M O B I N A
سرپرست بخش فرهنگ و ادب
عضو کادر مدیریت
کاربر V.I.P انجمن
سرپرست بخش
ناظر کتاب
منتقد انجمن
- عضویت
- 3/4/21
- ارسال ها
- 24,702
- امتیاز واکنش
- 63,864
- امتیاز
- 508
- سن
- 19
- محل سکونت
- BUSHEHR
- زمان حضور
- 273 روز 8 ساعت 33 دقیقه
لعاب، رنگ، بست رنگ، قلم مو و ساير ابزار كار.
در ابتدا مختصری درباره تفاوت ابری سنتی با چیزی که امروزه به عنوان ابروباد شناخته میشود می‌نویسم و سپس لیستی از مواد و مصالح مورد استفاده در ساخت ابری سنتی را ارائه خواهم کرد و در ادامه با سوالات دوستان پیش خواهیم رفت.
ابری سازی هنری قدیمی است که با تحقیقات اخیر (ریچارد وولف و بن جانسون و بسیاری دیگر) شروع آن را اواخر دوره تیموری و اوایل دوره صفوی و ابداع ایرانیان می‌دانند. پس از ایران به هندوستان برای مثال (دکن) که ابری‌هایش معروف است و سپس به ترکیه و از آنجا به اروپا راه پیدا کرد. معمولا بر روی کاغذ اجرا میشود و به عنوان زمینه برای خوشنویسی، تذهیب، مینیاتور و همچنین برای صفحات پیشواز و بدرقه یعنی ابتدا و انتهای کتاب کاربرد داشته است. امروزه این هنرکاربرد بسیار گسترده تری پیدا کرده و بخصوص در اروپا برای تزیین جعبه و دیگر اشیاء نیز به کار می‌رود.
دارای طرحهای بسیار متنوع و زیبایی است که به صورت انتزاعی و با رنگهای دلنشین ساخته میشود. آنچه که امروزه در زادگاه این هنر (ایران) رواج دارد و با اصطلاح غلط ابروباد نامیده میشود چیزی جز بازمانده‌ای کمرنگ از هنر ابری سازی نیست و لازم است به صورت جدی احیا و آموزش داده شود.
در ترکیه با تعصب و جدیت خاصی به آن می‌پردازند و به شایستگی آن را رونق داده‌اند و استادان ابری ساز از ارج و قرب بالایی برخوردارند. هر چند از نظر طرح به گل و بته سازی روی آورده‌اند که در گذشته جنبه تفننی داشته است چرا که ابری اصیل در طرحهای انتزاعی به ظهور می‌رسد.
مواد و مصالح مورد استفاده در کارهای امروزی کشورمان تاثیر بسزایی در پسرفت آن داشته است. استفاده از رنگهای روغنی و کاغذ گلاسه که از نظر بنده هم ابری سازی و هم خوشنویسی را کم جان نموده است بسیار فراگیر شده است. مسئله مواد و مصالح نا بجا در بسیاری از هنرهای سنتی تاثیر منفی داشته و دارد. از آن جمله میتوان به استفاده از کاغذ گلاسه بجای کاغذهای مرغوب آهاری در خوشنویسی، مقوای ماکت بجای بوم‌های اصیل در تذهیب و مینیاتور، رنگهای صنعتی بجای رنگهای سنتی در نقاشی سنتی و غیره اشاره کرد.
امیدوارم بحث امروز مواد و مصالح مناسب برای هنر ابری سازی را درست مطرح کند تا راهگشای جویندگان و علاقه‌مندان به این هنر باشد. چرا که همانطور که با ساز نا مرغوب نمیتوان موسیقی خوب اجرا کرد برای هر کاری لوازم و اسباب آن باید به خوبی شناخته و به کار برده شود.
