خوش آمدید به رمان ۹۸ | بهترین انجمن رمان نویسی

رمان ۹۸ با هدف ترویج فرهنگ کتاب خوانی و تقویت قلم عزیزان ایجاد شده است.
هدف ما همواره ایجاد محیطی گرم و صمیمی و دوستانه بوده
برای مطالعه کامل رمان‌ها و استفاده از امکانات انجمن
به ما بپیوندید و یا وارد انجمن شوید.

M O B I N A

سرپرست بخش فرهنگ و ادب
عضو کادر مدیریت
کاربر V.I.P انجمن
سرپرست بخش
ناظر کتاب
منتقد انجمن
  
  
عضویت
3/4/21
ارسال ها
24,702
امتیاز واکنش
63,858
امتیاز
508
سن
19
محل سکونت
BUSHEHR
زمان حضور
273 روز 8 ساعت 22 دقیقه
نویسنده این موضوع
آغاز کوبیسم
هنرمندان کوبیست به طور کامل از ایده هنر به مثابه تقلید از طبیعت که از دوره رنسانس به بعد در اروپا رایج بود، جدا شدند. پیکاسو و براک اشارات قراردادی پرسپکتیو و کوتاه نمایی، و نقاشی از مدل را کنار نهادند و تصمیم گرفتند تا حجم و پیکره را در سطحی دوبعدی و بدون هیچگونه ایجاد توهم بصری برای خلق تصویری سه بعدی به نمایش بگذارند. بنابراین برای نمایش تصویری از اشیاء واقعی، باید اشیاء را آن گونه که در خارج موجود بودند به تصویر کشید و نه آن گونه که بخشی از آن درلحظه و مکان خاصی حضور می یابد. بدین منظور باید به طور همزمان چندین وجه از شئ نمایش داده شود. از این رو فرم اشیاء به صفحات و سطوح هندسی تجزیه شد واین سطوح از نقاط دید مختلف مجددا در یک ترکیب بندی فرمی جدید، سامان یافت. بدین مفهوم، ادعا می شد که کوبیسم واقع گرایانه است. اما واقع گرایی آن بیشتر ذهنی بود تا بصری یا امپرسیونیستی. لذا کوبیسم بیشتر رویکردی آگاهانه است تا بصیرتی نا خود آگاهانه
مهمترین عواملی که بر ظهور کوبیسم تاثیر بسزایی داشتند عبارت بودند از تندیس های آفریقایی و آثار متأخر «سزان» و نیز تابلوی سنت شکن پابلو پیکاسو به نام «دوشیزگان آوینیون» که مملو از فرمهای زاویه دار و مجزا بود. معمولا کوبیسم براک و پیکاسو را به دو مرحله مجزا می کنند؛ مرحله تحلیلی ومرحله ترکیبی. در مرحله اول که تا سال 1912 به طول انجامید، فرمها عمدتا به ساختارهای هندسی تجزیه می شوند و رنگها به شدت خفه وکاهش می یافت – غالبا به صورت تک رنگ – که دیگر گسستی نبود، در مرحله دوم، عنصر رنگ قوی تر و پراهمیت تر می شود وشکلها بیشتر جنبه تزئینی می گیرند. و عناصر جدیدی همچون حروف لاتین و کاغذ روزنامه به نقاشی وارد می شود (کلاژ).در این مرحله گریس اهمیتی همچون براک و پیکاسو دارد. وی رویکردی نظام مند ومنطقی را جایگزین روشهای غریزی آنها کرد به کارگیری شیوه کلاژ موجب شد تا تاکید بیشتری بر مسطح بودن سطح تصویر شود. وقوع جنگ جهانی اول به همکاری براک و پیکاسو خاتمه داد، اما آثار آنان اعقاب زیادی یافت. کوبیسم علاوه بر این که یکی از منشاءها و منابع هنر انتزاعی بدل شد، خود این قابلیت را داشت که بی نهایت تطبیق یابد و موجب ظهور جنبشهای بیشمار ومتنوعی همچون فوتوریسم، اورفیسم، پیوریسم و ورتیسیسم شود. از آنجا که در این سبک تاکید بیشتر بر نمایش ایده است تا نمایش واقعیت، خود به یکی از بنیادهای گرایشهای زیبایی شناسی سده بیستم بدل شد.
بسیاری از نقاشان برجسته کوبیست همچنین به عنوان هنرمندانی برجسته در زمینه طراحی گرافیک و تصویرگری کتاب شهره هستند. علاوه بر نقاشان، برخی مجسمه سازان نیز تحت تاثیر این جنبش آثار برجسته ای خلق کردند که از آن میان می توان به ارکیپنکو، لیچیتز، زادکین و نیز خود پیکاسو اشاره کرد.
در مجموع می توان گفت که کوبیسم مایل نبود یک روش متکی به نقطه دید یا تجربی باشد بلکه مایل بود که فلسفه زیبایی شناسی ذهنی شود، نظم بخشی عینی دنیا که بر اساس ذات آن به جای ظاهر آن نمایش واقعیت به گونه ای که از طریق بینایی درک می شود، نقشی مشابه به اشتیاقی داشت که طی دوره رمانتیک برای اعتبار بخشیدن به اشیاء با پیوندهای روانشناسانه و ادبی صورت می گرفت. همگام با تحولات علم واندیشه معاصر، زبان جدید تجسمی نیز خلق شد که انگیزشهای فردی را بدون هیچ نوع محدودیتی تحت حمایت قرار می داد.
در این سالها شیوه «فوویسم» که رنگ و فرم وتناسب اشکال را به دست فراموشی سپرده بود عمر خود را به پایان می برد و زمینه برای واکنشی در برابر نهان گسیختگی رنگها آماده می شد. ماتیس که ذهنی خلاق داشت و از بانیان شیوه فوویسم بود به زودی به راههای دیگر افتاد و به کشیدن پرده هایی که در آنها خطوط سیال و رقصان و اشکال تزئینی چشم را به خود مشغول می دارد دست زد.
اما پیکاسو بود که متمرکز کردن کار خود در شکل و نمای چیزها و تناسبات صوری اشیاء وارد کردن جنبه عاطفی مضمون، سبکی منطقی و عقلانی را جانشین بی شکلی و بی اعتدالی وتهیج فوویسم و احساساتی بودن آثار سابق خود کرد.
توجه پیکاسو به نمای متعادل را بدون توجه خاص به پیام عاطفی آن نخست در پرده «زنی که نان حمل می کند» می توان دید. اما شروع واقعی کوبیسم را می توان پرده « ظروف» پیکاسو شمرد که در آن تعدادی ظرف به صورت ساده هندسی ترسیم شده اند و ترکیب آنها بنای سنجیده ای را که در آن مناسبت شکل اشیاء وفضای اطراف آنها وتاریک وروشن رنگها به دقت در نظر گرفته شده به دست می دهد. پیدا است که نقاش اجزاء تابلو را ابتدا در ذهن خود قالبی متناسب ریخته و آنگاه بر پرده نقش کرده است.
این پرده، چنان که پوشیده نیست، از آثار سزان که در آثار خود درست به همین نکات توجه داشت، برگرفته شده است. در سال 1907 نمایشگاه بزرگی از آثار سزان در پاریس ترتیب یافت . پیکاسو به دیدن آن رفت وبه شیوه سزان توجه کرد. در همین سال این گفته سزان شیوع یافت که «هرچه در طبیعت هست از ترکیب کره ومخروط واستوانه شکل می گیرد. باید نقاشی را بر اساس این اشکال ساده قرار داد» وهمچنین: «نقاشی تنها سواد اقتباس کردن از اشیای مورد نظر نیست بلکه دریافت تناسبی میان ارتباطات متعدد است».
در برخی از پرده های سزان ، خاصه در مناظر «گاردان» ، کیفیتی هست که اگر پرده را بگردانند ویا وارونه بگیرند آن کیفیت که خوشایند چشم است از میان نمی رود. به عبارت دیگر نظم وهمماهنگی و تناسبی میان اشکال وخطوط و سطوح پرده هست که ارتباطی با این که موضوع پرده چیست ندارد و پرده را از هر طرف که بگیرند ، هرچند موضوع پرده نامفهوم شود، آن نظم و تناسب به جا می ماند و چشم را لـ*ـذت می بخشد.
پیکاسو از آثار سزان و گفته های او الهام گرفت و در پی یافتن اشکال بسیط واساسی و تناسب میان این اشکال رفت و در این سودا همه موجودات طبیعت را از انسان واشیاء به صورت مظهری از اشکال اساسی و هندسی طبیعت دید. از ترسیم احوال بشری غافل شد و در عالم اشکال، و ساختمانی که در پس نمای آنها نهفته است، فرو رفت و با آنها همدم وهمساز شد. گویی اشیاء شکل باطنی خود را به وی سپردند و درون و بیرون و چپ و راست خود را به وی نمودند وآن شکل ساده هندسی را که اساس حجم آنها در فضاست بر وی آشکار کردند.
در آثار نخستینی که پیکاسو در این شیوه به وجود آورد، مانند سزان در صدد تجسم اشیاء و نمودن حجم آنها از طریق تقابل و تضاد سطوح و پس و پیش بردن آنها بود. در این گونه تابلوها می بینیم که اشکال طبیعی مثل پیشانی و بینی و لـ*ـب به سطوح گوشه دار هندسی تجزیه شده اند و ذهن نقاش اشکال مدور طبیعی را با اشکال ساده تر هندسی تبدیل کرده است. با پیش رفتن در این ممارست ذهنی، پیکاسو بیش از پیش در تناسب وارتباط این گونه اشکال بسیط فرورفت و برآن شد که پرده های او هنوز چنان که باید از قید تقلید مضمون آزاد نیستند وجنبه توصیفی بر آنها غالب است. از این رو در تحلیل اشیاء پیشتر رفت وآثاری به وجود آورد که در آنها از مضمون اصلی جز اثر خفیفی دیده نمی شود، بلکه توجه نقاش به ترکیب مکعبها واشکال و سطوحی است که از اشکال طبیعی انتزاع کرده است. گاه کار او مانند بازی کودکانی است که با مکعبها و هرم ها و کرات چوبی بناهای گوناگون می سازند.


