نویسنده این موضوع
در گفتگوی روزانه خود فراوان از توجه صحبت می کنیم. می گوئیم به فلان چیز توجه کردیم و به فلان چیز توجه نکردیم؛ این چیز توجه ما را جلب کرد و آن چیز جالب توجه نبود. این شیوه سخن گفتن اغلب در ذهن دیگران این تصور غلط را ایجاد می کند که توجه (یا دقت) قوه ای از قوای نفسانیست که می توانیم بدین سو یا بدان سو معطوفش کنیم از این باز ستانیم و به آن بگماریم حقیقت اینست که وقتی از دقت و توجه صحبت می کنیم منظور ما کنش یا فعلی است که از ارگانیزم سر می زند.
فرایند توجه کردن معلول انگیزش درونی ماست بدین معنی که از همه عوامل محیط بنا بر علل خاصی چند عامل را مورد توجه قرار می دهیم و این علل علاقه ها و وضع روانی ما نسبت به آن عوامل بخوصوص است از علاقه ها و وضع روانی نسبت به چیزها در چهار چوب انگیزش رفتار سخن گفته می شود بنابراین توجه را هم می توان از نظر انگیزشی مورد بحث قرار داد. اما ادراک آگاهی یافتن از جهانی است که گرد ما است و اساس آن فرایند های حسی و عصبی است. ادراک هر چند از مقوله اعمالی نیست که از ارگانیزم سر می زند به عمل می انجامد مثلاً ادراک حفره ای زیر پای ما موجب می شود که خود را عقب بکشیم و ادراک سنگینی چیزی که می خواهیم از جا بلند کنیم موجب می شود که هر دو دست خود را بکار بریم. بسیاری از اطلاعاتی که درباره ادراکات دیگران بدست می آوریم استنتاجی است که از رفتار آنها کرده ایم.
در اغلب موارد ادراک کودکان را نیز از روی پاسخهای آنان استنتاج می کنیم.
بعضی از پدیده ها که در زیر عنوان توجه کردن و ادراک کردن می آیند در حقیقت یکی بیش نیست. مثلاً وقتی از نوسان توجه صحبت می کنیم در حقیقت از نوسان ادراک بحث می کنیم مسئله ای که روانشناس برای تحقیق در پیش می گیرد ممکنست چنین بیان شود:
به چند چیز در عین حال می توانیم توجه کنیم؟ یا بدین صورت که نتیجه آن همانست: چند چیز را می توانیم با هم ادراک کنیم؟ در موارد دیگر توجه و ادراک از هم مجزا نیستند توجه کردن معمولاً قبل از ادراک کردن می آید. اما البته همیشه ادراک دنبال توجه نمی آید. ممکنست برای دیدن هواپیمائی به آسمان خیره شویم ولی هواپیما را نبینیم. از طرف دیگر توجه یکسان همیشه ادراک یکسان به دنبال ندارد ممکن است چند نفر به چیزی یکسان توجه کنند اما همه آن را یکسان ادراک نکنند.
فرایند توجه کردن معلول انگیزش درونی ماست بدین معنی که از همه عوامل محیط بنا بر علل خاصی چند عامل را مورد توجه قرار می دهیم و این علل علاقه ها و وضع روانی ما نسبت به آن عوامل بخوصوص است از علاقه ها و وضع روانی نسبت به چیزها در چهار چوب انگیزش رفتار سخن گفته می شود بنابراین توجه را هم می توان از نظر انگیزشی مورد بحث قرار داد. اما ادراک آگاهی یافتن از جهانی است که گرد ما است و اساس آن فرایند های حسی و عصبی است. ادراک هر چند از مقوله اعمالی نیست که از ارگانیزم سر می زند به عمل می انجامد مثلاً ادراک حفره ای زیر پای ما موجب می شود که خود را عقب بکشیم و ادراک سنگینی چیزی که می خواهیم از جا بلند کنیم موجب می شود که هر دو دست خود را بکار بریم. بسیاری از اطلاعاتی که درباره ادراکات دیگران بدست می آوریم استنتاجی است که از رفتار آنها کرده ایم.
در اغلب موارد ادراک کودکان را نیز از روی پاسخهای آنان استنتاج می کنیم.
بعضی از پدیده ها که در زیر عنوان توجه کردن و ادراک کردن می آیند در حقیقت یکی بیش نیست. مثلاً وقتی از نوسان توجه صحبت می کنیم در حقیقت از نوسان ادراک بحث می کنیم مسئله ای که روانشناس برای تحقیق در پیش می گیرد ممکنست چنین بیان شود:
به چند چیز در عین حال می توانیم توجه کنیم؟ یا بدین صورت که نتیجه آن همانست: چند چیز را می توانیم با هم ادراک کنیم؟ در موارد دیگر توجه و ادراک از هم مجزا نیستند توجه کردن معمولاً قبل از ادراک کردن می آید. اما البته همیشه ادراک دنبال توجه نمی آید. ممکنست برای دیدن هواپیمائی به آسمان خیره شویم ولی هواپیما را نبینیم. از طرف دیگر توجه یکسان همیشه ادراک یکسان به دنبال ندارد ممکن است چند نفر به چیزی یکسان توجه کنند اما همه آن را یکسان ادراک نکنند.
توجه کردن
رمان ۹۸ | دانلود رمان
نودهشتیا,بزرگترین مرجع تایپ رمان, دانلود رمان جدید,دانلود رمان عاشقانه, رمان خارجی, رمان ایرانی, دانلود رمان بدون سانسور,دانلود رمان اربابی,
roman98.com