در اینجا لازم است به اشتباهی که سال‌ها از بنده سر می‌زد و در این موارد
سر کلاسهایم سختگیری نمی‌کردم اشاره کنم چرا که فکر می‌کردم نباید کار را برای هنر جویان سخت کرد تا گریزان نشوند. البته هنوز هم معتقدم اگر نوجوان یا جوانی به یک هنر درست گرایش پیدا کند خوب است که سختگیری نکنیم چرا که بینهایت بهتر است که چنین کسی آرام آرام با یک کار درست مانوس شود و نفس و روانش سالم بماند تا اینکه خود را با بازی کامپیوتری تباه سازد.
ولی در مراحل پیشرفته باید با جدیت و سختگیری جهت درست را به هنرجو نشان داد تا با ساده انگاری توهم هنرمند بودن به سرش نزند و بداند راهی دراز در پیش است و گوهر کمیاب با مشق و ممارست بدست میآید.
ا ز سخن اصلی دور نشویم.
مواد اصلی در ابری سازی سنتی عبارتند از :
– لعاب که زمینه را برای حرکت رنگ فراهم می‌کند.
– رنگهای معدنی
– بست رنگ
– پخش‌کننده یا روان‌کننده رنگ
– کاغذ
در ادامه هریک را توضیح خواهم داد
لعاب: لعاب در شیوه سنتی از کتیرا و تخم شنبلیله استفاده میشود.
رنگ: در شیوه سنتی به غیر از چند استثنا مانند دوده و البته امروزه رنگ طلایی، معمولا رنگ معدنی است که بخوبی ساییده میشود و آماده می‌گردد. مانند رنگ اخرا، امرا، گل ماشی، لاجورد، و غیره.
بست: بست رنگ به مقدار بسیار کم صمغ یا سریشم حیوانی است و تاکید می‌کنم بسیار کم اضافه میشود به طوریکه برخی استادان کاملا از آن صرف نظر می‌کنند.
روان کننده: روان کننده به باز شدن یکنواخت رنگ کمک می‌کند. در شیوه سنتی از زهره گوساله استفاده میشود، همان ox gal است که در آبرنگ هم برای افزایش اکستنشن یا گسترش استفاده میشود.
در ابتدا مختصری درباره تفاوت ابری سنتی با چیزی که امروزه به عنوان ابروباد شناخته میشود می‌نویسم و سپس لیستی از مواد و مصالح مورد استفاده در ساخت ابری سنتی را ارائه خواهم کرد و در ادامه با سوالات دوستان پیش خواهیم رفت.
ابری سازی هنری قدیمی است که با تحقیقات اخیر (ریچارد وولف و بن جانسون و بسیاری دیگر) شروع آن را اواخر دوره تیموری و اوایل دوره صفوی و ابداع ایرانیان می‌دانند. پس از ایران به هندوستان برای مثال (دکن) که ابری‌هایش معروف است و سپس به ترکیه و از آنجا به اروپا راه پیدا کرد. معمولا بر روی کاغذ اجرا میشود و به عنوان زمینه برای خوشنویسی، تذهیب، مینیاتور و همچنین برای صفحات پیشواز و بدرقه یعنی ابتدا و انتهای کتاب کاربرد داشته است. امروزه این هنرکاربرد بسیار گسترده تری پیدا کرده و بخصوص در اروپا برای تزیین جعبه و دیگر اشیاء نیز به کار می‌رود.
دارای طرحهای بسیار متنوع و زیبایی است که به صورت انتزاعی و با رنگهای دلنشین ساخته میشود. آنچه که امروزه در زادگاه این هنر (ایران) رواج دارد و با اصطلاح غلط ابروباد نامیده میشود چیزی جز بازمانده‌ای کمرنگ از هنر ابری سازی نیست و لازم است به صورت جدی احیا و آموزش داده شود.
در ترکیه با تعصب و جدیت خاصی به آن می‌پردازند و به شایستگی آن را رونق داده‌اند و استادان ابری ساز از ارج و قرب بالایی برخوردارند. هر چند از نظر طرح به گل و بته سازی روی آورده‌اند که در گذشته جنبه تفننی داشته است چرا که ابری اصیل در طرحهای انتزاعی به ظهور می‌رسد.
مواد و مصالح مورد استفاده در کارهای امروزی کشورمان تاثیر بسزایی در پسرفت آن داشته است. استفاده از رنگهای روغنی و کاغذ گلاسه که از نظر بنده هم ابری سازی و هم خوشنویسی را کم جان نموده است بسیار فراگیر شده است. مسئله مواد و مصالح نا بجا در بسیاری از هنرهای سنتی تاثیر منفی داشته و دارد. از آن جمله میتوان به استفاده از کاغذ گلاسه بجای کاغذهای مرغوب آهاری در خوشنویسی، مقوای ماکت بجای بوم‌های اصیل در تذهیب و مینیاتور، رنگهای صنعتی بجای رنگهای سنتی در نقاشی سنتی و غیره اشاره کرد.
امیدوارم بحث امروز مواد و مصالح مناسب برای هنر ابری سازی را درست مطرح کند تا راهگشای جویندگان و علاقه‌مندان به این هنر باشد. چرا که همانطور که با ساز نا مرغوب نمیتوان موسیقی خوب اجرا کرد برای هر کاری لوازم و اسباب آن باید به خوبی شناخته و به کار برده شود.
در اینجا لازم است به اشتباهی که سال‌ها از بنده سر می‌زد و در این موارد
سر کلاسهایم سختگیری نمی‌کردم اشاره کنم چرا که فکر می‌کردم نباید کار را برای هنر جویان سخت کرد تا گریزان نشوند. البته هنوز هم معتقدم اگر نوجوان یا جوانی به یک هنر درست گرایش پیدا کند خوب است که سختگیری نکنیم چرا که بینهایت بهتر است که چنین کسی آرام آرام با یک کار درست مانوس شود و نفس و روانش سالم بماند تا اینکه خود را با بازی کامپیوتری تباه سازد.
ولی در مراحل پیشرفته باید با جدیت و سختگیری جهت درست را به هنرجو نشان داد تا با ساده انگاری توهم هنرمند بودن به سرش نزند و بداند راهی دراز در پیش است و گوهر کمیاب با مشق و ممارست بدست میآید.
ا ز سخن اصلی دور نشویم.
مواد اصلی در ابری سازی سنتی عبارتند از :
– لعاب که زمینه را برای حرکت رنگ فراهم می‌کند.
– رنگهای معدنی
– بست رنگ
– پخش‌کننده یا روان‌کننده رنگ
– کاغذ
در ادامه هریک را توضیح خواهم داد
لعاب: لعاب در شیوه سنتی از کتیرا و تخم شنبلیله استفاده میشود.
رنگ: در شیوه سنتی به غیر از چند استثنا مانند دوده و البته امروزه رنگ طلایی، معمولا رنگ معدنی است که بخوبی ساییده میشود و آماده می‌گردد. مانند رنگ اخرا، امرا، گل ماشی، لاجورد، و غیره.
بست: بست رنگ به مقدار بسیار کم صمغ یا سریشم حیوانی است و تاکید می‌کنم بسیار کم اضافه میشود به طوریکه برخی استادان کاملا از آن صرف نظر می‌کنند.
روان کننده: روان کننده به باز شدن یکنواخت رنگ کمک می‌کند. در شیوه سنتی از زهره گوساله استفاده میشود، همان ox gal است که در آبرنگ هم برای افزایش اکستنشن یا گسترش استفاده میشود.
مواد و ابزار در ساخت كاغذ ابري سنتي
رمان ۹۸ | دانلود رمان
نودهشتیا,بزرگترین مرجع تایپ رمان, دانلود رمان جدید,دانلود رمان عاشقانه, رمان خارجی, رمان ایرانی, دانلود رمان بدون سانسور,دانلود رمان اربابی,
roman98.com