آغاز کوبیسم

 

M O B I N A

سرپرست بخش فرهنگ و ادب
عضو کادر مدیریت
کاربر V.I.P انجمن
سرپرست بخش
ناظر کتاب
منتقد انجمن
  
  
عضویت
3/4/21
ارسال ها
24,702
امتیاز واکنش
63,858
امتیاز
508
سن
19
محل سکونت
BUSHEHR
زمان حضور
273 روز 8 ساعت 22 دقیقه
نویسنده این موضوع
مناسبت کوبیسم با سبک کلاسیک و رئالیسم

کوبیسم برخلاف اکسپرسیونیسم که جنبه عاطفی آن غالب است، سبکی است که براساس نما و شکل و هیئت چیزها و تناسب میان اشکال و ارتباطات صوری اشکال قرار دارد واز این رو با سبک کلاسیک و اصول هندسی و ریاضی مناسب است. در حقیقت از یک سو بازگشتی به سوی سبک کلاسیک، واز سوی دیگر دنباله سبک رئالیسم به شمار می رود. کوبیسم اگر چه شکل چیزها را چنان که چشم می بینید دنبال نمی کند، درپی اساس وجوهر اشکال است. اگر اکسپرسیونیسم با روحیه نژاد ژرمن و اسلاو مناسبت دارد، کوبیسم از تراوشهای خاص فکری مردم لاتین محسوب می شود و ظهور آن هم از جهت تاکید اهمیت «فرم» و هم از حیث هموار ساختن راه برای شیوه های تجریدی از مهم ترین نهضتهای هنری قرن ما به شمار میرود.
در سال 1907 که پیکاسو پرده «دوشیزگان آوینیون» و«ظروف» را ترسیم کرد، براک نیز که از نمایش آثار سورا در «نمایشگاه نقاشان مستقل» وآثار سزان در نمایشگاه «سالن - پائیز» اثر پذیرفته بود شروع به خلق آثاری به سبک سزان و سورا کرد و از این رو در ایجاد سبک کوبیسم با پیکاسو شریک شمرده می شود. براک پیش از این با نقاشان رنگ اندیش دمساز شده بود، اما اینک رنگها را در قید حکومت «فرم» گذاشت. اصطلاح «کوبیسم» (مکعب سازی) در حقیقت از یکی از آثار براک پیدا شد ومانند اصطلاح «امپرسیونیسم» و«فوویسم» ابتدا به طعنه به کار رفت. لوئی وسل که اصطلاح فوویسم را به بازار آورده بود وقتی که نمایشگاهی از آثار براک را در سال 1908 دید در انتقاد آثار او قول ماتیس را به کار بست که این تصاویر را گوئی از مشتی «مکعب»های کوچک ساخته اند. این نام رایج شد، و هرچند پیکاسو و براک گفتند هرگز در صدد مکعب سازی نبوده اند، بلکه در این شیوه فقط به ضرورت ذهنی خود پاسخ گفته اند، این نام را سرانجام برخود پذیرفتند.
ماتیس
در 1907 که پیکاسو و براک شیوه کوبیسم را بنا می نهادند، ماتیس یکی از آثار مهم خود به نام «خوشی زندگی» را ترسیم کرد. در این پرده گردش قلم نقاش شیوه خطاطی دارد و گردش قلم خوشنویسان را به یاد می آورد. در این پرده ماتیس نیز از طریقی دیگر به شیوه تجریدی نزدیک می شود. در اینجا توجه ماتیس تنها به رنگ و ترکیب آنها نیست، بلکه با پیروی از گوگن درصدد ایجاد طرحی متعادل وخوشایند است که با خطوط سیال و دوایر مواج وهماهنگی اجزایش چشم را می نوازد. نقش تزئینی در دست ماتیس چون آبی که در جوی جاری است و یا نهالی که در بهار می روید روانی و زندگی و سیر طبیعی دارد.
هرچند ماتیس از تاثیر سزان و شیوه ی کوبیسم دور نماند و بعدها آثاری نیز در این شیوه از قلم وی ظاهر شد، سبک اصلی وی سبکی تزئینی است. قریحه خدادادش برای ایجاد طرح های خوش نما ومهارت شگفت آورش در به کاربردن رنگها ، سبک تزئینی را دردست او مقامی والا بخشید.
یک سال پیش از این، ماتیس نمایشگاهی مرکب از 55 تابلو ترتیب داده وشهرتش بالا گرفته بود. عده ای ازدوستداران فرانسوی و خارجی او کارگاهی ترتیب دادند و او را برای تدریس دعوت کردند. ماتیس پذیرفت ولی از دریافت مزد خودداری کرد. همین کارگاه بود که به تدریج توسعه یافت و تبدیل به «آکادمی ماتیس» گردید و شهرت گرفت و از مراکز نشر هنر جدید شد.

TheDream.jpg


آغاز کوبیسم

 

M O B I N A

سرپرست بخش فرهنگ و ادب
عضو کادر مدیریت
کاربر V.I.P انجمن
سرپرست بخش
ناظر کتاب
منتقد انجمن
  
  
عضویت
3/4/21
ارسال ها
24,702
امتیاز واکنش
63,858
امتیاز
508
سن
19
محل سکونت
BUSHEHR
زمان حضور
273 روز 8 ساعت 22 دقیقه
نویسنده این موضوع
حوادث هنری و فکری فرانسه مقارن ظهور کوبیسم

در 1906 نمایشگاه نقاشان مستقل پنج هزار و پانصد تابلو به معرض نمایش گذاشت. سزان و ایبسن در این سال در گذشتند. موزه ی لوور تعدادی از آثار مانه، از جمله «ناهار بر روی چمن» را که یکی از هنردوستان به موزه هدیه کرد به مالکیت پذیرفت. مودیلیانی ، نقاش بی سامان وظریف طبع ایتالیائی که بیست ودو سال داشت، و خوان گریس نقاش اسپانیائی که نوزده سال داشت و بعدها از نقاشان گرانقدر شیوه کوبیسم شد، در این سال به پاریس آمدند و در پاریس سکنـی گرفتند. هردو تهیدست بودند . هم در این سال دیاگیلف که بعدها بزرگترین حامی و مشوق هنر نو در این قرن شد نمایشگاهی از آثار نقاشان روسیه در پاریس تشکیل داد. یک سال بعد، یعنی سالی که نهضت کوبیسم آغاز شد، مونه، نقاش امپرسیونیست، دوست خود کلمانسو، نخست وزیر فرانسه را متقاعد کرد تا پرده ی «المپیا» اثر مانه را از موزه ی کاخ لوگزامبورگ به موزه لوور منتقل سازد.
در این سال برگسون اثر معروف خود «تکامل خلاق» را منتشر کرد. اپرای «سالومه» اثر ریشارد اشتراوس که مبتنی بر متنی از اسکار وایلد بود در اپرای مترو پولیتین نیویورک اجرا شد. دیاگیلف کنسرتی از آثار آهنگسازان روسیه در پاریس تشکیل داد که در آن راخمانینوف و شالیاپین شرکت داشتند.
در این زمان پیکاسو فرد برجسته گروهی به شمار می رفت که شامل آپولینر و گرترود استاین و ماکس ژاکوب و فرنان اولیویه و ماری لورانسن بود. نقاشی شبانه را رها کرده بود و روزها به نقاشی می پرداخت. هفته ای یکبار به سیرک می رفت و اعضای دیگر گروه نیز معمولاً به او می پیوستند.
در همین سال پیکاسو و آپولینر و لورانسن روزی به دیدن هانری روسو که خانه محقری داشت واز تدریس موزیک و نقاشی گذران می کرد رفتند وبا وی معاشر شدند. روسو مردی ساده دل بود. آثار او نیز سادگی نقاشی کودکان را داشت. در همه سالهایی که سبکها ونهضتهای گوناگون به بازار آمد روسو بی آن که از هیچ یک اثر بپذیرد شیوه ساده و بدوی خود را دنبال کرد. هرچند روسو پیرو و مقلدی نیافت، او را می توان نمونه نقاشانی شمرد که به سادگی و صراحت آثار کودکان یا مردمان بدوی بازگشتند و از «صنعت گری» دوری گزیدند.
سال بعد (1908) نمایشگاه نقاشان مستقل شش هزار تابلو را به معرض نمایش گذاشت. پیکاسو تصویر «مادموازل م.» اثرهانری روسو را در یک مغازه سمساری یافت و به پنج فرانک خرید. به شادی این خرید ضیافتی ترتیب داد که در آن آپولینر شعری را که در ستایش روسو گفته بود قرائت کرد. درهمین سال آناتول فرانس «زندگی ژان دارک» و «جزیره پنگوئن ها» را انتشار داد ، و دیا گیلف اپرای «بوریس گرونف» را با شرکت شالیاپین به روی صحنه آورد. باز در همین سال بود که آندره ژید و ژاک کوپو وچند تن دیگر «مجله جدید فرانسوی» را بنا نهادند.
سال بعد دیا گیلف که به زودی سلطان باله اروپا شد و این هنر را در عالم رواج داد نخستین باله های روسی ، از جمله «دریاچه ی قو» و«پرنس ایگور» و«کلاه فرنگی آرمیده» را با شرکت نیژیشکی و پاولوا در پاریس به روی صحنه آورد . دیاگیلف هنوز با پیکاسو آشنا نبود ، ولی راول و دبوسی از آهنگسازان و موریس دنی و بونار از نقاشان در خدمت او بودند
پیکاسو که از تنگدستی پیش بیرون آمده بود در این سال کارگاهی در «بولوار کلیشی» گرفت و وضع آسوده تری یافت . نفوذ پیکاسو و براک به تدریج قوت می گرفت وشیوه ی کوبیسم رواج بیشتری می یافت. در این سال متزنیگی و گلیزو و پیکابیا و دلونه نیز به آن پیوستند.

مراحل سه گانه کوبیسم

اما کوبیسم بر یک حال نماند براک وپیکاسو که آن را بنا نهاده بودند خود نیز در تحول آن پیش قدم شدند. درکوبیسم می توان سه مرحله اساسی تشخیص داد: در مرحله نخستین ، بانیان آن پیکاسو و براک در پی آن بودند که برخلاف امپرسیونیست ها که به جلوه های زودگذر چیزها نظر داشتند شکل ثابت واساسی چیزها را در یابند وبر صفحه نقش کنند. نکته ای که نقاشان این مکتب را مشغول می داشت این بود که چگونه شکل سه بعدی و رنگی اشیاء را به صفحه دوبعدی پرده منتقل سازند. در این کوشش که بی کمک سایه روشن واصول مناظر و مرایا انجام میگرفت، نقاشان کوبیست بیشتر اشیاء ساده همچون خانه، درخت، آبخوری، بطری، ظرف میوه وهمچنین بعدها بعضی آلات موسیقی را که تقلیل آنها به اشکال ساده ی هندسی امکان پذیر بود اختیار کردند ودر این شیوه از سزان سر مشق گرفتند. «پرده ظروف» و«کارخانه در هرتا دواربو» و همچنین مناظر متعددی که براک و پیکاسو در طی سالها 1908 و 1909 کشیدند از این جنس است.
ساده کردن صورت اشیاء و تقلیل آنها به اشکال ساده تر هندسی که برای پیکاسو و براک آزمایشی و کوششی در یافتن طریق تازه ای در نمودن شکل اشیا بود، برای برخی از پیروان آنها شیوه و«رسم» خاصی شد. این عده در کشیدن مناظر یا چهره مردم یا نقش اشیاء به اشکال ساده ی هندسی توجه کردند و مانند کسانی که «مُد» را رعایت می کنند این «رسم» را در طبیعت نگاری به کار بردند. پرده ی «پنجره به سوی پارک» اثر درن و «زن دوزنده» اثر لژه را می توان از این نوع شمرد. برخی دیگر با پرداختن به اشکال هندسی و فرو رفتن در تناسبات آنها به تدریج از نقاشی توصیفی دور شدند و به هنر تجریدی رسیدند.
کوبیسم تحلیلی

درمرحله ی دوم کوبیسم که خوان گریس آن را «کوبیسم تحلیلی» نام داده است پیکاسو و براک در پی آن بودند که وجوه مختلف اشیاء را در آن واحد بنمایانند، یعنی نقش آنها منحصر به آن چه چشم از یک سو می بیند بنا شد، بلکه آن تصویری را که ما از شی در ذهن داریم و ناظر به همه وجوه آن از نیم رخ وتمام رخ و درون و بیرون آن است مجسم سازد. در این کوشش پیکاسو و براک صور مختلف شی را در یک پرده با هم گرد آوردند. نتیجه آن عملاً اشکال متعدد شکسته ای از سطوح مربع مانند و جز آن شد که نقاش آنها را با هم ترکیب میکرد. این ترکیب تابع نظم خاصی بود که در ذهن نقاش قوام می یافت. با اشتغالی که پیکاسو و براک دراین مرحله به نمایاندن وجوه گوناگون اشیاء از حیث حجم و فرم داشتند، رنگ اشیاء محدود و ضعیف شد و دامنه مضامین مناسب نیز کوتاه گردید.

کوبیسم ترکیبی

در مرحله سوم که به آخرین سالهای قبل از جنگ اول جهانی متعلق است کوبیسم از این محدودیت خارج شد. در حقیقت از نمودن حجم اشیاء صرف نظر کرد، هر چند نمودن صور مختلف یک شی را از یاد نبرد. در این مرحله که به «کوبیسم ترکیبی» معروف است نقاشان کوبیست وجوه اشیاء را به صورت سطوح مختلف مجسم ساختند و این سطوح را مانند کارتهایی رنگی در ساختن شکل تازه ای که ابداع خود نقاش بود به کار بردند . در این نوع ترکیب، هر سطح یا «کارت» «نشان» چیزی محسوب می شود. مثلا سطحی که در آن دو خط زه دیده می شود ممکن است نشانی از گیتار باشد و کارتی که نقش شطرنجی دارد نشانی از رومیزی و سطح دیگری نشانی از دست یا پا یا قامت این سطوح را نقاش بی آن که در بند نظم اشیاء در خارج و در طبیعت باشد به دلخواه ترکیب می نماید و از هم می گذارند و برهم سوار می کند و با زاویه های مختلف به هم تکیه می دهد، نتیجه ترکیب دیده پسندی است که در آن «نشانهایی» از عالم خارج با هم گرد آمده اند . نظم آنها ذهن ما را خشنود می کند و نشانها و انتشارات آنها ما را به عالمی که با آن آشنایی داریم و عواطف ما گروی آن است هدایت می نماید.
هئیتی که از ترکیب این نوع سطح اشارت و نشان به وجود می آید بی شباهت به بازی شاعران با مضامین مرسوم شعر نیست. در غزلهایی که بر اساس مضامین و تشبیهات و استعارات «مرسوم» بناشده ذکر بیداد رقیب و بیهودگی گفتار ناصح و در گرو باده بودن دفتر و خرقه و بی پایان بودن شب فراق و شرمنده شدن خورشید از چهره معشوق و بیمار بودن چشم او چون نرگس و برتری مکیده بر مسجد و نظایر این مضامین مکرر می شود. این مضامین نیز مانند مصالح یا «کارتهایی» است که نقاشان کوبیست برای بنای نقوش ترکیبی خود در اختیار دارند هر شاعری این مضامین را به نوعی به کار می برد و ترکیب می کند و تنظیم این مضامین و ایجاد طرح و ترکیب تازه ای از آنها است که ابتکار شاعر را آشکار می سازد.


آغاز کوبیسم

 

M O B I N A

سرپرست بخش فرهنگ و ادب
عضو کادر مدیریت
کاربر V.I.P انجمن
سرپرست بخش
ناظر کتاب
منتقد انجمن
  
  
عضویت
3/4/21
ارسال ها
24,702
امتیاز واکنش
63,858
امتیاز
508
سن
19
محل سکونت
BUSHEHR
زمان حضور
273 روز 8 ساعت 22 دقیقه
نویسنده این موضوع
سیر کوبیسم

پیکاسو و براک که از سال 1908 پیشوایی شیوه کوبیسم را به عهده داشتند کم کم توجه کردند که سزان گذشته از آن که به شکل ثابت و اساسی چیزها و بنای منطقی وهندسی آنها نظر دارد ، درآثارش نوعی تناسب سطوح وهماهنگی خطوط و زوایا وجود دارد که مستقل از موضوع پرده است و زیبایی خاصی به آثار او می بخشد که می توان آن را موسیقی خطوط وسطوح خواند. پس اینان نیز گذشته از آن که در تجسم صورت پایدار و کامل اشیاء از طریق اختیار نظرگاههایی مختلف و تجزیه حجم ها به اشکال بسیط تر هندسی پرداختند وبه تدریج کوشیدند تامیان این سطوح متوازی و متقاطع که از تحلیل ذهنی اشیاء به دست آمده بود نوعی هماهنگی صوری و مستقل از مضمون پرده ایجاد کنند. هرچه توجه پیکاسو براک به هماهنگی و ترکیب این سطوح بیشتر شد موضوع اصلی پرده کمتر فرصت بروز یافت. پیکاسو و براک کم کم بیشتر در بازی با این سطوح و پس وپیش بردن و ترکیب آنها پیش رفتند، چنان که نه تنها جنبه عاطفی از این گونه آثار آنان بیرون رفت بلکه موضوع اصلی پرده فقط بهانه ای برای یک نوع تمرین ذهنی در ترکیب خطوط و سطوح و زوایای مختلف قرار گرفت و هنری تجریدی به وجود آمد .
با این تحول، شیوه کوبیسم از مدار آثار سزان بیرون رفت. آنچه در هنر سزان وسیله به شمار می رفت اینک در آثار پیکاسو و براک هدف قرار گرفت. در اینگونه آثار موضوع پرده چنان در دست نقاشان کوبیست شکست و به اجزا تجزیه شد ودر پاره ها و قطعات مجرد تلخیص گردید که درک و التذاذ از آنها از حیطه حس بیرون رفت و نقاشی به صورت زبان یا خط تازه ای که تنها از طریق ذهن قابل درک بود درآمد.
مقام رنگ در این پرده ها که غالبا یکنواخت و تیره گون بود تنزل یافت و نشاط و شور و زندگی از صحنه این پرده ها دور شد و موضوع آنها محدود به مضامین معدود گردید. لـ*ـذت بی واسطه و شوق حسی و آنی که انسان می توانست از آثار نقاشان اکسپرسیونیست و فوویست حاصل کند جای خود را به پیچیدگی و ابهام داد. اما پیکاسو و براک از خطری که این راه در برداشت و خشکی و تجریدی که نقاشی آنها از عالم حس جدا می کرد غافل نماندند.

کوبیسم و نقاشی تجریدی

در سال 1910 براک در میان تصاویر و سطوح کوبیستی و مجرد خود به نقش دقیق طبیعی بعضی اشیاء راه داد و طریق تازه ای در ترکیب نقوش تجریدی و نقوش طبیعی آغاز گردد. پیکاسو نیز در همین دوران به تقلید دقیق بعضی اشیاء و مصالح مانند چوب و مرمر و حروف چاپی در میان پرده های کوبیستی پرداخت و در میان نقوش تجریدی راهی به سوی عالم طبیعت باز کرد.
در سال 1912 پیکاسو قدم تازه ای برداشت و بجای توصیف دقیق برخی اشیا، خود آنها را در پرده نشاند و در نتیجه قطعاتی از مقوا کاغذ و پاره روزنامه و پارچه و ورق بازی و پاکت توتون در میان نقوش پرده ظاهر شد و با این اقدام شیوه تازه ای در نقاشی که به نام «کلاژ» معروف است بنا نهاد. در کنار هم نشاندن اشیاء طبیعی و نقوش نقاشی و جستجوی روابط گوناگونی که از این ترکیب و مجاورت حاصل می شود افق نقاشی را بازتر و امکانات آن را وسیعتر ساخت و بعدها دامنه ی آن به پیکره سازی کشید و یک رشته آثار متنوع از آن به وجود آمد. اگر هم در آغاز طبع ریشخندگر و تسخرزن و طعنه آمیز پیکاسو بود که دست او را هدایت کرد به زودی اين شيوه صورت جدي به خود گرفت و راهي براي بازگرداندن حيات به پرده هاي تجريدي و خشك كوبيستي و احیای ارتباط نقاشي با عالم واقع به دست داد . اگر برخي از نقاشان مانند كاندينسكي و موندريان به سبك تجريدي خالص گرویدند و در آن پاسخي به ضرورت ذهني خود يافتند، پيكاسو كسي نبود كه چندان از جهاني حسي جدا بماند .
اين طريقه نو كه غالبا شي چشم گير واحيانا غريب و ناسازگاري را در پرده مي نشاند وسيله مناسبي براي طبع بت شكن وهجوپيشه پيكاسو بود و او را در بازيهاي طنزآميز وعناد با سنت وعادت مدد كرد اما هرچه بود نقاشي وي را از خشكي نقوش هندسي و تجريدي بيرون آورد. وجود اين گونه اشياء در پرده نقاشي تركيب تازه و رنگ هاي تازه اي را ايجاب مي كرد. رنگهاي پيكاسو به تدريج جان گرفت و از تيرگي و يكنواختي و رخوت سابق بيرون آمد .
تابستان 1913را پيكاسو با نقاش هم سليقه و هم وطن خود خوان گريس در سره گذراند و به هنگامي كه به پاريس بازگشت كوبيسم او رنگ و روي تازه تري يافته بود وبه شيوه جديدي تعلق داشت. در آثار اين دوره او آن در هم شكستن شكل اشياء به ستوه بسيار كوچك و تكرار بيشمارشان ديده نمي شود. سطوحي كه در تابلو مي بينیم گشاده تر و بزرگتر و هموارتر و تركيب آنها با يكديگر خوشايندتر است. پيكاسو ديگر در پي نمودار ساختن وجوه اشياء در پرده خود نيست بلكه شكل اشياء را براي تجسم صورتي كه آفريده ذهن اوست وسيله مي كند. از اشيا طبيعي جز نشاني در نقش وي باقي نمي ماند. مثلا ممكن است چند خط موازي نشاني از گيتار، و نقشي شطرنجي نشاني از روميزي، و چند نت نشاني از دفتر موسيقي، و یک دايره اي نشاني از سر، و یک مستطيل نشاني از بدن باشد. يپكاسو اين نشانها را معمولا بر صفحاتي رنگي مي نشاند و كارتهايي را كه از اين طريق به دست مي آيد با آزادي تمام وبه اقتضاي نظمي كه ذهن وي بپسندد تركيب مي كند. تركيب اين كارتها تنوع فوق العاده دارد و پيكاسو در چند سال آينده و تا اواخر جنگ اول جهاني يك رشته آثاري كه قوت طرح را با نيروي تركيب جمع دارد در اين شيوه كه به ‹‹كوبيسم تركيبی›› معروف است به وجود می آورد .
كشش بيشتر اين آثار نتيجه حسن تركيب و نما و كيفيات صوري آنهاست. با اين همه گاه در نقشهاي پرده اثري است كه از نوع اثر عاطفي است و به طور مبهمي در ما ايجاد وهم مي كند: گويي رمزي دارد كه به اشاره سخن مي گويد، رمزي كه ضمير ما را بر مي انگيزد.
اگر به پرده «آرلكن» نظركنيم در درجه اول حسن تركيب سطوح كارت مانند كه پيكاسو آنها را به تبع تصوري ذهني و فردي تركيب كرده است ما را مشغول مي دارد، اما دايره سفيد كوچكي كه بر فراز تابلو در دايره بزرگتر سياهي قرار دارد، چشمي نگران را در محيطي غريب و نامانوس بر فرق گردن كشيده و مرموز در نظر می آورد ونوعی وهم و نگرانی در خاطرما بیدار می کند .این نوع تهییج عاطفی که از غرابت و شگفتگی بعضی ترکیبات و تناسبات بر می خیزد ما را به میدان دیگری ازمیدانهای هنر پیکاسو، یعنی سوررئالیسم، نزدیک می کند.


آغاز کوبیسم

 

M O B I N A

سرپرست بخش فرهنگ و ادب
عضو کادر مدیریت
کاربر V.I.P انجمن
سرپرست بخش
ناظر کتاب
منتقد انجمن
  
  
عضویت
3/4/21
ارسال ها
24,702
امتیاز واکنش
63,858
امتیاز
508
سن
19
محل سکونت
BUSHEHR
زمان حضور
273 روز 8 ساعت 22 دقیقه
نویسنده این موضوع
HDSG00029HARQU.jpg

پیکره سازان کوبیست

1- کنستانتین برانکوشی (Constantin Brancusi)


پیکره ساز رومانیایی (1876-1957) که پیشتاز « پیکره سازی مدرن» به شمار می آید. او معتقد بود که «واقعیت نه شکل ظاهری اشیاء بلکه جوهر آن هاست» واین جوهر را در شکل های ظریف و به ظاهر ساده، شبیه تخم مرغ ، ریگ صیقلی از حرکت موج دریا و پر علف می دید. او چون بسیاری از هنرمندان نوگرا به هنر « بدوی» جذب شد و تحت تاثیر هنر «مشرق زمین» قرار گرفت. او با شیوه ی انتزاعی خاص خود قادر بود که جوهری مفهوم معینی را در فلز یا سنگ مجسم کند. از آثار او می توان به «پرنده در فضا» و« ستون بی پایان» اشاره کرد.
2- رمون دوشان – ویون (Raymond – Duchamp Villon)

پیکره ساز فرانسوی (1876-1918) که از پیشگامان مجسمه سازی کوبیستی به شمار می آید. او که برادر مارسل دوشان بود در سال 1898 به «مجسمه سازی » روی آورد. او در ابتدا از ساده سازی های مراحل آغازین کوبیسم سخت تاثیر پذیرفت و سپس آثار ابتکار و خلاقیت در کارش پدیدار شد، اما جنگ جهانی اول به زندگی حرفه ای او، مثل بسیاری از دیگر هنرمندان، خاتمه داد. اثر معروف او «اسب» نام دارد که در آن با ریتم شکل های خمیده سر و بدنه این تندیس، خشم غریزی اسبی سرکش را القاء می کند.

3- آلکساندر آرخیپینکه (Alexander Archipenko)

پیکره ساز روسی (1887-1964) که پس از ورود به پاریس اصول کوبیسم، به ویژه اصول مربوط به تجزیه ی شکل ها را فراگرفت و شماری تندیس کوبیستی بدیع و درخور توجه ارائه کرد. این آثار بیش تر نقش برجسته هایی بودند که رنگ آمیزی می شدند تا به تصویر شباهت یابند یا با مواد متفاوتی اجرا می شدند تا جلوه ای تصویرگونه داشته باشند. آرخیپینکه اسلوب «تکه چسبانی (کلاژ)» را وارد مجسمه سازی کرد، بدین ترتیب که چوب، فلز، شیشه وغیره را در یک مجسمه به کار برد. مجسمه « مشت زنان» او یکی از برجسته ترین نمونه هایی است که در آن درک پیکره ساز مدرن از ماهیت «هنر بدوی» نشان داده شده است.

4- ژاک لیپشیتس (Jacque Lipchitz)

پیکره ساز لیتوانیایی (1891-197۳) که از پیشگامان مجسمه سازی کوبیستی بود. او معتقد بود که «بین نقاشی و پیکره سازی تفاوتی وجود ندارد». در آثار او سطح های تـ*ـخت و منحنی در هم تداخل کرده اند و جلوه بدیعی از بازی نور و سایه شبیه سطح های تصویری زنده وپرشور در آثار براک و پیکاسو پدید آورده اند. او با بهره گیری از «کوبیسم» و «سوررئالیسم» سرانجام به پختگی کامل رسید . او در سال 1954 مجسمه «باکره قلب منقلب» را برای «کلیسای آسی» در فرانسه ساخت که شاید زیباترین مجسمه مدرن در موضوع دینی باشد.
منبع: هنر


آغاز کوبیسم

 
آخرین ویرایش:
shape1
shape2
shape3
shape4
shape7
shape8
بالا