آب های زیرزمینی

YeGaNeH · 25/3/22

آب‌های زیرزمینی به آب‌هایی گفته می‌شود که در لایه‌های آب‌دار و اشباع زیر زمین تجمع پیدا کرده‌است. این آب‌ها فقط حدود ۴ درصد از مجموعه آب‌هایی را که فعالانه در چرخهٔ آب‌شناختی دخالت دارند، تشکیل می‌دهد. با این وجود حدود ۵۰ درصد جمعیت دنیا از نظر آب شرب متکی به همین آب‌های زیرزمینی هستند.

آب زیرزمینی، آب موجود در زیر سطح زمین، منافذ خاک و شکستگی‌های تشکیلات سنگی است. هنگامی که یک واحد سنگی یا یک رسوب غیر محکم (کانسار) آورد قابل توجهی از آب ایجاد کند، آبخوان نامیده می‌شود. عمقی که در آن، منافذ خاک یا شکستگی‌ها و حفره‌های موجود در سنگ‌ها کاملاً از آب اشباع‌شده باشند، سطح ایستابی خوانده می‌شود. آب زیرزمینی از سطح تغذیه می‌شود؛ و ممکن است در سطح زمین نیز به صورت طبیعی در قالب چشمه‌ها و تراوشات طبیعی تخلیه شده و واحه‌ها یا تالاب‌هایی را به وجود آورد. آب های زیرزمینی، اغلب برای مصارف کشاورزی، شهری و صنعتی از طریق چاه برداشت می‌شوند. مطالعهٔ توزیع و حرکت آب های زیرزمینی، آب‌زمین‌شناسی یا هیدرولوژی آب زیرزمینی نامیده می‌شود.

معمولاً، تصور بر این است که آب زیرزمینی، آب جاری موجود در آبخوان های کم عمق است اما از نظر فنی، رطوبت خاک، لایه‌های منجمد آب در خاک، آب راکد در سنگ بسـ*ـتر با نفوذپذیری خیلی اندک و آب عمیق زمین‌گرمایی (ژئوترمال) یا سازندهای نفتی را نیز شامل می شود. احتمالاً قسمت اعظم زیرزمین حاوی مقداری آب است که در بعضی موارد ممکن است با مایعات دیگر مخلوط شده باشد. آب زیرزمینی فقط محدود و منحصر به زمین نیست. احتمالاً ایجاد بعضی از اشکال زمینی در مریخ متأثر از آب زیرزمینی است. شواهدی مبنی بر وجود آب مایع در سطح زیرین اروپا قمر سیارهٔ مشتری نیز وجود دارد.

اغلب، دسترسی به آب زیرزمینی نسبت به آب سطحی ارزان‌تر، راحت‌تر و مناسب تر و مستعد آلودگی کمتری است. از این رو، معمولاً برای تأمین آب از آن استفاده می شود. مثلاً، در ایالات متحده، آب زیرزمینی، بزرگترین منبع آب مصرفی را تأمین می کند و کالیفرنیا سالانه بیشترین میزان آب زیرزمینی نسبت به همهٔ ایالت‌های آمریکا را برداشت می کند. مخازن آب زیرزمینی حاوی مقدار آب بسیار بیشتری نسبت به ظرفیت همه مخازن سطحی و دریاچه‌های ایالات متحده از جمله دریاچه‌های بزرگ می‌باشد. مقدار زیادی از آب شهری صرفاً از آب زیرزمینی تأمین می‌شود.

آب زیرزمینی آلوده کمتر به چشم می‌آید و نسبت به آلودگی در رودخانه‌ها و دریاچه‌ها سخت‌تر پاکسازی می شود. آلودگی آب زیرزمینی اغلب نتیجه دفع نادرست زباله‌ها در زمین است. مواد شیمیایی صنعتی و خانگی و محل‌های دفن زباله، استفاده بیش از حد از کودها و آفت‌کش‌ها در کشاورزی، تالاب های مواد زائد صنعتی (پساب های صنعتی)، پسماندها و فاضلاب فرآوری شده معادن، fracking صنعتی، گودال‌های آب نمکی میدان نفتی، نشت مخازن ذخیره و خطوط انتقال نفتی، شیرابه فاضلاب شهری و سیستم‌های سپتیک منابع اصلی (آلودگی) می‌باشد.

YeGaNeH · 25/3/22

لایه آب‌دار و آبخوان
بخشی از آب‌های سطحی در اثر نیروی جاذبه وارد محیط متخلخل خاک شده و به سمت پایین حرکت می‌کنند. لایه‌های مختلف زمین از مواد و ترکیبات مختلف خاک شکل گرفته و در زمان‌های مختلف به وجود آمده‌اند. مجموعه عواملی نظیر ج*ن*س و اندازه دانه‌ها، میزان تخلخل، میزان تراکم، میزان ترک‌خوردگی و … باعث می‌شود، بخش‌های مختلف فضای زیرزمین ظرفیت‌های متفاوتی برای جذب، ذخیره و انتقال آب داشته باشند. لایه‌هایی از زمین که به صورت نسبی ظرفیت بالاتری برای جذب، ذخیره و انتقال آب دارند، آبخوان نامیده می‌شوند. به دلیل نفوذپذیری بیشتر این لایه‌ها، بخش اعظم آب نفوذ کرده در عمق زمین، به صورت طبیعی جذب آن‌ها می‌شود. بسته به شرایط احاطه‌کننده آن، یک لایه آب‌دار می‌تواند مانند یک مخزن زیرزمینی آب را ذخیره یا مانند یک رودخانه زیرزمینی آب را به لایه‌های مجاور و عمیق‌تر منتقل نماید. ابعاد این مخازن یا رودخانه‌های زیرزمینی می‌توانند از چند ده متر تا چند صد کیلومتر متفاوت باشد. به دلیل وابستگی شدید انسان به منابع زیرزمینی آب، شناسایی، مطالعه و مدیریت لایه‌های آب‌دار دارای اهمیت بسیارزیادی است.

آبخوان لایه ای با بسـ*ـتر متخلخل و حاوی آب زیرزمینی است که آن را انتقال می‌دهد. هنگامی که آب مستقیماً بین سطح و ناحیه اشباع شده آبخوان جریان یابد، آبخوان آزاد است. به دلیل وجود نیروی گرانش که باعث جریان رو به پایین آب می‌شود، بخش‌های عمیق‌تر آبخوان‌های آزاد، معمولاً اشباع تر هستند. سطح بالایی این لایه اشباع شده از آبخوان آزاد، سطح ایستابی یا سطح آب اشباع نامیده می‌شود. زیر سطح ایستابی، جایی که همه منافذ کاملاً از آب اشباع شده‌اند، منطقه آب اشباع است. لایه‌ای با تخلخل کم که امکان انتقال محدود آب زیرزمینی را فراهم می‌کند تحت عنوان آبخوان شناخته می‌شود. آبخوان لایه‌ای است با تخلخل بسیار کم که در واقع نسبت به آب زیرزمینی غیرقابل نفوذ است. آبخوان تحت فشار، سفره آبی است که توسط یک لایه نسبتاً غیرقابل نفوذ از سنگ یا بسـ*ـتری مثل آبخوان پوشیده شده‌است. اگر یک آبخوان محدود از منطقه تغذیه خود به یک لایه پایین‌تر جریان یابد، آب زیرزمینی در مسیر جریان خود تحت فشار قرار می‌گیرد. این امر به ایجاد چاه‌های آرتزین منجر می‌شود که آب در آنها آزادانه و بدون نیاز به پمپ، جریان می‌یابد و به ارتفاع بالاتری نسبت به سطح ایستابی استاتیک آبخوان آزاد واقع در بالای خود فواره خواهد زد.

YeGaNeH · 25/3/22

ویژگی‌های آبخوان‌ها از نظر زمین‌شناسی و ساختار و توپوگرافی لایه‌ای که در آن شکل می‌گیرند، متفاوت است. به‌طور کلی، آبخوان‌های پرآب تر در سازه‌های رسوبی ایجاد می‌شوند. در مقایسه، سنگ‌های کریستالی هوازده و شکسته شده مقدار کمتری آب زیرزمینی را در خود جا می‌دهند. مواد آبرفتی که رسوبات اصلی در دره‌ها هستند و در دره‌های اصلی رودخانه جمع شده‌اند، از پربارترین منابع آب زیرزمینی هستند. ظرفیت گرمایی ویژه آب و اثر عایق بندی خاک و سنگ می‌تواند تأثیر اقلیم را بر آب کاهش داده و دمای آب زیرزمین را نسبتاً ثابت نگاه دارد. در مناطقی که دمای آب زیرزمینی با این اثر در حدود c˚۱۰ یا (F˚۵۰) حفظ می‌شود، برای کنترل دمای داخل سازه‌ها در سطح، می‌توان از آب زیرزمینی استفاده کرد؛ مثلاً، در هوای گرم، آب زیرزمینی نسبتاً خنک می‌تواند از طریق رادیاتورها در یک خانه پمپ شود و سپس در چاه دیگری به زمین برگردانده شود. در طی فصول سرد، به دلیل اینکه آب زیرزمینی نسبتاً گرم است، آب در مسیری مشابه به عنوان منبع حرارتی برای پمپ‌های گرمایی که نسبت به استفاده از هوا کارآمدتر هستند، مورد استفاده قرار می‌گیرد.

حجم آب زیرزمینی یک آبخوان با اندازه‌گیری سطوح آب در چاه‌های محلی و با بررسی سوابق زمین‌شناسی ثبت شده از چاه‌های حفاری به منظور تعیین میزان، عمق و ضخامت رسوبات و سنگ‌های حامل آب، تخمین زده می‌شود. قبل از سرمایه‌گذاری در چاه‌های بهره‌برداری، چاه‌های آزمایشی حفر می‌شوند تا عمق‌هایی که در آن به آب می‌رسیم اندازه‌گیری شده و نمونه‌های خاک، سنگ و آب برای آنالیزهای آزمایشگاهی جمع‌آوری شوند. همچنین آزمایشات پمپاژ در چاه‌های آزمایشی برای تعیین ویژگی‌های جریان آبخوان انجام می‌شود.

اشکال مختلف آب‌های زیرزمینی
اشکال مختلف آب در زیرزمین

آب هیگروسکوپی: آبی است که به صورت قطره‌های ریز در اطراف دانه‌های رسوب می‌چسبد.
آب غشایی: آبی است که به صورت یک قشر نازک، اطراف دانه‌های رسوب را می‌پوشاند.
آب ثقلی: آبی است که اطراف و بین دانه‌های رسوب را پر می‌کند و اگر امکان حرکت برایش وجود داشته باشد از محل خود تحت تأثیر نیروی جاذبه زمین یا ثقل، حرکت کرده و جریان می‌یابد.
آب مویینگی: بخشی از آب است که بر روی سطح آب زیرزمینی و سوار برآن، در میان رسوبات دانه ریز قرار می‌گیرد. رسوبات دانه ریز، فضای لوله مانند و پیچ و خم داری ایجاد می‌کنند که تحت تأثیر نیروی موئینگی، بخشی از آب زیرزمینی را در خلاف جهت نیروی ثقل تا ارتفاع چندین متری به بالا می‌کشند. ضخامت آب موئینگی به قطر دانه‌های رسوب بستگی داشته و هرچه دانه‌های رسوب ریزتر باشند ضخامت قشر موئینگی نیز بیشتر خواهدبود.

