انجمن رمان ۹۸

fatemeh_khanoom · 16/6/24

پارت پنجاه و نهم:

به جز صدای آهنگ بی‌کلامی که در فضای باز رستوران پخش می‌شد و صدای برخورد قاشق و چنگال‌ها به هم یا به بشقاب، صدای دیگری به گوش نمی‌رسید.
خاطره‌ی اولین شام دوران متاهلی‌‌شان را با جانیار...

fatemeh_khanoom · 19/6/24

پارت شصتم:

لبخند شیطنت‌آمیزی گوشه‌ی لـ*ـبش نشاند تا کمی فضای متشنج‌شده را تسکین بببخشد و انگار موفق هم شد.
- تا جایی که من یادمه خشایار تا این حد خجالتی نبود. نکنه آب و هوای تهران تغییرش داده باشه؟
گلشیفته خندید و این نشان می‌داد بهتر از چند دقیقه قبل شده است...

fatemeh_khanoom · 22/6/24

پارت شصت و یکم:

- مامان ما داریم فرار می‌کنیم؟
دستش متوقف شد. آن‌ها داشتند فرار می‌کردند؟ فرار از چه چیزی؟ گذشته؟ کدام گذشته؟ اصلاً مگر از گذشته و آنچه در آن اتفاق افتاده هم می‌توان فرار کرد.
کلید را در قفل چرخاند و در به آرامی باز شد. خانه در تاریکی مطلق فرو...

fatemeh_khanoom · 23/6/24

پارت شصت و دوم:

- واسه محافظت از خوانواده‌ت فقط همین کار رو بلدی؟
جانیار به عقب پرت شد و در خود پیچید و همین‌طور که از درد‌، رگ پیشانی‌اش متورم شده‌بود، غرید:
- حتی شده بمیرم هم نمی‌زارم یه تار مو از سر گلشیفته کم بشه.
این‌بار اما مرد به جای خنده اخم کرد و...

fatemeh_khanoom · 26/6/24

پارت شصت و سوم:

جانیار که بی‌جان روی زمین ولو شد، گلشیفته جیغ زد. با تمام توان جیغ زد. به خاطر زخم‌هایش جیغ زد. زخم‌هایی که گذشته بر تن و روحش زده بود و تازه کهنه شده بود که زخم‌های جدید پیدایشان شد. به خاطر خودش، دخترش، جانیارش. خشایاری که باید...

fatemeh_khanoom · 29/6/24

پارت شصت و چهارم:

خشایار آب گلویش را به سختی پایین داد. از تصور اتفاق چند دقیقه پیش، دستش مشت شد. نگاهش را از چشمان نیمه باز جانیار گرفت و به زیر دوخت. فکر این‌که دوباره دیر رسیده بود، دیوانه‌اش می‌کرد.
- برو... برو خشـ.. خشایار... برو اونا منتـ...منتظرتن.
دست...

fatemeh_khanoom · 29/6/24

پارت شصت و پنجم:

نزدیک آمد و صندلی را با گلشیفته بسته شده به آن، به حالت اولش برگرداند. خم شد تا صورتش با صورت گلشیفته در یک راستا قرار گیرد.
- تا حالا زندگی بدون پدر با یه مادر مریض روانی که مدام کتکت می‌زنه رو تجربه کردی؟ تا حالا مادرت بهت گفته کاش نبودی؟...

fatemeh_khanoom · 3/7/24

پارت شصت و ششم:

چشم خشایار که به گلشیفته افتاد، لبخند زد. لبخندی پر از دلگرمی و آغشته به اطمینان.
مردی آهسته و بی‌صدا از پشت به خشایار نزدیک شد و قبل از اینکه خشایار بفهمد یا گلشیفته لـ*ـب از لـ*ـب باز کند، میله‌ی آهنی را بالا برد و ناگهان در سر خشایار...

fatemeh_khanoom · 4/7/24

پارت شصت و هفتم:

در اتاق عمل که بسته شد، روی صندلی‌های توی راهرو آوار شد.
//هرجا که می‌رم پیش چشمامی، بغضم مثل یک کوه سنگینه
یادت میفتم، نفسم می‌ره، دنیای این روزای من اینه//
صدای آژیر ماشین‌های نیروی انتظامی و آمبولانس هنوز در گوشش بود. به دستان خونی‌اش نگاه...

fatemeh_khanoom · 4/7/24

پارت شصت و هشتم:

صدای بوق‌های متعدد باعث شد، خیسی چشمانش را با گوشه‌ی شالش بگیرد تا بهتر ببیند.
دستگاه‌های متصل به پیکر بی‌جان خشایار، بی‌وقفه بوق می‌زد و هشدار می‌داد.
در سرش زنگی ممتد صدا کرد. در راهرو بی‌امان می‌دوید و فریاد می‌زد:
- دکتر... پرستار...
-...

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

خطاط انجمن

خطاط انجمن

خطاط انجمن

خطاط انجمن

خطاط انجمن

خطاط انجمن

خطاط انجمن

خطاط انجمن

خطاط انجمن

خطاط انجمن

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین