رمان نطفه‌ی انتقام (جلد دوم حربه‌ی احساس) | ~Kimia Varesi~ کاربر انجمن رمان ۹۸

~Kimia Varesi~ · 16/7/22

- ببین...
روی زانوم خم شدم؛ چون قدش تا پایین شونه‌ها و نزدیک شکمم بود. دقیقاً روبه‌روش روی زانوم نشستم و دستش رو گرفتم.
بهش زل زدم و گفتم:
- این‌که خونواده‌ت چی می‌گن مهمه؛ چون قطعاً از روی علاقه‌شون بهت می‌گن تا آسیبی نبینی؛ ولی یادت باشه که اگه نظر اونا مهمه؛ پس نظر توام مهمه! وقتی اونا انتظار دارن به...

~Kimia Varesi~ · 20/7/22

نمی‌دونم دقیقاً چی می‌خوام. چی کار می‌خوام بکنم یا کجا می‌خوام برم؛ فقط انگار دور خودم می‌چرخم. ساعت‌ها همین کار رو می‌کنم. داخل ماشین می‌شینم و آهنگ گوش می‌دم و دور تا دور شهر پرسه می‌زنم. شاید می‌خوام ذهنم رو آروم کنم یا دور باشم؛ از همه‌ چیز و همه‌ کس! نمی‌دونم؛ واقعاً نمی‌دونم!
به آهنگ‌های مختلف سیستم...

~Kimia Varesi~ · 20/7/22

پسری که تا حالا دوبار دیده بودمش الان برای بار سوم جلوم ایستاده بود. اولین بار توی پارک و دومین بار توی راه خونه‌ی صوفیه و حالا...واقعاً مسخره‌ست!
اون سرجاش ایستاد و متعجب به من نگاه کرد؛ انگار اون هم واقعاً از دیدارهای ناخواسته‌ی پی‌ در‌ پیمون تعجب کرده بود!
همون لحظه پسر بچه به سمتش دوید و دستش رو گرفت و...

~Kimia Varesi~ · 23/7/22

- الان کلاس چهارمم. رضا همش مجبورم می‌کنه تا ریاضی کار کنم؛ مخصوصاً تقسیم رو!
- چه‌طور مگه؟ ضعیفی؟
- اوهوم؛ ولی هرچی کار می‌کنم و می‌خونم بازم خوب نمی‌فهمم.
- داداشت کمکت نمی‌کنه؟
چشم‌هاش رو توی حدقه چرخوند که چهره‌ی بچگونه‌ش بامزه شد و لبخندم عمق گرفت.
توی همهمه‌ی اطراف و سر و صدای لیوان و ظروف و مردم،...

~Kimia Varesi~ · 23/7/22

رضا اون‌قدر باهوش بود که متوجه‌ی این جَو مسخره بشه و بحث رو عوض کرد.
گفت:
- خب تو چی؟ تو با خونواده‌ت زندگی می‌کنی؟
لبخند مسخره‌ای زدم و قلپی از قهوه رو خوردم. لیوان رو توی دستم نگه داشتم و گفتم:
- آه! کاش می‌تونستم تنها زندگی کنم.
لبخندی زد.
- چه‌طور مگه؟
گفتم:
- خب کسل‌کننده‌ست؛ می‌دونی...همه‌ش باید زیر...

~Kimia Varesi~ · 5/8/22

صبح با سردرد بیدار شدم. روی تـخت غلت زدم که توی بـغل صوفیه فرو رفتم! چشم‌هام گرد شدن و سریع پریدم و نشستم. ای‌بابا! حالا نمی‌شد ور دل این نباشیم؟
اصلاً خوشم نمیاد کنار کسی بخوابم؛ حتی بچه هم بودم پیش مامان نمی‌خوابیدم. یک‌ جورایی چندشم می‌شه!
دیشب هم کلی اصرار کردم که روی زمین بخوابم؛ اما صوف گفت تـختش...

~Kimia Varesi~ · 5/8/22

همون‌طور که شقیقه‌ی دردناکم رو ماساژ می‌دادم، داخل اتاق رفتم و گوشیم رو از روی پاتختی برداشتم. روشنش کردم و نگاهی انداختم ببینم میس‌کالی چیزی دارم یا نه.
چشمم به پیامی از طرف شماره‌ای ناشناس افتاد.
واردش شدم و...

~Kimia Varesi~ · 5/8/22

نگاهی بهش انداختم. نمی‌دونم؛ شاید هم راست می‌گفت. بالاخره هر چی هم قراره اتفاق بیفته، ما هستیم. ازش جلوگیری می‌کنیم؛ اما مگه اون زمانی که من آواره‌ی خیابون‌ها بودم یا داشتم آدم می‌کشتم و دزدی می‌کردم، کسی بود که جلوم رو بگیره؟
آره، حق با آنیده! نباید اون‌قدر ترس داشته باشم. تازه، الان آوین پیش صوفه؛ پس چرا...

~Kimia Varesi~ · 5/8/22

متعجب بهش زل زدم و با دهن باز پرسیدم:
- چی؟
عاقل‌اندرسفیه و پوکر بهم زل زد و بعد چشم‌هاش رو توی حدقه چرخوند و همون‌طور که زیرلب غر می‌زد:
- به عنایت خداوند، شنواییش رو هم از دست داد!
و از اتاق بیرون رفت.
وای خدا! مامان و بابا؟ خاله آنید و عمو مانی و عمو تیرداد؟ می‌خوان شب بیان این‌جا؟ بابا من از خونه در...

~Kimia Varesi~ · 9/8/22

آروم خمیازه‌ای کشیدم و سرم رو خاروندم. همون‌جا وسط هال هاج‌ و واج ایستاده بودم و داشتم فکر می‌کردم می‌خواستم چی‌کار کنم.
تمام کارهام رو کرده بودم. ژله آماده بود و کمک صوفیه هم کرده بودم تا پیتزاهایی که سفارش داده بود رو قشنگ توی ظرف بچینه و میز و بساط پذیرایی و بقیه‌ی چیزها رو آماده کنه.
الان هم ساعت شش‌ و...

خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

هنرمند انجمن رمان ۹۸

هنرمند انجمن رمان ۹۸

هنرمند انجمن رمان ۹۸

هنرمند انجمن رمان ۹۸

هنرمند انجمن رمان ۹۸

هنرمند انجمن رمان ۹۸

هنرمند انجمن رمان ۹۸

هنرمند انجمن رمان ۹۸

هنرمند انجمن رمان ۹۸

هنرمند انجمن رمان ۹۸

ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید

درباره ما

لینک‌های پیشنهادی رمان ۹۸

آمار آنلاین