YeGaNeH · 25/3/22

چرخه آب
آب زیرزمینی حدود ۳۰ درصد از منابع آب شیرین جهان که تقریباً ۰/۷۶ درصد از کل آب جهان که شامل اقیانوس‌ها و یخ‌های دائمی است را تشکیل می‌دهد. ذخایر آب زیرزمینی جهان تقریباً برابر با کل میزان آب شیرین ذخیره شده در بسته‌های برفی و یخی از جمله قطب‌های شمال و جنوب می‌باشد. این امر، آب زیرزمینی را به منبعی مهم تبدیل می‌کند که به عنوان یک ذخیره طبیعی عمل کرده و در کمبود آب سطحی مانند مواقع خشکسالی می‌تواند مؤثر باشد و مانند بافر عمل می‌کند. آب زیرزمینی به‌طور طبیعی توسط آب سطحی ناشی از بارش، جویبارها و رودخانه‌ها تغذیه می‌شود تا زمانی که به سطح ایستابی برسد. برخلاف مخازن کوتاه مدت مثل آب شیرین سطحی و اتمسفری (از چند دقیقه تا سال‌ها ماندگاری)، آب زیرزمینی، مخزن و ذخیره ای بلند مدت از چرخه طبیعی آب (از روزها تا هزاران سال ماندگاری) را می‌تواند فراهم کند.

حوضه بزرگ آرتزین (GAB) در استرالیای مرکزی و شرقی یکی از بزرگترین سیستم‌های آبخوان تحت فشار در جهان می‌باشد که تقریباً ۲ میلیون کیلومترمربع امتداد دارد. متخصصان هیدروژئولوژی با تجزیه و تحلیل عناصر کمیاب موجود در آبی که از عمق زمین گرفته شده‌است، توانسته‌اند مشخص کنند که آب حاصل از این آبخوان‌ها می‌تواند بیش از یک میلیون سال قدمت داشته باشد. هیدروژئولوژیست‌ها با مقایسه قدمت آب زیرزمینی بخش‌های مختلف GAB دریافتند که این قدمت در طول حوضه افزایش می‌یابد. در امتداد قسمت شرقی که آبخوان‌ها تغذیه می‌شود، قدمت کمتر است. همان‌طور که آب زیرزمینی به سمت غرب در سراسر قاره، جریان می‌یابد، قدمت آب افزایش می‌یابد و قدیمی‌ترین آب‌های زیرزمینی در بخش‌های غربی واقع شده‌اند؛ یعنی آب زیرزمینی برای اینکه بتواند حدود ۱۰۰۰ کیلومتر مسافت را از محل تغذیه خود در عرض یک میلیون سال طی کرده باشد باید با سرعت متوسط حدود ۱ متر در سال حرکت کند.

مطالعات اخیر نشان می‌دهد که تبخیر آب زیرزمینی می تواند نقش بسیار مهمی در چرخه آب محلی به ویژه در نواحی خشک ایفا کند. دانشمندان در عربستان سعودی طرح‌هایی را برای بازیابی و بازیافت این رطوبت تبخیری جهت آبیاری محصولات زراعی پیشنهاد داده‌اند. در عکس مقابل یک فرش منعکس کننده ۵۰ سانتی‌متر مربعی ساخته شده از مخروط‌های پلاستیکی کوچک کنار هم به مدت ۵ ماه در یک منطقه بیابانی خشک بدون گیاه، بدون باران و آبیاری قرار داده شد. این طرح موفق شد که به میزان کافی تبخیر زمینی را به دام بیندازد و متراکم کند تا به بذرهایی که به‌طور طبیعی در زیر آن مدفون شده‌اند، با فضای سبزی حدود ۱۰ درصد مساحت فرش، حیات بخشد. پیش‌بینی می‌شود اگر بذرها قبل از قرار دادن این فرش کاشته شوند، منطقه وسیع تری سبز خواهد شد.

YeGaNeH · 25/3/22

مخاطرات آب‌های زیرزمینی
به دلیل عدم شناخت صحیح یا عدم درک میزان آسیب‌پذیری سریع آب‌های زیرزمینی، سهل انگاری‌های زیادی صورت گرفته‌است. اجازه داده‌ایم که بنزین و سایر مایعات مضر از مجاری زیرزمینی به درون سفره‌های آب‌های زیرزمینی نفوذ کند. آلاینده‌ها، از محل‌های دفن زباله یا سیستم‌های فاضلاب که به‌طور غلطی ساخته شده‌اند، به داخل آن تراوش می‌کنند. آب‌های زیرزمینی از طریق زهاب حاصله از مزارع کشاورزی کود داده شده و مناطق صنعتی، آلوده می‌شوند. صاحبان خانه‌ها با ریختن مواد شیمیایی به داخل فاضلاب یا روی زمین، آب‌های زیرزمینی را آلوده می‌کنند. آب‌های زیر زمینی در طی روند نفوذ خود به لایه‌های آبدار بسته به نوع خاک و آلاینده‌های موجود در خاک ممکن است حاوی مواد معدنی و آلی شوند. به عنوان مثال زمین‌های آهکی چون دارای کربنات و بی کربنات هستند، آبهایی که از این نوع زمین‌ها نفوذ می‌کنند حاوی کربنات و بی کربنات بوده و سختی آب را بالا می‌برند. یا اینکه در اثر نفوذ مواد آلاینده نظیر آلاینده‌های نفتی در سطح زمین یا چاه‌های جذبی فاضلاب ممکن است در اثر نفوذ، این مواد به سطح آب‌های زیر زمینی رسیده و منبع آب را آلوده نمایند.

استفاده از آب زیرزمینی در سراسر جهان با مشکلات خاصی مواجه است. درست همان‌طور که آب رودخانه در بسیاری از مناطق جهان بیش از حد مورد استفاده قرار گرفته و آلوده شدند، آبخوان‌ها نیز چنین مشکلی دارند. تفاوت عمده این است که آبخوان‌ها خارج از محدوده دید هستند. مشکل اصلی دیگر این است که آژانس‌های مدیریت آب، هنگامی که «آبدهی پایدار» آبخوان و آب رودخانه را محاسبه می‌کنند، غالباً همان آب را دو بار، یک بار در آبخوان و یک بار در رودخانه متصل شونده (به آن آبخوان) به حساب می‌آورند؛ مثلاً در استرالیا قبل از اینکه اصلاحات قانونی براساس چارچوب اصلاح آب مصوب شورای دولت‌های استرالیا در دهه ۱۹۹۰ آغاز شود، بسیاری از ایالات استرالیا از طریق سـ*ـیاست‌های دولتی جداگانه، که دارای ارتباطات ضعیف و رقابتی بودند، آب سطحی و زیرزمینی را اداره می‌کردند.

YeGaNeH · 25/3/22

اثرات اضافه برداشت از آب زیرزمینی اگرچه واقعاً غیر قابل انکار است دهه ها یا قرن ها زمان می برد تا آشکار شود. در یک مطالعه کلاسیک در سال 1982، Bredhoeft و همکارانش موقعیتی را طراحی کردند که استخراج آب زیرزمینی در یک حوضه بین قاره ای، برابر با کل میزان تغذیه سالانه بود و چیزی برای پوشش گیاهی که طبیعتاً وابسته به آب زیرزمینی است باقی نمی‌گذاشت. با نزدیک‌تر کردن محل برداشت آب به پوشش‌های گیاهی، ۳۰ درصد تقاضای اصلی پوشش گیاهی به دلیل تأخیر در حرکت آب زیرزمینی تا ۱۰۰ سال تأمین می‌شد و در پانصدمین سال این میزان به ۰٪ کاهش می‌یافت که نشان دهنده مرگ کامل پوشش گیاهی وابسته به آب زیرزمینی بود. علم لازم برای انجام این محاسبات ده‌ها سال در دسترس بوده‌است؛ با این حال، آژانس‌های مدیریت آب، عموماً اثراتی را که خارج از بازه‌های زمانی انتخابات سـ*ـیاسی ظاهر می‌شوند (۳ تا ۵ سال) نادیده می‌گیرند. پژوهشگران قویا استدلال کرده‌اند که آژانس‌های مدیریتی باید محدوده‌های زمانی مناسب را در برنامه‌ریزی آب زیرزمینی بکار گیرند.این به معنی محاسبه مجوزهای برداشت آب زیرزمینی بر اساس دهه‌ها و گاهی اوقات قرن‌ها خواهد بود.

