- عضویت
- 15/12/20
- ارسال ها
- 253
- امتیاز واکنش
- 7,222
- امتیاز
- 213
- محل سکونت
- your heart
- زمان حضور
- 24 روز 11 ساعت 27 دقیقه
نگارگری ایران در دوره مظفریان
در شرایطی که شیوهٔ نگارگری ایلخانی که در شاهنامه «دموت» متبلور گشته بود، بعد از فروپاشی حکومت مغولان به رشد خود ادامه داد، ولی شیوهٔ نگارگری آل اینجو، به هنگام استیلای مظفریان در سال ۷۵۳ ه. (۱۳۵۳ م.) متوقف ماند. سلسله مظفریان به رهبری مبارزالدین در تبریز همراه با آشنایی وی با دواوین و نگارگرانی بوده است که زمانی برای فرمانروایی ایلخانی کار می‌کرده‌اند، ولی شیوهٔ نگارگری مظفریان بیشتر برخاسته از سبک نگارگری جلایریان است. متأسفانه، قدیمی‌ترین نسخه‌های به جا مانده از دورهٔ مظفریان متعلق به سالهای ۷۷۱ ه. (۱۳۷۰ م.) است و به سختی می‌توان نسخه‌‌هایی مربوط به سالهای ۷۵۰ ه. (۱۳۵۰ م.) و ۷۶۱ ه. (۱۳۶۰ م.) یافت. نگارهٔ «خسرو و شیرین»، با وجود صدمات فراوان و همچنین مرمت، بسیاری از ویژگی‌های شیوهٔ نگارگری مظفریان را آشکار می‌سازد.
نخست باید به آسمان آبی در ورای خاکریز بلند و تپه‌های مدور مورد توجه نگارگران شیوهٔ مظفری، اشاره کرد. اغلب، مانند این نگاره‌ها ، صخره‌ها در منتهی الیه خط افق، از طریق حرکت موازی قلم‌مو به رنگ طلایی یا خاکستری در تضاد با رنگ زمینه، کار شده است. دستار خاص مظفریان، که در این تصویر پاک شده است، عبارت از کلاهی است که شالی به دور آن پیچیده شده و انتهای آن آزاد است. سر اسب‌ها به نسبت انـ*ـدام، کوچک تصویر شده و درعوض سر انسان در تناسب با سایر قسمت‌های بدن، بزرگ طراحی شده است. چهره‌ها بیضی شکل‌اند با لـ*ـب‌ها و چشمان کوچک براق و سبیل‌های ظریف افقی، که تا سالهای ۷۹۲ ه. (۱۳۹۰ م.) از رواج می‌افتد. برخلاف نقاشی شیراز میان سالهای ۷۴۰ و ۷۳۰ ه. (۱۳۴۰-۱۳۳۰ م.) نگاره‌های مکتب مظفری سرشار از جلوه‌های طبیعت است. در این نگاره‌ها انبوه علفزار، گلستان و باغ‌‌هایی که پرندگان در آن آشیانه دارند به چشم می‌خورد. شاخص‌ترین نگاره‌های این مکتب در بردارندهٔ خطوط مواج و شکل‌های تزئینی منتزعی از طبیعت است که آنان را نه فقط از نگاره‌های نخستین آل اینجو، بلکه از مکتب معاصر جلایری نیز، متمایز می‌کند.
پایان
منبع:هنریاب
در شرایطی که شیوهٔ نگارگری ایلخانی که در شاهنامه «دموت» متبلور گشته بود، بعد از فروپاشی حکومت مغولان به رشد خود ادامه داد، ولی شیوهٔ نگارگری آل اینجو، به هنگام استیلای مظفریان در سال ۷۵۳ ه. (۱۳۵۳ م.) متوقف ماند. سلسله مظفریان به رهبری مبارزالدین در تبریز همراه با آشنایی وی با دواوین و نگارگرانی بوده است که زمانی برای فرمانروایی ایلخانی کار می‌کرده‌اند، ولی شیوهٔ نگارگری مظفریان بیشتر برخاسته از سبک نگارگری جلایریان است. متأسفانه، قدیمی‌ترین نسخه‌های به جا مانده از دورهٔ مظفریان متعلق به سالهای ۷۷۱ ه. (۱۳۷۰ م.) است و به سختی می‌توان نسخه‌‌هایی مربوط به سالهای ۷۵۰ ه. (۱۳۵۰ م.) و ۷۶۱ ه. (۱۳۶۰ م.) یافت. نگارهٔ «خسرو و شیرین»، با وجود صدمات فراوان و همچنین مرمت، بسیاری از ویژگی‌های شیوهٔ نگارگری مظفریان را آشکار می‌سازد.
نخست باید به آسمان آبی در ورای خاکریز بلند و تپه‌های مدور مورد توجه نگارگران شیوهٔ مظفری، اشاره کرد. اغلب، مانند این نگاره‌ها ، صخره‌ها در منتهی الیه خط افق، از طریق حرکت موازی قلم‌مو به رنگ طلایی یا خاکستری در تضاد با رنگ زمینه، کار شده است. دستار خاص مظفریان، که در این تصویر پاک شده است، عبارت از کلاهی است که شالی به دور آن پیچیده شده و انتهای آن آزاد است. سر اسب‌ها به نسبت انـ*ـدام، کوچک تصویر شده و درعوض سر انسان در تناسب با سایر قسمت‌های بدن، بزرگ طراحی شده است. چهره‌ها بیضی شکل‌اند با لـ*ـب‌ها و چشمان کوچک براق و سبیل‌های ظریف افقی، که تا سالهای ۷۹۲ ه. (۱۳۹۰ م.) از رواج می‌افتد. برخلاف نقاشی شیراز میان سالهای ۷۴۰ و ۷۳۰ ه. (۱۳۴۰-۱۳۳۰ م.) نگاره‌های مکتب مظفری سرشار از جلوه‌های طبیعت است. در این نگاره‌ها انبوه علفزار، گلستان و باغ‌‌هایی که پرندگان در آن آشیانه دارند به چشم می‌خورد. شاخص‌ترین نگاره‌های این مکتب در بردارندهٔ خطوط مواج و شکل‌های تزئینی منتزعی از طبیعت است که آنان را نه فقط از نگاره‌های نخستین آل اینجو، بلکه از مکتب معاصر جلایری نیز، متمایز می‌کند.
پایان
منبع:هنریاب
نگارگری ایران در دوره مظفریان
رمان ۹۸ | دانلود رمان
نودهشتیا,بزرگترین مرجع تایپ رمان, دانلود رمان جدید,دانلود رمان عاشقانه, رمان خارجی, رمان ایرانی, دانلود رمان بدون سانسور,دانلود رمان اربابی,
roman98.com