همان‌طور که آب در سطح زمین حرکت می‌کند، نمک‌های محلول به خصوص سدیم کلرید را جمع می‌کند. جایی که این آب از طریق تبخیر و تعرق وارد اتمسفر می‌شود، این نمک‌ها باقی می‌مانند. در مناطق آبیاری‌شده، زهکشی ضعیف خاک‌ها و آبخوان‌های کم‌عمق منجر به بالا آمدن سطح ایستابی به لایه سطحی در مناطق کم عمق می‌شود. مشکلات اصلی تخریب زمین ناشی از شوری خاک و آبگرفتگی با افزایش سطوح نمک در آب‌های سطحی همراه می‌شود. در نتیجه، آسیب اصلی به اقتصادهای محلی و محیط‌های طبیعی وارد می‌گردد..

در اینجا لازم است تا چهار اثر مهم مختصراً ذکر شوند. اول، راهکارهای کاهش سیل، که به منظور حفاظت از زیرساخت‌های ایجاد شده بر روی دشت‌های سیلابی بکار گرفته می‌شوند، پیامد ناخواسته‌ای بر کاهش تغذیه آبخوان به همراه دارند. دوم، کاهش و تخلیه طولانی مدت آب زیرزمینی در آبخوان‌های وسیع به فرونشست زمین و آسیب‌های زیرساختی منجر می‌شود. سوم، تداخل آب شور، چهارم، زهکشی خاک‌های حاوی اسید سولفات که اغلب در دشت‌های ساحلی کم عمق وجود دارند، به اسیدی شدن و آلودگی جریان‌های رودخانه ای منجر می‌شود.

یکی دیگر از دلایل نگرانی این است که افت آب زیرزمینی در آبخوان های بهره‌برداری شده، این پتانسیل را دارد که آسیب شدیدی به اکوسیستم های خاکی و آبی وارد کند – در بعضی موارد بسیار واضح و آشکار است اما در سایر موارد به دلیل طولانی بودن زمانی که خسارت و آسیب در آن رخ می دهد، کاملاً غیر منتظره است.

YeGaNeH · 25/3/22

برداشت بیش از حد
منابع زیرزمینی آب به صورت مستقیم یا غیرمستقیم از آب‌های سطحی و بارندگی تغذیه می‌شوند؛ بنابراین استفاده پایدار از این منابع به معنای برداشت محدود از آن‌هاست. در سال‌های اخیر در بسیاری از کشورهای جهان برداشت آب از منابع زیرزمینی از میزان تغذیه سالیانه آن‌ها بیشتر است. این امر به معنای استخراج و استفاده از آبی است که در طول هزاران سال در لایه‌های آب‌دار زمین ذخیره شده‌است. با این کار سطح آب‌های زیرزمینی در منطقه روز به روز افت کرده و سرانجام به جایی خواهد رسید که آبی برای استخراج وجود نخواهد داشت. پایین افتادن سطح آب‌های زیرزمینی به معنای خشک شدن مناطق پایین دست (مناطق با ارتفاع کمتر که آب جاری در لایه‌های آب‌دار تحت اثر گرانش به سمت آن‌ها جریان می‌یابند) و از بین رفتن چاه‌ها، قنات‌ها و چشمه‌های آن است. بارزترین مشکل (تا آنجایی که به استفاده انسانی از آب زیرزمینی مربوط می‌شود) پایین آمدن سطح ایستابی فراتر از دسترسی چاه‌های موجود می‌باشد. در نتیجه، برای رسیدن به آب زیرزمینی، چاه‌ها باید عمیق‌تر شوند؛ در بعضی مناطق (مثل کالیفرنیا، تگزاس و هند) سطح ایستابی به دلیل پمپاژ گسترده چاه، صدها پا افت داشته‌است. مثلاً در منطقه پنجاب هند از سال 1979 سطح آب زیرزمینی 10 متر افت داشته و نرخ تخلیه شتاب گرفته است.در سال ۲۰۰۵ (میلادی) چین، هند و ایران رتبه‌های اول تا سوم برداشت بیش از حد از منابع زیرزمینی آب را داشته‌اند. ایران به‌طور متوسط سالانه پنج میلیارد مترمکعب آب بیش از ظرفیت لایه‌های آب‌دار زمین از آن‌ها بهره‌برداری می‌کند. این مقدار آب معادل آب مورد نیاز جهت تولید یک سوم کل غله تولیدی این کشور است. سطح آب‌های زیرزمینی در منطقه چناران در شمال‌شرقی ایران، که منطقه کوچک اما بسیار پراهمیتی برای کشاورزی است، در سال‌های پایانی دهه نود میلادی به صورت میانگین ۲٫۸ متر در سال افت داشته‌است. چاه‌های حفر شده جهت تأمین آب کشاورزی و همچنین تأمین آب آشامیدنی شهر مشهد عامل این اتفاق بوده‌اند.

YeGaNeH · 25/3/22

آب زیرزمینی از نظر اکولوژیکی نیز مهم است. اهمیت آب زیرزمینی برای اکوسیستم‌ها حتی توسط بیولوژیست‌های آب شیرین و اکولوژیست‌ها اغلب نادیده گرفته می‌شود. آب‌های زیرزمینی معمولاً موجب پایداری رودخانه ها، تالاب ها، دریاچه ها و همچنین اکوسیستم های زیرزمینی در آبخوان‌های کارست یا آبرفتی، می‌شوند.

البته همه اکوسیستم‌ها به آب زیرزمینی وابسته نیستند. برخی اکوسیستم‌های زمینی–مثلاً آنهایی که در بیابانهای باز و محیط‌های خشک مشابه هستند — در مناطقی وجود دارند که بارندگی‌های نامنظم دارند و رطوبت مورد نیاز از طریق رطوبت موجود در هوا تکمیل می‌شود. اگر چه اکوسیستم‌های خاکی دیگری در محیط‌های پذیرنده تری که آب زیرزمینی هیچ نقش مرکزی برای آنها ایفا نمی‌کند، حیات دارند، اما در حقیقت آب زیرزمینی برای بسیاری از اکوسیستم‌های اصلی جهان ضروری است. آب، بین منابع زیرزمینی و سطحی جریان می‌یابد. اکثر رودخانه‌ها، دریاچه‌ها و تالاب‌ها با آب زیرزمینی تغذیه می‌شوند و (در مکان‌ها یا زمان‌های دیگر) در درجات مختلفی آب زیرزمینی را تغذیه می‌کنند. آب زیرزمینی از طریق نفوذ، رطوبت خاک را تغذیه می‌کند و بسیاری از پوشش‌های گیاهی حداقل برای بخشی از سال مستقیماً به آب زیرزمینی یا رطوبت خاک نفوذ یافته بالای آبخوان وابسته هستند. مناطق hyporheic و مناطق ساحلی مثال هایی از اکوتون هایی هستند که به طور کامل یا به میزان بالایی به آب زیرزمینی وابسته هستند.

YeGaNeH · 25/3/22

فرونشست
فرونشست وقتی اتفاق می‌افتد که مقدار زیادی آب از زیر زمین برداشت شود، فضای زیر سطح بالایی خالی و درنتیجه باعث فروپاشی زمین می‌شود. نتیجه این اتفاق در نقاطی از زمین، شبیه دهانه‌های آتشفشان قابل مشاهده است. دلیل فرونشست این است که، در حالت تعادل طبیعی، فشار هیدرولیکی آب زیرزمینی، در منافذ آبخوان، مقداری از وزن رسوبات پوشاننده را تحمل می‌کند. هنگامی که آب زیرزمینی آبخوان‌ها با پمپاژ بیش از حد حذف می‌شود، فشارهای منافذ در آبخوان افت می‌کند و فشرده سازی و تراکم آبخوان رخ می‌دهد. اگر فشارها برگردند، این تراکم تا حدی قابل بازیابی است اما اکثر آنها قابل بازیابی نیستند. هنگامی که آبخوان متراکم شود، باعث فرونشست زمین، پایین رفتن یا افت سطح زمین می‌شود. شهر نیواورلئان در ایالت لوئیزیاناامروزه واقعاً پایین تر از سطح دریاست و فرونشست آن تا حدی با حذف آب زیرزمینی از نظام‌های مختلف آبخوان زیر آن ایجاد شده‌است.در نیمه اول قرن بیستم، سن‌واکین ولی فرونشست چشمگیری را به علت حذف آب زیرزمینی و در بعضی مکان‌ها تا ۸/۵ متر (۲۸ پا) تجربه کرد. شهرهایی که در دلتای رودخانه‌ها واقع شده‌اند از جمله ونیز در ایتالیا و بانکوک در تایلند فرونشست را تجربه کرده‌اند؛ مکزیکوسیتی که در بسـ*ـتر یک دریاچه ساخته شده‌است، درجاتی از فرونشست تا ۴۰ سانتی‌متر در سال را تجربه کرده‌است.

YeGaNeH · 25/3/22

تداخل آب دریا/شور
تداخل آب دریا، یعنی جریان یافتن یا حضور آب دریا به داخل آبخوان ساحلی؛ نفوذ آب دریا، یک مورد از نفوذ آب شور می‌باشد. این امر یک پدیده طبیعی است اما می‌تواند توسط عوامل انسانی ایجاد یا تشدید شود. در مورد سفره‌های آب همگن، نفوذ آب دریا می‌تواند ناحیه شوری را زیر یک ناحیه آب زیرزمینی شیرین ایجاد کند، و با جریان آب، موجب شوری آب شیرین شود.

آلودگی
آب زیرزمینی آلوده کمتر دیده می‌شود اما پاکسازی دشوارتری به نسبت آلودگی در رودخانه‌ها و دریاچه‌ها دارد. آلودگی آب زیرزمینی غالباً نتیجه دفع نادرست زباله‌ها در زمین است. مواد شیمیایی صنعتی و خانگی و محل‌های دفن زباله، تالاب‌های مواد زائد صنعتی (پساب‌های صنعتی)، پسماندها و فاضلاب فرآوری شده معادن، گودال‌های آب نمکی میدان نفتی، نشت مخازن ذخیره و خطوط انتقال نفتی زیر زمین، شیرابه فاضلاب شهری و سیستم‌های سپتیک و آلوده، منابع اصلی (آلودگی) می‌باشند. برای تعیین میزان آلودگی و کمک به طراحی سیستم‌های ترمیم و اصلاح آب زیرزمینی، با نمونه برداری از خاک و آب زیرزمینی نزدیک منابع آلودگی مشکوک یا شناخته شده، آب زیرزمینی آلوده نقشه‌برداری می‌شود. برای جلوگیری از آلودگی آب زیرزمینی نزدیک منابع بالقوه (آلاینده) مثل محل‌های دفن زباله نیاز است که کف محل دفن زباله با مواد ضدآب پوشانده شود، هر نوع شیرآبه توسط زهکشی جمع‌آوری و آب باران از هرگونه آلاینده‌های احتمالی حفظ شود و پایش منظم آب زیرزمینی مجاور به منظور عدم نشت آلاینده‌ها به آب زیرزمینی، صورت گیرد.

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

معاونت کل سایت رمان ۹۸

معاونت کل سایت رمان ۹۸

معاونت کل سایت رمان ۹۸

معاونت کل سایت رمان ۹۸

معاونت کل سایت رمان ۹۸

معاونت کل سایت رمان ۹۸

معاونت کل سایت رمان ۹۸

معاونت کل سایت رمان ۹۸

معاونت کل سایت رمان ۹۸

معاونت کل سایت رمان ۹۸

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین